บทที่ 387 ทํากับข้าวหรือให้ฉันกินเธอแทนข้าว

บทที่ 387 ทำกับข้าวหรือให้ฉันกินเธอแทนข้าว

ในเวลานี้เสิ่นอีเวยโมโหจนบุพการีของเขาขึ้นมาแทน ผู้ชายคนนี้เป็นคนยังไงกันนะ? ทำไมเวลาที่เธออยู่ต่อหน้าเขา เขากลับไม่ต่อสู้กับเธอเลย

แขนของเสิ่นอีเวยถูกเพิ่งเจ๋อเฉิงกดทับจนปวดไปหมด เธอ

ดึงแขนออกมาไม่ได้จึงคิดหาวิธีทำตัวน่าสงสารเข้าไว้ “คุณ เป็นผู้ชายนะ จะไม่ยอมอ่อนข้อให้ผู้หญิงตาดำๆ ที่กำลังหิวข้าว อยู่เลยหรอ? ฉันยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย!

ที่จริงแล้วเธอทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วแถมอิ่มจนแน่น ท้องไปหมด เธอก็แค่โกหกเขานิดหน่อยหน่ะ

เพิ่งเจ๋อเฉิงได้ฟังที่เธอพูดว่ายังไม่ได้ทานข้าวเย็น เขาถึง กับขมวดคิ้วถาม: “เธอยังไม่ได้กินข้าวเย็นหรอ?

เงินอีเวยได้แต่พยักหน้าหมึกหงักแทน เธออยู่ในมุมด้าน ล่างเพราะฉะนั้นเธอจึงเงยหน้ามองเขาด้วยน้ำตาเอ่อคลอเบ้า อย่างน่าสงสารทำให้คนสงสารขึ้นมาจริงๆ

เพิ่งเจ๋อเฉิงเม้มริมฝีปากแน่นและครุ่นคิดพยายามชั่งใจอยู่ สักพัก ในที่สุดก็ยอมปล่อยเธอไป แต่น้ำเสียงในตอนท้ายนั้นยังเคร่งขรึมขึ้น : “นี่เธอ ฉันออกตัวแรงๆไว้ก่อนเลยนะ ที่ฉัน ตกลงที่จะยอมปล่อยเธอไม่ใช่ว่าฉันไม่สามารถที่จะจัดการกับ เธอได้ สาเหตุนั้นมาจากเธอหิวแล้ว เข้าใจไว้ซะ

เสิ่นอีเวณเข้าใจแล้วรีบเก็บอาการทันทีพร้อมสวนกลับ อย่างแน่วแน่และทันควัน : ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจแล้ว!

ทันทีที่เพิ่งเจ๋อเฉิงผ่อนมือลงนั้น เป็นเวยก็รีบลุกขึ้นทันที แล้วรีบหนีพรวดพราดเข้าห้องน้ำอย่างกับลูกธนูยิงเป้าแบบนั้น ที่เธอต้องรีบขนาดนั้นก็เพราะเมื่อครู่เพิ่งเจ๋อเฉิงจูบที่จนร่างกาย เธอร้อนผ่าวไปทั่วตัว

ทว่าในสถานการณ์ในตอนนี้ เธอไม่สามารถที่จะถอด เสื้อผ้าอาบน้ำต่อหน้าเพิ่งเจ๋อเฉิงที่อยู่ในห้องได้ เสิ่นอีเวยเลือก ที่จะล้างหน้าล้างตาอย่างรวดเร็วเพื่อให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ ลงได้ เธอวักน้ำเข้า ใบหน้าตัวเอง

ใบหน้าที่ร้อนผ่าวของเงินอีเวยยามเมื่อถูกน้ำเย็นราดลง ใบหน้าอุณหภูมิร้อนรุ่มค่อยๆลดลงบ้าง หลังจากปิดก๊อกน้ำ แล้วเธอก็ตั้งใจฟังความเคลื่อนไหวที่อยู่ด้านนอกอย่างตั้งใจ เพื่อจะได้เข้าใจชัดเจนในเรื่องหนึ่งคือผู้ชายคนนั้นเขายังไม่ได้ ไปไหน ในใจของเงินอีเวยรู้ดีอย่างชัดเจนเรื่องที่เกิดขึ้นในคืน นี้นั้นเธอสามารถแจ้งความได้อยู่แล้ว

ตามที่เธอพูดไปเมื่อครู่ เธอและผู้ชายที่อยู่ข้างนอกมั่นใน ทางกฎหมายแล้วไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันอีกเพราะทั้งคู่ต่าง หย่าร้างกันแล้ว แล้วยิ่งเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้นั้น หากเธอโทรแจ้งความกับสถานีตำรวจแล้วละก็ เพิ่งเจ๋อเฉิงก็จะโดยข้อหา บุกรุกบ้านคนในยามวิกาล

