ตอนที่ 33 ผมสามารถรอได้

บนใบหน้าของเสิ่นอีเวนต์เปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจัง”คืนนี้ก็ นับว่าฉันได้รับการช่วยเหลือจากท่านประธานเชียวแล้ว ฉันรู้สึก ขอบคุณท่านประธานเชียวมากนะค่ะ แต่ถ้าหากท่านประธาน เชียวยังพูดถึงเรื่องเมื่อครั้งก่อนอีก ค่าตอบของฉันก็ยังคง เหมือนกับครั้งที่แล้วไม่มีผิดค่ะ เหตุผลที่ฉันพูดต่อหน้า เพราะ หวังว่าจะทำให้เข้าใจผิด”

เสิ่นอีเวยรู้ดีอยู่แก่ใจว่าตัวเองทำไม่ได้ ต่อให้ตัวเอง พยายามแค่ไหนแล้วไม่ได้รับความรักจากเซิ่งเจ๋อเฉิง เธอก็จะ ไม่ทรยศหักหลังเขาเด็ดขาด

“ใช่ค่ะ งานแต่งงานของฉันกับเซิ่งเจ๋อเฉิงเป็นเพียงแค่ การบังหน้า แต่ทุกอย่างที่ฉันทำล้วนมาจากความยินยอมจาก ฉัน ถ้าหากฉันทรยศหักหลังเขาก็เท่ากับว่าฉันดูถูกการแต่งงาน ครั้งนี้ ”

“อีกอย่างฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ –”

เสิ่นอีเวยหยุดนิ่งชั่วครู่

“ถ้าหากท่านประธานเชียวอยากทำเรื่องแบบนั้นจริง ทำไมถึงไม่ไปหาคนที่เชี่ยวชาญเรื่องนี้กว่าฉันล่ะค่ะ หากเทียบ เรื่องกำลังเงินของท่านประธานเซียวแล้ว คงไม่มีปัญหาใหญ่ อะไร แต่จ่ายเงินก็สามารถรับรู้ข้อมูลทางการธุรกิจของคนอื่น มากมายขนาดไหนก็ได้ แต่ทำไมถึง…ชอบมาวนเวียนกับฉัน ด้วยล่ะ?”
เชียวหันถึงจ้องมองเส่นอีเวย จู่ๆบนใบหน้าเรียวเล็กก็แดง ระเรื่อ เธอรู้สึกตื่นตระหนก

“สงครามด้านธุรกิจระหว่างผมกับเซ็งเจ๋อเส้นมีความ สำคัญขนาดไหน คุณเสิ้นเองก็น่าจะรู้ดี เหตุผลที่ผมเสนอ เงื่อนไขต่อคุณมากมายก็เพื่อแค่อยากล้มเพิ่งเจ๋อเฉิงก็เท่านั้น และผมยังต้องการ–คุณด้วย”

เสิ่นอีเวยสะดุ้งตกใจ เธอคิดว่าตัวเองฟังผิด จากนั้นเธอก็ เบิกตากว้างจ้องมองเชียวหันถึง คิดไม่ถึงว่าจะเห็นสีหน้าจริงจัง บนใบหน้าของเซียวหันถึง

ในใจของเสิ่นอีเวยก่อเกิดความรู้สึกรังเกียจขึ้น ผู้ชายเป็น แบบนี้ไปหมดเลยหรอ? โลภมากไม่รู้จักพอ

“ถ้าหากฉันจำไม่ผิด ท่านประธานเซียว พวกเราเจอกัน เมื่อครั้งก่อน คุณมาบริษัทเพื่อหารือเรื่องจัดการออกแบบชุด แต่งงาน ก็แสดงว่าคุณมีคู่หมั้นแล้ว แต่ตอนนี้กลับพูดแบบนี้กับ ฉัน ไม่รู้สึกว่าไม่เหมาะสมหรอ?”

เชียวหันถึงยิ้มแย้ม”ไม่ทราบว่าคุณเสิ่นรู้จักคำว่าแต่งงาน เพื่อสร้างเครือข่ายไหม? เครื่องประเภทนี้เกิดขึ้นด้านธุรกิจเป็น ปกติมาก ถ้าหากผมยินยอม

การแต่งงานครั้งนี้ก็สามารถจัดขึ้นได้ แต่ถ้าผมไม่ยินยอม ก็ไม่มีใครสามารถบังคับผมได้ ผมพูดแบบนี้ คุณเข้าใจไหม?”

