บทที่58 งั้นเธอก็ไม่ต้องทำตั้งแต่แรก

หมี่ยาฟังเสร็จก็หัวเราะ หล่อนส่งสายตามองไปยังสวีอัน จึงที่อยู่ใกลๆ หลังจากนั้นสีหน้าก็แสดงอารมณ์แบบย่ามใจ

หล่อนใช้มือทั้งคู่สวมกอดบริเวณหน้าอก : “ผู้อำนวยการ เสิ่นที่คุณพูดมาหมายความว่าไงฉันไม่เข้าใจเลย อะไรคือระวัง ไม่ระวัง ฉันรู้สึกว่า ฉันหมี่ย่าความสามารถไม่พอที่จะเข้าตาคุณ ได้ คุณคอยดู ขนาดที่ฉันจะช่วยเป็นลูกมือของผู้อำนวยการเสิ่น ความามารถฉันยังไม่มีเลย !”

คนรอบๆได้แต่หายใจลึกๆอย่างเย็นชา ใครไม่รู้บ้างว่า หมี่ย่าเป็นลูกน้องมือทองของสวี่อันฉิงถมเสิ่นอีเวยยังเลือก หนามเอามาที่มตัวหล่อนหรอ?

ที่หมี่ย่าพูดมาทั้งหมดเหมือนโยนทุกอย่างมาให้ตัวหล่อน รับผิดชอบ ซึ่งเป็นสิ่งที่เสิ่นอีเวยไม่ได้คาดคิดมาก่อน หล่อน เติมที่คิดว่าหมีย่าคงแก้ตัวเพื่อปกป้องตัวเองบ้างแล้วค่อยทำ ผิดไปเรื่อยๆ

ดูท่าแล้วเรื่องคงห่างไกลความคิดของตัวหล่อนเองมันคง ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

เวลานั้น สวี่อันฉิงมาแล้ว หล่อนปลอบใจเสิ่นอีเวย : “ผู้ อำนวยการเสิ่น ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ก่อนหน้านี้หมี่ย่าทำงาน กับฉันมาโดยตลอด แล้วเพิ่งย้ายมาทำงานกับคุณโดยตรง เพราะฉะงั้นเลยไม่ชินกับการทำงานของคุณ หากมีตรงไหนที่ ทำได้ไม่ดีก็ขอให้คุณไว้หน้าบ้าง ผู้ใหญ่ไม่ควรหมายหัวผู้แค่นี้”

เสิ่นอีเวยหันหัวกลับไปมองหล่อนที่พูดออกมาก็มาขอร้อง แทนหมี่ย่า แต่สีหน้าของอันแทบไม่มีความถ่อมตัวเลยนิดแต่กลับแสดงสีหน้าที่แสดงออกอย่างหาเรื่อง

อีเวยมองสถานการณ์ถึงได้เข้าใจว่าที่แท้อีกคนกำลัง แสดงเป็นผู้ร้ายอีกคนกำลังแสดงเป็นคนน่าสงสาร อยากจะ ทำให้ผู้อำนวยการอย่างหล่อนถูกบีบบังคับไม่ให้ใครเขามา ทำงานกับตัวหล่อน งั้นก็ตามนั้น อย่างหาว่าหล่อนไม่เกรงใจ

ผู้คนรอบข้างเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ขนาดอื่นก็ยังมีดูความครื้นเครงพวกนี้

ในคนกลุ่มนี้เมีเสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นท่ามกลางฝูงชนนั้นแน่นอนเลยว่าไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังเถียงกันอยู่

“เรามีละครดีๆมาให้ดูแล้ว ฝั่งหนึ่งเป็นหัวหน้าฝ่าย ออกแบบกับคนสนิทฝ่ายออกแบบ ทั้งคู่ดูออกเลยว่าทีม เดียวกัน อีกฝั่งคือผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบที่เพิ่งมาภรรยา ประธานหีๆ”

“ภรรยาท่านประธานเป็นยังไงหรอ? ไม่ได้ยินที่คนเขา พูดกันหรอ ภรรยาท่านประธานคนนี้เนี่ยไม่ใช่คนที่ท่าน พอใจ ตอนนี้มาหยิ่งผยองที่นี่ เดี่ยวไม่รู้ว่าจะถูกตบ หน้าหรือเปล่า!”

