บทที่251คุณอยากจะตอบแทน ผมจริงๆหรือ

บทที่ 251 คุณอยากจะตอบแทนผมจริง

ๆ หรือ

ขณะที่คำพูดของเซียวหันถึงนั้นกำลังเ สร็จสิ้นไป

แต่เสิ่นอีเวยก็กลับไม่ได้มีคำตอบอะไร

อยู่ในความคิดเลย

ต่อไปควรทำอะไรต่อไปดีนะ ? ตอนนี้ในความคิดเธอมีแต่ความว่างเปล่

า ไม่มีความคิดเกิดขึ้นอะไรเลย เลยได้เพียงแต่ส่ายหัวอย่างช้าๆ แล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้เลย”

เซียวหันถึงเห็นใบหน้าของเสิ่นอีเวย เธอกำลังก้มหน้าแล้วด้วยเผ้าผมที่พะรุ งพะรัง เธอเลยเสยผมขึ้นมา

ในทุกขั้นตอนนี้

เซียวหันถึงไม่ได้เอาสายตาออกห่างไ ปจากไหนเลย

เหมือนกับเสิ่นอีเวยคิดอะไรได้ออกมาเ ลยพูดออกมาว่า

“คุณให้เงินกับเสิ่นเหยียนชิ่งไปเท่าไหร่ ?”

เซียวหันถึงทำท่าทีที่ไม่รู้เรื่องแล้วพูดว่ า “คุณรู้ได้ไงผมให้เงินเขาไป”

เสิ่นอีเวยก็พูดไปด้วยความไม่คิดต่อไป ว่า

“ฉันไม่ใช่คนที่เพิ่งจะรู้จักเสิ่นเหยียนชิ่ง เขาเป็นคนละโมบ ผลประโยชน์ส่วนตนต้องมาก่อน เรื่องแบบนี้หากไม่ได้ให้ผลประโยชน์กั บเขาแล้วว่ละก็ เขาก็คงไม่ทำแบบน

เซียวหันถึงฟันแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไร แล้วก็ได้ดูท่าทีของเสิ่นอีเวยแล้วพูดว่า

“คุณถามผมว่าให้เขาไปเท่าไหร่ หรือว่าคุณจะให้เงินผมล่ะ ? ”

เสิ่นอีเวยเมื่อฟังแล้วก็ยิ่งจริงจังเข้าไปใ หญ่ “แน่นอนสิ”

น้ำชาที่เซียวหันถึงดื่มเข้าไปก็สำลักออ

กมา

เหมือนกับว่าเสิ่นอีเวยนั้นได้นำเรื่องนี้ม าไว้ในใจแล้ว

วินาทีต่อมา

ผู้ชายคนนี้ก็ได้วางแก้วน้ำชาแล้วพูดอย่ างจริงจังว่า “ความจริงแล้ว

คุณไม่ต้องเกรงใจก็ได้”

ระหว่างสองคนนั้นก็ได้เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เซียวหันถึงได้พูดคุยเรื่องนี้กับเสิ่นอีเวย ทำให้เสิ่นอีเวยรู้สึกไม่ค่อยมีความไม่เห

มาะสม

แต่ว่าเธอกับเขานั้นก็ไม่ได้รู้จักกันเพียง แค่วันสองวัน

ดังนั้นในใจเธอก็ชัดเจนมากกว่าสิ่งใด

เซียวหันถึงมองไปยังเสิ่นอีเวยที่มีท่าท

างที่ไม่ชัดเจน แต่ตอนนี้สำคัญที่สุดคือเธอจะทำอย่าง

ไรในลำดับต่อไป

ในเมื่อเรื่องนี้มีความสำคัญกับตระกูลเซิ่

ง

พูดอีกความหมายหนึ่งคือมีความเกี่ยว ข้องกับเซิ่งเจ๋อเฉิง

เสิ่นอีเวยเป็นห่วงว่าเซียวหันถึงจะตาม ตื้อเธอด้วยคำพูดที่ว่า “อย่าไปเกรงใจ” เลยทำให้พูดออกไปว่า “เรื่องนี ความจริงแล้วฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ต่อไป”

