บทที่368เจียงเฉิงหวินที่ไม่เหมือนกัน

บทที่ 368 เจียงเฉิงหวินที่ไม่เหมือนกัน

เจียงเฉิงหวินได้ฟังเสื่นอีเวยพูด แล้วก็ได้ขมวดคิ้วขึ้น ซึ่ง

เขานั้นเก็บงำความรู้สึกจริงอยู่ในส่วนลึกของความรู้สึก แต่ว่า เงินอีเวยนั้นก่อนหน้านั้นก็ได้มีปัญหาเกี่ยวกับอารมณ์เกิดขึ้น ถึงกระทั่งเป็นโรคกลัวในที่มือ

ดังนั้นตอนอยู่ที่อังกฤษปี เพื่อเป็นการรักษาตัวเอง นอกจากจะไปหาหมอจิตวิทยาแล้ว ก็ยังเรียนรู้เกี่ยวกับ จิตวิทยาอีกด้วย

ในการเรียนรู้นั้น ก็ได้มีการอธิบายเกี่ยวกับสีหน้าท่าทาง

และอารมณ์ของบุคคล ซึ่งจากการแสดงท่าทางออกจากทวาร ทั้งห้าของมนุษย์แล้ว ก็จะสามารถดูออกถึงความเป็นจริงของ บุคคลได้

ถึงแม้อาจจะไม่สามารถชัดเจนได้เต็มรูปแบบ แต่เป็นเว ยก็รู้สึกว่าไม่ไกลไปจากนี้

ดังนั้นตอนนี้ที่เธอมองสายตาของเจียงเฉิงหวิน สามารถ ตัดสินได้ว่า เขากำลังเก็บความลับอยู่ในใจ

เจียงเฉิงหวินยิ้มแล้วพูดว่า “คุณหญิงเงินกล่าวเกินไปแล้ว ผมจะให้คนสะกดรอยตามคุณทำไมล่ะ ?
โบราณกล่าว มือไม่มีหน้าคนอื่น เป็นเวยก็เลยได้เพียง ยิ้มด้วยสีหน้าที่ไม่ได้มีความอบอุ่นเลย

“เราเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว และไม่ได้โง่ด้วย การคบหา กันจะโกหกฉันหรือไม่นั้น ฉันก็มองออกอยู่แล้ว หากไม่รับ ขนาดนี้ จะเป็นใครล่ะ ?

ซึ่งผู้ชายที่มาเข้าแล้วเสิ่นอีเลยก็ได้อดทนนั้นก็เพราะว่า เหมียนเหมียนทํางานในบริษัทของเขา

เขาไม่อยากจะให้เรื่องส่วนตัวนี้ เป็นเหตุให้การทำงาน ของเหมียนเหมือนมีเหตุจะต้องติดขัด

ดังนั้นการที่เป็นเวยนั้นยังคงให้ความเคารพก็เพราะมี

เหตุผล

และในตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าคุณผู้ชายคนนี้มาหาเธอนั้นจะมี เรื่องอะไรอีก ก็คงจะต้องตามสถานการณ์ไปก่อน การที่ได้รู้จัก ฝ่ายตรงข้ามมานาน เธอก็มีประสบการณ์อยู่บ้างเล็กน้อย

เพียงแต่ครั้งนี้ เสิ่นอีกเวยจะต้องใช้คำว่า “เกรงใจ” ใน การขีดเส้นระหว่างกันให้มากขึ้น

เสิ่นอีเวยได้มองเจียงเฉิงหวิน แล้วก็ยิ้มอยากสุภาพว่า

“ประธานเจียง ฉันจะต้องพูดความจริงกับคุณเรื่องหนึ่ง ความ จริงแล้วฉันก็มีแฟนแล้ว

เสิ่นอีเวยกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าใจแล้วมองไป ยังเจียงเฉิงหวิน เหมือนกับฝ่ายตรงข้ามนั้นได้นั้นรู้สึกถึงความตกใจ แล้วก็ชัดเจนมากก็คือ เธอนั้นรู้สึกผิดหวัง เพราะว่า

ความรู้สึกของเจียงเฉิงหวินนั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย เขาผู้ชายนั้นก็ได้ยิ้มออกมา แล้วมองหน้าเป็นอีเวยแล้ว

พูดว่า “แต่พวกคุณไม่ใช่เลิกกันแล้วหรือ ? ”

เงินเลยตกใจ แล้วก็ถามว่า “คุณรู้ได้อย่างไร ? หลังจากถามคำนี้ไป เสิ่นอีเวยก็รู้สึกเสียใจ เพราะว่าการ ตามเจียงเฉิงหวินเช่นนั้นแสดงว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง

