บทที่128เธอกับเขามีความสัมพันธ์ที่ พัวพันไม่ชัดเจน

บทที่ 128 เธอกับเขามีความสัมพันธ์ที่พัวพันไม่ชัดเจน

เสิ่นอีเวยได้กลับไปบ้านของตัวเองก็ประมาณสี่ทุ่มแล้ว เธอรู้สึกเหนื่อยล้ามาก จึงได้เดินไปยังกลางห้องแล้วค่อย ๆ

ถอดรองเท้าส้นสูง

ในห้องรับแขกนั้นมีไฟเปิดอยู่ แต่กลับไม่ได้ยินเสียงอะไร เลยเธอรู้สึกประหลาดใจมาก พอวางข้าวของเสร็จก็ได้หันตัว กลับไปแล้วเดินไปยังห้องรับแขก

คนที่อยู่บนโซฟานั้นคือ เซิ่งเจ๋อเฉิง

เสิ่นอีเวยได้รู้สึกตกใจไปครู่หนึ่ง หากผ่านโซฟาไปได้ก็ อยากจะขึ้นไปบนห้องเสียที

“คืนนี้คุณไปไหนมา ? ”

เธอจึงได้กระตุกไปหนึ่งที่ แน่นอนว่าเธอไม่สามารถบอก เรื่องราวของวันนี้ให้กับเขาได้ เลยพูดตอกกลับไปว่า “แล้วมัน มีปัญหาอะไรกับคุณหรือ ? ”

พอเธอกำลังจะเดินไป เพิ่งเจ๋อเฉิงจึงได้ปรากฏอยู่ด้านหลัง ของเธอ “คุณกับเซียวหันถึงมีความสัมพันธ์ที่พัวพันไม่ชัดเจน

จริง ๆ ” ในใจของเธอเต็มไปด้วยอาการสั่น หันกลับไปมองคนที่

นั่งอยู่บนโซฟาว่า “คุณหมายความว่าอะไร” เพิ่งเจ๋อเฉิงจึงได้ค่อย ๆ ลุกขึ้นมา ทั้งสองคนห่างกันไม่ มากนักเท่าใด “ความหมายของผมคุณไม่ชัดเจนรี ? อาหารค่ำ

ของคุณกับเซียวหันถึง อร่อยไหม ? ”

ในตอนนี้ต่อให้โง่เขลาขนาดไหนก็สามารถรับรู้ได้ เธอจึง ได้ตกใจจนตาโต “เซิ่งเจ๋อเฉิงคุณได้สะกดรอยชั้นหรอ ? ”

เขาได้ยิ้มแสยะไปหนึ่งที่ สายตาคู่นั้นที่ปกคลุมไปด้วย ความเยือกเย็น “ถึงว่าล่ะที่คุณพูดว่าอีกไม่นานก็จะได้เจอพ่อ ของเด็กแล้ว การกระทำไวเพียงนี้เชียวหรือ ? ไม่กลัวพวกแอบ ถ่ายบ้างหรือ ? ”

เสิ่นอีเวยได้คิดถึงเรื่องที่โกหกเขาไป ในใจก็เต็มไปด้วย ความไร้เรี่ยวแรง จึงได้เพียงแต่พูดอย่างอาลัยอาวรณ์ว่า “เชิ่ง เจ๋อเฉิงคุณนี่บ้าไปแล้วจริง ๆ ชั้นไม่อยากจะพูดอะไรกับคุณ มากมายแล้ว คุณก็เล่นคนเดียวของคุณไปแล้วกัน ชั้นไม่ขอ ตามด้วยแล้ว”

ใบหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิงมีความหมองคล้ำ เหมือนกับกำลัง จะระเบิดได้ทุกเมื่อ

ภาพที่เซียวหันถึงได้ช่วยเส่นอีเวยจัดการหลิวไห่ก็ได้ ปรากฏออกมา สัตว์ในหัวสมองของเขาก็ได้ปรากฏตัวออกมา อีกครั้งหนึ่ง

เขาจึงได้มองด้วยสายตาที่เหมือนมีดอันแหลมคมมองไป ยังบันได เสิ่นอีเวยที่กำลังจะยกขาขึ้นบันไดทันใดนั้นแขนทั้ง สองข้างกลับถูกแรงยิ่งใหญ่มหาศาลตึงกลับหลังไป ณ ขณะนั้น ไม่สามารถรู้สึกอะไรได้อีกนิดเดียวก็จะตกลงพื้นเสียแล้ว

แขนของเธอได้ถูกเชิ่งเจ๋อเฉิงจับไว้อย่างแน่นหนา เสี่ นอีเวยใช้แรงเพื่อจะหลุดจากคนนี้ “ปล่อยมือ ! ”

เพิ่งเจ๋อเฉิงได้เข้าใกล้เขาอีกนิดแล้วบังคับให้เธอมองหน้า “มองที่ผม!”

