บทที่159เขาแพ้ใจเธอแล้ว

บทที่ 159 เขาแพ้ใจเธอแล้ว

ทันใดนั้นได้ยินชื่อที่คุ้นหู เสิ่นอีเวยเลยตกใจไปชั่วครู่หนึ่ง

เธอได้ลืมตาของเธอขึ้นมาและได้มองเขาอย่างตั้งใจ สายตาที่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์แห่งใจ ริมฝีปากของเธอ แสง ในแววตาของเธอไม่สามารถจะดูออกอย่างชัดเจน “คุณกำลัง พูดอะไร ? ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหันเดียวถึงทั้งนั้น

เขาจึงยิ้มแสยะแล้วพูดว่า “ตอนนี้สภาพคุณเป็นอย่างไร ตอนนี้พูดอะไรก็ไม่สามารถที่จะรับรู้ได้ใช่ไหม ? ” เสิ่นอีเวยได้มองเขาไปสักครู่ ใบหน้าที่แอบแฝงไปด้วย ความเป็นทุกข์คณายิ่ง ตอนนี้ทั้งในและนอกร่างกายของเธอ

ต่างได้รับความลำบากที่สุด ทั้งตัวร่างกายก็เหมือนกับไฟร้อน

กําลังเผา

เงินอีเวยไม่ได้มีความคิดจะตอบเขา เพราะว่าเธอไม่ได้มี แรงจะพูดกับใครทั้งนั้น เพียงเพราะว่าเขาไม่ได้จะเตรียมตัวดึง เธอออกมากจากตรงนั้น ดังนั้นเธอก็เลยเงียบลงมา

เขาได้มองเธอที่กำลังนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ ร่างกายและ เสื้อของเขาก็ถูกน้ำเปียกหมด ถูกติดกับเนื้อของร่างกาย ความจริงแล้วหน้าตาของเธอช่างสละสลวยเสียจริง ทวารทั้งห้าของเธอนั้นเหมาะสมที่สุด แม้กระทั่ง ณ เวลานี้ทั้งตัวอัน

สิ้นสภาพของเธอนั้นก็ยังไม่สามารถที่จะลบความสวยออกไป ได้ ซึ่งทำให้เกิดแน่ห์ความงามในตัวเธอ ซึ่งคงไม่มีขายใดจะสามารถต้านทานการไหลเวียนของ

เลือดอย่างร้อนแรงได้

เขาได้หรี่ตาหลง สายที่อันเงียบงันและหยุดไปยังตรงหน้า ของเธอ ทันใดทันในใจก็เกิดความโมโหในความคิดขึ้น เพราะ ว่าเขาได้คิดไปถึงที่เซียวหันถึงได้เห็นสภพาแบบนี้ของเธอ

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ในตอนที่ยังเด็ก ๆ ชอบที่จะอยู่ ข้างหลังตนเอง เขาจึงไม่เคยที่จะใช้เวลาในการมองเขาอย่าง ละเอียดเลย ดังนั้นตอนนี้เป็นอีเวยที่อยู่ต่อหน้าเขา ซึ่งเขาไม่ เคยได้เห็นเลย

ทันใดนั้น เพิ่งเจ๋อเฉิงในสีหน้าของเขาก็อึมครึม เพราะว่า อารมณ์เย็นลงมาเขาก็ได้เริ่มจากการตรวจสอบตัวเองแล้วก็ได้ พบกับการย้ำเตือนเบา ๆ ใช้ชีวิตมายี่สิบกว่าปี เขาเพิ่งรู้สึกครั้ง แรกว่า ครึ่งหนึ่งของอีกชีวิตที่เหลือเป็นสิ่งของที่ไม่สามารถที่พึ่ง พิงได้

