บทที่130แขกทีจริงนั่นก็คือถานจงหมิง

บทที่ 130 แขกที่จริงนั่นก็คือถานจงหมิง

เสิ่นอีเวยถึงแม้จะไม่รู้ว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นตอนที่อยู่ห้อง ทำงานพูดถึงเงื่อนไขคืออะไร แต่ว่าเพียงแต่เขานั้นได้ยอมรับ เงื่อนไขข้อใดข้อหนึ่ง ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี

และในเรื่องนี้เสิ่นอีเวยมีการคิดเป็นของตัวเองว่าการคาด หวังที่ผลออกมาดีที่สุดคือเขาเลือกที่จะหย่าร้าง ซึ่งหากเป็นเช่น นั้นย่อมเป็นเรื่องที่ดีที่สุดเลยทีเดียว ตัวเองก็จะไม่ต้องไป ลำบากอะไรอีก แต่ว่าหากเขายินยอมที่จะให้เธอลาออก ก็ ถือว่าบรรลุจุดประสงค์ไปแล้วครึ่งหนึ่ง

พอถึงตอนนั้น เพิ่งเจ๋อเฉิงก็จะอยู่ที่บริษัทก็จะทำอะไรตัว เธอไม่ได้ เธออยากทำอะไรก็ทำไป พอเขาจะมารู้อีกทีอะไร ๆ ก็

สายไปแล้ว

เงินอีเวยก็ได้คิดวางแผนอยู่ในใจ วันที่จะไปพบแขกกับ

เขาก็ใกล้เข้ามาถึง

สถานที่นั้นก็คือบ้านหลังหนึ่งที่เป็นส่วนบุคคล ถึงแม้ว่าจะ ไม่ได้ใหญ่และหรูหราเท่าเพิ่งชื่อหัวถึง แต่ชนะที่สภาพแวดล้อม ที่เงียบสงบ และเหมาะสำหรับในการพูดคุยเรื่องต่าง ๆ

วันนี้เวลาสองทุ่ม เป็นอีเวยนั่งอยู่บนรถของเพิ่งเจ๋อเฉิง เพราะว่าจะต้องไปพบแขก ดังนั้นเธอก็เลยแต่งตัวอย่างสม เกียรติ ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขานั้นเป็นที่รู้กันถ้วน ทั่ว แต่ว่าในเรื่องที่สำคัญขนาดนี้ เสิ่นอีเวยก็ยังรู้พบม ธรรมเนียม

ในคืนนี้เขาใส่ชุดเดรสสีดำเพียงแต่รอบเอวมีความรัดนิด หนึ่งแต่ว่าก็เพียงพอต่อการที่จะทำให้ร่างกายดูดีมีราศีเส นอีเวณนั่งอยู่ข้าง ๆ คนขับอย่างเงียบ ๆ ตลอดการเดินทางสอง คนนี้ไม่พูดจาอะไรเลย พอผ่านไฟเขียวไป เพิ่งเจ๋อเฉิงได้มองไปยังกระจกเหลือบ

ไปเห็นการแต่งกายของเสิ่นอีเวยวันนี้ ในรถไม่มีแสงไฟแต่ อย่างใด คอที่แสนขาวของเธอและสร้อยที่แวววับอยู่ในแสงไฟ ที่น้อย ๆ ที่ระยิบระยับ พอเขามองไปแบบนั้นมีความรู้สึกแยง

คา

เงินเลยมองไปยังนอกกระจกเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ทันใดนั้นก็หันกลับมา เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ละสายตาเหมือนกับสายฟ้า

แลบ

เสิ่นอีเวยกลับจับได้ด้วยหางตา แล้วถามอย่างสงสัยว่า

“คุณกำลังมองอะไร ?

เพิ่งเจ๋อเฉิงสีหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรก็ขับรถต่อไป ไม่ได้ สนใจอะไรแต่อย่างใด ในคืนนี้ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ใจไม่ อยู่กับเนื้อกับตัว หรือเป็นเพราะเรื่องราวต่อไปอะไรที่กำลังจะ เกิดขึ้น ?

