บทที่229เพราะฉันสงสารเธอ

บทที่229 เพราะฉันสงสารเธอ

ตอนที่พูดน้ำเสียงของเธอไม่แยแสตล อด เหมือนกำลังพูดเรื่องของคนอื่น

ในห้องเงียบสงัดมาก ผ่านไปนานๆ ทั้งสองก็ไม่ได้พูดอะไร

เนิดนานเซิ่งเจ๋อเฉิงถึงพูดขึ้น”ถ้าฉันจำ ไม่ผิด วันนั้นที่ฉินโม่ไปหาเธอที่บ้าน ตอนนั้นฉันเพิ่งกลับมาพอดีเลยเห็นเขา

อยู่

แต่หลังเขาไปแล้วฉันก็เคยถามเธอว่าเ

ขามาทำอะไร

แต่เธอไม่บอกความจริงกับฉัน”

เสิ่นอีเวยมองสายตาของเซิ่งเจ๋อเฉิง

ไม่พูดอะไร ถือเป็นการยอมรับโดยปริยาย

“ทำไมไม่บอกฉัน”

เสิ่นอีเวยเงยหน้าสายตาของเธอเปล่งป ระกายแห่งความผิดหวัง“ปัญหานี้ฉันเค ยอธิบายมาแล้ว

หรือนายอยากจะฟังฉันพูดอีกครั้งหรอ” เซิ่งเจ๋อเฉิงได้ยินแบบนี้ก็โกรธขึ้นมาทั นที“แต่ฉันเป็นสามีของเธอที่ถูกต้องตา มกฎหมาย เธอป่วยเป็นโรคร้ายแรง ยังไงเธอก็ควรบอกฉันเป็นคนแรก”

เสิ่นอีเวยไม่อยากแข็งเสียงดังกับเขา หยิบแก้วน้ำข้างๆมาดื่มแล้วพูดต่อ”งั้นน ายก็ฟังให้ดีเลย ตั้งแต่ที่ฉันพบว่าตนเองป่วยเป็นมะเร็งตั บฉันก็ไม่เคยคิดที่จะได้รับความช่วยเห ลือจากนาย ถึงตอนนี้นายจะรู้เรื่องนี้แล้ว ฉันก็ยังะพูดแบบนี้”

ที่จริงเสิ่นอีเวยก็ไม่ใช่คนที่ตื้นรั้นตั้งแต่เ เพียงแต่ใรเรื่องระหว่างเธอกับเซิ่งเจ๋อเ

ล็ก

ฉิง

บางทีเธอก็มีความยืนยันของตนเอง

เพราะเธอไม่ใช่เสิ่นอีเวยที่เพิ่งแต่งงาน รู้แต่อ้อนวอนคนนั้นอีกแต่ไปแล้ว

เซิ่งเจ๋อเฉิงไม่ได้รักเธอตั้งแต่แรกเริ่ม นี่เป็นความจริงที่เปลี่ยนไม่ได้ เธอเองก็แอบพยายามมาหลายปีแต่ก็ยั งคงเปลี่ยนเรื่องนี้ไปไม่ได้ แต่จากนี้ไป

เธอไม่อยากเอาชีวิตที่เหลือของเธอไป เสียกับเรื่องที่ไร้สาระแบบนี้อีก “เสิ่นอีเวย”เสียงที่เย็นชาของเซิ่งเจ๋อเฉิ งดังขึ้น เพราะเขายืนอยู่ตลอด ทำให้เสิ่นอีเวยมีความรู้สึกที่มองต่ำจาก

เขา

เธอเงยหน้ามองเซิ่งเจ๋อเฉิง

สายตาของเขามีความดุดันแฝงในนั้นเ ธออย่าลืมนะ เธอเคบรับปากฉันว่าจะคลอดลูกให้ฉัน หนึ่งคน”

ได้ยินคำว่าลูก

หัวใจของเสิ่นอีเวยก็อดสั่นขึ้นมาไม่ได้

ต่อมาความเจ็บปวดที่เหนือทนก็พุงไป ทั่วทั้งร่างกายของเธอ หัวใจเธอเหมือนโดนมีดแทง เธอเจ็บจนเกือบจะร้องออกมา

เธอยิ้มเย็นชา ในหน้าที่ซีดขาวเต็มไปด้วยความเจ็บป วด”นี่การเข้าใจของนายมีปัญหาหรือไง

ตอนนี้ฉันเป็นแบบนี้จะไปมีลูกกับนายไ ด้ยังไง”

คำพูดของเสิ่นอีเวยเต็มไปด้วยความปร ะชดประชัน แต่แปลกที่เพิ่งเจ๋อเฉิงไม่ได้โกรธ เพียงแต่น้ำเสียงของเขายังคงเย็นชา

“ดังนั้นเธอต้องรับความช่วยเหลือของ

ฉันไป

จากนี้ไปรับการรักษาของโรงพยาบาลใ

ห้ดีๆ

รอหายดีแล้วค่อยคลอดลูกให้ฉัน”

เขาเพิ่งพูดจบ

แต่เสิ่นอีเวยกลับเหมือนได้ยินเรื่องที่น่า

ขัน“ทำไม? มดลูกมันเป็นของฉัน ถ้าฉันไม่อยากมันก็เป็นไปไม่ได้”

น้ำเสียงของเสิ่นอีเวยเด็ดขาด

“แต่เธอตอนนี้เธอต้องการเข้าใจให้ดีว่า จากนี้ไป

ชีวิตของเธอมีแต่ฉันให้ได้”คำพูดของเ ซิ่งเจ๋อเฉิงเต็มไปด้วยความโมโห

เธอดึงมุมปากแล้วยิ้ม”นี่นายหมายควา มว่ายังไง”