เสิ่นอีเวยถูกบีบนั้น จึงจำเป็นที่จะต้องเงยหน้าขึ้นมาเห็น ชายคนหนึ่งที่กำลังเหมือนคนบ้าเหมือนกับคนที่เมาเหล้าในคืน นั้นอย่างไรอย่างนั้น

จูบก็ได้ตกลงบนริมฝีปาก ใบหน้าและคอของเสิ่นอีเวย เซิ่งเจ๋อเฉิงได้ใช้แรงในการจูบมาก ทำให้เธอรู้สึกถึงว่าอากาศ ในปอดถูกเขาดูดไปหมดแล้ว เธอจึงได้ใช้สองมือผลักออกไป ในคืนนี้พลังของเธอเยอะมากเช่นกัน จึงทำให้ผลักเขากระเด็น ออกไปหลายก้าว

เพิ่งเจ๋อเฉิงที่ถูกผลักออกไปยิ่งทำให้เขาโกรธขึ้น วินาทีต่อ มาทำให้ปรากฏเห็นถึงความต้องการของเขาอย่างมาก เสื่ นอีเวยเดิมทีนึกว่าเขาจะปล่อยไป แต่กลับกลายเป็นรู้สึกว่าตัว เองนั้นอยู่บนอากาศเช่นนั้น

“อา !

” เสียงกรีดร้องของเธอ

เพิ่งเจ๋อเฉิงได้แบกเธอขึ้นไปยังบนห้อง “เชิ่งเจ๋อฉิงนายปล่อยชั้นนะ ! นอกจากใช้วิธีนี้แล้วคุณยัง มีวิธีอะไรอีก ในการทำแบบนี้กับชั้น” เสิ่นอีเวยใต้ใช้แขนผลัก ตีนถีบอย่างสะบักสะบอม

วินาทีต่อมา แขนทั้งสองข้างของเธอถูกเขานั้นนำไปใชว้ไว้ ด้านหลังตัวเอง การกระทำเช่นนี้ทำให้เธอไม่สามารถมีอะไร ต่อกรได้ ทันใดนั้นพลังกำลังก็หายสิ้นไปหมด

ในน้ำเสียงของเซิ่งเจ๋อเฉิงที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็น และน่ากลัว “ผมยังมีวิธีอะไรอีกน่ะหรือ ? อีกสักครู่คุณก็จะได้รู้ มันเอง”

เขาพูดอะไร ?

เสิ่นอีเวยก็รู้สึกตระหนกตกใจ แน่นอนว่าเธอรู้สึกว่า “ความสามารถ” ของเขานั้นคืออะไร แต่ว่าตอนนี้…..เธอไม่

สามารถ

เธอเพิ่งแท้งไปไม่นานย่อมไม่สามารถถูกกระทำแบบนั้น ได้ เธอจึงได้ครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรดี เพราะเขานั้นได้นำเธอ ไปยังบนเตียงแล้ว

เขาได้กดทับบนตัวเธอ และมือของเขาที่ได้ลูบไล้บน ใบหน้าด้านซ้ายของเธอ น้ำเสียงที่มีความดุร้ายซ่อนอยู่ “เซียว หัวถึงได้สัมผัสตรงนี้ใช่หรือไม่ ? หม ? ยังจัดทรงผมแทนคุณอีก

?”

ลมหายใจได้รดอยู่บนหน้าของเธอ เธอไม่อยากจะอยู่ใกล้ เขาขนาดนี้เลยหัวหน้าไปทางอื่น เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่กลับใช้มือนั้นกระชาก เสื้อของเธอออกไป กระดุมเกือบจะหลุดออกหมด เธอจึงไม่ได้ ท่าการป้องกันแต่อย่างไร บนหน้าออกของเธอก็ถูกเปิดออกมา ท่ามกลางอากาศที่เย็น

เสิ่นอีเวยเลยมีอาการสั่น

เธอจึงได้ใช้แรงเงยหน้าขึ้นมองไปยังสายตาของเขา ใน สายที่เต็มไปด้วยความหวังซึ่งคาดหวังมากกว่าทุกครั้ง

เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าครั้งนี้เซิ่งเจ๋อเฉิงนั้นเอาจริง ในใจที่ วุ่นวายก็ยิ่งกลับขยายมากขึ้นในเวลานั้น