ทว่า ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เธอไม่ยอมทําแบบนั้น

เงินอีเวยหวังให้เขารีบออกไปจากที่นี่จริงๆ แต่ก็ไม่อยาก ใช้วิธีหนักๆบังคับเขาจริงๆ เธอได้แต่ภาวนาอยู่ในใจแค่หวัง ว่าหากซื้อเวลาให้นานเข้าไว้ ผู้ชายคนนี้คงเบื่อหน่ายไปเอง แล้วก็จะยอมไปในที่สุด

แต่ว่ามีอยู่เรื่องหนึ่งเรื่องนั้นมันอยู่ในใจไม่เคยแปรเปลี่ยน มาก่อนเลย เรื่องที่เธอไม่สามารถกลับไปอยู่ที่บ้านตระกูลเชิง ในฐานะภรรยาของเพิ่งเจ๋อเฉิงได้อีก

ใช่แล้ว มันไม่ผิดไปหรอก ตั้งแต่ที่เธอตัดสินใจจะกลับมา นั้น ในใจของเธอก็ปล่อยวางความแค้นต่างๆ หมดสิ้นแล้ว แต่ ว่าการปล่อยวางอย่างนั้นไม่ใช่ว่าเธอสามารถที่จะกลับไปหา เซ็งเจ๋อเฉิงได้อีก มันเป็นไปไม่ได้

ในตอนนี้เธอก็ได้แต่หวังว่า ขอให้เธอแยกจากเพิ่งเจ๋อเฉิง

ได้สักที

เงินอีเวยเงยหน้าขึ้นมองกระจกในห้องน้ำแล้วพบว่า ใบหน้าของตัวเองขาวซีด ผมยุ่งเหยิง เธอถอนหายใจเข้าออก เพื่อเรียกกำลังใจกลับมา

ทั้งคู่เดินลงจากชั้นบน เสิ่นอีเวยได้แต่เดินเข้าห้องครัวเพื่อ เตรียมทำอาหารตามที่เธอโกหกเขาไว้เมื่อครู่ให้เสมือนจริง
เธอยื่นมือออกมาเปิดตู้เย็น ในตอนนั้นเองเสียงของเพิ่ง

เจ๋อเฉิงดังขึ้นมาจากด้านหลัง : “พอดีเลย ฉันก็หิว งั้นทำให้ฉัน ด้วยอีกหนึ่งที่

เงินอีเวยอึ้งอยู่สักพัก แล้วหยิบผักผักกวางตุ้งพันธ์ฮ่องเต้ ออกมาจากตู้เย็นหนึ่งต้นแล้วหันกลับมาจ้องมองเชิงเจ๋อเฉิงอ ย่างไม่อยากจะเชื่อเลย ใบหน้าของเธอแสดงออกอย่างชัดเจน “ทําไมคุณถึงหน้าบ้านได้ขนาดนี้เนี่ย?

คืนนี้เพิ่งเจ๋อเฉิงบุกรุกบ้านเธอ เธอไม่พอใจเอามาก เริ่ม แรกก็แสดงท่าทีแกล้งเธอ แถมตอนนี้ก็ยังมาขอข้าวกินอีก? ที่ไหนมีคนเข้าท่ากันแบบนี้บ้าง?

เมื่อคิดได้ดังนั้น เป็นอีเวยถึงกับโมโหควันออกหูเลยพูด ปฏิเสธเขาไปแทน : “คุณชายท่านนี้รู้หรือเปล่าว่าฉันไม่ได้ มีหน้าที่ทำกับข้าวให้คุณกินนะ!”

เธอเพิ่งพูดจบ สีหน้าของเขาก็ขรึมขึ้นกว่าเดิม “เธอพูด

อีกรอบ ?”

การที่ต้องมาเผชิญหน้ากับการขู่ของผู้ชายคนนั้น เ นอีเวยไม่จำเป็นที่ตอบเขา

ยามเมื่อหล่อนรู้สึกไม่พอใจแล้วหันหลังขวับตามนิสัยแล้ว เพิ่งเจ๋อเฉิงถึงกลับเรียกชื่อเต็มๆของเธอแทน “เสิ่นอีเวย

เธอรีบหันกลับมาทั้งๆที่ในมือยังถือผักกวางตุ้งพันธ์ฮ่องเต้ อยู่: “เรียกทําไม?”
สายตาของเซิ่งเจ๋อเฉิงแปรเปลี่ยนเป็นสายตาที่เฉียบคม อันตรายเอาไว้

หากเงินเลยมองไม่ผิดไป มุมปากของเขาก็ยิ้มซ่อนความ

แถมเธอก็ยังได้ยินที่เขาพูดเพิ่มขึ้นมา : “จะทำกับข้าว หรือจะเป็นข้าวแทน

หา? เสิ่นอีเวยไม่เข้าใจความหมายของเขา สีหน้างงๆ : “คุณพูดว่าอะไรนะ?”

