บทที่431สถานที่นี้จะต้องระวังความปลอดภัย

บทที่ 431 สถานที่นี้จะต้องระวังความปลอดภัย

เสิ่นอีเวยก็ไม่เข้าใจในคำอธิบายนี้ก็เลยถามไปว่า “หาก เกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วมีคนมาขอตรวจสอบ แล้วก็เอาข้อมูล ออกมาไม่ได้ทำไงล่ะ ?

เถ้าแก่ผู้หญิงก็ได้หัวเราะแล้วก็พูดออกมาว่า “คุ ณ คง ไม่ใช่คนที่นี่ใช่ไหม ? พูดตามจริงแล้วกันนะ ที่นี่เป็นสถานที่ เล็ก ๆ ไม่ต้องมีคำว่าถ้าหากหรอก ต่อให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็ ไม่มีคนมาตรวจสอบหรอก ทุรกันดารเช่นนี้ คุณจะอยู่ไหม ? ถ้าไม่อยู่เดี๋ยวห้องก็เต็มไปแล้ว

เงินอีเวยก็คิดอยู่สักพัก เกี่ยวกับเรื่องของการบันทึกด้วย บัตรประจำตัว แต่คืนนี้เป็นสถานการณ์ที่พิเศษกว่าครั้งไหน ดัง นั้นก็เลยต้องอยู่หนึ่งคืน

เดินทางมาทั้งนั้น ร่างกายและสติกอ่อนล้าเต็มที่ ตอนนี้สิ่ง ที่เธอนั้นอยากทําก็คืออาบน้ำแล้วก็พักผ่อน

หลังจากนั้นเถ้าแก่ผู้หญิงก็ได้เขียนชื่อของเธอลงสมุดแล้ว แล้วเสิ่นอีเวยก็หันหลังกลับมาถามว่า “ที่นี่มีอาหารให้กิน ไหม ?”
“ไม่ใช่ ที่นี่ไม่มีบริการอาหาร จะต้องไปข้างนอกเท่านั้น เถ้าแก่ผู้หญิงตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา

พอฟังแล้วก็รู้เลยว่าสิ่งที่เธอกำลังจะอธิบายนั้นคือไม่ได้มี อาหารให้ทาน เสิ่นอีเวยก็ได้แต่เดินขึ้นมายังห้องของตัวเอง ตอนที่เดินขึ้นบันไดนั้น เธอก็ได้สังเกตไปรอบ ๆ ซึ่งเป็น

สถานที่ที่เล็กมาก ดูไปแล้ว ก็คงไม่มีมากกว่าสิบห้องแน่นอน

เงินอีเวยเข้าไปในห้องแล้วก็รีบปิดประตู แล้วก็วางของ ทั้งหมด ปิดหน้าต่าง ซึ่งไม่ได้มีแสงอะไรเล็ดลอดเข้ามา แล้วก็ เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วทำการสำรวจว่า ในห้องนี้มีการติดตั้ง กล้องวงวจปิดไหม เพราะตอนนั้นเธออยู่อังกฤษกับเหมียนเหมื ยนก็ได้เรียนรู้ในด้านความปลอดภัย

เงินอีเวยเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินลงไป แล้วก็เห็นเถ้าแก่ยัง ไม่ได้นอน แล้วก็อยู่ที่เคาน์เตอร์เล่นโทรศัพท์ แล้วเธอก็เดินไป ถามว่า “แถวนี้มีห้างสรรพสินค้าไหม ?”

เถ้าแก่เงยหน้าแล้วถามว่า “ที่นี่ไม่มีหรอก มีแต่ร้านค้า ร้านช่าทั่วไป

เสิ่นอีเวยพยักหน้าแล้วก็ตอบไปว่า “ขอบคุณค่ะ ” แล้วก็ หันหลังเดินออกไป แล้วตอนนี้เถ้าแก่ก็พูดขึ้นมาว่า “เดี๋ยว ก่อน”

เสิ่นอีเวยก็หยุดแล้วก็หันหลังกลับไป “มีอะไรหรือ ? เถ้าแก่ก็ได้สำรวจตั้งแต่หัวจนเท้า แล้วก็พูดว่า “คุณหน้าตาดีขนาดนั้น ระวังเรื่องความปลอดภัยด้วยนะ ระวังคน อื่นหลอกล่ะ”

เสิ่นอีเวยตกใจ แล้วก็ยิ้มตบอรับไปว่า “ขอบคุณที่เตือนนะ

หลังจากออกไปข้างนอกนั้น แล้วก็ได้รับกับสภาพอากาศ ที่เย็นสดชื่นแล้วเมื่อสักครู่นี้ที่อาบน้ำเสร็จ เลยทำให้นั้นเธอมี ความรู้สึกเย็นวูบวาบ

