ตอน ที่ 24 การต่อต้านของเสิ่นอีเวย

ดวงตาทั้งสองของเสิ่นอีเวยแดง พร้อมจ้องมอง

เจ๋อเฉิง เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแอและดื้อรันว่า “คุณคิด ว่ามีเพียงคุณที่สามารถข่มขู่คนอื่นหรอ? ฉันขอบอกคุณตรงนี้ เลยนะว่า ตอนนี้ฉันกำลังข่มขู่คุณอยู่ หากแน่จริงก็ส่งฉันเข้าคุก ตอนนี้เลย แล้วมาดูกันว่าตระกูลของพวกคุณจะวุ่นวาย ขนาดไหนกัน!”

เมื่อนึกถึงความเจ็บปวดที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของตัว เอง ในใจของเสิ่นอีเวยก็ยิ่งรู้สึกโกรธแค้น พูดคำจาก็ยิ่งไม่ ผ่านการไตร่ตรอง

“ตั้งแต่แต่งงานกันสองปีกว่าภรรยาของเซิ่งเจ๋อเฉิงก็ยังไม่ ตั้งท้อง คนในที่เขารู้เรื่องขอไม่พูด แต่คนนอกที่ไม่รู้เรื่อง พวก เขาคิดว่าคุณ เจ๋อเฉิงไร้น้ำยา!”

ชั่วพริบตาดวงตาของก็เบิกตากว้าง การถูกยั่ว ยุในฐานะศักดิ์ของผู้ชาย ครั้งนี้ เขาถูกเสิ่นอีเวยกระตุ้นความ โกรธเคืองแล้ว

แต่เมื่อพูดออกมา เสิ่นอี้เวยก็รู้สึกสูงส่งอย่างเชิ่งเจ๋อเฉิง อายุน้อยก็และยังผ่านประสบการณ์สงครามทางด้านด้วย แบบนี้ย่อมไม่ยอมให้อื่นบอกว่าไร้

อีกอย่างในเรื่องนั้น?
เมื่อนึกถึงเซิงเจ๋อเซิ่นลงโทษตัวเองตอนอยู่คฤหาสน์ ใน ใจของเสินอีเวยก็เริ่มว้าวุ่นขึ้นมาทันที “ผมไร้น้ำยาหรอ?” น้ำเสียงที่ขุนเคืองและคับแค้นลอด

ผ่านข้างหู

เสิ่นอีเวยผุดความคิดหนีขึ้น ขณะที่จะก้าวเท้าเดินออกไปก็ ถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งดึงกลับมา

วินาทีต่อมา ร่างกายของเสิ่นอีเวยก็ล้มไปข้างหลัง ทำให้ แผ่นหลังของเธอแนบติดกับบนโต๊ะทำงานสีดำอันกว้างใหญ่ ส่วนร่างกายของเซิ่งเจ๋อเฉิงก็ทับบนตัวของเธอ

ในหัวสมองของเส้นอีเวยมีแต่ความว่างเปล่า เขาต้องการ ทำที่นี้หรอ?

ไม่ ไม่เอา

ขาของเสิ่นอีเวยต่อต้านตัวเขาไว้ แต่การเผชิญหน้ากับ พละกำลังอันมากของเซิ่งเจ๋อเฉิงแล้ว แทบจะไม่สามารถ ต้านทานอะไรได้เลย

“เซิ่งเจ๋อเฉิง คุณเป็นบ้าไปแล้วหรอ? ปล่อยฉันนะ!”

มือทั้งสองข้างของเสิ่นอีเวยถูกเพิ่งเจ๋อเฉิงจับไว้อย่าง ง่ายดาย โดยดึงจับไว้บนเหนือศีรษะของเธอไว้

ท่วงท่านี้ทำให้เสิ่นอีเวยเสียการควบคุมในการต่อต้าน ของร่างกายช่วงบน เธออยากร้องไห้แต่น้ำตาไม่ไหล เธอยื่นขา ออกมาเพื่อจะเตะเซิ่งเจ๋อเฉิงออก แต่เพราะเชิ่งเจ๋อเฉิงขาแขนยาวมาก เพียงแค่เอาเข่ามาทับบนขาของเธอ ก็สามารถยันไม่ ให้ขาข้างขวาของเธอเคลื่อนไหวได้แล้ว

ใบหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิงเข้ามาใกล้ “ไม่ใช่ว่าคุณบอกว่าผม ใช้น้ำยาหรอกหรอ? อย่าได้ใจร้อนไป อีกเดี๋ยวผมก็จะทำให้คุณ รู้ว่าผมมีน้ำยาหรือเปล่า”

จู่ๆมือข้างขวาก็มาทาบวางบนกระโปรงของเสิ่นอีเวย ทำให้เธอรู้สึกหนาววูบ จากนั้นฝ่ามือของเซิ่งเจ๋อเฉิงก็ค่อยๆ เลื่อนขึ้น

เสิ่นอีเวยรู้สึกคอร้อนวูบวาบ เธออยากจะร้องให้ร้องออก

มา

“ที่นี้เป็นห้องทำงาน เซิ่งเจ๋อเฉิง คุณเป็นบ้าไปแล้วหรอ?” เสิ่นอีเวยพยายามดึงมือออกไปตบบนหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิง

แต่ฝ่ามือยังไม่ทันได้สัมผัสผิวหนังบนใบหน้า เขาก็จับมือ ไว้อย่างไม่ผ่อนแรง พร้อมพูดว่า “ห้องทำงานแล้วจะทำไหม คุณไม่ใช่ชอบเล่นอะไรตื่นเต้นหรอกหรอ?”

