บทที่156 โอกาสของคุณมาแล้ว

บทที่ 156 โอกาสของคุณมาแล้ว

พอไปถึงห้องโถง เรียนคนก็ได้นำเอกสารที่จะต้องเซ็นชื่อ ไปยังบนโต๊ะทำงานของเธอแล้ว เสิ่นอีเวยได้นั่งบนโต๊ะทำงาน

ของเธอ

“รองประธานเงิน ตอนนี้พวกเราสามารถลงนามได้แล้ว

“เหยนคนพูดด้วยรอยยิ้ม

เงินอีเวยได้พยักหน้า แล้วสองคนก็ได้ทำการแลกเปลี่ยน เอกสารกัน พอเรื่องจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว ทันใดนั้นเรียนคน ได้ยกแก้วสุรา ให้เงินอีเวย “รองประธานเงิน ความร่วมมือราบ

เสิ่นอีเวยยิ้มแล้วพูดว่า “ความร่วมมือราบรื่น !

แก้วเหล้าเมื่อสักครู่นี้ของเธอกลับไม่เห็นเสียแล้ว แต่ แทนที่ด้วยเหล้าแดงขวดใหม่ ตอนนี้แก้วที่เธอถืออยู่นั้นเต็มไป ด้วยเหล้าแดงขวดใหม่ ซึ่งในใจเธอก็ไม่ได้เอะใจอะไรในการ ดูแลของเขา

พอคุยเรื่องความร่วมมือแล้วเสร็จ เสิ่นอีเวยก็จะรีบกลับไป

เปลี่ยนกระโปรงตนเองเลยขอตัวไปก่อน โรงแรม เหามีพื้นที่จอดรถใหญ่มาก เสิ่นอีเวยได้วนอยู่หลายรอบถึงจะได้พบรถตนเอง ขณะที่กำลังเดินเธอไม่รู้ว่าฤทธิ์ เหล้าหรืออะไรทำให้เธอนั้นรู้สึกมึน ๆ

ร่างกายเหมือนจะไม่มีแรง ความรู้สึกเริ่มหายไป เส้นเวย รู้สึกไม่ปลอดภัยเลยอาศัยจังหวะที่มีสติอยู่รีบขับรถไปยังบ้าน ของตนเอง

แต่ว่าขณะที่กำลังจะขึ้นเนินสูงนั้น เธอไม่มีแรงที่จะเหยียบ เบรกหรือคันเร่ง ในใจก็เริ่มรู้สึกสงสัยและความหวาดระแวง

เธอไม่มีทางจะไปต่อเลยได้หยุดรถไว้ข้างทางและได้ดื่ม น้ำไปหลายอีก แต่ว่ากลับไม่ได้ช่วยระบายอะไรเลย แต่ไม่รู้ว่า ทำไมร่างกายถึงมีความร้อนเพิ่มมากขึ้นและกระจายไปทั่ว

เหมือนกับน้ำหมึกที่หยดลงในน้ำแล้วกระจาย

ในใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและระแวง มือขาไม่มี แรง ณ เวลานั้นเธอจึงรู้ว่าตัวเองกำลังเจอกับเรื่องร้าย ๆ ใน สมองความคิดก็เต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้แต่ ตัวเธอเองก็ตกใจอยู่เหมือนกัน

ทันใดนั้นเธอก็อยากจะโทรหาเพิ่งเจ๋อเฉิง แต่ว่าในสติ สุดท้ายก็ไม่ได้โทรหาเขาเลยแม้จะกดเบอร์โทร

ในระยะหลายสิบเมตรไกล ๆ มีรถคันหนึ่งจอดอยู่ เพราะว่า

ด้านบนรถนั้นอยู่สะพานบังไว้อยู่ เกือบจะทำให้รถนั้นถูกบังไป มิดหมด

สวีอันจึงนั่งอยู่บนรถคันนั้นฝั่งคนขับ และได้จอดรถพร้อม กับรอยยิ้มที่สะใจอยู่ไกล ๆ สายตาของเธอดีมาก แม้กระทั่งเห็นเส้นเวยกำลังจะหลับตา

จึงได้ทาลิปตรงปากสีจาง ๆ แล้วทันใดนั้นก็ยกมือข้างขวา ขึ้น มืออันแสนสีขาวของสวีอันจึงได้จับมือถือขึ้นมา แล้วก็ได้ กด โทรไปเบอร์หนึ่ง

