บทที่347ถูกเขาโยนลงสระน้ำ

บทที่ 347 ถูกเขาโยนลงสระน้ำ

จูบของเขารุนแรงและป่าเถื่อน จนหล่อนแทบจะหายใจไม่ ได้ หล่อนรู้สึกเหมือนอากาศในหน้าอกหล่อนนั้นถูกดูดไปจน หมด หน้าอกที่ว่างเปล่านั้นกำลังขาดอากาศ

สมองของเงินอีเวยครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว เมื่อเลือดขึ้นหน้า หล่อนยกขาขึ้นแล้วเตะไปที่หว่างขาของเพิ่งเจ๋อเฉิง หล่อนสวม รองเท้าส้นสูง เมื่อหล่อนเตะออกไป ความเจ็บปวดนั้นน่าจะพอ คาดเดาได้ว่ามากขนาดไหน

แต่ว่าปลายสันแหลมของรองเท้ายังไม่ทันถึงตัวของเชิง เจ๋อเฉิง ข้อเท้าของหล่อนก็ถูกมือข้างหนึ่งยึดไว้ ข้อเท้าเป็นจุด ที่อ่อนไหวที่สุดในร่างของหล่อนรองมาจาก คอและหู

แต่ว่าตอนนี้กลับถูกผู้ชายคนนี้ใช้มือข้างหนึ่งยึดไว้แน่น มือที่มีอุณหภูมิเร่าร้อนเหมือนไฟแผดเผา กำลังเผาไหม้ผิวหนัง ที่ข้อเท้าของหล่อน

ระยะห่างระหว่างเขากับตนเองนั้น ใกล้มากขนาดนี้ หล่อนยังถูกเขาจูบอีก แล้วข้อเท้าก็มาถูกยึดไว้ รู้สึกได้เลยว่า วินาทีนี้ เสิ่นอีเลยอยากจะตาย

แต่สุดท้าย เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ปล่อยหล่อน ใบหน้าเขาถอยออกไปแล้ว อากาศบริสุทธิ์ไหลเข้าไปในทรวงอกของเงินอีเวย

มาถึงขนาดนี้แล้วเพิ่งเจ๋อเฉิงก็ยังจับข้อเท้าของหล่อนไว้ไม่ ปล่อย เงินเลยพยายามดิ้นให้หลุดแต่ก็ไม่หลุด

ใบหน้ามีความโกรธและตื่นกลัว

ถูกเขาจูบโดยที่หล่อนไม่เต็มใจ ในใจหล่อนเต็มไปด้วย ความเดือดดาล ที่หล่อนพยายามควบคุมไว้แต่ก็ไม่เป็น ผล : “เพิ่งเจ๋อเฉิงคุณบ้าไปแล้วเหรอ โรคจิต…

เพิ่งเจ๋อเฉิงหัวเราะเยาะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบว่า “คิด จะท้าทายผมเหรอ ไม่ได้ผลหรอก”

เขาหลุบตาลง มองไปที่ผู้หญิงที่พยายามดิ้นรนอยู่บน โซฟาอย่างเย็นชา แล้วพูดอย่างเย้ยหยันว่า “คิดไม่ถึงเลยว่า ไม่ได้เจอกันสี่ปี ร่างกายคุณก็ยังอ่อนแอเหมือนเดิม คิดจะสลัด ผมออกเหรอ ไม่มีทาง

ยังไม่ทันสิ้นเสียงของเพิ่งเจ๋อเฉิง ก็สัมผัสได้ว่ามีลมพาต ผ่านหน้าเขาไป เขายังไม่ทันได้ตั้งตัว เสิ่นอีเวยก็ยกขาที่ข้างที่ ไม่ได้ถูกเขายึดไว้เตะมาที่เขา

เพิ่งเจ๋อเฉิงตกใจ พอได้สติก็รีบหมุนตัวหลบ เสิ่นอีเวยรับ ฉวยจังหวะนี้หนีมาอีกด้าน หลุดจากพันธนาการของเพิ่งเจ๋อเฉิง

