บทที่308ฉันไม่ต้องการขั้นตอนนี้

บทที่ 308 ฉันไม่ต้องการขั้นตอนนี้

“คุณซึ่ง ฉันไม่มีเวลาว่างให้คุณรั้งฉันไว้ที่นี่ ฉันยังต้อง กลับไปหาลูกสาวที่บ้าน คงนั่งเป็นเพื่อนคุณต่อไปไม่ได้!

หลังจากพูดประโยคนี้จบ เสิ่นอีเวยก็หันไปที่ประตูเตรียม ตัวเดินออกไป แต่กลับถูกส่งลู่เหยียนเรียกไว้เสียก่อน

“คุณเส็น รอเดี่ยว”

จิตใต้สำนึกสั่งให้เงินอีเวยหยุดก้าวเท้าเดิน ไม่ใช่เพราะมี สาเหตุอย่างอื่น แต่เป็นเพราะเธอสามารถควบคุมอารมณ์ ตนเองได้เหมือนที่ทำมาตลอด

เธอหันกลับมา ตอนนี้ซึ่งลู่เหยียนก็ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้

เรียบร้อย

“คุณซ่ง คุณมีธุระอย่างอื่นหรอคะ? “เงินอีเวยถามอย่าง

เย็นชา

ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกผิดหรือเปล่า เสิ่นอีเวยเห็นแววตาและทำที ของซ่งเหยียนที่แสดงออกอย่างชัดเจน จึงพูดดีขึ้นกว่าเมื่อสัก ครูหน่อย

“คุณเส็น ประธานเชิงฝากให้ผมมาพูดกับคุณ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ

เงินเลยใจเต้น รู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ได้กำลังพูดเล่น : “ได้ ฉันจะตั้งใจฟังอย่างดี แต่ฉันขอเตือนไว้ก่อนนะ ถ้ายังมีเรื่องที่ เกี่ยวข้องกับคำว่า แต่งงานใหม่ “ฉันแนะนำว่าคุณซึ่งอย่าพูด มันออกมาเด็ดขาด คิดจะเอาคำพูดเหล่านี้มาพูดกับฉันในตอน นี้มันเสียเวลา”

เสิ่นอีเวยพูดด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอย แต่กลับทำให้คนที่ ได้ยินต้องตั้งใจฟัง

ซึ่งลู่เหยี่ยนสูดลมหายใจที่แสนเยือกเย็น เธอคู่ควรที่จะ เป็นผู้หญิงของเพิ่งเจ๋อเฉิง เขาคิดประโยคนี้ออกมาโดยพลการ เขาเคยเจอผู้หญิงคนอื่นกล้าใช้น้ำเสียงและทัศนคติแบบนี้พูด ถึงประธานเชิงไหมนะ?

แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมี

ซ่งลู่เหยี่ยนพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ประธานเพิ่งพูด ว่า ถ้าเรื่องในวันนี้มาถึงตอนสุดท้าย คุณเสิ่นยังไม่ยินยอม แต่งงานใหม่ เช่นนั้นเขาจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเตือนคุณเรื่อง หนึ่ง เมื่อสักครู่บนเอกสาร ข้อตกลงการแต่งงานใหม่” แท้จริง แล้วเพียงแค่ทำไปเท่านั้น เพราะมีเพียงคู่สามีภรรยาที่หย่ากัน ถึงจะแต่งงานใหม่ได้ แต่ไม่มีการหย่าเกิดขึ้นระหว่างพวกคุณ ดังนั้นจึงไม่สามารถแต่งงานใหม่ได้โดยปริยาย แต่เหตุผลที่ ประธานเชิงแสดงเอกสารข้อตกลงให้คุณ ทั้งหมดเพื่อให้คุณ เป็นขั้นเป็นตอน เพราะถึงอย่างไรพวกคุณก็แยกกันอยู่เป็นเวลานานถึงสี่ปี ความสนิทสนมของทั้งสองฝ่ายอาจจะจืดจาง ลงไปบ้าง ดังนั้นประธานเพิ่งจึงคิดว่าเมื่อต้องคุยเรื่องที่สำคัญ เช่นนี้ ก่อนอื่นต้องเคารพความคิดเห็นของคุณ ดังนั้นจึงให้คุณ เลือกที่จะลงนามข้อตกลงนี้

