บทที่394คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่กับเธอ

บทที่ 394 คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่กับเธอ

เงินอีเวยที่โมโหจัดทำได้แค่กัดฟันกรอดเอาไว้แทนเพราะ เธอแทบไม่คิดเลยว่าผู้ชายคนนี้จะใช้คำพูดที่เธอใช้คุยกับเขา มาพูดล้อเธอ สรุปว่าในตอนนี้เขาอารมณ์ไหนกันแน่?

ดูท่าท่ามีความสุขเอาซะจริงหรือว่าเขาคิดว่าตัวเธอกำลัง ชื่นชมเขาอยู่งั้นหรอ?

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นในใจของเงินอีเวยทั้งหมด อีกทั้งเพื่อ หลบเลี่ยงความโกรธที่จะคอยไปกระตุกความบ้าระห่ำของเพิ่ง เจ๋อเฉิงขึ้นมาอีก

เงินอีเวยพยายามข่มใจของตัวเองเอาไว้ไม่ให้เพิ่งเจ๋อเฉิง รับรู้ความรู้สึกขึ้นมาได้ ทำได้แต่แสร้งยิ้มหวานหยดย้อยแล้ว เอ่ยขึ้น : “ถือว่าฉันขอร้องได้ไหมคะ?

เพิ่งเจ๋อเฉิงฟังแล้วถึงกับทำตาใสขึ้นมาทันที แวบเดียวเขา

ก็เขยิบให้ชิดบริเวณขอบหัวเตียงนุ่มๆแล้วเอ่ยอย่างช้าๆ ได้ ก็ได้อยู่นะ แต่ว่าเธอรู้หรือป่าว? การขอร้องนั้นมันต้องมีความ จริงใจเข้ามาด้วย

เมื่อเขาพูดจบ เสิ่นอีเวยถึงกับตะลึงไปสักพักแล้วเอ่ยถาม เขาอย่างระแวดระวัง : “คุณหมายความว่ายังไง?
มุมปากเขากระดกขึ้น น้ำเสียงก็ปรับดูสบายลงเยอะ เป็นหลักการในการทำธุรกิจ เธอต้องการให้ฉันอยู่ในห้องต่อ และให้ออกไปจากที่นี่ งั้นอำนาจทั้งหมดตกมาอยู่ที่ฉัน พูดให้ เข้าใจคือ ตอนนี้เธอต้องฟังฉันเท่านั้น

เสิ่นอีเวยถึงกับไม่พอใจและไม่ได้รู้สึกดีใจเลย แต่เธอก็ ไม่มีวิธีอื่น เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดถูก อำนาจในตอนนี้ตกไปอยู่ในมือ เขาทั้งหมด

อีกทั้งเซ่งเจ๋อเฉิงเป็นคนที่มีพละกำลังมาก หากว่าเดี๋ยวอีก สักเขาเกิดแข็งข้อขึ้นมาอีก เธอแทบไม่มั่นใจเลยว่าตัวเอาจะ รอดจากมือเขาเป็นครั้งที่สองไหม เพราะงั้นลองดูสักครั้ง

หลังจากคิดเรื่องนี้เสร็จสิ้นแล้ว ความหนักใจที่มีมาตั้งแต่ แรกค่อนผ่อนคลายลงมาเยอะทีเดียว เธอเงยหน้ามองเขาด้วย สายตาใสซื่อ และเอ่ยถามเขาอย่างไม่กดดันไม่รีบร้อน: “งั้น คุณต้องการให้ฉันทำอะไร?

เธอรู้สึกว่าเสียใจที่พูดประโยคนี้ออกไป เพราะเธอรู้ดีว่า เดี๋ยวเซ่งเจ๋อเฉิงต้องหาวิธีมาจัดการความคิดของเธอ เพราะว่า เขาไม่ใช่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจ

“จูบฉัน” เพิ่งเจ๋อเฉิงเอ่ยขึ้นมา

อะไรนะ? เสิ่นอีเวยรู้สึกเหมือนว่าฟังอะไรผิดไปหรือป่าว สักพักเธอเข้าใจความหมายเลยเบิกตาโตมองตาของแทน

ยากมากที่เพิ่งเจ๋อเฉิงทนยอมพูดกับเธอเป็นครั้งที่สอง“จูบฉัน”

