บทที่216ผมไม่เคยไม่มีการเตรี ยมพร้อมสําหรับการต่อสู้

บทที่ 216

ผมไม่เคยไม่มีการเตรียมพร้อมสำหรับ การต่อสู้

ทั้งห้องที่เต็มไปด้วยความเงียบงัน ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มที่ตกลงพื้นดิน

นอกจากเซิ่งเจ๋อเฉิงแล้วคนอื่นก็เหมือน จะหยุดการหายใจไปชั่วครู่

หัวสมองของเสิ่นอีเวยก็ทำการหยุดชะ เมื่อสักครู่นี้เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดอะไรออกมา

งักลง

? เหมือนกำกับผงที่ทำให้คนนั้นมีอาการ ติดและกลอมประสาท

ในหัวเธอเต็มไปด้วยความสับสน สุดท้ายก็สามารถเข้าใจความหมายของ เขาได้

เจิ้งอวิ๋นชวนเสพยา

และเซิ่งเจ๋อเฉิงสามารถถ่ายภาพลงมา

ได้

ภายในระยะเวลาที่ไม่กี่วินาที สถานภาพก็เปลี่ยนไปทันที

เสิ่นอีเวยยังไม่กล้าที่จะเชื่อสายตาตัวเ องเลย ว่าความจริงแล้วเกิดอะไรขึ้น ? เสิ่นอีเวยเสพยาเป็นเรื่องจริงหรือปลอม กันแน่ ?

เซิ่งเจ๋อเฉิงทำไมสามารถมีหลักฐานพิสู จน์ได้ ?

เสิ่นอีเวยหันไปหาเซิ่งเจ๋อเฉิง ส่วนเจิ้งอวิ๋นชวนก็มีหน้าตาที่ไม่สนใจอ ะไร เหมือนกับไม่ยอมรับอะไรเลย สุดท้ายสีหน้าของเจิ้งอวิ๋นชวนก็ได้ปรา กฏถึงความสับสนซึ่งไม่สามารถที่จะระ งับอาการไว้ได้

หากเสิ่นอีเวยมองไม่ผิดแล้วล่ะก็ สายตาของเจิ้งอวิ๋นชวนลุกเป็นไฟ ชัดเจนว่าเขาโกรธจนไม่สามารถที่จะห ยุดยั้งได้

แต่ลูกชายของเจิ้งโป๋หงก็มีชื่อเสียงสม

คำร่ำลือ

ต่อให้เป็นการต่อสู้ที่ผาดโผนอาจจะยัง

ไม่เท่าเซิ่งเจ๋อเฉิง

แต่หากพบเจอกับปัญหาก็ยังสามารถที่ จะสงบอารมณ์ได้ ในส่วนนี้เขาทำได้

เขาได้เงยหน้าและมองไปยังเซิ่งเจ๋อเฉิ

ง และท่าทางอารมณ์

การหายใจที่มีความน่าเกรงขามอยู่ในนั้ น

เจิ้งอวิ๋นชวนได้เปิดปากพูดออกมาว่า

“คำพูดของประธานเซิ่ง ผมไม่เข้าใจสักนิดเลย

ผงสารที่ทำให้คนนั้นติดนั้นคืออะไร ?

เครื่องบันทึกวิดีโอ ?

หากประธานเซิ่งไม่ว่าแล้วล่ะก็ ผมก็อยากจะดูเหมือนกัน ในเมื่อหากผมจำไม่ผิดแล้วล่ะก็ หากเป็นการใส่ร้ายป้ายสีแล้วก็จะเป็นเรื่ องของกฎหมายที่จะต้องการจัดการ”

เสิ่นอีเวยไม่ได้รู้จักเซิ่งเจ๋อเฉิงแค่วันเดี ยว ดังนั้นในความเข้าใจของเธอ เธอสามารถเข้าใจผู้ชายคนนี้พอสมควร

ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นในแวดวงธุรกิ จหรืออะไรก็ตาม หากเขามีหลักฐานทแนชด เขาก็จะกล้าพูดออกมา

เสิ่นอีเวยพอคิดถึงตรงนี้ เขาก็เลยรู้สึกเจ็บไปที่ขั้วหัวใจ

เสิ่นอีเวยได้มองไปยังที่เพิ่งเจ๋อเฉิงนั่ง

อยู่

ท่านั่งของเขานั้นเปรียบเสมือนท่านั่งข

องเทพบนสวรรค์

เซิ่งเจ๋อเฉิงเป็นคนที่ทำเรื่องราวแบบนี้ไ แต่ทำไมกับชั้นแล้วมีความอดทนน้อยเ หลือเกิน

ด้ดีมากสง่างามเพียงนี้

สิ่งที่คุณนั้นมีก็เพียงพอที่จะสามารถตัด สินอะไรได้ แต่ทำไมจึงตัดสินใจว่าชั้นนั้นเป็นคนทำ