เสิ่นอีเวยนิ่งเงียบสักพัก ก่อนจะพูดว่า”ฉันเข้าใจค่ะ แต่ฉัน ก็ยังยืนยันว่า ไม่ว่าคำพูดของท่านประธานเชียวจะจริงจังหรือแค่พูดหยอกจะเอามาคะ คุณ”

เมื่อมองเห็นผู้หญิงเบื้องหน้าเด็ดขาด บนใบหน้าของเชียว ถึงก็เผยสีหน้าหยอกล้อ เขาค่อยเดินเข้ามาใกล้อีเวย จนจมูกของทั้งสองคนจะชิดติดกันแล้ว”คุณแน่ใจหรอว่าจะตอบ ผมแบบนี้? อย่าลืมนะว่า คุณตอบรับเงื่อนไขอยู่เป็นเพื่อนผมคืน หนึ่ง ถ้าไม่เช่นนั้นโชคชะตาของบริษัทแม่คุณ ผมไม่รับประกัน นะ”

เสิ่นอีเวยกระตุกคิ้ว และบนใบหน้าก็เผยสีหน้าไม่พึง พอใจ”ท่านประธานเชียวเลยใช้เงื่อนไขนี้มาข่มขู่ฉันหรอค่ะ?”

ผู้ชายพูดด้วยน้ำเสียงแข็งที่อ ทำให้คนไม่กล้าโต้เถียง กลับ”ถ้าหากผมพูดว่าใช่ คุณเสิ่นจะทำไม? อย่าลืมนะว่า ตอน นี้มีเพียงเราสองคน ส่วนเซิ่งเจ๋อเฉิงคงถูกคุณปั่นหัวจนกลับไป แล้ว ผมขอบอกอะไรสักอย่างนะว่า ต่อให้คุณร้องก็ไม่มีคนมาช่วยคุณได้”

เสิ่นอีเวยถูกเซียวหันถึงบีบคั้นให้ถอยหลังก้าว ในที่สุดเธอก็ล้มลงบนเตียงอันขาวสะอาด และเธอก็เริ่ม รู้สึกหวาดกลัว”คุณจะอะไร?”

เชียวหันถึงค่อยๆเดินเข้ามาใกล้”ถึงเวลาทำเรื่องที่ควรทำ

สักที”

เบ้าตาของเสิ่นอีเวยปรากฏเม็ดน้ำตาขึ้น เธอรู้สึกกลัวมาก ภาพเหตุการณ์ครั้งที่แล้วที่ประหม่าเลยถูกสวี่อันฉิงวางยาและ ส่งถึงเตียงให้กับถานจงหมิ่นปรากฏในหัวสมองเธออีกครั้ง ถึง แม้คนที่อยู่เบื้องหน้าไม่ได้ป่าเถื่อนและใจดำเหมือนคนก่อน แต่ในใจของอีเวยกลัวว่าจะเหมือนกับครั้งก่อน

อีเวยรู้สึกว่าคืนนี้ตัวเองต้องไม่เหลือแน่

มือขนาดใหญ่ของเชียวหันถึงเข้ามาจับกระดุมเม็ดแรก ของเสิ่นอีเวย ขณะที่อีเวยเตรียมส่งเสียงร้องด้วยความ ตกใจนั้น ปากของเธอก็ถูกปิดไว้ด้วยเจ๋อเสิ่น

ดวงตาของทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก เสิ่นอีเวยจ้องมอง เชียวหันถึงอย่างตกใจกลัว อันที่จริงเชียวหันถึงได้หยุดการกระ ทำของตัวเองแล้ว แต่อารมณ์ของเสิ่นอีเวยยังไม่สามารถสงบ ได้อีก “ข่มขืนผู้หญิงนับว่าเป็นเรื่องต่ำช้า”

ร่างเงาที่อยู่เบื้องหน้าของเสิ่นอีเวยหายไปแล้ว ถึงลุกขึ้นยืนจากบนร่างกายของเธอ เสิ่นอีเวยมาก

เชียวหันถึงสวมชุดสูทพลางพูดพลางว่า”คุณวางใจเถอะ บริษัทของแม่คุณเป็นของคุณแล้ว ผมจะไม่ก้าวก่ายเรื่องของ บริษัทแล้ว แต่ผมสามารถรอ รอจนกว่าวันหนึ่งคุณจะรู้ว่าการ อยู่ข้างกายเจ๋อเฉิงไม่น่าสนใจอะไร และผมก็จะพร้อม ต้อนรับการมาหาของคุณเสมอ คุณเสิ่น ขอให้คุณโชคดี”

เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าเรื่องของคืนนี้เหมือนกับฝันมาก เมื่อเซียว หันถึงจากไปไม่นาน เธอจึงจะดึงสติกลับมาได้

