ตอนที่ 35 ฝันร้าย

จำเธอก็นึกถึงความทรงจำครั้นเมื่อเนิ่นนาน ตอนที่แม่ยัง อยู่ และเคยพูดกับเธอประโยคหนึ่ง

ถ้าหากลูกรักใครคนหนึ่ง ไม่ว่าเขาจะดีหรือไม่ดีต่อลูก โปรดอย่านึกคิดถึงปฏิกิริยาตอบกลับของลูกว่าเป็นยังไง หลัง จากเขาทำบางอย่างกับลูก

เพราะวินาทีที่เกิดเรื่องขึ้น ลูกจะพบว่าต่อให้ตัวเองเตรียม เส้นทางถอยหนีเป็นอย่างดี และลูกมั่นใจว่าตัวเองสามารถ ถดถอยจากฝ่ายตรงข้ามได้ แต่ในความเป็นจริงจะบอกลูกว่า ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความว่างเปล่า

เพราะวินาทีที่ลูกตัดสินใจรักเขา ลูกก็กลายเป็นคนแพ้

แล้ว

แต่ในตอนนี้เสิ่นอีเวยอยากบอกว่า อันที่จริงโชคชะตานั้น ไม่ยุติธรรม เพราะมันแทบจะไม่ให้โอกาสให้ตัวเองตัดสินใจว่า รักเพิ่งเจ๋อเฉิงหรือเปล่า ทุกอย่างเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน โชค ชะตาได้ผลักไสเธอให้กับเซิ่งเจ๋อเฉิง เมื่อเสิ่นเจ๋อเสิ่นรู้ตัวว่าตัว เองถลำลึก ทุกอย่างล้วนสายไปแล้ว

เสิ่นเจ๋อเสิ่นเกลียดชังสภาพของตัวเองในตอนนี้ แต่เธอฟัง เสียงหัวใจตัวเองได้อย่างชัดเจน ในใจของเธอตอนนี้เปล่ง เสียงร้องว่า”สนองเขา สนองเขา

ในดวงตาแดงระเรื่อปนเปไปด้วยคราบน้ำตา และยังแฝง ไปด้วยความเจ็บปวด ไม่ยอม และทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อโชคชะตาปฏิบัติต่อเธออย่างนี้ เช่นนั้นเธอก็- จะสนองความ ต้องการของโชคชะตา

ในที่สุดเหตุการณ์ก็ดำเนินไปทั้งคืน ภายใต้ความ คลุ้มคลั่งของเชิ่งเจ๋อเฉิง ทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม

ท่าทางเก้งกางของเสิ่นอีเวยได้กระตุ้นสัตว์ประหลาดที่บ้า คลั่งของเซิ่งเจ๋อเฉิงแล้ว ในหัวสมองของผู้ชายหลงเหลือเพียง สติอันน้อยนิด และเขายังพ่ายแพ้หยกเนื้ออ่อนที่หอมอุ่นอย่าง ราบคาบ มือที่มีพละกำลังยกขาข้างหนึ่งของเสิ่นอีเวยขึ้น

ท่วงท่าอันน่าเขินอาย และพละกำลังในการโจมตี ทำให้ผู้ หญิงที่อยู่ในอ้อมอกเหมือนแมวน้อยร้องคร่ำครวญขึ้นในหูของ เพิ่งเจ๋อเฉิง และยังทะลวงเข้าไปในร่างกายของผู้ชายด้วย จาก นั้นการกระทำส่วนล่างของร่างกายก็ยิ่งรุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้เสิ่นอีเวยหายใจหอบ..

เสิ่นอีเวยที่ถูกทรมานจนหมดเรี่ยวแรงมาค่ำคืนนี้ได้ฝัน ยาวขึ้น ในความฝันเธอกลับไปในค่ำคืนที่เกิดเรื่องเมื่อสองปี ก่อน

วันนั้นตัวเองถูกเสิ่นหุ้ยโทรตามให้มาโรงแรมแห่งหนึ่งที่มี ขนาดใหญ่ที่สุดของเมืองนี้ ในสายโทรศัพท์เธอบอกว่าเซิ่งเจ๋อ เฉิงดื่มเหล้าจนเมาที่โรงแรม และเสิ่นหุ้ยก็ไม่มีเวลาส่งเขากลับ บ้าน

ในตอนนั้นเสิ่นหุ้นรู้สึกแปลกใจมาก เพราะสำหรับเซิ่งเจ๋อ เฉิงที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่นั้น ไม่เคยปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ตัวเองดื่มเหล้าจนมีนเมาได้ แต่เพราะตัวเองชอบเซิ่งเจ๋อเฉิง เธอเลย รับไปที่โรงแรมขณะที่ยังลังเลอยู่