ร้ายถังเงิน ? ความคิดพวกนิเต็มไปหมดในหัวของเธ

อ ภายในไม่กี่วินาที

ร่างกายของเขาก็เหมือนกับถูกไฟนรก แผดเผาอย่างทารุณ

“ใส่ร้ายป้ายสี”

เซิ่งเจ๋อเฉิงได้พูดออกมาสี่พยางค์ เหมือนกับได้ฟังคำตลกและหัวเราะอย ากไม่ได้ตั้งใจ

วินาทีต่อมา

เซิ่งเจ๋อเฉิงได้หยิบโทรศัพท์ออกมาจา

กกระเป๋า

เสิ่นอีเวยได้มองไปสักครู่หนึ่ง

นั้นไม่ใช่โทรศัพท์ของเขา แต่ดูแล้วเหมือนโทรศัพท์ใหม่

ซ่งเจ๋อเฉิงก็ได้กดลงไปที่โทรศัพท์ ความสนใจทั้งหมดของเสิ่นอีเวยเกือบ ทั้งหมดนั้นถูกสะกดโดยเพิ่งเจ๋อเฉิง และเจงอวนชวนหนึ่งอยู่บนโซฟา ในใจก็เต็มไปด้วยความโกรธเป็นฟืนเป็

นไฟ

หลังจากที่เพิ่งเจ๋อเฉิงกล่าวถึงเรื่องผง สารนั้น ทำให้ใจเขาเต้นระรัว

นี่คืออาการตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง

เซิ่งเจ๋อเฉิงได้นำโทรศัพท์ออกมาไว้บน

โต๊ะ เนื่องจากเป็นโต๊ะกระจก

เซิ่งเจ๋อเฉิงก็ได้ใช้มือดีดโทรศัพท์ไปยั งต่อหน้าเจิ้งอวิ๋นชวน

ถึงแม้ระยะห่างจากโต๊ะถึงเจิ้งอวิ๋นชวน มีระยะห่างที่พอวคร แต่ว่าหากยื่นมามือก็สามารถรับได้

เซิ่งเจ๋อเฉิงไม่ได้แสดงท่าทีอะไร แต่ว่าเสิ่นอีเวยกลับตั้งใจเป็นอย่างยิ่ง ในปากของเธอนั้นมีรอยยิ้มอยู่ในนั้น แล้วในใจกใดพูดวา ทุกเรื่องราวก็มีผลของมัน

สีหน้าของเจิ้งอวิ๋นชวนก็ได้เปลี่ยนไปอี กแบบหนึ่ง

ถึงแม้เขาจะนั่งพิงโซฟาอย่างสบาย ๆ แต่สายตาของเขาก็ได้มองไปอย่างไม่

ลดละ

ชัดเจนว่าโทรศัพท์เป็นสิ่งของที่ใช้ในชี

วิตประจำวัน

แต่ทำไมตอนนี้กลับเหมือนมีอำนาจที่ยิ่

งใหญ่เหลือเกิน

ตรงนั้นเหมือนกับมีหลุมดำขนาดใหญ่ ที่กำลังจะกลืนกินทุกอย่างเข้าไป

เซิ่งเจ๋อเฉิงได้พูดว่า “คุณชายเจิ้ง เมื่อสักครู่นี้บอกว่าผมใส่ร้ายป้ายสีหรอ กหรือ ?

หรือว่ารอคุณดูหมดทุกอย่างแล้วค่อยม าเปลี่ยนความคิดก็ไดนะ

บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเงียบงัน เจิ้งอวิ๋นชวนก็ได้ยืนมือไปหยิบโทรศัพ ท์ขึ้นมา

เขาก็ได้กดไปตรงที่โทรศัพท์เรียบร้อย

บรรยากาศที่คุ้นเคย

บทสนทนาที่คุ้นเคย คนที่คุ้นเคย

ในวิดีโอนั้นทำให้เจิ้งอวิ๋นชวนนึกถึงไป ยังอดีตที่ชัดเจนอย่างยิ่ง

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

เหมือนโดยไม้มาทุบที่ตรงหัวอย่างรุนแ รง แล้วเริ่มมีความสับสน ความจริงมันเกิดเรื่องเมื่อวันก่อนนี่เอง แต่ทำไม…

เจิ้งอวิ๋นชวนเงยหน้ามองเซิ่งเจ๋อเฉิง ด้วยสายตาที่เยือกเย็นอย่างหาเปรียบไ ทำไมเซิ่งเจ๋อเฉิงสามารถถ่ายรูปนี้มาไ

ด้

ยังไม่ได้รอเจิ้งอวิ๋นชวนถามคำพูดในใจ

ของเขา

เซิ่งเจ๋อเฉิงก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียง ที่ธรรมดา สบาย ๆ

“ขอโทษทีคุณชายเจิ้ง ผมเพิ่งเจ๋อเฉิงแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคย อสู้โดยไม่เตรียมพร้อม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