ซึ่งลู่เหยียนพูดถึงตรงนี้ ก็หยุดชั่วคราว เขายกมือขึ้นมา ผลักแว่นตา คล้ายกับสังเกตว่าเมื่อเสิ่นอีเวยฟังตนเองพูดจบ แล้วจะมีท่าทีอย่างไร

ฟังเขาเล่าเรื่องราว ความคิดมากมาย โผล่เข้ามาในใจ ของเงินอีเวย แต่เธอกลับไม่ได้แสดงอารมณ์ของเธอออกมา อย่างง่ายดาย เพื่อแสดงจุดยืนของตนเอง ต้องรอให้ส่งลู่เหยี่ย นพูดออกมาให้จบก่อน

“เจ้านายของคุณพูดว่าอย่างไรอีกคะ? ”

ประธานเพิ่งยังพูดว่าขั้นตอนที่เขาให้คุณในวันนี้ คุณจะรับ หรือไม่รับก็ได้ มีเพียงสองทางเลือก เขาไม่อยากบังคับคุณ ดัง นั้นจึงให้คุณตัดสินใจสักหน่อย แต่ไม่เกินสามวัน ถ้าคุณเงิน ปฏิเสธ ถึงตอนนั้นเขาจะบังคับให้คุณแต่งงานใหม่กับเขา และ ยังต้องย้ายไปอยู่กับเขาที่คฤหาสน์ตระกูลเชิง อย่างไรเสียไม่มี หลักฐานว่าคุณสองคนหย่ากัน ทะเบียนสมรสยังคงอยู่กับเขา

เสิ่นอีเวยเห็นซึ่งลู่เหยียนไม่เปิดปากพูดต่ออีก เธอขมวด

คิ้วถาม : “พูดจบแล้วใช่ไหม? “

ซึ่งลู่เหยียนพยักหน้าเป็นคำตอบ
สีหน้าของเสิ่นอีเวยสงบนิ่งมาตลอด เธอมองซ่งเหยี่ยน แล้วพูดว่า : “คุณซึ่งรู้ไหมคะ ฟังคุณพูดค่าเหล่านั้น ในใจของ ฉันไม่รู้สึกอะไรสักนิดเดียว ฉันอยากจะหัวเราะด้วยซ้ำ อยากรู้ ไหมว่าทำไม?

เมื่อได้ฟังประโยคนั้นของเสิ่นอีเวย ซึ่งลู่เหยียนไม่รู้จะ จัดการอย่างไร การต้องเผชิญหน้ากับคำถามที่ไม่คาดคิด เขา ทำได้เพียงพยักหน้าไปตามสัญชาตญาณ

เนื่องจากเจ้านายของคุณมีสิ่งที่ต้องการฝากมาบอกฉัน ถ้างั้นฉันก็มีสิ่งที่ต้องการฝากคุณไปบอกเขาเช่นกัน ฉันจากไป ประเทศอังกฤษเมื่อสี่ปีก่อนเป็นเพราะเขา แต่นั่นไม่ได้เกี่ยว กับ”ยิ่งรักมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเกลียดมากเท่านั้น เหตุผลไร้สาระ พวกนั้น แต่เป็นเพราะฉันรำคาญเขา ฉันเกลียดเขา ไม่อยาก เห็นหน้าเขา ดังนั้นฉันจึงจากเขาไป

และครั้งนี้เมื่อกลับมาจากประเทศอังกฤษ ก็ไม่ใช่เพราะ เขาเช่นกัน แท้จริงแล้วฉันโดนใครบังคับให้กลับมา เขาเพิ่ง เจ๋อเฉิงรู้ดีอยู่แก่ใจ ไม่ต้องให้ฉันพูดมาก นอกจากนั้น ความ สัมพันธ์ระหว่างฉันกับเขา ฉันลืมมันไปตั้งแต่อยู่ที่ประเทศ อังกฤษแล้ว ดังนั้นตอนนี้เขาเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับฉัน

แน่นอนฉันจะไม่ปฏิเสธที่จะติดต่อกับเขา แต่ต้องเป็นการ ติดต่อที่มีขอบเขต เรื่องการแต่งงานใหม่ ระหว่างฉันและเขา ไม่สามารถคุยเรื่องนี้ได้ คุณเคยได้ยินสำนวนสีซอให้ความฟุ้ง ไหมคะ ? ความหมายที่อยากจะถ่ายทอดไม่น้อยไปกว่านี้หรอกค่ะ

ข่งสู่เหยียนอาศัยจังหวะที่เป็นเวยพักหายใจ เตรียมตัว จะพูด กลับโดนเธอโบกมือห้าม : “ฉันยังพูดไม่จบ คุณอย่า เพิ่งพูด!

