บทที่238ฉันเรียกเธอให้ขึ้นรถ ทําเป็นหูทวนลมหรอ

บทที่ 238

ฉันเรียกเธอให้ขึ้นรถทำเป็นหูทวนลมห

รอ

เสิ่นอีเวยก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไม่ล ดละ

อากาศโดยรอบอุณหภูมิค่อยลดลงเรื่อ

ยๆ

ตอนที่หล่อนกำลังก้าวเดินไปแล้วคิดไ ปว่าจากที่นี่ไปถึงบ้านจะใช้เวลาเดินนา นเท่าไหร่นั้น

ด้านหลังกลับมีเสียงรถยนต์ดังมาหล่อ นแทบไม่ได้สนใจได้แต่เดินมุ่งหน้าต่อไ ป เสียงของเครื่องยนต์รถสีดำดังมาจากด้

านข้างของตัวเองแถมยังพาลมหนาวม

าด้วย

เสิ่นอีเวยได้แต่หันกลับมามองทางด้าน ขวาของตัวเอง

เซิ่งเจ๋อเฉิงเป็นคนขับรถเร็ว

ยิ่งบริเวณด้านหน้าไม่ไกลนั้นเป็นช่วงโ ค้ง

กว่าเสิ่นอีเวยจะได้สติก็มองไม่เห็นเงาร ถของเซิ่งเจ๋อเฉิงแล้ว

เขาขับรถไปไกลแล้ว

เสิ่นอีเวยเลยไม่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ ของเขาดังมาเข้าหูอีก

รอบตัวของเสิ่นอีเวยมีแต่เสียงคลื่นกระ ทบเข้าหน้าผา

แล้วก็มีเสียงหวูดร้องของเรือข้ามฟาก ถึงแม้ว่ามันดังมาจากที่แสนไกลแต่เหมื อนมันห่างอยู่ไม่ไกล

นอกจากเสียงสองแล้วนั่นแล้ว รอบตัวเสิ่นอีเวยถึงกลับเงียบสนิท ตอนที่รถของเซิ่งเจ๋อเฉิงอยู่ด้านหลังเธ

เธอยังรู้สึกว่าแสงสลัวพระจันทร์ในค่ำคื นนี้ช่างเหมือนภาพศิลปะแบบนั้น

แต่ว่าตอนนี้ล่ะ?

แสงสลัวของพระจันทร์ที่ส่องลงมาด้าน ล่างนั้นมันทำให้ก้าวเดินแต่ละก้าวอย่าง ช้าๆของเสิ่นอีเวยนั่นยิ่งแปลกพิกลไปม าก

เมื่อในใจกลับคิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาแทบ ใจเสิ่นอีเวยเริ่มสั่นกลัวได้แต่เท้าเดิน

ไปข้าวหน้า

ถึงแม้ว่าใบหน้าไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆอ

อกมา

แต่ในใจของหล่อนเอาแต่ด่าทอเซิ่งเจ๋อ

เฉิงอยู่ตลอด

ไอ้ผู้ชายทุเรศ!

เอาหล่อนมาทิ้งไว้ในที่มืดจนมองนิ้วมือ

ไม่เห็นแบบนี้!

คุณยังเป็นผู้ชายจริงๆใช่ไหม!

เสิ่นอีเวยเอาแต่ด่าทอเขาอยู่ในใจหลา ยนาทีจนสักพักถึงสงบสติอารมณ์ได้ ในใจถึงได้รู้สึกเสียใจขึ้นมา เรื่องนี้ หล่อนไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าบางเ วลา ทุกคนสามารถโกหกคนอื่นได้ เพราะว่าใจของตัวเองนั้นไม่สามารถโก หกได้สำเร็จ

ถ้ารู้ว่าตัวเองหวาดกลัวขนาดนี้แล้วละก็ เมื่อครู่คงไม่ควร “ดื้อรั้น” ลงจากรถ จะเถียงกับเขาต่อสักสองสามประโยคแ ล้วจะเป็นยังไง?