แต่หลังจากเข้าห้อง เส้นอีเวนต์กลับไม่พบเซึ่งเจอเฉิง เธอ ซักถามเส้นหุ้ยว่าท่ำไมถึงหลอกให้เธอมาที่นี้ด้วย

ทันใดนั้นบนใบหน้าของเฉินหุ้ยที่อยู่ในฝันก็เปลี่ยนเป็น โหดร้าย จากนั้นคางของเสิ่นอีเวยก็ถูกบีบจับอย่างแรงด้วย ผู้ชายไม่กี่คน และในช่องปากและโพรงจมูกเต็มไปด้วย ของเหลวที่สำลักของคนไหลออกมาจากการใช้กำลังบังคับ

เสิ่นอีเวยในตอนนั้นนึกว่าเสิ่นหุ้ยที่ไร้เดียงสาจะเกลียดชัง ตัวเอง เพราะเธอแอบชอบเพิ่งเจ๋อเฉิง ดังนั้นเธอแทบจะไม่รู้เลย ว่าในขวดเหล้าเหล่านั้นถูกใส่ของบางอย่าง ของที่จะสามารถ

ทำให้เปลี่ยนชีวิตเธอ

ในความฝันเธอพยายามร้องขอความช่วยเหลือกับคนที่ ผ่านไปผ่านมาที่เมินเฉย.

เธอยิ่งรู้สึกปวดหัว และภาพเหตุการณ์ก็ค่อยๆเลือนราง.

ในความฝันข้างหูของเสิ่นอีเวนต์เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอัน แหลมคมของผู้หญิง จากนั้นใบหน้าของเสิ่นหุ้ยก็ปรากฏคราบ น้ำตาและแววตาผิดหวัง..

“ตั้ง!”

ในความฝันมีประตูห้องบานหนึ่งถูกปิดเข้าอย่างแรง ใน ที่สุดฝันร้ายของเสิ่นอีเวยก็สิ้นสุด
เส้นอีเวยตกใจจนเหงื่อชุ่มทั่วร่างกาย จู่ๆเธอก็ลุกขึ้นนั่ง จากบนเตียงด้วยความตื่นตระหนก ทำให้ผ้าห่มที่อยู่บน ร่างกายร่วงตกลงมาจากบ่า คออันขาวเนียนนวลกับกระดูก ไหปลาร้าเต็มไปด้วยรอยจูบทั้งเข้มและอ่อน

เสิ่นอีเวยจ้องมองเชิ่งเจ๋อเฉิงที่นอนหลับสนิทด้านข้างของ ตัวเอง เธอไม่ได้เห็นท่าทางนิ่งเงียบของเขามานานแล้ว เสิ่นอีเว ยถามตัวเองในใจ

ตั้งแต่แต่งงานมาสองปีนั้น เซิ่งเจ๋อเฉิงเผยสีหน้าส่วนใหญ่ คือเย็นชากับขุ่นเคืองต่อเสิ่นอีเวย และช่วงเวลาที่เห็นเขา หัวเราะยิ้มแย้มล้วนปฏิบัติต่อผู้อื่น ก็จริง เขาจะมีเหตุผลอะไรส่ง

ยิ้มให้เธอล่ะ

เมื่อเสิ่นอีเวยเห็นเซิ่งเจ๋อเฉิงนอนหลับสนิท เธอก็พบว่าที่ จริงตอนที่เขานิ่งเงียบเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งมาก อีกอย่าง ด้วยไรผมบนหน้าผากของเขาด้วย แสงสว่างจากแสงยาม ค่ำคืนสาดส่องบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเซิ่งเจ๋อเฉิง ขนตา อันยาวของเขาเกิดเป็นเงามืดหนึ่ง เหมือนกับใบพัดสองเล่ม แต่ต่อให้เพิ่งเจ๋อเฉิงจะนอนหลับแล้ว แต่เขาก็ยังคงขมวดคิ้วอยู่ คิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มเพิ่งอายุยี่สิบเก้าปีจะได้รับช่วงดูแลบริษัท เซึ่งชื่อได้

นับจากนั้นมา นอกจากงานที่ยิ่งหยิ่งไม่จบไม่สิ้นบนตัวเขา ก็เหลือแต่สังคมอุบาทในสงครามด้านธุรกิจ เมื่อคิดถึงก็รู้สึกว่า เขาคงเหนื่อยน่าดูเลย