เธอจึงได้จับท้องน้อยของเธอไว้ ทั้งเรือนร่างของเธอไม่ใช่ ถูกเพิ่งเจ๋อเฉิงคุกคามได้ เสิ่นอีเวยรู้ดีกว่าใครว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงนั้น เป็นผู้ชายที่ค่อนข้างมีความต้องการ ซึ่งไม่คำนึงถึงปัญหา ร่างกายของเธอ

แขนทั้งสองข้าวถูกเขานั้นค่อย ๆ เปิดออก ทั้งร่างกายของ เธอนั้นถูกครอบคลุมด้วยเขา ข้างทั้งสองข้างของเธอ ถูกเข่าทั้ง สองข้างของเขาแยกออก

เสิ่นอีเวยรู้สึกกลัวเป็นอย่างยิ่งเลยพูดจาร้องขอความ สงสาร ตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตา พอเปิดปากจะพูดน้ำ เสียงก็สั่นไปหมดแล้ว “ชั้นขอร้องเธอเถอะนะ..อย่าทำแบบนี้ เลย ร่างกายของชั้นไม่สามารถรับได้”

เรื่องราวที่เกินความคาดหมายก็เกิดขึ้น เพิ่งเจ๋อเฉิงกลับ หยุดการกระทำทั้งหมด เขาได้เงยหน้าของเธอ นัยน์ตาที่เต็มไป ด้วยน้ำตา ในขณะนั้นเขาจึงได้สติอย่างแจ่มแจ้ง ในส่วนลึก ของร่างกายที่ได้เกิดความหวังก็หายไปราวกับเมทหมอกที่หาย ไป

เขาจึงได้สงบลงมา และได้พูดจากด้านบนและมองเธอว่า “เสิ่นอีเวย คุณฟังให้ชัดเจนนะ ผมไม่ใช่เพราะคิดว่าคิดถึงเรื่อง สุขภาพร่างกายคุณน่ะ แต่เป็นเพราะว่า..”

เสิ่นอีเวยจึงได้หยุดน้ำตาของเธอ และมองไปยังเชิ่งเจ๋อ

เฉิง

“เพราะคุณถูกผู้ชายคนอื่นคุกคามแล้ว คุณสกปรกมาก ผมไม่ต้องการ”

พอพูดเสร็จก็ออกจากห้องเธอไป

พอฟังประโยคที่พูดเมื่อสักครู่นี้ ทุกคำเสมือนกับเหล้าพิษ ที่เหมือนดาบที่แหลมคมปักลงตรงกลางใจของเธอ เธอไม่มี แรงที่จะพลิกตัวเอง ร่างกายเพลียจนถึงขั้นสุด แม้แต่จะยกมือก็ ยังไม่มีแรง

ณ บริษัทเซิ่งชื่อ

เสิ่นอีเวยแม้จะถูกแต่งตั้งให้เป็นรองประธานของบริษัท เซึ่งชื่อ แต่ความจริงแล้วทุกคนก็มองออกมาเธอไม่ได้มีอำนาจ อะไร ตอนนี้อยู่ที่บริษัท แม้แต่คำพูดของสวีอันฉิงก็ยังมีอ่านาจ มากกว่าเธอ และเธอก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ในข้อนี้

ใจของเธอแม้นจะดี แต่ว่าตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่เคยโดน ใครย่ำยีขนาดนี้ เวลาผ่านคืนผ่านวันผ่านทำให้เธอรู้สึกว่าอยู่ที่ นี่ต่อไปก็คงไม่มีความหมาย

เธอได้นั่งบนเก้าอี้ที่ห้องทำงาน ปากกาสีดาก็ได้หมุนไป หมุนมา ซึ่งใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคิด ในที่สุดเธอก็มีการ

ตัดสินใจ

เสิ่นอีเวยลุกขึ้นแล้วนำเอกสารไป เปิดประตูกระจกออก ในนั้นได้วางเอกสารการหย่าร้างไว้สองซอง ซึ่งเธอจะนำใบ หย่าไปหาเซิ่งเจ๋อเฉิง

หากว่าครั้งที่แล้วเธอจะเอาเอกสารหย่าไปหาเขาก็เป็น เรื่องที่ทะเลาะกับสวีอันฉิง แต่ทว่าครั้งนี้นั้นเธอมีสติที่ปลอด โปร่งที่สุดที่จะนำเอกสารนี้ไปให้กับเซิ่งเจ๋อเฉิงเซ็น

ซึ่งถึงเวลที่ตนเองนั้นจะได้สู้เพื่อบางสิ่ง

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”

เสิ่นอีเวยได้เคาะประตูห้องทำงานของเซิ่งเจ๋อเฉิง