เสิ่นอีเวยถึงกับหน้าแดงแปร๊ด ในใจมันเต็มไม่ด้วยการไม่ ยินยอมทำ แต่ก็ไม่อยากเสียหน้า แต่ว่า… เธอไม่มีวิธีอื่นอีก แล้ว เธอพยายามกัดฟันทนต่อไปแล้วเขย่งเท้าให้สูงขึ้นเพื่อจูบ เขาแบบขอไปที

การจูบรีบเร่งของเธอทำได้แค่ประกบกับมุมปากเท่านั้น

“โอเคแล้วนะ?” เสิ่นอีเวยอยากจะให้เสร็จไวๆ เพื่อเป็นการ ปลอบใจเขาแล้วเธอจะได้รีบไปอาบน้ำให้เหมียนเหมียนต่อ อีกอย่าง ด้วยนิสัยและความเคยชินของเหมียนเหมียนอีกสัก หนึ่งนาทีถ้าเธอยังไม่ไปหา เดี๋ยวก็เรียกเธอลั่นบ้าน

“แบบนี้ใช่ไหม?” เธอพูดแบบปกติธรรมดาไม่ได้โกรธ อะไรเลย

สายตาของเขาดูงุนงง : นี่คือการจูบของเธอหรอ?” “เสิ่นอีเวยเธอทำอะไรมั่วๆเนี่ย?

“คุณต้องการให้ฉันทำอะไรอีก?” เสิ่นอีเวยถึงกับทนไม่

ไหว

เพิ่งเจ๋อเฉิงลุกจากหัวเตียงที่บุนวมขึ้น ท่อนบนเขาเขยิบมา ใกล้เธอแล้วยื่นมือมาจับใต้คางหล่อนเอาไว้ แล้วค่อยๆเอ่ย ออกมาทีละคำ “ปกติฉันจูบเธอยังไง ตอนนี้เธอก็ต้องจูบฉัน แบบนั้น”

เงินอีเวยเห็นเขาเอ่ยออกมาอย่างเป็นทางการแบบนี้หล่อนรู้ดีว่าในตอนนี้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ล้อเธอเล่น

พูดความจริงเลย เธอไม่อยากเป็นคนเริ่มจูบเขาก่อน

ความคิดที่อยู่ในสมองกำลังวิ่งปรู๊ดปร๊าด เพราะเธอกำลัง หาวิธีที่ดีที่สุดเพื่อจะได้หลุดพ้นไปสักที ทว่าเธอยังคิดไม่ออก เลยด้วยซ้ำ เสียงเหมียนเหมียนก็ดังขึ้นมาจากด้านนอกห้อง

“หม่ามี” ทำไมยังไม่มาอีกคะ!”

เสิ่นอีเวยถึงกับอึ้งอยู่สักพักจากนั้นก็หันมองเชิงเจ๋อเฉิง ด้านเพิ่งเจ๋อเฉิงก็กลับไปอยู่ในโหมดท่าทางขี้เกียจอีกตามเคย สายตาที่มองมาที่เธอนั้นกับเป็นสายตาดีใจที่เธอกำลังตก ระก๋านําบาก

เสิ่นอีเวย โมโหสุดๆ ทำได้แต่กำมือไว้แน่น ได้ คืนนี้ถือว่า ฉันล้ำเส้นละกัน!หล่อนสัญญากับตัวเองว่า สถานการณ์ที่เกิด ขึ้นในคืนนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกครั้ง!

เสิ่นอีเวยเตรียมใจและให้กำลังใจตัวเองในการขยับเข้า ใกล้เขา เธอค่อยๆ หวาดระแวง เพราะ

เพราะเธอไม่เคยจูบผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ามาก่อนเลยสักครั้ง

ยามเมื่อริมฝีปากเธอสัมผัสกับริมฝีปากเขา มันมีความ รู้สึกอบอุ่นแถมมียังมีความร้อนพาดผ่าน เธอถึงกับใจเต้นจน หน้าแดงระเรื่อ

แทบปฏิเสธไม่ได้เลย ยามเมื่อเธอประทับริมฝีปากกับเขา

ในเวลานั้น ในสมองกับมีเสียง “ดึง” ขึ้นมา อาการที่พยายามปฏิเสธความรู้สึกที่มีมาก่อนหน้านี้กลับมลายหายไปเกินครึ่ง ความรู้สึกที่น่าหลงใหลจนเธอยื่นมือออกไปจับใบหน้าเขาไว้ เพื่อจูบให้ถนัด