ข่งสู่เหยียน:

“ขั้นตอนนี้ฉันไม่ต้องการ

อีกอย่าง เกี่ยวกับเรื่องไม่ได้หย่าและทะเบียนสมรสอยู่ใน มือเขา ฉันจะพูดให้ชัดเจนนะ ว่าฉันไม่สนใจ แม้แต่เรื่องที่ต้อง กลับไปใช้ชีวิตกับเขาที่คฤหาสน์ตระกูลเซิง นั้นยิ่งเป็นไปไม่ได้ แล้ว ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนไม่มีที่อยู่ จึงไม่ต้องการที่พักพิงจากเพิ่ง เจ๋อเฉิง คุณเข้าใจที่ฉันพูดไหมคะ?

ถ้าเขากล้าบังคับฉัน ได้ ฉันไม่ต่อต้าน แต่ขาคู่นี้เป็นของ ฉัน ฉันอยากจะวิ่งก็วิ่ง แต่แท้จริงแล้ว มันไม่สำคัญหรอก สิ่งที่ สำคัญที่สุดคือหัวใจของคน

พูดถึงตรงนี้ อยู่ดีๆ เสิ่นอีเวยก็จริงจังขึ้นมาก ครั้งนี้ เธอใช้ หัวใจอธิบาย เพราะเธอเคยได้ลิ้มรสความรู้สึกเจ็บปวดจาก ความเข้าใจผิด ดังนั้นครั้งนี้ เธอต้องการกลับมาเริ่มต้นชีวิต ใหม่ อย่างไรเสียที่นี่ก็คือบ้านของเธอ เธอเติบโตที่นี่ ประเทศ อังกฤษเสมือนเป็นสถานที่เยียวยารักษาแผลใจที่ดีมากของเธอ แต่ในที่สุด ที่นี่ก็คือบ้านเกิดของเธอ

ด้วยเหตุนี้ จากการคิดทบทวนครั้งแล้วครั้งเล่า ดังนั้นเธอจึงพาเหมียนเหมือนน้อยกลับมา

แต่เธอกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ดังนั้นจึงไม่ต้องการคิดถึง คนที่ผ่านมาหรือเรื่องราวที่ทำให้ผิดหวัง มีเพียงทางเดียว เท่านั้นคือต้องตัดขาดจากอดีตที่เลวร้าย ถึงจะสามารถก้าว ผ่านเมฆหมอกและพบเจอแสงสว่างของวันใหม่ที่อยู่ข้างหน้า

แต่ถึงแม้เงินอีเวยจะพยายามให้จิตใจของตนเองที่มีต่อ เพิ่งเจ๋อเพิ่งเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แต่เธอก็ยังไม่สามารถ ยอมรับได้ เมื่อสักครู่ตอนที่คิดถึงปัญหาเหล่านั้น ใจของเธอยัง รู้สึกถึงความเจ็บปวดจนไม่สามารถควบคุมได้

เพียงแต่ เธอไม่ต้องการให้ความสำคัญกับอารมณ์ของ เธอมากเกินไป เพราะเรื่องเหล่านี้ยิ่งคิดมากกลับยิ่งหาทางออก ไม่เจอ มันคือประสบการณ์ที่เธอผ่านมันมาก่อนหน้านี้ จนตอน นี้เธอสามารถสรุปมันออกมาได้ หลังจากนั้นจึงเริ่มจำให้ขึ้นใจ

เงินอีเวยขนตาสั่นไหวทันที น้ำเสียงที่ใช้พูดก็ต่างไปจาก เมื่อสักครู่ที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย แต่เผยให้เห็นความอ่อน ล้า: “หัวใจของฉันปล่อยวางเรื่องเขาเพิ่งเจ๋อเฉิงไปนานแล้ว ฉันตอนนี้ ไม่ได้เป็นของใคร แต่เป็นของตัวฉันเอง

หลังจากพูดประโยคนี้จบ เงินอีเวยรู้สึกเจ็บปวด เธอเติม อีกหนึ่งประโยค: ตอนที่ฉันไร้ที่พึ่งต้องการเขาที่สุด เขากลับ ไม่เคยอยู่ข้างกายฉัน ไม่เคยให้ความช่วยเหลือฉันเลย หลัง จากที่ฉันผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้ ฉันจึงไม่ต้องการเขาอีก ต่อไป”