เซิ่งเจ๋อเฉิงยังคงโมโหมาก

ทำไมเขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ยิ่งน่าเกลีย ดกว่าเดิม

แต่เขากลับยังอยากจะไปช่วยชีวิตเธอ

อีกทั้งเมื่อกี้ฟังเสิ่นอีเวยเล่าเรื่องที่ทำไ มฉินโม่รู้เธอป่วยนั้น

ได้ยินเธอพูดว่าวันนั้นตนเองทะเลาะกับ

เธอ ในใจเขากลับมีความรู้สึกผิดขึ้นมาซึ่งมั นไม่เคยมีมาก่อนเลย

มองดูเสิ่นอีเวยที่นอนบนเตียงด้วยใบห เซิ่งเจ๋อเฉิงพยายามสงบอารมณ์ของต

น้าซีดขาว

นเอง

“เธอคิดดีๆ

จากที่เธอวินิจฉัยยืนยันครั้งแรกจนถึงต อนนี้มันก็สี่เดือนแล้ว ในสี่เดือนนี้ เท่าที่ฉันรู้เธอไม่ได้ไปรักษาที่โรงพยา บาลเลย แค่กินยาแก้ปวดมาตลอด ด้วยเหตุการณ์แบบนี้

สุขภาพร่างกายของเธอตอนนี้ก็พูดได้ว่

าแย่มากเลยทีเดียว

ดังนั้นฉันก็คงเดาออกแล้วว่าวิธีรักษาที่ ดีที่สุดที่คุณหมอบอกเธอนั้นน่าจะเป็นก ารปลูกถ่ายตับ” น้ำเสียงของเซิ่งเจ๋อเฉิงราบเรียบ

ฟังไม่ออกว่าอารมณ์ของเขาในตอนนี้เ

ป็นยังไง

แต่เสิ่นอีเวยก็รู้ชัดเจนว่าที่เขาพูดนั้นไม่

ผิด

อีกทั้งคุณหมอก็เคยพูดกับเธอว่าตาม อาการของเธอในตอนนี้วิธีรักษาที่ดีที่สุ ดก็คือการปลูกถ่ายตับ

แต่ผู้ชายน่าเกลียดคนนี้

เขามีสิทธิอะไรมาทำเป็นเจ้าแม่ต่อหน้า เธอ ชีวิตของเธอ ไม่ต้องการเขาให้

เสิ่นอีเวยฝืนยิ้ม”แล้วไง หรือนายจะไปช่วยฉันหาตับทีปลูกถ่าย ได้หรอ ”

เซิ่งเจ๋อเฉิงเงียบไปแป๊บแล้วตอบว่าใช่ “เหตุผลคืออะไร บอกฉันมา”

ไม่รู้เพราะอะไร

ตอนนี้สมองของเสิ่นอีเวยปลอดโปร่งม

าก

เรื่องที่เกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอในต อนนี้และเรื่องที่เพิ่งเจ๋อเฉิงบอกว่าจะช่ว ยเธอ เธอล้วนรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง

แต่ที่เธอไม่อยากรับความช่วยเหลือขอ งผู้ชายคนนี้ก็เป็นเรื่องจริง เรื่องมาถึงตอนนี้ เสิ่นอีเวยไม่อยากละเมิศความคิดที่แท้ จริงในใจของเธออีก

เซิ่งเจ๋อเฉิงมองเสิ่นอีเวยอย่างเย็นชา คิดในใจว่า”ทำไมผู้หญิงคนนี้ยิ่งไม่รู้ดีซั วขึ้นมาแล้ว

ยังจะมาสอบเหตุผลที่ตนเองช่วยเธออี

ก” มีประโยคหนึ่งเรียกว่ารักกันและทำร้าย กัน

ตั้งแต่วันแรกที่เธอแต่งงานกับเซิ่งเจ๋อเ

ฉิง

และมองดูท่าทีของเซิ่งเจ๋อเฉิงที่มีต่อเธ อ เธอยิ่งเข้าใจประโยคนี้มากขึ้น

รักกันและทำร้ายกัน

สามารถสรุปรวบยอดความสัมพันธ์ระห ว่างเธอกับเซิ่งเจ๋อเฉิงได้แม่นชัด แต่สิ่งที่ต่างกันก็คือเธอรักเซิ่งเจ๋อเฉิง แต่เซิ่งเจ๋อเฉิงทำร้ายเธออยู่ตลอด ไม่เคยรักเธอแม้แต่น้อย จุดนี้ เธอเข้าใจได้ชัดเจน

“เหตุผลงั้นหรือ

เพราะฉันสงสารเธอไง”น้ำเสียงของเซิ่ งเจ๋อเฉิงเย็นเหมือนน้ำแข็ง

ประโยคสั่นๆกลับเหมือนมีดที่เอาออกม าจากห้องนํ้าแข็งแทงเข้าหัวใจเธอแรง ๆ ทำให้เธอหนาวจนถึงกระดูกดำ

‘ฉันสงสารเธอ’สี่คำนี้พูดออกจากปากข องเซิ่งเจ๋อเฉิง ทำให้เสิ่นอีเวยเจ็บถึงที่สุด มือที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มสั่นเทาอย่างแรงๆ เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตนเอง เธอค่อยๆเงยหน้ามองเขา ผู้ชายคนนี้ยังคงใช้ท่าทีมองเธอจากสูง เหมือนเดิม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