ไม่ เป็นไปไม่ได้ ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขา ควรจะไม่ให้ความ รักหรือความรู้สึกแม้แต่นิดเดียว

เธอได้มองเขาไม่ได้ตอบอะไร แล้วรู้สึกแปลกประหลาด จึงได้ถามตัวเองในใจแล้วพูดว่า “แขกที่จะเจอคืนนี้เป็นคนไหน

กัน

เพิ่งเจ๋อเฉิงเงียบไปสักครู่ และมีน้ำเสียงที่ไม่ได้มีอารมณ์

อะไร “พอถึงก็จะรู้เอง

ถึงแม้ในใจเธอนั้นจะสงสัยงงงวย แต่ว่าก็ไม่ได้ถามอะไร

มากมาย

รถก็ได้จอดอยู่ข้างทางทั้งสอง ก็ลงจากรถแล้ว เป็นอีเวย ได้เงยหน้ามองขึ้นไป บ้านส่วนบุคคลหลังนี้หากมองการ ตกแต่งแล้วก็ไม่ได้หรูหราอะไร สามารถพูดได้ว่ามีความเงียบ สงัดเย็น แต่พอรอทั้งสองคนเดินเข้าไปด้านในจึงปรากฏว่าการ ตกแต่งภายในมีความสละสลวยยิ่งนัก

เลือกสถานที่พูดคุยที่นี่ แขกที่ว่าคงไม่ใช่แขกที่จะเป็น ฐานะเล็ก ๆ แน่นอนใช่ไหม ? เสิ่นอีเวยคิดอยู่ในใจ

เสิ่นอีเวยได้เดินตามหลังเพิ่งเจ๋อเฉิง แสงสีบนฝ้าเพดาน นั้นระยิบระยับอย่างช้า ๆ ไม่รู้ว่าเสียงเพลงนั้นออกมาจากไหน ทำให้เธอรู้สึกความสงบอย่างไม่รู้ที่มา

เพราะว่าเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ อากาศก็เริ่มเย็นขึ้น ดังนั้นเพิ่ง เจ๋อเฉิงก็เลยใส่สูทแขนยาวที่เป็นสีเทา เธอได้เดินอยู่ข้างหลัง และมองเงาของเธอ ทันใดนั้นก็คิดถึงเรื่องงานศพของแม่เธอ มี ชายคหนึ่งอายุยี่สิบสองได้ใส่เสื้อและกางเกงเป็นสีดำ สีหน้า แม้จะขีดไปหมดแต่ก็ยังยืนหยัดจนวินาทีสุดท้าย

เธอกลับรู้สึกทั้งหมดนี้อยู่คนละโลกไปเธอและเขาสองคน เริ่มจากความพัวพันจนผ่านมาเนิ่นนานหลายปี

แต่ว่าหากพบแขกเสร็จแล้วผ่านคืนนี้ไปได้ พอถึงพรุ่งนี้ เธอก็จะสามารถให้เขาเลือกเงื่อนไขสองข้อได้แล้ว พอถึงตอนนี้ ทุกอย่างก็จะจบลง

พอคิดถึงตรงนี้ เธอก็ถอดถอนหายใจไปอย่างระมัดระวัง

คนข้างหน้าเธอก็ได้หยุดอยู่ตรงที่ห้องรับรรอง เสิ่นอีเวย เลยตามไปยืนตรงนั้น ประมาณสิบกว่าวินาที เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ไม่ได้ มีการกระทำอะไร เสิ่นอีเวยที่อยู่ข้างนั้นก็รู้สึกแปลกใจ เลยยื่น ตัวเองไปมองข้างหน้าว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วถามว่า “คุณเป็น อะไร”

แต่เขากลับไม่ได้สนใจเธอ วินาทีต่อมา เลยเอามือผลัก

ประตู

ห้องรับรองที่มีขนาดใหญ่โอ่อ่า บนฝ้าเพดานนั้นมีโคมไฟ ห้อยระย้าอยู่ บรรยากาศในห้องนั้นเหมาะสมกันไปหมด บน โซฟานั้นมีผู้ชายนั่งอยู่หนึ่งคน

เสิ่นอีเวยได้มองเขาแล้วรู้สึกว่าทำไมน่าคุ้น ๆ ยิ่งนักพอ เขาได้มองอีกสักครั้งอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็ได้คิดออกมาแล้ว ว่าเจอเขาที่ไหน

กานจงหมิง ไม่ผิดเลย ก็คือครั้งที่สอันจึงส่งเธอไปยังโรงแรมแล้วถูก แอบถ่าย ชัดเจนว่าคนที่แอบถ่ายก็คือผู้ชายข้างหน้าของเขา และในตอนนั้นความรู้สึกของเธอก็เหมือนกับเลือกที่ไหลเวียน อยู่ในร่างกายเหมือนจะแข็งตัว

