ตอน93เก็บความลับให้ฉันที

ตอนที่ 93 เก็บความลับให้ฉันที

คุณสวี่ ท่านมาแล้วเหรอครับ ชายที่มีรอยแผลเป็นบนหน้า พูดด้วยความเคารพกับผู้หญิงที่ลงมาจากรถคันสีขาว

สวีอันฉิงที่แต่งหน้าเข้มจัด ใส่แว่นกันแดด เดินตรงมายัง หน้าชายที่มีแผลเป็นบนหน้า แล้วยืนมองเสิ่นอีเวยด้วยความ

โมโห

เธอรับเงินไปแล้ว แล้วจัดการประสาอะไร บอกให้เอาไป ส่งที่ผับอั้นเยไม่ใช่เหรอ เล่ามาให้ละเอียดว่า มันเกิดอะไรขึ้น กันแน่

หน้าตาและท่าทางของสวี่อันฉิงมีความดุร้าย ชายที่มีแผล เป็นบนหน้าตอบกลับไปว่า 4 เดิมทีผมคิดว่าคงไม่มีอะไรพลาด แต่คิดไม่ถึงว่า ผู้หญิงคนนี้ช่างใจกล้า รถวิ่งเร็วขนาดนั้น เขายัง กล้ากระโดดลงจากรถ ”

เมื่อสวี่อันฉิงได้ยินว่า กระโดดลงจากรถ ” ก็รู้สึกใจสั่น แล้วจ้องไปที่ชายผู้ที่มีแผลเป็นบนหน้า กระโดดลงจากรถเหรอ แล้วเขาได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า

ขายที่มีแผลเป็น ก้มไปมองที่เส้นอีเวยแล้วพูดว่า ” เมื่อกี้ ยังเพิ่งสู้กับผมอยู่เลย ก็ไม่มีเลือดออกนะ ”
สวี่อันฉิงนั่งลงมองแล้วตรวจดูที่ศีรษะและแขนขาของเสี่ นอีเวย เมื่อมั่นใจว่าไม่ได้รับบาดเจ็บก็รู้สึกโล่งอก

ชายที่มีแผลเป็นบนหน้าเห็นปฏิกิริยาของสวี่อันฉิงจึงถาม อย่างสงสัยว่า ” คุณสวี่ครับ คุณเกลียดผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่หรือ ครับ ในเมื่อเขาได้รับบาดเจ็บก็ดีแล้วสิครับ เขาจะได้เจ็บปวด

สวีอันฉิงมองชายผู้นั้นด้วยหางตา แล้วพูดแบบไม่ใส่ใจว่า เธอจะไปรู้อะไร ถึงแม้เพิ่งเจ๋อเฉิงจะเกลียดผู้หญิงคนนี้มาก แต่ก็ แปลก ทุกครั้งที่เสิ่นอีเวยเกิดเรื่องขึ้น เพิ่งเจ๋อเฉิงจะต้องมาช่วย ผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงชอบหรือเกลียดผู้หญิง คนนี้กันแน่ แต่ฉันก็ไม่สามารถทำร้ายเสิ่นอีเวยต่อหน้าคนอื่น ได้ เพราะถ้าเพิ่งเจ๋อเฉิงมาเอาเรื่องกับฉันแล้วจะทำยังไงล่ะ

ระหว่างที่พูด แววตาของสวี่อันฉิงก็แสดงถึงความโหด เหี้ยม ในใจของสวี่อันฉิงกลัวเชิ่งเจ๋อเฉิงมากแค่ไหน มีเพียงสวี่ อันฉิงเท่านั้นที่รู้ดี แต่ดูจากสถานการณ์ที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ ผู้ หญิงที่นอนอยู่ตรงหน้าสามารถทำให้เซิ่งเจ๋อเฉิงโมโหได้ เพราะฉะนั้นเขาคงไม่โง่ที่จะไปยั่วโมโหเพิ่งเจ๋อเฉิง เพราะมันไม่ ใต้ทำให้เขาบรรลุเป้าหมายและไม่เป็นผลดีกับเขาเลย

