บทที่ 378นิสัยเดรัจฉานยากจะแก้ไข

บทที่ 378 นิสัยเดรัจฉานยากจะแก้ไข

“รู้ไหมทำไมฉันถึงเรียกคุณว่าเดรัจฉาน ?” เป็นอีเวยก็ได้ พูดด้วยเสียงที่อ่อนแอจากความเจ็บแวด

เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วก็ทำการกระทำต่อไป

เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าร่างกายตัวเองนั้นเหมือนจะแยกออกจาก กัน แม้แต่เสียงที่จะพูดออกมานั้นก็เหมือนกับเสียงที่แตกออก มาว่า “เพราะว่าสี่ปีแล้ว สี่ปีเต็ม นิสัยเดรัจฉานของคุณก็ยังไม่ เปลี่ยนเลย”

เดิมที่เสิ่นอีเวยคิดว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงจะฟังคำพูดตัวเองแล้วจะ โมโหแต่สุดท้ายกลับไม่เลย เขาเพียงแต่เข้าไปใกล้หูของเธอ แล้วพูดว่า “ในเมื่อคุณพูดออกมาแล้ว แล้วผมจะไม่ให้คุณเห็น ความเป็นเดรัจฉานของผมได้ไงล่ะ ?”

เพิ่งเจ๋อเฉิงพอพูดเสร็จ ท่าทางก็เริ่มมีความน่ากลัวมากยิ่ง ขึ้น เสิ่นอีเวยก็รู้สึกเจ็บจนไม่ไหวเสียแล้ว

“เรียกชื่อฉัน” ผู้ชายพูดอย่างบ้าคลั่ง

เสิ่นอีเวยก็กัดฟันแล้วพูดว่า “ออกไป ผู้ชายเหมือนกับจะไม่สนใจ แล้วก็เพิ่มความรุนแรงเข้าไปอีกแล้วพูดต่อไปว่า “เรียกชื่อฉัน

เงินอีเว เจ็บจนอยากจะร้องไห้ออกมาแล้วก็บอกว่า “ออก ไปปปปปป…นะ

ค่า กลายเป็นเสียงแห่งความเจ็บปวด ความจริงเป็น

เพราะเจ็บมาก ดังนั้นเป็นอีเวยก็เลยเริ่มลุกต่อต้านขึ้นมา แต่ แขนขากลับถูกเพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นจับไว้อยู่

แต่เพิ่งเจ๋อเฉิงแขนยาวขายาว เลยทำให้เธอนั้นยอม โดย ปริยาย

และในตอนนี้ ก็ได้มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา เป็นอีเวยก็ได้ รวบรวมสมองที่วุ่นวายแล้วก็เพ่งไปยังโทรศัพท์นั้นว่าของใคร นั้นดังขึ้นมา สุดท้ายก็ได้ผลสรุปว่า เป็นของเพิ่งเจ๋อเฉิง

เสิ่นอีเวยเดิมทีคิดว่าใครโทรมาหาเพิ่งเจ๋อเฉิงตอนนี้ก็คือ หาเรื่องตาย แน่นอนว่าเขานั้นจะไม่รับเด็ดขาด แต่มคิดว่า ผู้ชายคนนี้จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วก็รับโทรศัพท์

เพราะว่าระยะของสองคนนั้นใกล้กันมาก ดังนั้นเพิ่งเจอ

เฉิงจะไม่เปิดลำโพง แต่เสิ่นอีเวยก็สามารถรู้ได้ว่าปลายสาย นั้นคือใคร นั่นคือ หลินอ

เธอคิดว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นจะรับโทรศัพท์ แต่ไม่เลย แต่เขา กลับโยนโทรศัพท์ไปอีกด้านหนึ่งแล้วก็ได้อุ้มเงินอีเวยขึ้นมา แล้วก็ได้ไปนั่งยังด้านหลังเบาะ แล้วก็ได้นั่งบนขาของเงินอีเวย

เพราะว่าเปลี่ยนท่าทาง เสิ่นอีเวยก็เลยเจ็บเพิ่มกว่าเดิมแต่ชัดเจนก็คือ เพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นไม่ได้มีความรู้สึกทะนุถนอม แม้แต่นิดเดียว

เขาไม่ได้สนใจว่าเล่นอีเวยจะเจ็บแค่ไหน แล้วก็ได้รับ โทรศัพท์ขึ้นมาอีกรอบแล้วพูดว่า “พูดมา

หลินอวี้เมื่อได้ยินแล้วก็รับรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะตัวเอง นั้นได้ติดตามเจ้านายตัวเองมานานแรมปี

หลินอวี้ตกใจแล้วก็พูดว่า “ท่านยังอยู่ไหม ?

เพิ่งเจ๋อเฉิงมีน้ำเสียงที่ไม่แสดงถึงความไม่พอใจ แต่ความ เยือกเย็นนั้นชัดเจนมากแล้วพูดว่า “ใช่”

“ตอนนี้ทางโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว คนที่ชื่อจีน และ คุณหญิงเส้นไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน เนื่องจากได้ข่าวจาก คนกลุ่มนั้น ความจริงแล้วเป็นคนกลุ่มวัยรุ่นแค่นั้นเอง เขากับ คุณหญิงเส้นพบเจอกันครั้งแรก” หลินอวี้ใช้การพูดที่เรียบง่าย เข้าใจ รายงานให้กับเจ้านายทราบอย่างละเอียด ชัดเจน จะจาม

เพิ่งเจ๋อเฉิงถึงแม้จะฟังการรายงานอย่างตั้งใจ แต่ก็ยังไม่ ได้หยุดการกระทำของเขา และในตอนนี้ เสิ่นอีเวยคิดว่าหาก ตอนนี้ตัวเองในมือนั้นมีมีดอยู่หนึ่งเล่ม เธอจะต้องจ้วงไอ้ชั่วนี่ ให้ตายแน่นอน

ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น ? ไอ้ชั่วคนนี้ที่ทำเรื่องแบบนี้กับตัวเธอ เอง และก็ยังคุยโทรศัพท์กับคนอื่น ? แล้วยังเป็นคนที่เธอและเขานั้นรู้จักด้วย ความรู้สึกแบบนี้………น่าอับอายนัก

เงินอีเวยก็เต็มไปด้วยใบหน้าที่แดงฉาน มองผู้ชายที่ได้ ยางอายเช่นนี้ ทำไมตัวเองจะต้องเป็นแบบนี้กับเขาด้วยนะ ? พอคิดถึงตรงนี้ เสิ่นอีเวยก็เลยใช้แรง ทำให้ครึ่งตัวนั้นถอยห่าง ออกไป เดิมที่อยากจะทำให้ระยะห่างนั้นเพิ่มอีกสักหน่อย แต่ ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะมีมือที่ไวขนาดนี้ เลยทำให้ดึงเธอกลับมา ได้

“คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะไม่เชื่อฟังผม” เพิ่งเจ๋อเฉิง ใช้ น้ำเสียงที่เยือกเย็น เหมือนกับเก็บความเยือกเย็นนี้ไว้ ทำให้ คนรู้สึกหนาวไปทั่ว

เสิ่นอีเวยเห็นเพิ่งเจ๋อเฉิงพูดเช่นนี้ ในใจก็เริ่มมีความ ตกใจมากยิ่งขึ้น เหมือนกับรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในลำดับต่อไป

และแล้วก็เป็นจริง เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ไม่ได้ทำให้เงินอีเวยผิด หวังเลย เพราะว่ามือของเขานั้นไปที่โทรศัพท์แล้วก็กดไปตรงที่ เปิดล่าโพง

เสิ่นอีเวย “

ตอนแรกขึ้นว่าเกรงว่าข้างนอกจะมีคน ดังนั้น ในช่วงที่ผ่าน มาเธอนั้นก็ไม่ได้มีเสียงดังอะไรมากมาย ลำคอก็ไอออกมา อย่างกระแทกกระทั้น ซึ่งเป็นผลที่เสิ่นอีเวยใช้แรงทั้งหมดใน บังคับตัวเอง

แต่ตอนนี้ เพราะว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นเปิดลำโพง เสิ่นอีเวยว่า หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น หลินอจะต้องได้ยินแน่นอน เลยเอา มือไปปิดปกเสื่นอีเวยอย่างแน่นหนา

แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้เลย แต่นี้เป็นต้นไป เธอก็เลย

หน้ามองเพิ่งเจ๋อเฉิงและก็ได้มีการขอร้องอย่างอนาถใจ

เพิ่งเจอเองก็ก้มหน้าแล้วก็มองไปยังเธอ แล้วรู้สึกว่า ร่างกายตอนนี้ยังมีอารมณ์มากระตุ้นให้มากขึ้นกว่าเดิม

ปลายสายหลินอวี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แน่นอนว่าไม่กล้า ถามแต่อย่างใด เลยรายงานต่อไป “คนนั้นจะทำยังไงต่อไป ?

เสิ่นอีเวยฟังคำพูดของสองคนนั้นแล้ว ตอนที่หลินอวถาม ขึ้นมานาน เธอเห็นสายตาน่ากลัวของเซ่งเจ๋อเฉิงอย่างชัดเจน เสิ่นอีเวย ในใจก็รู้สึกตื่นเต้น ผู้ชายคนนี้คงจะไม่ทำเรื่องที่มัน เกินไปหรอกนะ ?

เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ได้มองเสื่นอีเวยที่ขมวดคิ้วอยู่ แล้วก็เหมือน คิดว่าเธอนั้นจะเป็นห่วงผู้ชายแซ่จิน แล้วก็ถามว่า “ผู้ชายที่เจอ กันครั้งแรก คุณก็เป็นห่วงเขาแล้วหรือ ?

เงินอีเวยถูกถามเช่นนี้ ก็จะรีบอธิบาย แต่ก็ลืมไปแล้วว่า หลินอวี้ก็ฟังได้อยู่

“ไม่ คุณผิดแล้ว ฉันไม่ได้รู้จักเขาเลย วันนี้ที่ดื่มด้วยกันก็ คือเป็นการบังเอิญแค่นั้นแน่นอนว่า ในส่วนนี้ถูกหลินอวี้ตรวจ สอบอย่างชัดเจนแล้ว ดังนั้นก็ไม่ได้เป็นห่วงชายคนนั้นแน่นอน ฉันเพียงหวังว่าคุณจะไม่ใช้อำนาจของคุณในการทำเรื่องที่มันเกินไป

เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ได้มองด้วยสายตาที่ขำขันแล้วก็ถามกลับไป ว่า “อ้อ ไม่รู้ว่าสิ่งที่คุณเข้าใจว่าเกินไปนั้นคืออะไร ?

เงินอีเวยตอบไปว่า “เช่น ทำให้เขานั้นแขนหัก ขาหักไง ล่ะ เพิ่งเจ๋อเฉิงฉันรู้ว่าเรื่องพวกนี้คุณทำได้แน่นอนอยู่แล้ว

เพิ่งเจ๋อเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าฉันทำได้แน่นอน ดู แล้ว คุณก็เข้าใจในความคิดผมนะ แต่ว่าฉันจะบอกคุณว่า ครั้งนี้ผมไม่เช่นนั้นหรอก ในเมื่อ…..

เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดถึงตรงนี้ เสียงก็หนักขึ้นแล้วก็เข้าใกล้พูดว่า “เขานั้นได้สัมผัสปากคุณ