เสิ่นอีเวยก็รู้สึกแปลกใจ เรื่องของเธอและสวีเส้าเหง นอกจากหยางอันหราน แล้วก็เพิ่งเจ๋อเฉิงแล้ว ก็คงไม่มีคนอื่นที่ จะรู้สึก และตอนนั้นหยางอันทรานก็คิดถึงเรื่องชื่อเสียงของเหมื ยนเหมียน ก็ใช้เงินมหาศาลในการปิดข่าวลดผลกระทบ ไม่งั้น ก็คงจะต้องถูกชาวเน็ตประณามเป็นแน่แท้

และหากชื่อเสียงของเสิ่นอีเวยนั้นถูกทำลายจนหมด เช่น นั้น เหมียนเหมียนที่เป็นลูกสาวของเธอนั้น ก็จะต้องได้รับผลก ระทบทางด้านการงานแน่ ๆ

ความจริงแล้วเสิ่นอีเวยก็ไม่อาจจะไม่ยอมรับได้ว่า เจียง

เฉิงหวินนั้นจะดีร้ายก็เป็นคนที่ประสบความสำเร็จ ก็ยังเป็นลูก เจ้าของบริษัทการบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในประเทศด้วย ความรู้ ต่าง ๆ ก็ไม่จำกัด ดังนั้นดูไปแล้วเขาก็มีความเก่งอยู่ในตัวเลย ทีเดียว

เช่น ในตอนนี้ เขาได้เข้าใกล้เงินอีเวยแล้วก็ได้ฟังถึงน้ำเสียงของเขาว่า “แต่ว่า เวย……

ฝ่ายตรงข้ามใช้คำเรียกที่ไม่เหมาะสม เลยทําให้เป็นเวย ขมวดคิ้ว

เจียงเฉิงหวินพูดว่า “ความจริงแล้วผมฐานะอย่างไร คุณก็ รู้ชัดเจนอยู่แล้ว หากผมอยากจะรู้เรื่องอะไร ให้คนไปตรวจ สอบก็จบแล้ว ไม่ต้องใช้ความคิดอะไรมากมาย

“ยิ่งกว่านั้น… เจียงเฉิงหวินพอพูดถึงตรงนี้ก็ได้เสียงเบา ลง เหมือนจะบอกความลับอะไรออกมา

“ยุคนี้เป็นยุคสมัยของเทคโนโลยี เรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นก็ สามารถปกปิดได้ง่ายอยู่ เพียงแต่มีนักข่าวการบันเทิงที่มีความ สนใจไปหาข้อมูลมา ก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่ ครั้งนั้นที่เหมือนเห มียนถูกลักพาตัวไปหลายชั่วโมง สุดท้ายเรื่องราวก็ไม่ได้ถึงหูผู้ บริหาร เพราะว่าหย่งอันทรานมีความสามารถ เลยทำให้เรื่อง พวกนี้เก็บเอาไว้ แต่เธอนั้นเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเหมียนเห มียน เรื่องราวต่าง ๆ ก็ต้องรายงานถึงผู้บริหารระดับสูง แน่นอน ดังนั้นคนที่รู้ความจริงนั้นไม่น้อยเลย รวมถึงผมด้วย

เจียงเฉิงหวินพูดออกมา มีน้ำเสียงที่เรียบง่าย และก็ไม่ได้ ใส่น้ำเสียงมากมายขนาดนั้น ดังนั้นเป็นอีเวยฟังไปแล้วก็ไม่ได้ มีความรู้สึกอะไร

ความจริงแล้ว เสิ่นอีเวยก็ได้ผลสรุปออกมา หากผู้ชายคน นี้พูดจาดีดีไม่เหมือนตอนธรรมดาที่พูดออกมา ก็ไม่ได้น่า เกลียดอะไร
และในตอนนี้ เจียงเฉิงหวินอยากจะพูดแต่ก็กลับหยุดคา ใจเอาไว้ เหมือนกับกำลังจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็เก็บเอาไว้ใน

เงินอีเวยตลอดมาก็ไม่ชอบคนที่มีลักษณะเช่นนี้ แล้วเรื่อง นี้เกี่ยวกับลูกสาวของตัวเอง

“ประธานเจียงมีอะไรจะพูดอีกไหม ?” เสิ่นอีเวยเปิดปาก ถามด้วยตัวเอง

ไม่คาดคิดว่าเธอจะเห็นสีหน้าของเจียงเฉิงหวินที่มีความ ลับอยู่ข้างใน

“ความจริงเกี่ยวกับเรื่องนั้นแล้ว ตอนที่ผมรู้เรื่องก็อยากจะ ยื่นมือมาช่วยคุณ แต่ก็ไม่อาจจะไม่พูดได้ว่า หยางอันทรานเป็น คนที่เก่งจริง ๆ สุดท้ายเรื่องราวก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ผมก็วางใจ แล้ว”