ถนนหน้าโรงแรมก็ไม่ได้กว้างขวางอะไรนัก แต่ก็ไม่ใช่ ถนนที่ไม่ดี หากรถผ่านก็จะเกิดฝุ่นคลุ้ง เมื่อเธอนั้นเดิมตามที่ เถ้าแก่บอกไป ก็ได้เดินไปถึงมุมมุมหนึ่ง ซึ่งทำให้เธอนั้นรู้สึก ตกใจเป็นอย่างมาก

ผู้หญิงที่แต่งตัวงดงามยืนอยู่ข้างถนน เสิ่นอีเวยก็สังเกต ได้แล้วว่า แม้ในเวลาที่อากาศเย็นขนาดนี้ แต่พวกเธอยังใส่ชุด ที่ค่อนข้างบาง แล้วเซ็กซี่ ทำให้เธอนั้นคิดว่า ที่นี่ก็ยังมีกิจการ การค้ามนุษย์ประเวณีแบบนี้ด้วย

ผู้หญิงที่อายุสามสิบกว่าปีกลุ่มนั้น เสิ่นอีเวยก็ได้แต่ตกใจ แล้วก็เดินผ่านไป

ตอนที่จะเดินไปนั้น เสิ่นอีเวยก็เหมือนได้เห็นผู้ชายที่ดื่ม เหล้าแล้วเดินไปหาเธอ แล้วก็ยิ้มให้พวกผู้หญิงพวกนั้น แล้วก็ผู้ หญิงเหล่านั้นก็เหมือนด่าว่า “คุณเป็นบ้าหรือ ? จ่ายเงินแล้ว หรือจะมาเตะต้องตัวฉันน่ะ
ผู้ชายถูกด่าเช่นนี้ก็ไม่ได้โกรธอะไร แต่กลับยิ้มหัวเราะ ออกมา แล้วก็ถูกผู้หญิงเหล่านั้นผลักกลับคืน แล้วทำให้เสี นอีเวณนั้นมองเห็นทั้งหมด แล้วก็เดินผ่านอย่างรวดเร็ว

แต่พอหันกลับมาอีกที ก็เหมือนไหล่และแขนนั้นถูกจับด้วย

ความรุนแรง เสิ่นอีเวยก็สะบัดออก แล้วก็ได้หันหลังกลับมา

มองอีกครั้งหนึ่ง แล้วก็คาดไม่ผิดเลยก็คือ มีผู้ชายที่ดื่มเหล้า เมามาจับเธอไว้ ผู้ชายคนนั้นมีสายตาที่ต้องเธอจะกินเสิ่นอีเวย ในใจก็ตื่น

เต้นมาก แล้วก็พยายามสงบสติตนเอง

ผู้ชายคนนั้นเหมือนกับไม่เคยเจอผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ ก็ เลยได้แต่มอง แล้วก็ได้เอามือไปลูบหน้าเธอแล้วพูดว่า “คุณ ราคาเท่าไหร่ ?”

เสิ่นอีเวยเข้าจว่า ในชีวิตของผู้ใหญ่นั้นไม่มีคำว่า “ง่ายดาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของอายุและเพศ หรืออาจจะไม่ สามารถพูดถึงเรื่องของการใช้ชีวิต ดังนั้นเธอก็เข้าใจว่าผู้หญิง เหล่านี้จึงอาศัยเรือนร่างในการดำรงชีพ

แต่ต่อกับผู้ชายที่อยู่ต่อหน้าเธอคนนี้ ก็ไม่ใช่คนที่เธอนั้น จะอยู่ในความอดทนของเธอ

เงินอีเวยก็มีสายตาที่เยือกเย็น เหมือนกับมีดแหลมคมที่ จ้องจะแทง แล้วพูดออกมาว่า “ออกไปซะ

เพราะคำ ๆ นี้ ทำให้ชายคนนี้เหมือนกับสร่างเมา ผู้หญิงคนนี้สวยงามนัก เรือนร่างก็ดี แน่นอนว่าเขารู้ว่าเธอนั้นไม่ใช่ คนที่จะมาทำอาชีพนี้ ดังนั้นก็เพียงแต่ถามแค่นั้นเอง

แต่เขากลับไม่คิดว่า ผู้หญิงคนนี้โมโหเสียแล้ว แล้วก็รู้สึก ว่าสิ่งที่เธอพูดออกมาเมื่อสักครู่นี้รู้สึกเหมือนโดนทิ่มแทงใจ

แล้วผู้ชายคนนี้ก็ยิ้มออกมา ซึ่งทำให้ผู้หญิงในถนนนั้น เห็นหมดทุกอย่างเลยทีเดียว ซึ่งทำให้เกิดเสียงซุบซิบกัน เสี นอีเวยรู้ว่าพวกเธอนั้นกำลังพูดถึงเธอ

แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเธอนั้นก็ไม่ได้ไปแคร์คนอื่น เท่าไหร่นัก แล้วก็เดินต่อไป

แล้วมาคิดถึงเถ้าแก่เตือนเธอก่อนออกจากโรงแรมว่า “อยู่ ที่นี่จะต้องระวังตัวเอง เสิ่นอีเวยก็เลยยิ้มอย่างทุกข์ใจ