บทที่ 72 คน น า ฉันจะฝาแก

เมื่อตอนที่ทุกคนล้วนคิดว่ากู้อานหยานจะอึดอัดจนตาย กู้อานหยานกลับมี สีหน้าอ่อนโยน จนกระทั่งนัยน์ตามีความสงสารเล็กน้อย

เธอจ้องมองหยาน มีความรู้สึกผิดเล็กน้อยกล่าวว่า “ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้ว่า คุณหนูทั้งสองคือคนหูหนวก เสียมารยาทแล้ว

แกพูดอะไรน่ะ?” มู่เสงี่ยนเอ่อลุกขึ้นมาทันที โมโหจนสีหน้าแดงขึ้นมาทันที

“ไอ้ขี้เหร่ แกพูดว่าใครเป็นคนหูหนวกหรือ?

คนชั้นต่ำที่สมควรตายคนนี้! กล้าแม้กระทั่งลบหลู่พวกเธอเช่นนี้ เธอไม่อยาก

มีชีวิตอยู่แล้วหรือ?

ตระกูลมู่คงอยู่ในทั้งเมืองเป่ยหลิงเป็นเช่นไรล่ะ?

คุณหนูที่เป็นญาติห่างๆต่างๆเหล่านั้นของตระกูลมู่ถูกรังแก ก็คงอาจจะเป็น ไปได้ แต่ว่า คุณหนูผู้สูงศักดิ์สายเลือดแท้ๆของตระกูลมู่ จะทนได้เช่นไรหรือ?

ตระกูลกู้นับได้ว่าเป็นอะไรหรือ? ถึงแม้ว่าเป็นกู้หมิงห้าวอยู่ในสายตาของพวก เธอ ก็เพียงแค่สัตว์เดรัจฉานขั้นต่ำตัวหนึ่ง

คุณหนูสามไอ้ขี้เหร่ที่ไม่ได้รับการโปรดปรานในตระกูลกู้คนนี้ กล้าพูดแม้ กระทั่งว่าเธอคือคนหูหนวกหรือ?

แม้ว่าปฏิกิริยาของมู่เสี่ยวหย่านไม่ได้ตื่นเต้นเท่ามู่เสงี่ยนเอ่อเช่นนั้น แต่ว่า ก็ หน้า า งใบหน้าจนหมดจดแล้ว

เติบโตขนาดนี้ นี่ยังเป็นครั้งแรกที่ถูกลบหลู่ต่อหน้าคนทั้งหลาย

เธอกับมู่เสงี่ยนเอ๋อ คุณหนูผู้สูงศักดิ์สายเลือดโดยตรงของตระกูล มองไป ทั่วเมืองเป่ยหลิง มีผู้หญิงคนไหนกล้าปล่อยปละละเลยต่อหน้าพวกเธอหรือ?

หยานก็ตะลึงงันทั้งใบหน้าเช่นกัน อยากช่วยอ่านหยานพูดสักคำ แต่ว่า ใน ทันทีนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

คนอื่นๆหลังจากตะลึงงันสองวินาทีแล้ว คิ้วตาสว่างอย่างฉับพลัน

คุณผู้หญิงในอนาคตของตระกูล ยุแยงต่อหน้าคุณหนูทั้งสองของตระกูล คราวนี้ ละครสนุกจะมาเล่นแล้วจริงๆ

กู้อานหยานไม่ได้มองเสงี่ยนเอ๋อ เขาถามถึงคนที่ไอ้ขี้เหร่นะ เธอก็ไม่ใช่คน ที่ไอ้ขี้เหร่ จะไม่สนใจเธอแน่นอนอยู่แล้ว

เธอหันหน้าไปเอาเมนูจากมือคนรับใช้มา กลับมาคุยถึงเมนูอาหารของคืนนี้ กับ หยานขึ้นมา

“เมื่อกี้รู้สึกว่าเมนูสองอย่างนี้เหมือนกันนิดหนึ่ง ถ้าหากว่าจำนวนจะทำให้ ลงตัวล่ะก็ นั่นก็ดูว่าจะสามารถเอาเต้าหู้ทรงเครื่องเปลี่ยนเป็นเต้าหู้ยัดไส้ติ่ง ซีอิ๊วได้หรือไม่?”

เธอส่งยิ้มให้ซูหยานหนึ่งที ไม่มองแม้กระทั่งมู่เสงี่ยนเอ๋ออยู่ในสายตาจริงๆ แม้แต่มองเธอสักทีก็ไม่มอง มู่เสงี่ยนเอ๋อโมโหจนจะเป็นบ้าแล้ว เธอไม่เคยได้รับการลบหลู่ที่ใหญ่ขนาดนี้ มาก่อน

จู่ๆก็หยิบแก้วที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา สะบัดมือ น้ำในแก้วสาดไปทางอานหยาน โดยตรง

กู้อานหยานมีการเตรียมพร้อมมานานแล้ว ในตอนที่เธอหยิบแก้วขาของเธอก็ วางไว้อยู่ที่ข้างๆแล้ว

ตอนที่เสงี่ยนเอ๋อสาดน้ำ ขาเธอย่อลง หลบพ้นอย่างง่ายดาย

แต่ว่าหยานที่นั่งอยู่ข้างเธอก็ไม่ได้โชคดีเช่นนี้ล่ะ

แม้ว่าน้ำแก้วนั้นที่จะสาดไปคือกู้อานหยาน แต่ว่า สาดเข้ามาในระยะไกล อย่างนี้ น้ำล้วนกระจายไปทั่วแล้ว

ครึ่งหนึ่งตกอยู่ที่เก้าอี้ของอานหยาน อีกครึ่งหนึ่งที่เล็กน้อยสาดอยู่บนกาย ของซูหยานโดยตรง

คนรับใช้ตกใจจนว้าวุ่นหยิบผ้าเช็ดหน้าเข้ามา ให้หยานทำความสะอาดที่

อยู่บนกาย

คนรับใช้ในฝั่งนี้ของกู้อานหยาน ก็หยิบผ้าเช็ดหน้าอย่างระมัดระวังให้เธอ เช็ดน้ำที่อยู่บนเก้าอี้

กู้อานหยานกลับไม่ได้โมโห เพียงแค่จ้องมองมู่เสงี่ยนเอ๋อ ถามอย่างราบ เรียบว่า “คุณหนูหกนี้หมายความว่าอะไรหรือ?”