“ฮัลโหลว ประธานเขียว? ”

ปลายสายตอบกลับมาว่า “รอสักครู่” สวีอันจึงตัดสินว่า ณ ขณะนั้นเป็นสถานการณ์ที่เงียบมาก ไม่เหมาะที่จะรับ

โทรศัพท์

ไม่กี่วินาทีต่อไป เซียวหนถึงก็ได้ตอบกลับมาว่า “ดึกขนาด

นี้ มีเรื่องอะไร ? ”

สวีอันจึงมองไปยังจุดประสงค์ของเธอ แล้วหัวเราะเบา ๆ พูดว่า “ประธานเซียว โอกาสคุณมาถึงแล้ว

……..หมายความว่าอะไร ?

สวีอันนิ่งเลยบอกถึงแผนการของเธอ “ชั้น ใช้แผนการนิด หน่อย ทำให้เสื่นอีเลยมาลงนามความร่วมมือในค่ำคืนนี้ ผู้ร่วม สัญญาอีกฝ่ายเคยถูกพ่อของชั้นดูแลเป็นอย่างไร ดังนั้นชั้นก็ เลยจ้างพวกเขา ให้พวกเขาใส่ยาในเหล้า ตอนนี้เป็นอีเวย ลังมึน ๆ ได้ที่เลยล่ะ “

เดิมที่ติดว่าเซียวหนถึงจะเห็ชอบด้วย แต่ไม่รู้เลยว่าปลาย จะมีเสียงที่โมโหขนาดนี้ “คุณพูดอีกครั้ง ”

สวีอันจึงฟังเสียงของเขาแล้วรู้สึกไม่ถูกจริตนัก แต่ว่าน้ำเสียงเธอก็ยังคงเรียบ ๆ “ประธานเชียว ชั้นรู้ว่าแต่ไหนแต่ไร คุณคือคนที่สุภาพกับผู้หญิงที่คุณรัก แต่ความรู้สึกของชายหญิง จะพูดอย่างไรล่ะ พูดความจริงแล้วกัน ชั้นค่อนข้างไม่ชอบคุณที่ เป็นคนใช้ความดีในการซื้อใจคน ซึ่งเป็นสิ่งที่ลำบากใจจริง ๆ ในการใช้ถ้อยค่าที่ดูแลเอาใจ ในเมื่อเป็นคนเช่นนี้ก็ต้องเอา เรื่องที่เป็นเช่นนี้ในการจัดการ แต่ชั้นเพียงช่วยคุณแค่นิดเดียว เท่านั้นเอง “

จุดสุดขีดของเซียวหันถึงเตะถึงระดับสูงสุด เขาไม่เคยคิด เลยว่าจะมีความรู้สึกและอารมณ์แบบนี้

“คุณหญิงสวี คุณกำลังทำให้เรื่องของผมล้มเหลว

เธอตอบด้วยความไม่รีบร้อน “ท่านประธาน ชั้นไม่ได้ สนใจพวกนี้ คุณและชั้นเป็นแค่คนร่วมงานกัน แต่ว่าชั้นก็ทำไป แล้ว มาไม่มาแล้วแต่คุณนะ “

พูดเสร็จ ก็ได้วางสายโทรศัทพ์ลง

ในโทรศัพท์ปลายสายนั้นก็ได้มีเสียงด่าทอออกมาใน

โทรศัพท์ของเชียวหันถึง

เขาก็เลยเดินเข้าไปในห้องประชุมอย่างรวดเร็ว น้ำเสียง

ค่ำ และใช้คำสั่งว่า “การประชุมวันนี้ก็ถึงตอนนี้ เลิกประชุม

รถสีดำไมบัคก็ได้ขับไปแถวตามชายถนน เขียวหันถึงได้ ใช้มือจับคางของตัวเอง และในตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าในใจของเขา นั้นกำลังคิดถึงเรื่องอะไรตอนที่เขารู้ว่าสวีอันจึงใส่ยาลงไปในเหล้า ในใจก็เกิด คาวมโมโห ผู้หญิงคนนี้มีความกล้าดียังไงในการทําร้ายเสี

นอีเวช