ในความเป็นจริงแล้ว เสิ่นอีเวยก็จูบไม่ได้ดีเท่าไหร่เมื่อเอา ไปเปรียบเทียบกับเซิ่งเจ๋อเฉิงแล้ว ทว่าในครั้งนี้เพิ่งเจ๋อเฉิงถึง กับหลงใหลหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเข้าให้แล้ว ร่างกายและ อารมณ์ของเขาเริ่มปั่นป่วนขึ้นมาทันที

ในยามนั้น เพิ่งเจ๋อเฉิงเตรียมตวัดเอวเสิ่นอีเวยเข้าใกล้ ทว่ากลับมีเสียงแหลมปรี๊ดดังขึ้นมาแทน

“หม่า! กำลังเล่นซ่อนแอบอยู่หรอ ? ถ้าไม่ออกมาเดี๋ยว หนูจะออกไปหาหม่ามีแล้วนะ!” เป็นเสียงของเหมียนเหมือน

เสิ่นอีเวยได้ยินเสียงเหมียนเหมียนถึงกับเริ่มปฏิเสธและ

ผลักเพิ่งเจ๋อเฉิงออกทันที

ส่วนเพิ่งเจ๋อเฉิงที่กำลังเพลินอยู่ถูกเสิ่นอีเวยผลักออกอย่าง แรง อารมณ์และสีหน้าถึงกับไม่สู้ดีเท่าไหร่ “เธอทำอะไร? หรือว่านี่เสร็จแล้วหรอ?”

การถูกถามคำถามและเสียงเร่งรีบของเหมียนเหมียนที่ดัง อยู่ด้านนอกนั้น เสิ่นอีเวยรีบร้อนเหมือนกำลังถูกไฟแผดเผา ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตที่อยู่ในสถานการณ์ยากแก่การ ตัดสินใจ

หล่อนพนมมือขึ้นมาไว้ที่หน้าอก สายตาที่สื่อออกมาจากดวงตามีแต่ความจริงใจ “ฉันต้องไปอาบน้ำให้เหมียนเหมียน ไม่งั้นเดี๋ยวลูกจะวิ่งพรวดมาหาฉัน ฉันพูดเรื่องจริงนะ

เดิมเพิ่งเจ๋อเฉิงอยากจะปฏิเสธเสิ่นอีเวย แต่เขา อากัปกิริยาของเสิ่นอีเวยแล้ว ในหัวกลับมีวิธีการใหม่ขึ้นมา แทน เขาเอ่ยขึ้น หากเธอไปตอนนี้จริงๆ เธอต้องตกลงเงื่อนไข กับฉันมาหนึ่งข้อ

เสิ่นอีเวยตาเบิกโตมองเขา “คุณเรียกร้องข้อเสนออะไร อีกล่ะ?”

เพิ่งเจ๋อเฉิงตอบอย่างปกติ: “ก่อนที่ฉันจะอธิบายให้เธอฟัง ฉันขอพูดหน่อยละกัน นี่ไม่ใช่ข้อเสนออะไร แต่มันคือเงื่อนไข เธอต้องตอบตกลงไม่งั้น ไม่ต้องมาพูดกันอีก เธอก็ออกไปไม่ ได้”

การที่ถูกคน…มันช่างยอมรับไม่ได้จริงๆ! เสิ่นอีเวยรู้สึก ว่าตัวเองเตรียมตัวเตรียมใจไว้เป็นอย่างดีแล้วเลยตอบออกมา อย่างทันควัน

“ได้ คุณพูดมา” เสิ่นอีเวยตอบอย่างประนีประนอม

“คืนนี้ฉันจะนอนที่บ้านเธอ” เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดอย่างสบายอก สบายใจ แถมทำท่าทางราวกับรู้ว่ายังไงเสิ่นอีเวยก็ตอบตกลง เขาแน่

ไม่ต่างไปจากที่คิดไว้เลย เขาทายถูก

“ได้ ฉันตกลง ตอนนี้ฉันไปได้หรือยัง?” เสิ่นอีเวยถามกลับด้วยน้ำเสียงโมโหมาก

ส่วนเพิ่งเจ๋อเฉิงได้แต่ทำท่าทีไม่สนใจกับความโกรธของ เธอเลยสักนิด เขาเอื้อมือชี้ไปที่ประตูแถมน้ำเสียงเอ่ยขึ้นมา เบาๆอย่างพอใจเอามาก : “เชิญครับคุณผู้หญิง

มาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษบ้าบออะไรเนี่ย! เสิ่นอีเวยด่าเขา อยู่ในใจแล้วรีบออกจากห้องนอนอย่างรวดเร็ว