“ใช่ หัวหน้าฝ่ายออกแบบคนนั้นไม่ใช่คนที่พลังน้อยนิดนักออกแบบหมีก็เป็นคนของหล่อน ภรรยาท่านประธานคนนี้น่า

จะได้กินความลำบากอยู่!”

ท่ามกลางพายุบรรยากาศที่ระอุอยู่กับไม่ได้ลดน้อยลงเลย

เสิ่นอีเวยมองสวี่อันฉิงที่พูดอยู่ : “เมื่อกี้นี้หัวหน้าสว่บอกว่า นักออกแบบหมี่ทำงานกับคุณมาก่อนใช่ไหม?”

“ไม่ผิด ความสามารถของนักออกแบบหมื่นั้นยอดเยี่ยม พวกเราร่วมกันทำงานได้ดีอย่างเหมาะสม”

เสิ่นอีเวยคิดทบทวนสักพัก มองไปทางหมี่ย่า มุมปาก แสยะยิ้ม : “หากฉันจำไม่ผิด เมื่อกี้นักออกแบบหมืบอกฉันว่า ความสามารถไม่พอ ขนาดจะช่วยฉันนิดหน่อยยังไม่มีปัญญา?”

คนที่อยู่รอบข้างต่างคิดว่าที่เสิ่นอีเวยพูดแบบนี้เพิ่งเตรียม ให้หมีย่ากลับไปทำงานกับสวีอันฉิงเหมือนก่อน ขนาดหมี่ย่าก็ คิดแบบนั้น ขนาดจะคิดยังไม่ทันคิดกลับตอบทันที : ” ใช่ ฉันพูด แบบนั้นจริงๆ !”

สวี่อันฉิงที่ยืนอยู่ข้างๆเริ่มยิ้มอย่างถูกใจ

อ้อ เสื่นอีเวยจะสู้กับฉันหรอ? งั้นฉันจะให้เธอลองซิม รสชาติการต่อสู้ที่โดดเดี่ยวมันมีรสชาติยังไง !

สีหน้าที่ยิ้มอ่อนๆของเสิ่นอีเวยกลับเปลี่ยนสีหน้าทันที ตัว หล่อนเข้มงวดมาก หล่อนมองไปยังหมี่ย่าแล้วพูดว่า : “ขนาด จะมาเป็นลูกมือฉันเธอยังไม่มีความสามารถ เช่นนั้นเธอก็ควร อย่าทำงานที่นี่อีกเลย”
ประโยคที่เพิ่งพูดออกไป ที่คนที่อยู่รอบๆตกใจกันยกใหญ่ หมีย่ากับก็กำลังจะหาแปลความหมายของพูดเสิ่นอีเวย

ย่าเริ่มเปิดปากพูดก่อน หล่อนมองอย่างยากที่เชื่อใน สิ่งที่เสิ่นอีเวยพูด : ผู้อำนวยการเสิ่น เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?

สีหน้าของเสิ่นอีเวยไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆออกมา แสงที่ ส่องประกายออกมาจากดวงตาเป็นสายตาที่เย็นเฉียบ : “นัก ออกแบบฟังคำพูดของฉันไม่เข้าใจหรอ? ขนาดให้คุณมา เป็นผู้ช่วยฉันคุณยังไม่มีความสามารถ บริษัทใหญ่โต ขนาดนี้จะเอาตรงไหนมาพิจารณาให้เธอทำงาน

พูดที่ตัดสินนั่นเป็นคำพูดที่ตอนนี้เองถึงได้รู้ว่าไม่ทราบตอบไปหน้าแดงแจ๋ แต่ด้วยสถานะของเสิ่นอีเวยหล่อนทำได้เพียงสงบ ปากสงบคำไว้ไม่กล้าพูดอะไรออกมาทำได้แค่ส่งสายตาขอ ความช่วยเหลือไปยัง

อันฉิงโมโหอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ตั้งแต่แรก เสิ่นอีเวย คนนี้อยากหักหน้าหล่อน!