เพิ่งเจ๋อเฉิงอธิบายอย่างละเอียดให้เธอเข้าใจ “ความ

หมายก็คือ ——- เลือกเอาว่าจะทำกับข้าวให้ฉันกินหรือเธอ จะเปลี่ยนเป็นกับข้าวให้ฉันกินแทน

ในที่สุดเสิ่นอีเวยก็เข้าใจความหมายของเขา ใบหน้าเธอ แดงแจ๋ขึ้นมาทันที ค่าพูดสองแง่สองง่ามซะขนาดนี้ทำไมผู้ชาย คนนี้ถึงพูดออกจากปากได้ไม่กระดากปากเลยนะ?

เงินเลยไม่อยากจะสนใจเขาอีกแล้ว เธอตั้งใจทำอาหาร ต่อ ทว่าสิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ เพิ่งเจ๋อเฉิงยังขอร้องขึ้นมาอีก

เขาเขยิบเข้าใกล้ด้านหลังของเสิ่นอีเวยที่ยืนอยู่ข้างๆอ่าง ล้างจาน แถมยังมองด้านหลังของเธอที่ตั้งอกตั้งใจล้างผัก อย่างจริงจัง “ฉันสามารถสั่งกับข้าวที่ฉันอยากกินได้ไหม?

นี่ยังไม่จบอีหรอ? เงินอีเวยถึงกับพึมพำอยู่ในลำคอ: “ไม่

“ฉันจะกินข้าวอบซี่โครงหมู” การพูดร้องขอของเขาดูพูดออกมาจากใจอย่างปกติ

เส้นเวยทำกำลังล้างผักอยู่ถึงกับหยุดชะงักแล้วหันไป ถามเชิงเจ๋อเฉิงอีกรอบ: “ข้าวอบอะไรนะ?”

“ข้าวอบซี่โครงหมู

“ซี่โครงหมูอะไรนะ?” เสิ่นเวยถึงกับหนักใจเพราะเธอไม่ อยากทําอาหารชนิดนี้

ทว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงกลับไม่ปล่อยเธอให้รอดไปได้ เพราะเขา รับรู้ได้ว่าเงินอีเวยตั้งใจหูทวนลมใส่เขา เขาเลยเปลี่ยนสีหน้า ทันที “เธอแน่ใจนะจะเล่นแง่กับฉัน? ความอดทนของฉันมีขีด จํากัด

เสิ่นอีเวยรู้ว่าเขาพูดความจริงทั้งหมดเพราะว่าเธอไม่เคย หวังเลยว่าผู้ชายคนนี้จะมีคำว่า “อดทน” สำหรับเธอด้วย

เธอเม้มปากแต่ตอบรับอย่างขอไปที่ “ได้ แล้วหันหลัง กลับไป

เพิ่งเจ๋อเฉิงดูพออกพอใจที่เสิ่นอีเวยยอมเชื่อฟังเขาแต่โดย ดี เขาหันหลังกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่โต๊ะกินข้าว ตำแหน่งที่เขานั่ง ช่างพอเหมาะพอดีเธอเห็นด้านหลังของเธอกำลังหมกมุ่นกับ การทําอาหาร

ผ้าม่านและหน้าต่างของห้องรับแขกเปิดเอาไว้ ในยามนี้มี ลมพัดเข้าออกพอดี

พระจันทร์สุกสกาว สายลมโชยมา สาวงามเบื้องหน้า อื้อท่านประธานเพิ่งรู้สึกว่าค่ำคืนนี้ช่างวิจิตรงดงามเสียจริง

ส่วนเงินอีเวณที่กำลัง ทำกับข้าวอยู่นั้น ในใจของเธอไม่ได้ เป็นแบบเขาเลยสักนิด เธอรู้สึกว่าซวยจริงๆ จะกินอะไร ก็ไม่กิน จะกินข้าวอบซี่โครงหมูอยู่นั่นแหละ ที่สำคัญต้องรู้ว่ามันเป็น กับข้าวอย่างหนึ่งที่เธอไม่ยอมทำมานานมากแล้ว

เพราะว่าอาหารชนิดนี้ เธอเคยทำให้ผู้ชายคนหนึ่งกินคน เดียวเท่านั้น