น้ำเสียงที่นิ่ง ๆ ของเสิ่นอีเวย แต่กลับเต็มไปด้วยการที่ทำอะไรไม่ได้เ ลย

เซียวหันถึงได้มองไปยังสายตาของเธ อแล้วถอนหายใจในใจแล้วพูดกับเธอว่

า “ความจริงผมคิดว่า

คุณควรจะรีบไปถามเซิ่งเจิ้นอวิ๋นให้ชัดเ

จน”

เสิ่นอีเวยตกใจแล้วพูดว่า “เซิ่งเจิ้งอวิ๋น คุณตาของฉัน ? แต่เมื่อเรื่องถึงตอนนี้แล้วมันจะถามหา อะไรอีกล่ะ ? เรื่องราวไม่ใช่มันชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่ห

รือ ? ” ไม่ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่หรอ

?

“เซียวหันถึงพูดด้วยหน้าตาที่เคร่งขรึม

เสิ่นอีเวยรู้สึกสงสัย

“มีอะไรไม่เหมือนกันล่ะ ? ”

“เรื่องราวใหญ่โตขนาดนี้ จะต้องฟังเสียงของคนที่มีความเกี่ยวข้ อง มีเพียงแค่เรื่องพวกนี้ คุณถึงจะรู้ถึงความจริงเรื่องของพ่อแม่ ของคุณ”

ตอนนี้หัวสมองของเสิ่นอีเวยเต็มไปด้ว

ความสับสนและวุ่นวาย เธอรู้ดีว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเซิ่งเจิ้นอ น

เธอรู้อีกว่าควรจะไปถามเขาให้ชัดเจน แต่ว่าตอนนี้ทุกอย่างครุ่นคิดอย่างชัดเจ

นแล้ว

ดังนั้นในใจเธอก็เริ่มว้าวุ่นขึ้นอีกครา

แน่นอนว่าเซิ่งเจิ้นอวิ๋นมีฐานะที่พิเศษ คือพ่อของเซิ่งเจ๋อเฉิงและเป็นตาของตั

วเธอเอง

เธอเลยไม่รู้ว่าจะทำอะไรก่อนดี

เสิ่นอีเวยคิดถึงปัญหาเหล่านี้ก็ไม่ได้อย ากจะให้เซียวหันถึงเห็นถึงท่าทีและอา รมณ์ของเธอ ครั้งนี้เขาได้ช่วยเธอ ซึ่งเธอขอบใจจากใจจริง แต่ว่าก็ไม่อยากจะติดหนี้บุญคุณเขา

เธอเลยตัดสินใจว่าจะเอาเงินที่เซียวหัน ถึงให้เสิ่นเหยียนชิ่งคืนให้กับเซียวหัน งทั้งหมด

ในเมื่ออยากจะเสาะหาความชัดเจนเรื่อ งราวของพ่อแม่ อยากต้นจนจบ เสิ่นอีเวยหวังว่าจะจัดการให้มันจบด้วย ตัวเธอเอง

เธอไม่รู้ว่าเซียวหันถึงมีอำนาจมากเท่า

ไหร่

แต่ครั้งนี้เธอไม่อยากจะไปอาศัยคนอื่น

แต่ว่าในเมื่อคนอื่นได้ช่วยเธอ เธอจึงไม่อยากจะเสียน้ำใจจนเกินไป

พอคิดถึงตรงนี้

เธอก็เลยเงยหน้าขึ้นมาด้วยสายตาที่สว ยของเธอนั้นได้ดึงดูดเซียวหันถึงอีกครั้ งหนึ่ง

เสิ่นอีเวยได้พูดว่า “ประธานเซียว เรื่องราววันนี้ฉันขอขอบคุณอย่างเป็นที่

สุด

ที่ทำให้ฉันนั้นได้รู้ถึงเรื่องราวความจริง ดังนั้นก็อยากจะขอบคุณ คุณด้วยความจริงใจอีกครั้งหนึ่ง สำหรับเรื่องเงินที่ให้เสิ่นเหยียนชิ่งไป

ไม่อยากจะเท่าไหร่

ก็ขอให้คุณนั้นบอกจำนวนเงินมาให้ฉัน

ด้วย ”

เสิ่นอีเวยมีหน้าตาที่จริงจัง เพราะเกรงว่าเซียวหันถึงจะคิดว่าเธอนั้ นมีความคิดเป็นอื่น