ครั้งนี้ เป็นอีเวยโกรธมากจริงๆ เพิ่งเจ๋อเฉิงยังไม่ทันได้พูด อะไร เงินอีเวยก็ยกขาขึ้นมาเตะเขาอีก เป้าหมายก็คือใบหน้า ที่แสนจะหล่อเหลาของเขา
เพิ่งเจอเฉิงชะงัก สีหน้าเคร่งเครียดมากขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ไปเรียนเทควันโดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้ก็ยัง กล้าเอามาเล่นงานเขาด้วย ดี ดีมาก

เตะไปหนึ่งครั้งตามด้วยอีกหมัดโจมตีชายหนุ่มอย่างต่อ เนื่อง ทุกการโจมตีหล่อนใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี เรียกว่าไม่ ยอมอ่อนข้อให้เลย มองเงินอีเวยใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีเพื่อที่ จะทำร้ายเขา เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ

ดังนั้นภายใต้สถานการณ์ที่ยังไม่การทำร้ายฝั่งตรงข้าม จึงต้องใช้วิธีหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง

จริงๆแล้วเสิ่นอีเวยดูออกว่าผู้ชายที่ต่อสู้กับหล่อนตรงหน้า นั้นยอมให้หล่อน แต่เมื่อเป็นแบบนี้แล้วยิ่งกลับทำให้หล่อนไม่ พอใจ เพิ่งเจ๋อเฉิง คุณชอบดูถูกคนอื่นมาตลอด ใครบอกให้ คุณยอมฉัน

เงินอีเวยรำพึงในใจ มือและเท้าก็ออกแรงมากยิ่งขึ้น

หลังจากผ่านไปสักพัก เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ดูออกว่า ผู้หญิงคนนี้ ต้องการให้พลาดท่าเสียที่ดูบ้าง แต่น่าเสียดายที่ทักษะเทควัน โดของหล่อนยังห่างไกลจากเขามาก

แต่เขาก็ไม่อยากทำร้ายหล่อน มองเงินอีเวยที่ยังไม่ยอม สงบลงเสียที เขาจึงตัดสินใจเองในใจ

เขาฉวยจังหวะที่เสิ่นอีเลยหันข้าง เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ก้มตัวลง อีกฝ่ายหันกลับมาก็ไม่เห็นคนแล้ว พอก้มลงมาก็ถูกเขาอุ้มไว้เสียแล้ว

จะพูดว่าอุ้มก็ไม่ถูกนัก น่าจะพูดว่าแบกไว้เสียมากกว่า เพิ่งเจ๋อเฉิง ใช้มือข้างเดียวกดขาทั้งสองข้างของเสิ่นอีเวณที่ ถีบสะบัดไปมาไม่หยุดบนหลังเขา

ในใจเสิ่นอีเวยตื่นตระหนก ดิ้นพลางตะโกนออกมาด้วย ความเกรี้ยวกราด

“คุณทำบ้าอะไร ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ”

น้ำเสียงเย็นของเพิ่งเจ๋อเฉิงดังขึ้น” คุณสงบลงไม่ได้สักที ผมก็จะช่วยให้คุณสงบลงไป

ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ไม่มีเสียงสูงต่ำ ฟังไม่ ออกว่าเขารู้สึกอย่างไร เสิ่นอีเวยคิดว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงเป็นเหมือน เมื่อก่อน ทุกครั้งที่หล่อนไม่ฟังเขา หรือทำให้เขาโกรธ เพิ่งเจอ เฉิงก็จะแบกหล่อนขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นบน จากนั้นก็ไม่ สามารถบรรยายได้แล้ว

เมื่อคิดว่าอาจจะต้องเป็นแบบนั้น หล่อนก็เริ่มสงบลง แต่ หลังจากที่เพิ่งเจ๋อเฉิงแบกหล่อนเดินไปไม่กี่ก้าว หล่อนจึงรู้ว่า ไม่ใช่

ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เดินไปชั้นบน ถ้าอย่างนั้นเขาจะแบก หล่อนไปไหน เกิดความสงสัยขึ้นภายในใจหล่อน

วิวห้องรับแขกของคฤหาสน์ตระกูลเชิงนั้นล้วนแตกต่างกัน ด้านตะวันออกเป็นส่วนเล็กๆ ด้านตะวันตกเป็นหน้าต่างบานยักษ์ จากหน้าต่างมองออกไปก็จะเห็นสระส่วนตัว