แต่สิ่งที่คาดคิดไม่ถึงคือ เหตุการณ์ในคฤหาสน์ ตระกูลอันน่ารอเธออยู่

ที่เปิดประตูใหญ่ รู้สึกว่าบรรยากาศปกติแล้ว เธอเห็นคนรับใช้เฝ้าข้างประตูไม่กี่คน เธอถามขึ้น ว่า”ในบ้านเกิดเรื่องอะไรไหม?” สาวใช้ไม่กี่คนหันหน้ามาสบตากัน และไม่รู้จะพูดยังไง เสี่

นอีเวยรู้เลยทันทีว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่

“คุณเสิ่นค่ะ คุณผู้ชายเรียกคุณ…ให้ส่งข้าวให้เขาข้างบน ค่ะ” สาวใช้คนหนึ่งพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา

เงินอีเวยรู้สึกแปลกใจ เซิ่งเจ๋อเฉิงอยากกินข้าว ทำไมต้อง ให้เธอไปส่งด้วย เมื่อก่อนก็ไม่เคยให้เธอไปส่งด้วย

เสิ่นอีเวยอยากรู้ว่าตกลงเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเลยรับถาด อาหารในมือของสาวใช้ เธอก้าวเท้าเดินทีละก้าวตรงไปในห้อง นอน แต่ในใจไม่รู้ว่าทำไมลางสังหรณ์ที่ไม่ดียิ่งผุดมากขึ้นเรื่อย ไป

เมื่อเสิ่นอีเวยเดินมาถึงตรงหน้าประตู เธอก็ได้ยินเสียงพูด คุยของผู้หญิงกับผู้ชายดังขึ้นมาจากห้องนอน และยังแฝงด้วย เสียงหัวเราะอันน่าบาดแก้วหูของผู้หญิง

ถาดอาหารในมือของเสิ่นอีเวยสั่นเทา ผู้หญิง…ที่อยู่ด้วย กันกับเซึ่งเจ้อเฉิง หรือว่าเสิ่นหุ้ยกลับมาแล้วหรอ?

คงเป็นไปไม่ได้ อาการป่วยของเสิ่นหุ้ยรุนแรงขนาดนั้น หากพูดตามหลักการ ตอนนี้เธอน่าจะอยู่โรงพยาบาล จะมา ปรากฏตัวในห้องนอนของพวกเขาได้ยังไงกัน

แต่เมื่อตั้งใจฟังเนื้อคำพูดของคนสองคนพูดคุยกันแล้ว กลับได้ยินเสียงจู่จี้กัน ชั่วพริบตาความเคือง โกรธในใจของเสี่นอีเวยกีพลุ่งพล่าน เธอผลักเปิดประตูด้วยมือข้างเดียว

ภาพสะท้อนรูม่านตาเป็นเซิ่งเจ๋อเฉิงอยู่บนเตียงกับสาว สวยอีกคน ผู้หญิงคนนี้มีร่างกายผอมเพรียว และส่วนล่างของ ร่างกายของพวกเขาสองคนก็ปกคลุมด้วยผ้าห่ม แต่ส่วนบน ของร่างกายเปิดเปลือย

เมื่อได้ยินเสียงประตูถูกเปิดออก ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอด ของเซิ่งเจ๋อเฉิงตอนแรก ก็เงยหน้ามองอย่างกระวนกระวาย และรีบดึงผ้าห่มมาปิดหน้าอกไว้

สาวสวยส่งเสียงร้องอย่างตกใจว่า “เธอเป็นใคร!”

เสิ่นอีเวยไม่สนใจเธอ เพราะเธอตกใจกับภาพสถานการณ์ เบื้องหน้าจนลืมเลยว่าจะพูดอะไร

บนใบหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิงยังคงเป็นสีหน้าประชดประชันที่ คุ้นเคยต่อเสิ่นอีเวยอยู่ แขนของเขาทาบบนแขนที่มีผมสีทอง ฉากนี้ได้สร้างความบาดตาบาดใจต่อเสิ่นอีเวยมาก

ถ้าหากภาพเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อก่อน เสิ่นอีเวยคง อาละวาดแล้ว แต่สภาพจิตใจเธอตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

เสิ่นอีเวยสูบลมหายใจเข้าลึกๆ และวางถาดอาหารในมือ

บนโต๊ะ ขณะที่เตรียมตัวจะออกไป ก็มีเสียงของเซิ่งเจ๋อเฉิงดัง ขึ้นจากข้างหลัง

“หยุดนะ!”