เลยจริงจังด้วยสายตาอันจริงจังของเธ อมองไปยังเขา เซียวหันถึงเห็นท่าทีที่จริงจังของเธอ เคร่งขรึมไปอีกนิดหนึ่ง สายตาก็ไม่ได้เร่าร้อนเหมือนกับที่ผ่าน มา

แต่ที่ชัดเจนคือ

สีหน้าก็เลยค่อยๆ

เซียวหันถึงก็รับปรับเปลี่ยนอารมณ์ของ ตนเองแล้วพูดว่า

“คุณอยากจะคิดเล็กคิดน้อยเรื่องพวกนี้ กับผมงั้นหรือ ? ”

เสิ่นอีเวยมีความตกใจเพราะว่าน้ำเสียง ของเซียวหันถึงไม่ได้มีความเป็นธรรม ชาติ และรู้ว่ากำลังไม่พอใจ

เธอนั้นได้มองตาเขาแล้วพูดว่า

“ประธานเชียว

ไม่ใช่ฉันจะคิดเล็กคิดน้อยนะ

ฉันกับเขานั้นไม่ได้รู้จักกันเพียงวันสอง

วัน

ในเมื่อเขารู้ว่าคุณนั้นเป็นคนมีฐานะอะไ รบ้าง และทั้งยัง…….…..

เสิ่นอีเวยพูดถึงตรงนี้แล้วหยุดไปสักพัก หนึ่ง

แล้วมองหน้าไปเซียวหั่นถึงแล้วพูดต่อ ไปว่า “ฉันขอพูดความจริงแล้วกัน ฉันไม่อยากจจะติดหนี้บุญคุณของคุณ

ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึก เงิน

หรืออะไรก็ตาม

ความจริงแล้วฉันรู้จักท่านเป็นเพื่อนก็ดี

มากแล้ว

ดังนั้นฉันอยากจะรักษาสภาพความเป็น เพื่อนเอาไว้

ดังนั้นไม่อยากจะให้ความเป็นเพื่อนถูก สิ่งอื่นมาผสมใส่กัน

ดังนั้นท่านต้องบอกตัวเลขเงินที่ชัดเจน ให้ฉัน หวังว่าคุณจะเข้าใจ”

เสิ่นอีเวยพูดด้วยความรวดเร็ว และไม่ได้หยุด แต่กลับเต็มไปด้วยความจริงใจ

เธอนั้นได้พูดความในใจไปหมดแล้ว เธอเพียงอยากจะรักษาความเป็นเพื่อนเ อาไว้แค่นั้นเอง และไม่อยากจะมีความผูกพันไปมากกว่

านี้

เซียวหันถึงเป็นคนฉลาด

แน่นอนว่าเขาเข้าใจคำพูดของเสิ่นอีเวย เลยถอนหายใจอยู่ในนั้นว่า

เป็นผู้หญิงที่ฮลากคนหนึ่งเลย เมื่อสักครู่นี้ เสิ่นอีเวยได้ใช้คำว่า “ท่าน”

ซึ่งเขาไม่เข้าใจว่าเขานั้นหมายความว่า อะไร

เสิ่นอีเวยเพียงแค่อยากใช้แค่นั้นเอง

แต่ว่าอายุของเซียวหันถึงนั้นเยอะกว่าเ สิ่นอีเวยไม่กี่ปี ดังนั้นในบางเรื่องก็อาจจะต้องใช้คำพว กนี้

คิ้วของผู้ชายที่สง่างามคนนี้ ได้ย้มออกมาด้วยความแปลกใจ แล้วพูดว่า “เงินเป็นของนอกกาย ผมคิดว่าคุณหญิงเสิ่นอย่าไปใส่ใจอะไร

นักเลย

อยากให้ใส่ใจอะไรกับสิ่งไม่มีความหม

ายพวกนี้เลย

หากคุณอยากจะตอบแทนผมจริง ๆ ผมก็อยากจะออกความคิดเห็นหน่อย

เสิ่นอีเวยตกใจ ไม่เอาเงิน ?

เธอได้ตอบกลับไปว่า

“ประธานเซียวจะความคิดเห็นประการใ ด?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