ตอน100ไปตรวจครรภ์คนเดียว

ตอนที่ 100 ไปตรวจครรภ์คนเดียว

แอร์ในห้องทำงานของเซิ่งเจ๋อเฉิงก็ไม่ได้เย็นมาก แต่เสี่ นอีเวยกลับรู้สึกว่า ในตอนนั้นเหมือนอยู่ในช่องแช่แข็ง อุณหภูมิในร่างกายก็ค่อย ๆ หายไป

เซิ่งเจ๋อเฉิงถอยหลังไปหนึ่งก้าวแล้วมองไปที่เสิ่นอีเวย ใน สายตาของเซิ่งเจ๋อเฉิงเต็มไปด้วยการดูถูกและหัวเราะเยาะ แต่ คำพูดต่อมาเป็นสิ่งที่เสิ่นอีเวยรับไม่ได้ เสิ่นอีเวย เธอนี้ช่าง กล้านะ เป็นผู้หญิงแต่ไปยุ่งกับผู้ชายทีละหลาย ๆ คน แล้วแบบ นี้เธอมีคุณสมบัติอะไรที่จะมาบอกว่าอยากจะมีลูกกับผม ” ถึง ผมจะให้คนอื่นช่วยอุ้มบุญก็ไม่มีทางให้คุณตั้งท้องลูกของผม เพราะว่าคุณไม่คู่ควร

คุณไม่คู่ควร คุณไม่คู่ควร

ประโยคก็เหมือนกับคำสาปแช่งที่ก้องอยู่ในหูของเสี่ นอีเวย ในตอนนั้นเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตลก

เสิ่นอีเวยกำมือไว้แน่นจนรู้สึกเหมือนเล็บฝังลงไปในมือ เขามองไปที่เพิ่งเจ๋อเฉิง ในรอยยิ้มของเขามีอารมณ์ของความ ทุกข์ปนอยู่ ใช่ ฉันรู้แต่แรกแล้วว่าคุณจะท่าทีอย่างไร ฉันเอง แหละที่ประเมินตัวเองสูงไปว่าจะสามารถอยู่ในใจคุณได้ ไม่ว่า คุณจะเกลียดฉันแค่ไหน แต่การได้หุ้นของตระกูลเชิ่งคุณก็คงยอมจะมีลูกกับฉันสักคน แต่ไม่คิดว่า ”

ไม่ทันได้รอให้เสิ่นอีเวยพูดจนจบ เซิ่งเจ๋อเฉิงก็หัวเราะด้วย

เสียงที่เย็นชาเพื่อตัดบทเสิ่นอีเวย ” ตอนนี้ถ้าเธอรู้ตัว มันก็ยัง

ไม่สายเกินไป ”

หัวใจของเสิ่นอีเวยเหมือนถูกมือคู่ใหญ่ ๆ ดึงออกมาจาก อกแล้วเอาไปโยนไว้บนกระจก เจ็บจนหายใจไม่ออกแต่ก็ไม่มี ใครสนใจ ไม่มีเลยสักคน

” เซิ่งเจ๋อเฉิง ฉันรับรองว่าคุณจะต้องเสียใจภายหลัง ”

เสิ่นอีเวยกัดฟันพูดออกมาทีละคำ ๆ เซึ่งเจ๋อเฉิงเห็น

สายตาของเสิ่นอีเวย ไม่แน่ใจว่าตัวเองมองผิดไปหรือเปล่า เขา เห็นความเสียใจและการตัดสินใจที่แน่วแน่จากสายตาคู่นั้น ใจของเซิ่งเจ๋อเฉิงก็เหมือนกับมีอะไรทิ่มลงไปแรง ๆ แต่ เขาคิดว่าคงเข้าใจผิดเพราะใจของผู้หญิงคนนี้โหดร้ายอย่าง

กับงู เขามีสิทธิอะไรที่จะได้รับความรักและการให้อภัยจากเขา

” อยากให้ฉันต้องเสียใจภายหลังหรือ ฉันจะรอให้วันนั้น

มาถึงนะ ”

เสิ่นอีเวยไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาถึงห้องทำงานได้อย่างไร รู้ แต่ว่าตอนเดินเข้ามามีสายตามองเขาอยู่มากมาย ที่จริงแล้วเสี่ นอีเวยก็รู้ว่าตัวเองความรู้สึกไวและคิดมากไป จริง ๆ พวกเขา ไม่รู้อะไรทั้งนั้น แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าเรื่องเมื่อสักครู่ในห้องทำงาน ของเพิ่งเจ๋อเฉิงทุกคนรู้กันหมดแล้ว
หลังจากที่ออกมาจากห้องทำงานเชิงเ๋อเฉิง เส็่นอีเวยก ไม่มีจิตใจจะทำอะไร เพราะเขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป เพิ่งเจ๋อเฉิงไม่เคยคิดจะมีลูกกับเขา แต่ถ้าเขารู้ว่าตัวเองตั้งท้อง แล้ว เขาจะมีจิตสำนึกสักนิดไหม ที่จะเห็นด้วยกับเขาและยอม ให้ลูกได้เกิดมา

