บทที่160ทําให้ชัดเจนก่อนว่าเกิดอะไร

ขึ้น

บทที่ 160 ชัดเจนก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น

เสิ่นอีเวถูกความเย็นปลุกให้ตื่น เมื่อตื่นขึ้นมาได้สักครู่ หนึ่งสมองเธอก็มีแต่ความว่างเปล่าตอนที่เธอกำลังจะลุกขึ้น จากเตียงนั้น แสงอาทิตย์ที่ร้อนแรงก็ได้เผาผิวหนังของเธอ ตอนที่เธอหรี่ตาเพื่อหลบแสงแดดนั้นความคิดที่สับสนก็ได้เข้า มาในหัวสมองเธอ

ร่างกายของเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอะไรเลยเพราะว่าเมื่อคืน นั้นถูกเพิ่งเจ๋อเฉิงออกเสื้อเชิ้ตสีขาวออกเธอจึงได้ใช้มือไปเลยบนหน้าอกของเธอแล้วมีความรู้สึกเย็น

เธอจึงใช้มือนั้นนวดอยู่กลางคิ้วของเธอ ห้อง ห้องที่มีความกระเซอะกระเซิงเสื้อในและเกาะอกของนั้นถูกบางอย่างไม่เป็นที่ ห้องอาบน้ำถูกเปิดอยู่พื้นที่นั้นเต็มไป ด้วยน้ำ

ในความทรงจำที่ได้สติที่สุดของเธอคือตอนที่กำลังคุย เรื่องการลงนามความร่วมมือณโรงแรมแห่งนั้นและตอนที่เธอกำลังขับรถอยู่ในความทรงจำของความไม่ชัดเจน หลังจากนั้น เสิ่นอีเวยก็ขมวดคิ้วของตน

หลังจากนั้นเหมือนว่าตัวเองถูกอุ้มมา เธอจำได้ว่าเป็นหัวเดียวกัน ทำไมถึงมาได้สติที่บ้านตระกูลม่อ

ยังมีอีก เมื่อคืนตอนอยู่ที่นี่ เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าได้เห็น เพิ่งเจ๋อเฉิง และเขาได้จูบอย่างบ้าคลั่ง

และเหมือนจะพูดอะไรไปอีกแต่ด้วยฤทธิ์ของสุราทำให้เธอ นั้นจําอะไรไม่ได้เลย

เธอได้จัดการตนเองและค่อยๆค่อยๆลงจากตึก ในห้อง รับรองขนาดใหญ่ในบ้านไม่ได้มีเสียงอะไรเลยเธอจึงรู้สึกได้ว่า เขานั้นกลับไปแล้ว

เธอจึงอยากรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นชัดเจนว่าเธอนั้นกำลัง ไปลงนามความร่วมมือของสัญญาแต่ทำไมกลับกลายเป็นเช่นนี้ และยังตื่น ในที่เช่นนี้

เสิ่นอีเวณรู้ว่าไม่สามารถจะไปถามเพิ่งเจ๋อเฉิงได้ คิดไปคิด

มาก็เลยโทรไปหาเขียวหันถึง เธอไม่ได้ลังเลใจก็โทรไปหาเขา แต่ว่ารอบแรกไม่มีใคร

รับ เธอก็เลยโทรไปรอบที่สอง

และในตอนนี้เชียวหันถึงก็กำลังอ่านเอกสาร เสียง โทรศัพท์ครั้งแรกความจริงแล้วก็รับรู้แล้ว แต่ไม่รู้ทำไมพอดูคน ที่โทรมา ในใจกลับเกิดความเป็นห่วงเกิดขึ้น

เขาไม่รู้ว่าทำไมเสิ่นอีเวยถึงโทรหาเขา ไม่รู้ว่าเมื่อเกิด คําถามจะต้องตอบอะไร

แท้ที่สุด….พูดที่เพิ่งเจ๋อเฉิงได้พูดออกมา เขาไม่ได้ตรวจอะไรเลย เขาไม่รู้ว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงตัวเขากลับไปแล้วแล้ว พูดอะไรบ้าง จึงไม่ได้เข้าใจอะไรเลย

แต่เมื่อเธอโทรมาครั้งที่สอง เขาก็เลยลังเลใจ แต่สุดท้าย

ก็รับไป

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ช้าเร็วก็มาอยู่ดี

“ฮัลโหลว คุณหญิงเงิน

เสียงในสายฟังแล้วมีความเรียบง่ายเหมือนกับเรื่องไม่ได้ เกิดขึ้นอะไรเธอจึงตอบไปว่า “ประธานเชียว

“มีอะไรหรือ

“คืนนี้พวกเราจะพบกันได้ไหม? ชั้นมีเรื่องอยากจะถามคุณ

ในใจของเขากลับตื่นเต้นขึ้นมา แต่ว่ายังนึกถึงเรื่องที่เขา

ทํากับเธอไว้

“ไม่มีปัญหา วันนี้ผมยังมีงานต้องสะสาง อาจจะต้องศึก

หน่อยถึงจะเรียบร้อย สองทุ่มได้ไหม ?

เธอได้พยักหน้าขณะคุยโทรศัพท์แล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหา

ถึงเวลาเจอกัน”

” โอเค”

พอพูดเสร็จก็ได้วางโทรศัพท์ไป

แต่ว่าในใจเธอก็รู้อย่างชัดเจนเมื่อได้พบเขาก็จะถามเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งแต่เพื่อเป็นการป้องกันช่องอยู่และความ สัมพันธ์ของเธอกับเขาที่มีร่วมกันเธอจึงคิดว่าเขาจะไม่ปิดบัง อะไรเธอ

แต่ก่อนอื่น เรื่องที่สำคัญกว่านี้คือเธอจะต้องไปหาสวีอัน นิ่ง และบอกเธอไปอย่างตรง ๆ การลงนามเมื่อคืนนั้นมีปัญหา อย่างแท้จริง คนที่ทำความร่วมมือกับเขาเรียนคน มองดู ภายนอกแล้วเหมือนกับสุภาพบุรุษ แต่ว่าในความคิดของเสี่ นอีเวยกลับเหมือนกลับมีความแปลกประหลาดในนั้น

แต่ว่าตอนนั้นในสถานการณ์ที่เรียนคนอยู่นั้น ในใจของ เธอก็ไม่อยากจะไปซักถามอะไรมาก

ในการคิดถึงปัญหาอยู่นั้น รถของเธอก็ได้ถูกจอดอยู่ที่ จอดรถใต้ดินของบริษัทเชิงชื่อแล้ว

ลิฟต์ก็ขึ้นไปยังชั้นที่ 24 เงินอีเวยก็เลยเคาะไปยังประตู ของห้องทํางานสวีอันจึง

“เชิญเข้ามา”