บทที่155แผนการประทุษร้ายในงาน เลี้ยงความร่วมมือ

บทที่ 155 แผนการประทุษร้ายในงานเลี้ยงความร่วมมือ

เงินอีเวยโมโหอย่างต่อเนื่อง เพราะว่าท่าทีของสวีอันถึงที่ มีความยโสอวดดี อีกเหตุผลเพราะว่าเธอได้คิดถึงเพิ่งเจ๋อเฉิง

พอสวีอันจึงเดินกลับไปเสิ่นอีเวยก็เลยเดินไปยังห้อง ทำงานของเซ่งเจ๋อเฉิงอย่างไม่ลังเล “สวีอันจึงบอกกับคุณใช่ หรือไม่ว่าให้ชั้นไปงานเลี้ยงความร่วมมือในค่ำคืนนี้ ? ”

เซิ่งเจ๋อเฉิงที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ยินคำพูดของเธอก็เลย ทำตาโตขึ้นมา โดยมองไปยังเสิ่นอีเวยที่ห่างจากเขาไม่ไกลด้วย ความสุขุมลุ่มลึก

เงินอีเวยตกใจไปครู่หนึ่ง ซึ่งเธอไม่คาดคิดว่าเขาจะพัก ผ่อนแต่ว่าเธอกลับทำให้เขาตื่นขึ้นมา ใบหน้าของเขาไม่มี ความโกรธแต่อย่างใด

….ในใจของเงินอีเวยกลับใช้วิธีที่ไม่ถูกต้อง หรือ อาจเป็นเพราะว่าผู้ชายคนนี้รู้แล้วว่าลูกที่เสียไปเป็นของเขา ดัง นั้นก็เลยสำนึกผิดเสียใจ แต่มีความคิดการกระทำต่อเธอก็ เปลี่ยนไปแบบนี้หรือ ?

พิสูจน์ได้จากความจริง เพิ่งเจ๋อเฉิงกลับดีต่อเธออย่างผิดปกติ

เขาก็ได้หลับตาลงไป แต่หางตาก็ยังกระตุกอยู่ เหมือนกับ จะให้ตัวเองตื่นมามีสติอีกครั้ง เขาได้เห็นเธอแล้วพูดว่า “อืมใช่ ทำไมหรือ ?

ท่าทีของเสิ่นอีเวยกลับมีความแข็งกระด้าง ในการลง นามความร่วมมือ ความจริงก็ไม่ใช่หน้าที่ที่ชั้นจะต้องรับผิด ชอบ เพราะอะไรถึงให้ชั้นไป ?

เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบ ๆ ว่า “หัวหน้าสวีพอดี มีธุระเลยขอลากิจ ในการลงนามความร่วมมือครั้งนี้ผมจำได้ว่า เคยพูดกับคุณ ผมคิดว่าคุณไม่เข้าใจมากก็น้อย ดังนั้นเธอก็ เลยได้เสนอชื่อคุณไป และตอนนี้ผมก็คิดว่ามันเหมาะสมกับคุณ

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมในใจของเงินอีเวยกลับมีความ รู้สึกไม่สบาย สายตาของเธอมีความเยือกเย็นอยู่ในนั้น “สวีอัน ฉิง เธอได้เสนอชั้นคุณก็เลยตอบรับไป ? ความสัมพันธ์ของเธอ กับคุณท่าไมมันกระชับกันขนาดนี้ ? ”

เสิ่นอีเวยถูกเรื่องนี้ทำให้ไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้ ดังนั้นเลยโมโหสุดขีด พอพูดเสร็จไปแล้วแล้วนึกขึ้นมาอีกทีก็ เหมือนว่าเธอกำลังหึงหวงเขา

แต่คำพูดพวกนี้เมื่อพูดกับเขาแล้วก็เหมือนจะใช้ได้ผล สีหน้าของเขาก็เริ่มมีความนุ่มนวลมากกว่าเมื่อสักครู่นี้ ผู้ชาย คนนั้นก็ยิ้มแบบเบา ๆ แล้วก็ได้เดินไปตรงหน้าของเธอ ทำให้ใจของเธอนั้นกลับตื่นเต้น

หน้าของเขาก็เริ่มเข้าใกล้หน้าของเธอ คำพูดเรียบง่าย “ดังนั้นเธอเลยฟังผมหรือ?