หล่อนเดินไปหน้าเสิ่นอีเวย สีหน้าไม่ได้สวยเหมือนเมื่อกี้ : “ผู้อพนวยการเสิ่น ระหว่างเราสองคนมีการโกรธแค้นอะไรกัน หรอ หรือว่าคุณมีส่วนไหนที่ไม่พอใจฉัน เราสองคนมาอธิบาย ให้มันชัดเจนกันไหม? หล่อนก็แค่นักออกแบบตัวเล็กๆ วันนี้คุณ มาทำงานวันแรกทำไมต้องก่อเรื่องให้ไม่มีความสุขได้ขนาดนี้ นะ?
ฟังสวีอันฉิงเสร็จ ได้แต่ยิ้มแห้งๆ : “ก็เหมือนที่หัว หน้าสวีพูดนั่นแหละว่าก็แค่นักออกแบบคนหนึ่งแล้วยังกล้าไม่ สนใจผู้อำนวยการอย่างฉัน-”

เธอหยิบเอารูปที่ออกแบบที่ให้มี่ย่าแก้ไขถึงสามครั้งแล้ว ยังไม่ผ่าน : “ทัศนคติการทำงานของเธอแสดงออกมาบน รูปการออกแบบนี้ ฉันยอมใจหัวหน้าสวยมากเลยที่สามารถ ทำงานร่วมกับคนที่คิดแบบนี้ได้มานานขนาดนี้”

คำพูดพวกนี้ทำให้อันฉิงกับหมี่ย่าไม่เป็นเอาเข้าจริงสิ่งที่หมี่ย่าทำในวันนี้ถูกแรกเป้าหมายคือต้องการหักหน้าสวีคิดอยากจะให้หล่อนทราบว่าถึงจะคุณนายในแผนกการออกแบบชุดแต่งงานนี้หล่อนถึงจะเป็นหัวหน้า

แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงคือเสิ่นอีเวยในตอนนี้ทำไมเปลี่ยนมากล้า แกร่งขึ้นเยอะ วันนี้พฤติกรรมของหล่อนสวีอันฉิงแทบคิดไม่ถึง

“งั้น ตามความหมายของผู้อำนวยการเสิ่น เรื่องในวันนี้ก็ จัดการแบบนี้ใช่ไหม

แม้ว่าฉิงอยากจะต่อกรกับอีเวย แต่ดูแล้วเรื่อง ในวันนี้อีเวยคงไม่จบง่ายๆ เพื่อถามเตรียมตัววันข้างหน้า เลยความหมาย

หันตัวเผชิญหน้ากับทุกคนที่อยู่ในออฟฟิศ วันนี้ หล่อนสวมเสื้อแจ็คเก็ตกันลมสีดำบางๆ ส่วนช่วงคอนั่นคอชา ทั้งตัวดูเหมือนราวกับหงส์สีดำของชนชั้นสูง

“สิ่งที่ฉันพูดทุกคนคงได้ยินชัดเจนทั้งหมดแล้ว โดยเฉพาะ อย่างยิ่งคนที่เป็นลูกน้องของหัวหน้าสวี่ แม้ว่าฉันจะเป็นภรรยา ของท่านประธานเพิ่งก็ตามที แต่ที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อมาทำงาน จริงๆ การต่อสู้กันและการรวมกลุ่มแก๊งค์เล็กๆ ในออฟฟิศ ก็ตามฉันไม่ได้สนใจอะไร ไม่ต้องคิดว่าฉันเป็นคนที่มาใหม่แล้ว จะทำอะไรดีมีนได้พูดกันตรงๆเลย เรื่องธุรกิจการออกแบบชุด แต่งงานฉันถนัดกว่าพวกคุณ นอกจากนี้แล้ว จากการทำงาน ตามสไตล์ของหัวหน้าสวี่แล้ว การสไตล์ทำงานของพวกคุณ ค่อนข้างขี้เกียจจนเคยชินกันไปหมดเอางี้วันี้ฉันพูดแค่นี้แหละ อยากจะทำงานกับฉันหลังจากนี้ก็ตั้งใจทำงานอย่างจริงจัง อยากขี้เกียจต่อไปก็เชิญที่ลิฟต์ประตูด้านขวามือ เดินดีๆนะ ไม่ ไปส่ง”