เชิงเจ๋อเฉิงที่แบกเล่นอีเวบไว้ กำลังเดินไปทิศทางนั้น อีก ฝ่ายหลังจากที่เห็นทิศทางที่เขาไปชัดเจนแล้ว ในใจก็เกิดความ ตื่นกลัวขึ้นมา ผู้ชายคนนี้ …คิดจะทําอะไร”

อาบน้ำด้วยกันเหรอ ไม่น่าจะใช่ ในขณะที่เพิ่งเจ๋อเฉิงเดินไปที่สระน้ำ

มือและขาของหล่อนก็ยังคงดิ้นรนอยู่ตลอด ไม่มีวี่แววว่า จะยอมหยุด นั่นยิ่งทำให้เพิ่งเจ๋อเฉิงรู้สึกมั่นใจในการตัดสินใจ ของตัวเองยิ่งขึ้น

ตอนที่เพิ่งเจ๋อเฉิงหยุดยืนอยู่ข้างสระน้ำ การดิ้นรนเสิ่นอีเว ยก็สิ้นสุด ทั้งสองนิ่งเงียบ มองไปที่สระน้ำสีเขียวมรกต ใน ใจเสิ่นอีเลยเกิดความหวั่นวิตก หล่อนถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ว่า ” คุณ คุณคิดจะทำอะไร

ตอนแรกคิดว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงจะไม่สนใจหล่อน แต่เงินเรียก ลับได้ยินคำตอบจากปากเขา “คุณไม่ใช่ว่าสงบเย็นลงไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ ผมจะทำให้คุณใจเย็นขึ้น

ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ประหนึ่งว่าเรื่องนี้ไม่มี ความเกี่ยวข้องอะไรกับตนเองเลยแม้แต่น้อย

มาถึงตอนนี้ ปฏิกิริยาของเงินอีเวยไม่ได้ช้าขนาดนั้น แน่นอนว่าหล่อนฟังออกว่าสิ่งที่เขาพูดหมายความว่าอย่างไร พอได้สติจึงรีบคว้าเสื้อของเพิ่งเจ๋อเฉิงไว้แน่น แล้วตะโกนด้วยเสียงอันดังว่า “ไม่นะ คุณ…”

“อาย” ภายในคฤหาสน์อันใหญ่โต ก็มีเสียงร้องแหลม บาดหูของผู้หญิงดังขึ้น

ไม่ต้องสงสัย เป็นเสียงร้องของเงินอีเวย

ประโยคเมื่อครู่ยังไม่ทันสิ้นเสียงหล่อน ก็ถูกเพิ่งเจ๋อเฉิง

โยนลงไปในสระน้ำแล้ว

ท่าทางที่เพิ่งเจ๋อเฉิงโยนหล่อนลงไปอย่างไม่ลังเล หล่อน รู้สึกเหมือนว่าหัวใจหล่อนถูกกระชากออกไป ในสมองมีแต่ ความว่างเปล่า จนกระทั่ง

หลังจากที่ตกลงไปในน้ำ น้ำที่ไหลเข้ามาในหูหล่อน หล่อนรู้สึกแย่มาก พอได้สติก็พยายามดิ้นรนสะบัดแขนขาเพื่อ ให้ลอยขึ้นไปเหนือผิวน้ำ แต่สิ่งที่น่าเวทนาก็คือ หล่อนว่ายน้ำ ไม่เป็น

และผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างบนนั้น เขาก็ไม่รู้ว่าหล่อนว่ายน้ำไม่

เป็น

เพิ่งเจ๋อเฉิงยืนมองสระน้ำที่ถูกเสิ่นอีเวยทำให้กระเพื่อม เป็นวงกว้างอย่างเย็นชา สีหน้าที่เย็นชา ใช่ไม่ผิด เขาต้องการ ลงโทษผู้หญิงคนนี้ ให้หล่อนได้สัมผัสกับน้ำเย็นๆจะได้ช่วยให้ หล่อนมีสติขึ้นมาบ้าง