เสิ่นอีเวยคิด ในขณะที่กำลังนั่งเก้าอี้ยาวอยู่ในโรง

พยาบาล

นั่งมองดูผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ทุกคนเป็นผู้หญิงที่มา ตรวจครรภ์ พวกเขาทุกคนต่างก็มีสามีหรือเพื่อนมาเป็นเพื่อน มี เพียงเสิ่นอีเวยที่มาเพียงลำพัง วันนี้เขาใส่เสื้อไหมพรมสีชมพู อ่อน ๆ ใส่กระโปรงยาวสีขาว ไม่ได้แต่งหน้าแต่งตา ส่วนผมก็

แค่รวบเป็นหางม้า ปกติเสิ่นอีเวยก็ผอมอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เขาดูไม่สดใสแล้วก็

ยังดูอ่อนแอด้วย

เขาเห็นบรรดาสามีที่คอยดูแลภรรยาอย่างระมัดระวัง และ มีสีหน้าที่มีความสุข เสิ่นอีเวยก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจ

เสิ่นอีเวยคิดไปถึงคำถามที่ได้ถามตัวเองเมื่อสักครู่นี้ เขา บอกกับตัวเองว่าไม่ได้ เขาไม่กล้าให้เพิ่งเจ๋อเฉิงรู้ คำพูดของ เพิ่งเจ๋อเฉิงในวันนั้นยังคงชัดอยู่ในหัวของเขา ผู้ชายที่ขี้โมโห และมีเล่ห์เหลี่ยมอย่างเขาถ้าเขารู้ว่ามีลูก เขาก็อาจจะให้เอาลูก ออกก็เป็นได้

แต่คิดว่าชีวิตน้อย ๆ ที่ต้องโดนเครื่องจักรที่มีความเย็นปั่นแล้วถึงจะดูดออกจากร่างกายของตัวเอง เสิ่นอีเวยกลัวจน นิ้วเท้าเกร็งไปหมด พอตั้งสติกลับมาได้ เขาก็มีเหงื่อเย็นซึม ออกมาจากหน้าผาก มือที่จับสายกระเป๋าอยู่ก็กลายเป็นซีดขาว

” เบอร์23 คะ ”

เสิ่นอีเวยได้ยินเสียงเรียกเบอร์ของตัวเอง ก็อดตื่นเต้นอีก รอบไม่ได้ เดินเข้าห้องตรวจอย่างระวัง

พอหมอเห็นเสิ่นอีเวยตื่นเต้น หมอจึงถามว่า ” เพิ่งท้อง แรกใช่ไหมคะ ”

เสิ่นอีเวยพยักหน้า แปลกจังทำไมหมอถึงรู้ล่ะ

หมอผู้หญิงยิ้มให้กำลังใจแล้วพูดว่า ” ไม่ต้องตื่นเต้นนะ คะ แค่ตรวจดูสภาพของครรภ์เท่านั้นเอง ”

จากนั้นหมอก็มองไปข้างหลัง ถามด้วยความสงสัยว่า ” มาคนเดียวเหรอคะ แล้วญาติล่ะ ”

ท่าทางของคุณหมอที่อ่อนโยน ทำให้เสิ่นอีเวยค่อย ๆ หายตื่นเต้น จริง ๆ แล้ว หมอคนนี้อายุน่าจะต่างกับตัวเองไม่ มาก อย่างมากก็โตกว่าไม่เกินปีหรือสองปี แต่เมื่อคำพูดพวกนี้ ออกมาจากปากของคุณหมอ ทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่และน่านับถือ

มาก

เสิ่นอีเวยยิ้มแบบฝืน ๆ พอดีสามีงานยุ่งมาก เลยไม่มีเวลา

มาเป็นเพื่อนคะ

ในใจเส็นอีเวยเจ็บปวดที่สุด เพราะรู้ทั้งรู้ว่าเซิ่งเจอเฉิงไม่ได้งานยุ่ง แต่จิตใจต่างหากที่ยุ่ง ยุ่งจนไม่มีมีความห่วงใยเขา แม้แต่น้อย

หมอถอนหายใจออกเบา ๆ แล้วพูดว่า ” ฉันเคยตรวจ ครรภ์ให้กับคนท้องมามาก คุณเป็นคนแรกที่หมอเห็นว่าไม่มี คนมาเป็นเพื่อน เฮ้อ ผู้ชายเดี๋ยวนี้ พอทำงานก็ลืมครอบครัว กลับบ้านไปก็คุยกับสามีสักหน่อยนะคะ ถึงจะหาเงินมากแค่ ไหนก็ต้องดูแลคนในครอบครัวบ้าง เพราะนี้ก็เป็นลูกคนแรก ของพวกคุณ เขายังไม่ให้ความสำคัญอีกเหรอคะ ”