ถานจงหมิงรู้ตัวดีกว่าเห็นพวกเขาสองคนแล้ว เลยรีบลุก ขึ้นจากโซฟามาหาเขา เงินอีเวยเลยถอยไปข้างหลังอีกก้าว หนึ่ง พอขากำลังจะก้าวขึ้นมา แต่ว่าขาอันเรียวบางของเธอก็ถูก มือจับเอาไว้

มือของเพิ่งเจ๋อเฉิง เสิ่นอีเวยรู้สึกตกใจ เลยเงยหน้ามอง เขา สายตาของเขานั้นมองอยู่ที่เธอ เพิ่งเจ๋อเฉิงดวงตาที่ดำเข้ม เหมือนกับทะเลในยามค่ำ เสิ่นอีเวยก็เลยเหมือนกับเข้าไปสู่ ห้วงของสายตาคู่นั้น

แต่ ณ ตอนนี้เขารู้สึกถึงความกลัวอย่างมาก เพราะว่า สายตาของเพิ่งเจ๋อเฉิงที่มีอาการเหมือนเตือนและคุกคามเช่นไร

เช่นนั้น

ถานจงหมิงได้เดินไปหาสองคนนั้นแล้วทักทายอย่าง

ปราศรัยว่า “ประธานเชิงท่านมาแล้วหรือ ? ”

สายตาก็ได้หรี่ลงและมีแสงเล็ก ๆ ออกมา เขาได้มองไป ตรงที่คอของเสิ่นอีเวยแล้วหัวเราะพูดว่า “คุณน่าจะเป็นคุณนาย

เพิ่งใช่ไหม ? ยินดี ยินดี

ในขณะที่กำลังพูดก็ได้ยื่นมือซ้ายออกมาและใบหน้าที่เต็ม ไปด้วยรอยยิ้มอันน่ากลัว ยิ่งมองยิ่งกลับหลงเหลือสภาพที่ไม่ ของ น่าชื่นชม ทำให้เล่นอีเวยมีความรู้สึกไม่สู้ดีนัก เหมือนกับกำลัง จะอ้วกว่าอย่างไรอย่างนั้น

เธอจึงได้เปลี่ยนสายตามองไปยังที่อื่นแล้วไม่ได้คุยกับเพิ่ง เจ๋อเฉิง และไม่ได้ยื่นมือไปจับกับถ่านจงหมิง พอเปิดปากจะพูด เงินอีเวยเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองนั้นปากสั่น แล้วฝืนยิ้ม “มันคืออะไร

เพิ่งเจ๋อเฉิงมองเขาแล้วเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ผมกับ ถานจงหมิงมีการพูดคุยเรื่องธุรกิจจำนวนสองล้านกว่า วันนี้ พวกแล้วก็จะมาคุยเรื่องพวกนี้โดยเฉพาะ

น้ำเสียงของเพิ่งเจ๋อเฉิงที่เต็มไปด้วยเงียบง่าย เสิ่นอีเวยไม่ สามารถที่จะรับรู้ข่าวสารอะไรได้เลย

เธอพูดว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ชั้นก็ไม่ได้รู้เกี่ยวกับเรื่องที่ จะมาทำความร่วมมือกัน ทำไมชั้นจะต้องมาเป็นเพื่อนเธอ

และในเวลานั้น เป็นอีเวยก็ได้นึกถึงตอนที่ตัวเองกำลังอยู่ ในรถ เธอได้ถามเพิ่งเจ๋อเฉิงว่าแขกในวันนี้คือใคร แล้วก็ได้ มีหน้าตาที่ถมึงทึง และทันใดนั้นทั้งตัวของเธอก็เหมือนถูกโยน ทิ้งลงไปในห้องน้ำแข็ง ทำให้รู้สึกเจ็บปวดและเย็นยะเยือก

เรื่องราวของวันนี้…นง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ ?

พอถึงตอนนี้ ถานจงหนึ่งที่อยู่ข้างข้างพูดว่า “อ๋อ เป็นแบบ นี้ วันนี้ผมให้ประธานเชิงพาคุณนายซึ่งมาด้วย เรื่องแรกคือจะ มาพูดคุยเรื่องของการร่วมลงทุนธุรกิจ เรื่องที่สองคือเพราะว่า ลูกสาวของผมนั้นกำลังจะแต่งงาน ในช่วงนี้ลูกสาวผมก็กำลัง ยุ่งในเรื่องของการจัดการแต่งงาน แต่พอรู้มาว่าชื่อเสียงในการ จัดการงานแต่งงานของคุณนายเชิงนั้นมีชื่อเสียงอยู่มาก ดังนั้น เลยใช้โอกาสนี้มาพูดคุยกับคุณด้วย