เพราะผ้าม่านหน้าต่างในห้องนอนเป็นสีเทาเข้ม เลยแทบจะไม่มีแสงสะท้อนเข้ามาสักนิดเดียว ดังนั้นตอนที่เสินอีเวยยื่น มือหยิบโทรศัพท์มือถือบนหัวเตียง จึงพบว่าพวกเขาสองคน นอนหลับสนิทมาก เพราะตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงเข้ากว่าแล้ว

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเซิ่งเจ๋อเฉิงก็ดังขึ้น แต่เงินอีเวย เห็นท่าทางเขาคงไม่ตื่น เลยหยิบขึ้นมาดู เป็นผู้ช่วยพิเศษของ เพิ่งเจ๋อเฉิง โทรมา เสิ่นอีเวยลังเลสักพัก สุดท้ายก็รับสาย

“ฮาโหล”

ฝ่ายตรงข้ามนิ่งเงียบชั่วขณะ เมื่อได้ยินเสียงของเสี่ นอีเวย”เอิ่ม…คุณเสิ่นหรอครับ? อรุณสวัสดิ์ ไม่ทราบว่าท่าน ประธานเพิ่งอยู่ข้างกายคุณไหมครับ?”

เมื่อเสิ่นอีเวยมองเซิ่งเจ๋อเฉิงนอนหลับสนิทเสร็จ ก็พูด ว่า”เขายังไม่ตื่นค่ะ รอให้เขาตื่นมาก่อน เดี่ยวฉันจะบอกให้เขา โทรกลับไปหาคุณนะค่ะ”

“ครับ รบกวนคุณเสิ่นหน่อยนะครับ”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ เสิ่นอีเวยก็เดินเข้าไปล้างหน้า บ้วนปากในห้องน้ำ เมื่อตอนออกมาก็เห็นเซิ่งเจ๋อเฉิงตื่นแล้ว และยังยืนคุยโทรศัพท์ข้างหน้าต่างด้วย

ผ่านไปไม่นาน ก็มีเสียงเย็นชาจากข้างหลังดังขึ้น “ใคร อนุญาตให้คุณมาเตะต้องโทรศัพท์มือถือของผม?”

เสิ่นอีเวยนิ่งอึ้งชั่วครู่ เมื่อเห็นใบหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิงมีด ครี้มที่ไม่เหมือนกับคนที่ป่าเถื่อนกับเธอ แต่แฝงด้วยความรู้สึก อบอุ่น เสิ่นอีเวยก็รู้สึกมึนงง
เป็นดั่งที่คาดคิดไว้ ยังคงเป็นเหมือนเดิม ทุกอย่างไม่เคย เปลี่ยน เพิ่งเจ๋อเฉิงยังคงเป็นเชิ่งเจ๋อเฉิงที่ใจร้ายใจดำคนเดิม

“สายโทรมาจากหลินอวี้ เพราะฉันเห็นคุณยังไม่ตื่น เลย ช่วยรับสายแทนคุณ”

เพิ่งเจ๋อเฉิงแทบจะไม่สนใจคำพูดของเสิ่นอีเวยเลย เขา สวมเสื้อพลางวางมาตเมินเฉยพลาง และพูดว่า” ในโทรศัพท์ ของผมมีความลับและข้อมูลมากมายที่เกี่ยวข้องกับบริษัท คุณ หยิบโทรศัพท์ของผมตามอำเภอใจแบบนี้ ถ้าหากเกิดเรื่อง อะไรขึ้น คุณจะรับผิดชอบไหวหรอ?”

คำพูดของเพิ่งเจ๋อเฉิงทำให้เสิ่นอีเวยโมโหแล้ว”คุณกำลัง ล้อเล่นหรอ? ต่อให้คุณมองบริษัทเซิ่งซื่อให้ ฉันยังไม่อยากได้ เลย!”

บนใบหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิงเต็มไปด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน”ไม่ เอาบริษัทเซิ่งชื่อหรอ แต่บริษัทของแม้คุณมีค่ามากนักหรอ? ผม ขอบอกคุณเลยนะว่า อย่าคิดว่าการที่เซียวหันถึงถ่ายโอน บริษัทให้คุณแล้ว คุณจะกำเริบสืบสานได้ เพราะถึงยังไงหุ้น ส่วนใหญ่อยู่กับผมนี่ ขอเพียงแค่ผมเปลี่ยนใจ อย่าว่าแต่คุณ ไม่มีวิธีการเลย แม้แต่เชียวหันถึงก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเขาเป็น แค่คนกลางเพียงเท่านั้น หลังจากแม่คุณตายไป ใครกันเป็นคน ประคับประคองบริษัทคงอยู่ เรื่องนี้คุณคงเข้าใจแจ่มแจ้งตีนะ!”