คุณหมอเขียนข้อมูลไปแต่ก็ปากก็พูดไปด้วยไม่หยุด จริง ๆ แล้วอาจจะคิดว่าหมอขี้บ่นแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เสิ่นอีเว ยกลับชอบฟังคำพูดพวกนี้ เพราะลองคิดดูแล้ว นอกจากคุณ หมอ คนอื่นที่อยู่รอบข้างก็ไม่มีใครจะมาพูดเรื่องพวกนี้กับเขา

ถ้าแม่ยังอยู่ แม่ก็คงเป็นคนพูดคำพูดพวกนี้ ถึงเชิ่งเจ๋อเฉิง ไม่ได้มาเป็นเพื่อนเขาตรวจครรภ์ แม่ก็จะมาเป็นเพื่อนเขาแทน พอคิดถึงตรงนี้ เสิ่นอีเวยก็น้ำตาซึม

ขั้นตอนการตรวจมีทั้งช้าและเร็ว ในใจของเสิ่นอีเวยมีทั้ง ตั้งความหวังในการรอคอยและความไม่สบายใจ เพราะใจก็ยัง คิดอยู่ว่าจะเก็บเด็กคนนี้ไว้หรือไม่ เขาก็กำลังคิดอยู่ เสิ่นอีเวย ไม่อยากให้ลูกต้องทนกับความเสียใจ เมื่อเกิดออกมาแล้วรู้ว่า พ่อไม่ได้ต้องการเขา แต่ถ้าต้องเอาเด็กคนนี้ออก ลึก ๆ ในใจก็ รู้สึกผิด ไม่ว่าจะอย่างไร ความแค้นนี้ก็เป็นเรื่องระหว่างเขากับ เพิ่งเจ๋อเฉิง เด็กน้อยที่อยู่ในท้องไม่ได้รู้เห็นด้วย
ในที่สุดผลตรวจก็ออกมาเสิ่นอีเวยรู้สึกโล่งใจ

คุณหมอชี้ไปที่หน้าจอแล้วพูดกับเสิ่นอีเวยว่า คุณดูสิ

เด็กเป็นปกติดีคะ ”

เสิ่นอีเวยเกิดความตื้นตัน ตาก็มองที่หน้าจอแล้วก็ฟังที่

หมออธิบายไปด้วย

สิ่งที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอก็คือจุดดำ ๆ ที่มีขนาดพอ ๆ กับ เมล็ดถั่วเหลือง ดูด้วยสายตาแล้วทั้งเล็กแล้วก็อ่อนแอ เหมือน แค่กระพริบตาทีหนึ่งมองอีกทีก็ไม่เห็นแล้ว แต่ท่ามกลางความ มีดนี้เสิ่นอีเวยสัมผัสได้ว่าจุดดำ ๆ เล็ก ๆ ที่เห็นนั้นแฝงด้วยพลัง อันยิ่งใหญ่ที่ลึกลับอยู่ ทำให้ชั่ววินาทีนั้นเขารู้สึกนึ่งอึ้งไปพูด อะไรไม่ออก

คุณหมอคะ เขาเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงคะ ” เสี่ %23 นอีเวยถามไปแบบชื่อ ๆ ตาก็จ้องมองไปที่จุดดำ ๆ

หมอก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ แล้วพูดว่า ” วัยรุ่นอย่างพวก คุณ ยังไม่มีประสบการณ์จริง ๆ นี้มันเพิ่งเริ่มแรกเอง แล้วจะรู้ว่า

เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายได้อย่างไรกันล่ะ ”

อันนี้ก็คือชีวิตเล็ก ๆ ที่อยู่ในท้องของตัวเองหรอกหรือ เขา จะต้องค่อย ๆ เติบโตอย่างแข็งแรง

ในตอนที่เห็นจุดดำ ๆ เล็ก ๆ นี้ เสิ่นอีเวยก็ตัดสินใจแล้วว่า จะเก็บสิ่งเล็ก ๆ ที่น่ายินดีซึ่งโชคชะตาได้มอบไว้ให้เขา แล้วก็ จะอยู่เคียงข้างเห็นเขาได้เติบโต
ถึงเซิงเจ๋อเฉิงจะไม่รักเขาก็ไม่เป็นไร ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ตาม เขาก็จะอยู่เคียงข้างมองดูลูกน้อยได้เติบโต เพราะเสี่ นอีเวยเชื่อว่าสวรรค์คงรู้ว่าเขาอยู่อย่างโดดเดี่ยวในโลกนี้ด้วย ความทุกข์ทรมาน ก็เลยส่งชีวิตน้อย ๆ นี้ให้เข้ามาอยู่ในชีวิต ของเขา ได้มาอยู่เป็นเพื่อนกัน

ขอเพียงแต่ให้ชีวิตน้อย ๆ นี้แข็งแรง เขาก็ไม่กลัวอะไรทั้ง

นั้นแล้ว