ชายที่มีแผลเป็นก็พยักหน้าอย่างช้า ๆ อยู่ ๆ ก็คิดถึงอะไร ขึ้นมาได้ แล้วบอกกับสวี่อันฉิงอย่างตกใจว่า ” เมื่อกี้ผู้หญิงคน %3D นี้กำลังคุยโทรศัพท์กับใครสักคนหนึ่ง แล้วก็กำลังบอกเลข ทะเบียนรถกับที่อยู่ของที่นี้ เราต้องรีบออกจากที่นี่กันแล้วล่ะ ครับ ”
พอได้ยินดังนั้น สีหน้าของสวี่อันฉิงก็เปลี่ยนไปทันที พลาง คิดตามในสิ่งที่ชายที่มีแผลเป็นบนหน้าพูด จากนั้นก็เหวี่ยง กระเป๋าออกไปอย่างแรง และต่อว่าชายผู้นั้นว่า เมื่อกี้ทำไมไม่ รีบบอก เสียเวลาไปตั้งเยอะ

หรือว่าเสิ่นอีเวยจะบอกเซิ่งเจ๋อเฉิงไปแล้ว แต่ไม่น่าจะเป็น ไปได้ เขาก้มมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ตอนนี้เซิ่งเจ๋อเฉิงกำลัง คุยกับซีอีโอที่มาจากประเทศอังกฤษของบริษัทหนึ่งอยู่ เท่าที่ เคยอยู่กับเซิ่งเจ๋อเฉิงมา สวี่อันฉิงพอจะรู้นิสัยของเชึ่งเจ๋อเฉิงดี ถ้าเป็นการประชุมสำคัญแบบนี้ เขาไม่มีทางพกมือถือติดตัว แน่นอน

แล้วผู้หญิงคนนี้ติดต่อใครกันแน่

แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดอะไรแล้ว สวี่อันฉิงสั่งชาย ที่มีแผลเป็นบนหน้าว่า อุ้มเขาไปที่รถของฉัน แล้วรีบไปดึง ป้ายทะเบียนรถออก และออกไปจากที่นี่ ”

ชายที่มีแผลเป็นบนหน้าอุ้มเสิ่นอีเวยไปที่รถของสวี่อันฉิง แล้วเอาเสิ่นอีเวยไปไว้ที่เบาะหลัง หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อย แล้ว สวี่อันฉิงกับชายที่มีแผลบนหน้าก็ต่างแยกย้ายกันไป

ตลอดทางสวี่อันฉิงก็คอยหันไปมองที่เสิ่นอีเวยว่าจะฟื้นขึ้น มาหรือยัง ยังโชคดีที่ชายผู้นั้นได้รับการฝึกฝนมา เขาใช้สันมือ สับไปที่คอเสิ่นอีเวยจนสลบ ตอนนี้คงยังไม่ฟื้นขึ้นมาง่าย ๆ

สวีอันฉิงมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ว่ามีใครตามมา หรือเปล่า พอขับไปเรื่อย ๆ ข้างหน้าก็เจอทางแยก อยู่ ๆ ก็มีรถเบนซ์สีดำวิ่งมาอย่างรวดเร็ว แล้วก็มีเสียงดังจากล้อรถกับพื้น เสียดสีกัน

สวีอันฉิงตกใจมาก รีบขับหลบไปข้าง ๆ แต่คนที่ขับรถ เบนซ์สีดำท่าทางจะขับรถเก่งมาก เขาไม่ให้สวีอันฉิงได้มี โอกาสหนีไปได้ จากนั้นก็ขับรถมาขวางหน้ารถของสวี่อันฉิง

ถนนเส้นนี้แคบมาก สวี่อันฉิงจึงถอยรถไม่ได้

ขณะนั้นสวีอันฉิงตกตะลึง เพราะในระยะเพียงไม่กี่เมตร เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าชายที่ขับรถมาก็คือ เชียวหันถึง

ชายคนนั้น ที่เคยเจอกันในงานปาตี้ ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่ นี้ได้ล่ะ ใจของสวี่อันฉิงเริ่มเต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

ก็อก ๆ ๆ เชียวหันถึงยื่นมือไปเคาะที่ประตูรถของสวี่อันฉิง

สวีอันฉิงที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งคนขับก็หันไปมองเสิ่นอีเวย

ที่ไม่ได้สติ ก้มหน้าก้มตาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

ค่อย ๆ

ลดกระจกรถลง แล้วยิ้มอย่างมีเสน่ห์ แล้วพูดว่า ” ผู้จัดการ

%3D

เชียว ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่ บังเอิญจริง ๆ คะ ” สวีอันฉิงเป็นผู้หญิงค่อนข้างหน้าตาดี เลยรู้สึกว่าตัวเองมี เสน่ห์สามารถดึงดูดใจผู้ชายได้ รอยยิ้มเมื่อสักครู่นี้ก็คงทำให้