ในคืนนี้ เขากลับแพ้ใจให้กับผู้หญิงคนนี้

ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี เขากลับพบว่าเขาเริ่มมีความ รู้สึกกับเธอค่อย ๆ เปลี่ยนไป แต่ว่าในส่วนลึกของหัวใจกลับไม่ สามารถที่จะยอมรับได้ ไม่สามารถยอมรับได้ว่าตั้งแต่ที่ยืนหยัด เพื่อการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นเขาก็ได้เพียงแต่เย็นชาในเสิ่นอีเวยครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ครั้งนี้เป็นการเตือนตนเอง ถูกเตือนตนเอง กับการกระทำที่ตัวเองทำกับเขา ซึ่งไม่เคยเห็นใจอะไรเธอเลย

แต่ณ เวลานี้เขาเห็นผู้หญิงคนนี้ที่มักง่ายและสับสน ชัดเจนว่าความรู้สึกและการกระทำตนเองนั้นไม่สามารถที่จะ บังคับได้แล้ว

ความรู้สึกกระวนกระวาย เขาได้คุกเข่าลงแล้วกอดเธอ หยดลงร่วงหล่นลงพื้นด้วยเสียงแป๊ะ ๆ เสิ่นอีเวยก็เปิดตาได้ เพียงครึ่ง เพราะว่าฤทธิ์ยานั้นได้กำเริบสุดฤทธิ์ ในขณะที่เธอไม่ สามารถจะบังคับตัวเองได้เหมือนเมื่อสักครู่ ก็ได้เพียงแต่ให้ เขากอดเธอไว้

ร่างกายของหญิงสาวก็ถูกวางไว้บนเตียงนอน เขาได้อยู่ บนตัวของเธอ เขาได้มองเธออย่างจริงจัง และในขณะนี้ เขาได้ ยื่นมือออกมาแล้วบีบไปตรงหน้าอกของเธอหนึ่ง เพราะว่า ความมั่นของยา ดังนั้นตอนนี้เธอจึงไม่สามารถที่จะป้องกันอะไร ได้

เธอกลับมีเสียงที่รู้สึกเจ็บออกมา เสียงของเธอได้เข้าไปยัง หูของเขา ซึ่งทำให้ร่างกายของเธอรู้สึกชาไปทั้งหมด เขารู้สึก ชัดเจนว่าเลือดที่ไหลเวียนอยู่นั้น ในระยะเวลาอันนั้นก็อากาศ ธาตุ ผู้ชายที่มีสายตาลุ่มลึกเหมือนมหาสมุทร เพราะว่าความ ต้องการของร่างกาย

รู้สึกถึงอุณหภูมิของร่างกายที่เพิ่มระดับที่สูงขึ้น เป็นอีเวย เลยค่อยๆ ลืมตา แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่สามารถที่จะรู้สึก มือทั้งสองของเธอไม่รู้ว่าไปกอดคอของเขาได้อย่าง ทั้งตัวของ เธอถูกเขาลือกเอาไว้ จมูกก็ได้กลิ่นของน้ำหอมนั้น

รอยจูบก็ได้ประกบเข้าปากของเธอ เลื้อยไปเลื้อยมาแล้ว รู้สึกตัวว่าตัวเองนั้นถูกจูบจนไม่สามารถที่จะหายใจได้ แต่เขา กลับจูบกดแบบไม่ปล่อย ร่างกายของทั้งสองคนกลับไม่มีช่อง ว่างระหว่างกันเลย

เมื่อกี้เพิ่งเจ๋อเฉิงได้ถอดเสื้อกันหนาวออก เป็นอีเวยได้เอา มือหันหน้าอกของเขาไว้ แต่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

ในที่สุด เธอก็สามารถพูดได้อย่างยากลำบาก “คุณ…..คุณออกไปนะ….

เขาได้เปิดปากพูดมา ตัวเองก็รู้สึกตกใจ น้ำเสียงที่ได้ เรี่ยวแรง ลมหายใจร้อย ๆ เหมือนมาจากที่ปลายจมูกของเขา

พอได้ยินเธอพูดว่า “ออกไป” เขาก็ยิ่งโกรธไปใหญ่

เขาได้ออกห่างจากปากของเธอ สายตาที่เย็นชานั้นบอก ว่า “คุณกล้าดียังไงให้ผมออกไป