เสิ่นอีเวยตกใจไปแป๊ปหนึ่งแล้วพูดตอบทันทีว่า “น่าตลก นัก ทำไมชั้นจะต้องหึงหวงคุณ ? ”

แม้ค่าพูดจะเป็นเช่นนี้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะหลีกหนีได้ เสี นอีเวยก็เลยมีหน้าที่แดง

สองคนก็ต่างเงียบ ๆ ใส่กัน เพราะว่าคำพูดเมื่อสักครู่นี้

ทำให้บรรยากาศกลับเต็มไปความอบอุ่นแต่เหมือนจะมีสักครู่ แล้วก็หายไปสักครู่วนไปเวียนมา เสิ่นอีเวยรู้สึกในใจวุ่นวายกับ คำพูดที่เพิ่งพูดไป สายตาของผู้ชายคนนั้นทำให้เธอรู้สึกแปลก

ๆ ในจิต แต่ว่ากลับทำให้เกิดความรู้สึกที่คาดคิดหรือแปลก หลาดออกมา ในบรรยากาศ

ความรู้สึกของพวกเขาสองคนเริ่มจากไม่มีความรู้สึกอะไร เลย เสิ่นอีเวยแต่ไหนแต่ไรมา ก็ไม่เคยรู้สึกความหวานแหววคือ อะไร เธอรู้แต่เพียงความรำคาญและเขินอาย

ระยะของทั้งสองนั้นใกล้กันมาก เสิ่นอีเวยไม่ได้พูดอะไรก็ ถอยไปหนึ่งก้าว และสายตาที่จริงจังมองไปยังเขา “ความจริง แล้วคุณก็ไม่จำเป็นจะต้องใช้คำพูดที่เหมือนในละครมากนัก แต่ก็ไม่ต้องไปคิดว่าลูกคนนี้เป็นของเธอแล้วรู้สึกสำนึกผิด เสียใจ สำหรับความสัมพันธ์ของเราสองคน……..นก็เคย แสดงออกไปถึงแล้ว แบบนี้แล้วกันหวังว่าคุณจะสามารถเข้าใจ
เงินอีเวยเมื่อพูดแบบนี้ทําให้เห็นชัดเจนว่าเธอเริ่มจะหลุด ออกจากจุดโมโหของเธอแล้ว แต่ว่าแม้แต่ตัวเองก็ยังไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น เลยค่อย ๆ ก้มหัวลงไป

เธอไม่ได้เห็นใบหน้าของเขาเพียงแต่ได้ยินเสียงหัวเราะ ของเขาแค่นั้นเอง เสียงหัวเราะนั้นอยู่บนหัวของเธอ ใจของเสี นอีเวยก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้นเข้าอีก

“แต่คุณก็ไม่จำเป็นจะต้องเอาคำพูดพวกนี้ออกมาทั้งหมด ก็ได้นี่ พวกเราก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว มันไม่มีอะไรจะต้องมี ปิดบังหรอก ผมอยากทำอะไรก็จะทำอะไร คุณไม่มีสิทธิ์ในการ ก้าวก่าย

เงินอีเวยตาโตด้วยความตกใจ ซึ่งความหน้าด้านของ ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอรู้สึกถึงความตกตะลึง

พอกำลังจะพูดไป เขาก็กลับแย่งมาพูดว่า “แน่นอนล่ะ ถ้า หากคืนนี้คุณไม่อยากไปในงานเลี้ยงลงนามความร่วมมือนี้จริง ก็ไม่ไปก็ได้ พอถึงตอนนั้นก็ให้คนอื่นไปแทนได้

เงินอีเวยรู้สึกไปชั่วครู่หนึ่งว่าตัวเองฟังผิดหรือไม่ ทำไม ผู้ชายคนนี้เหมือนจะบังคับตนเอง ?

ในใจเดิมทีก็รู้สึกดี แต่ว่าเธอกลับนิ่งสงบไปเธอรู้ดีว่าตัว เองนั้นไม่ได้คิดไปถึงเรื่องเพิ่งเจ๋อเฉิงดังนั้นก็เลยตอบปฏิเสธไป

“ไม่รบกวนคุณแล้ว ชั้นไปเอง “