มือของเซิ่งเจ๋อเฉิงค่อยๆเลื่อนขึ้นมาถึงเอวอย่างเร้าร้อน ผิวหนังที่ขาวเนียนนุ่มเป็นสิ่งปราณนาภายในร่างกายของ ผู้ชายแต่เดิมอยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่ามีบริเวณหนึ่งบน ร่างกายของเขาถูกปลุกขึ้นมาอย่างแข็งแกร่ง

มือข้างขวาของเซิ่งเจ๋อเฉิงลูบไล้บนร่างกายของเสิ่นอีเว ยอย่างล่วงเกิน เสิ่นอีเวยได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองยิ่งถี่

ขึ้น
วันนี้เสินอีเวยสวมชุดเดรสยาวที่มีกระดุมตรงบ่า เมื่อเซิ่ง เจ๋อเฉิงก้มหน้าลงก็พบรอยกระดูกไหปลาไหลสีขาวเนียนนวล และบนบ่าก็มีเชือกผ้ามัดไว้อย่างแน่น…ไม่ว่าจะอย่างไรก็รู้สึก ยั่วยวน

ทันใดนั้นบนหน้าอกของเสิ่นอีเวยก็ปกคลุมด้วยเงาดำ เธอก้มหน้าร้องอุทาน คิดไม่ถึงว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงจะก้มลงเบื้อง หน้าอกของเธอ เขาใช้ฟันกัดเชือกสีขาวเส้นนั้นบนบ่า จากนั้นก็ ค่อยๆลากออกมา และสุดท้ายก็ถูกเปิดออก

ผ้าบางร่วงลงจากบ่าที่โค้งเว้า เผยร่างเปลือย ชั่วพริบตา เสิ่นอีเวยหน้าแดงก่ำ แทบจะคิดไม่ถึงว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงจะทำแบบนี้

ริมฝีปากของเซิ่งเจ๋อเฉิงแนบติดบนบ่าสั่นเทาของเสี่

นอีเวย ส่วนร่างกายช่วงล่างก็ค่อยๆเลือนราง

ในขณะที่จิตใจเหม่อลอย มือทั้งสองข้างของเธอจับขอบ โต๊ะอย่างแรง ส่วนริมฝีปากใกล้จะถูกกัดจนออกเลือดแล้ว เธอ พยายามไม่ส่งเสียงร้องแม้แต่นิดเดียว

ถึงแม้ว่าเธอกับเซิ่งเจ๋อเฉิงแต่งงานกันมาสองปีมาแล้ว และความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ค่อยดี ถึงขั้นสามารถพูดได้ว่า ทั้งสองคนต่างทรมาน แต่ในระหว่างช่วงเวลาเลือนรางไม่กี่ครั้ง เสิ่นอีเวยต้องยอมรับว่าเธอสัมผัสถึงความรู้สึกหวาดเสียวจาก ร่างกายภายใน

เธอไม่ใช่ไม่อยากปลดปล่อยตัวเอง แต่เธอทำไม่ได้ การ จูบของเชิงเจ๋อเฉิง การลูบไล้ครั้งหนึ่งมาจากอุณหภูมิอุ่นบนร่างกายของเขา ทำให้เขาอยากให้เธอดื่มต่ำกับช่วงเวลานี้

การไม่ส่งเสียงร้องของเส้นอีเวยแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึก

ทรมาน

แต่ก็ไม่มีวิธี เขาคือเซิ่งเจ๋อเฉิง เธอรักผู้ชายคนนี้มากกว่า

ชีวิตของตัวเอง

ถ้าหากโชคชะตาลงโทษเธอด้วยการทำให้เธอรักเขาและ แค้นเขาเข้ากระดูกดำ นั้นก็คง–เป็นดั่งความปราณนาของ โชคชะตา รักกันฆ่ากัน เธอไม่กลัว

เสิ่นอีเวยหลับตาลงอย่างแน่น หยดน้ำตาเม็ดหนึ่งใหล ออกจากปลายดวงตา

ที่นี้เป็นพื้นที่ราคาแพงของทั่วทั้งเมือง บริษัทเซิ่งซื่อมีอยู่ สิบเจ็ดตึก ตอนนี้บรรยากาศอันเร่าร้อนกำลังค่อยๆร้อนระอุ มากขึ้น…