เซียวหันถึงหลงเสน่ห์ตัวเองได้เช่นกัน สวี่อันฉิงรู้สึกมั่นใจ

แต่ปฏิกิริยาของเชียวหันถึงกลับทำให้สวีอันฉิงคิดไม่ถึง

สายตาของเซียวหันถึงมองไปที่เบาะหลังรถ เห็นเสิ่นอีเวย ที่นอนอยู่จึงมองให้มั่นใจว่าเสิ่นอีเวยไม่ได้รับบาดเจ็บ เชียวหันถึงยิ้มอย่างสุภาพแต่ในรอยยิ้มนั้นไม่ได้มีความอ่อนโยนแม้แต่ น้อย ไม่บังเอิญหรอก เพราะผมตั้งใจที่จะมาขวางคุณไว้ ”

สวีอันฉิงโดนเซียวหันถึงพูดตอกกลับไป ทำให้จากหน้าที่ สีแดงกลายเป็นหน้าซีด

สวี่อันฉิงไม่ได้ลงมาจากรถ ดังนั้นเชียวหันถึงจึงโน้มตัวลง มาพูดกับสวี่อันฉิง ซึ่งท่าทางแบบนี้ก็ยิ่งทำให้สวี่อันฉิงก็รู้สึก กดดัน ใช่แล้วล่ะ บางคนตั้งแต่เกิดมาก็มีพรสวรรค์ที่ทำให้คน อื่นรู้สึกต้องยอมให้แต่โดยดี ซึ่งเพิ่งเจ๋อเฉิงกับเซียวหันถึงก็เป็น ผู้ชายลักษณะนี้

คุณสวี่ เวลาของผมมีค่ามากนะ ส่งตัวเสิ่นอีเวยมา

เชียวหันถึงอยู่ในวงการธุรกิจมาหลายปี เขาเคยชินกับ การพูดให้ตรงประเด็น

หัวใจของสวี่อันฉิงยิ่งเต้นรัวขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยความตื่นเต้น จึงทำให้มีเหงื่อซึมออกมาจากหน้าผาก จากนั้นจึงพยายามตั้ง สติแล้วพูดว่า ” ใครคือคนที่คุณต้องการ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ผู้ จัดการเชียวไปสนิทกับภรรยาของผู้จัดการเชิ่งขนาดนี้เลย หรือ ”

เชียวหันถึงหรี่ตาลง แล้วพูดแบบยิ้ม ๆ ว่า ” ถ้าอย่างนี้ก็ ไม่จำเป็นต้องให้คุณสวี่มากังวลแล้วล่ะ คุณมีโอกาสเป็นครั้ง สุดท้าย เปิดประตูรถซะ แล้วส่งเธอมาให้ผม มิเช่นนั้นอย่าหา ว่าผมไม่เป็นสุภาพบุรุษนะ ”
สวีอันฉิงจ้องไปที่เซียวหันถึง และใช้เวลาน้อยที่สุดในการ ชั่งใจคิดถึงข้อดีข้อเสีย สวี่อันฉิงรู้ถึงอ่านาจของผู้จัดการเชียว เป็นอย่างดีว่ามีพอ ๆ กับเซิ่งเจ๋อเฉิง สวี่อันฉิงรู้ดีว่าไม่ควร ทำให้ผู้ชายคนนี้โมโห

สวี่อันฉิงปลดเข็มขัดนิรภัยออก แล้วลงมาจากรถพร้อมกับ เอามือวางไว้ที่หน้าอกแล้วมองไปที่เชียวหันถึง จากนั้นเชียวหัน ถึงก็มองสวี่อันฉิงอย่างสนใจว่าสวี่อันฉิงจะพูดอะไร

ส่งตัวเสิ่นอีเวยให้ได้นะ แต่ต้องรับปากฉันอย่างหนึ่ง ๆ

เชียวหันถึงยิ้ม แล้วบอกว่า บอกมาเถอะคุณสวี่ ”

สวี่อันถึงหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า ” เรื่องวันนี้ ขอให้ผู้ จัดการเชียวเก็บไว้เป็นความลับ อย่าไปบอกเพิ่งเจ๋อเฉิงเด็ด ขาด “