อย่างมากก็ถูกผู้ชายขี้โมโหคนนั้นตอก กลับมาสักสองสามประโยค

ไม่ต้องมาเผชิญกับสถานการณ์ที่น่าอด สูในตอนนี้หรอก…

เสิ่นอีเวยได้แต่คิดแบบนั้น ตอนนั้นกลับมีลมพัดตีเย็นจนเข้ากระดูก มาอีกระลอก

หล่อนคิดว่าลมที่พัดมาโดนตาของตัวเ องนั้นมันพัดจนจะลืมตาไม่ขึ้นแล้ว พอลืมตาได้ในดวงตากลับมาความชื้นเ เสิ่นอีเวยแทบไม่รู้ว่าคืนนี้ตัวเองเป็นอะ ไรกันแน่ ในใจเหมือนคนน้อยเนื้อต่ำใจ จมูกเริ่มแสบขัดขึ้นมา

ณ เวลานั้นเอง

เซิ่งเจ๋อเฉิงที่กำลังขับรถอย่างไม่เร่งรีบ และไม่ช้ามาก อยู่ดีๆก็เหยียบเบรค เขาจำไม่ได้แล้วว่าเวลามันผ่านไปนานเ ท่าไหร่แล้ว

ใจเขาไม่เหมือนเรื่องในคืนนี้ที่มันวุ่นวา ยไปหมด

แต่ทั้งหมดนี่

มันเกิดขึ้นเพราะผู้หญิงคนเดียวที่ชื่อว่า

เสิ่นอีเวย

สถานการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เลย งรถออกมาแล้วทิ้งหล่อนไว้คนเดียวนั้น

ทั้งหมดมันมาจากอารมณ์ที่ไม่ทันคิดข องเซิ่งเจ๋อเฉิงทั้งหมด แต่ตอนนี้กลับมาคิดอีกที

ในใจของเขากลับมีความรู้สึกอยากย้อ นกลับไป

หากเป็นนิสัยของตัวเองแต่ก่อน ไม่มีทางหรอกที่จะอ่อนแอยอมแพ้ให้เ สิ่นอีเวยแบบนี้

แต่ในเวลานี้ เซิ่งเจ๋อเฉิงแน่ใจแล้วว่าหัวใจของตัวเอ งค่อยๆเริ่มเปลี่ยนแปลงไป ที่แท้เรื่องบางเรื่องตัวเองก็ไม่สามารถ ที่จะควบคุมมันไว้ได้

หรือคำว่าเสิ่นอีเวยคำนี้ ารถแน่นอนสำหรับชีวิตของเขา

ทันใดนั้น

อาการป่วยของเสิ่นอีเวยก็แวบเข้ามาใน

สมองของเขา

เซิ่งเจ๋อเฉิงเงียบอยู่ในสักพัก

เขาเริ่มหนักใจขึ้นมาเรื่อยๆ

ผู้หญิงคนนั้นป่วยอยู่

ยิ่งสภาพอากาศด้านนอกหนาวเย็นขนา ดนี้อีก เขายังทิ้งหล่อนไว้ด้านนอกอีก

คิดมาจนถึงขั้นนี้ได้แล้ว

เหมือนพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก เซิ่งเจ๋อเฉิงรีบจับพวงมะลายแล้วหันหัว รถเลี้ยวกลับอย่าไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้

ว เขารีบเหยียบรถ

รถก็รีบเร่งกลับไปทิศเดิมยังกับบินกลับ

ไป ยไปเมื่อครู่ถือว่าค่อยๆขับผ่านไป

เพราะฉะนั้นระยะห่างของเขาและเสิ่นอี เวยถือว่าไม่ได้ไกลมากนัก

พอมองไกลๆเขาก็เห็นผู้หญิงที่กำลังเดิ นช้าๆอยู่บนถนน

ดูเหมือนว่าจะหนาวจนทนไม่ไหวแล้ว เสิ่นอีเวยเอื้อมแขนทั้งสองข้างมาโอบก

อดตัวเองเอาไว้

ผมของหล่อนก็ดูเหมือนยุ่งเหยิงอาจจะ

เป็นเพราะลมที่พัดมาก็ได้

บริเวณหน้าผากก็มีผมหลุดลุ่ยอยู่ด้านห น้า

ยามที่ลมพัด

ไรผมก็ปลิวไสวแยกจากกัน

เสิ่นอีเวยแทบไม่ได้เอื้อมมือไปจัดให้เข้ าที่ รงลม

เซิ่งเจ๋อเฉิงจอดรถบริเวณด้านหน้าของ เสิ่นอีเวย เสิ่นอีเวยถึงกับตกใจ แต่ที่หล่อนทำได้คือเงยหน้ามองเขา พอเห็นชัดเจนว่าเป็นเซิ่งเจ๋อเฉิงใบหน้า ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกมา

แต่สิ่งที่เพิ่งเจ๋อเฉิงคาดไม่ถึงก็คือ เผลอแปบเดียวเสิ่นอีเวยก็เดินผ่านหน้า เขาไปยังถนนด้านหน้า หล่อนแทบไม่มองเขาสักนิด

ในใจของเซิ่งเจ๋อเฉิงเหมือนโดนหมัดต่ อยเข้าอย่างจัง แต่ไม่ได้เจ็บอะไรมากนัก แค่รู้สึกเจ็บจี๊ด มันเป็นความรู้สึกเจ็บที่พูดไม่ออกบอกไ เซิ่งเจ๋อเฉิงมองออกว่า เมื่อครู่เสิ่นอีเวยไม่ใช่ว่ามองไม่เห็นเขา แต่สิ่งที่เขาคิด

ตอนที่หล่อนมองเห็นเขาในเวลานั้นใน สายตาหล่อนก็เหมือนไม่มองดีกว่ามอง

มันช่างเย็นชา ไม่รู้จักกัน แถมยังมีความรู้สึกห่างเหินขึ้นมาอีก ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา

ไม่เคยเลยที่ใครกล้าที่จะทำแบบนี้กับตั วเขา แต่ว่าผู้หญิงคนนี้

กลับมาทำให้เขาต้องสู้กับความอดทน ของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าจนถึงขีดสุด

มีบางครั้ง

เซิ่งเจ๋อเฉิงยังคิดว่าเสิ่นอีเวยบ้าถึงทำไ ด้ขนาดนี้ ณ์ของหัวใจที่ผ่านมา เซิ่งเจ๋อเฉิงถึงได้รู้ว่าตัวเองบ้าไปแล้ว

บ้าที่สุดฉุดไม่อยู่เลย

ในใจก็คิดว่าตัวเองจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงค

นนี้อีกแล้ว

แต่มือของเซิ่งเจ๋อเฉิงกับลดกระจกลงเ หมือนไม่ตั้งใจ

ตอนที่กระจกรถลดต่ำลงในเวลานั้น อยู่ดีๆก็มีลมพัดแรงทะลุเข้ามา เซิ่งเจ๋อเฉิงรู้สึกว่าความอบอุ่นใบหน้าข องตัวเองกลับมีความหนาวเข้ามาแทน ทีทันที

ด้านนอกอากาศหนาวเย็น ทว่าตอนนี้เขากลับไปสนใจเรื่องอะไรม ากอีกต่อไป แข็งเดินต่อนั่น

เขาได้แต่กัดปากจนเปิดปากพูด : “ขึ้นรถ”

เอาเข้าจริงเสียงของเขาไม่ได้ดังมากม ายอะไร

แต่ว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงก็กล้ามั่นใจเลยว่า ระยะห่างแค่นี้ผู้หญิงคนนั้นต้องได้ยินเ สียงเขาแน่ๆ

แต่สิ่งที่ทำให้เพิ่งเจ๋อเฉิงตกใจก็คือ เสิ่นอีเวยยังไม่ยอมหยุดเดินไปข้างหน้ า หล่อนยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ

ตัวเองถูกทำมองข้ามไปแล้ว ในใจของเซิ่งเจ๋อเฉิงสรุปได้แบบนั้น เป็นถึงท่านประธานของบริษัทยักษ์ให ญ่อย่างเซิ่งชื่อ “ฉันเรียกเธอให้ขึ้นรถ!”

คราวนี้

เขาใช้เสียงที่ดังขึ้นกว่าเดิมมากนัก อากาศที่ว่าหนาวแล้วกลับถูกเสียงที่เย็ นเฉียบของเขาทำให้มันแตกกระจาย

ท่านประธานเริ่มโกรธขึ้นมาแล้วมันอาจ ที่จะมาล้อเล่นได้อีก

แต่ว่าสิ่งที่เป็นอยู่ในเวลานั้นกับไม่มีผล กระทบอะไรกับเสิ่นอีเวยเลยสักนิด

ยิ่งเซิ่งเจ๋อเฉิงใช้อารมณ์แบบนี้กับหล่อ น

หล่อนรีบเร่งความเร็วในการเดินขึ้นไปใ ห้ไวกว่าเดิมอีกจนเหมือนว่าเป็นการวิ่งเ หยาะๆเข้าไปทุกที

จริงๆแล้วเสิ่นอีเวยก็รู้สึกว่าตัวเองก็ทำตั เมื่อครู่ยังรู้สึกเสียใจอยู่เลยที่ตัดสินใจล

งรถขามา

แต่ตอนนี้เขามาปรากฎกายอยู่ต่อหน้าเ

ธอแล้ว

ความโกรธที่อยู่ในใจไหงมันกลับมามา กขึ้นกว่าเดิมล่ะ?

เสิ่นอีเวยคิดไม่ออกจริงๆ แต่ว่าตอนนี้ หล่อนไม่คิดที่จะหักหลังตัวเองในเรื่อง ที่ได้ตัดสินใจไปแล้ว

ฉะนั้นหล่อนจึงเดินไปยังด้านหน้าอย่าง มั่นอกมั่นใจซะเหลือเกิน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