ความวุ่นวายเล็กน้อยฝั่งนี้ เจ้าภาพฝั่งโน้นดูเหมือนมีใครบางคนได้สังเกตถึง

เหตุการณ์บ้าง

แต่ว่า การทะเลาะกันเล็กน้อยของพวกผู้หญิง พวกผู้ชายไม่ชอบใส่ใจมาโดย ตลอด

ฝั่งนี้มีซูหยานเป็นเจ้าภาพ แต่ว่า ดูเหมือนแม้กระทั่งหยานก็ถูกทำร้าย เหมือนกัน

“ไอ้ขี้เหร่ ฉันพูดกับแก แกไม่ได้ยินหรือ? แกพูดว่าใครคือคนหูหนวกหรือ?”

ก็เพราะรู้ว่าพวกผู้ชายฝั่งโน้นจะไม่ยุ่งเรื่องของฝั่งนี้ และหยาน เสงี่ยนเอ๋อ ย่อมไม่ได้อยู่ในสายตาแน่นอน

ดังนั้น เธอสาด แล้วก็คงยังกำเริบเสืบสานได้

“คุณเรียกไอ้ขี้เหร่ ฉันจะรู้ว่าคุณเรียกใครได้ยังไงล่ะ?” อานหยานยกไหล่ ไม่ยอมรับว่าถูกต้อง

“ที่นี่นอกจากแก ยังมีใครไอ่ขี้เหร่เช่นนี้หรือ?” มู่เสงี่ยนเอ๋อ ฮี เย็นชา พูดถึง เรื่องนี้ กลับอยากจะหัวเราะจริงๆ

ตนเองขี้เหร่เช่นนี้ ไม่รู้ตัวสักหน่อยเลยหรือ?

ยังไง ฉันขี้เหร่มากใช่ไหม? ฉันไม่รู้สึกนะ พี่ใหญ่ของคุณยังพูดว่าฉันดูดี หรือว่าความหมายของคุณคือ พี่ใหญ่ของคุณคือคนตาบอดหรือ?”

“แก…” มู่เสงี่ยนเอ๋อสีหน้าเข้มขึ้น โมโหจนแทบจะหยิบแม้แต่แก้วของคน

ข้างๆ คนนั้นขึ้นมา สาคนไปทางเธออีก

แม้กระทั่ง ใหญ่ยังพูดว่าเธอหน้าตาดูดีหรือ? เป็นไปได้ยังไง!

แต่ไม่ว่าเป็นไปได้หรือไม่ เธอก็ไม่กล้าพูดว่าพี่ใหญ่คือคนตาบอดต่างๆนานา หรอก!

ผู้หญิงที่น่ารังเกียจ คนชั้นต่ำคนนี้! ช่างกล้าพูดจริงๆน่ะไม่รู้ว่าตนเองไม่ขี้เหร่ จนใกล้จะทําให้ฟ้าดินไม่ยอมรับแล้วหรือ?

พี่ใหญ่ของเธอยินยอมหมั้นกับเธอเพียงแค่เห็นแกหน้าตาของคุณย่าไม่ใช่ หรือ? ยังกล้าพูดว่าเธอดูดี ย! ช่างไม่รู้จักความละอายจริงๆ

กู้อานหยานกลับไปนั่งที่เก้าอี้ จ้องมองซูหยาน กลับมีความรู้สึกผิดเล็กน้อย กล่าวว่า “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?

นึกไม่ถึงว่า ใช้ฐานะที่เป็นคุณผู้หญิงใหญ่ของซูหยาน อยู่ในบ้านนี้ถึงจะได้รับ การปฏิบัติดูแลเช่นนี้

ท่าทีของคุณหนูทั้งสองในตระกูลมู่ที่มีต่อเธอ มองไม่เห็นว่ามีจุดที่เคารพใดๆ แม้แต่นิด

“ไม่เป็นไร”ซูหยานยิ้มอย่างผ่าเผย ไม่ค่อยถือสา ดูเหมือนชินกับเรื่องอย่างนี้ เป็นปกติแล้ว

กู้อานหยานกลับจ้องมองมู่เสงี่ยนเอ๋อ จู่ๆเก็บรอยยิ้ม สีหน้าเข้มลงมา

“คุณสมควรต้องกล่าวขอโทษกับคุณผู้หญิงใช่หรือไม่? กล่าวขอโทษหรือ?” ปูเสงี่ยนเอ๋อดูเหมือนได้ยินคำตลกที่ตลกที่สุดในโลกนี้

แกให้ฉันกล่าวขอโทษหรือ? อ่านหยาน แกยังไม่ชัดเจนถึงฐานะของตนเอง

หรือเปล่า? แกนับได้ว่าเป็นอะไรหรือ?”

“ฉันนับได้ว่าเป็นอะไร คำถามนี้ น่าจะต้องถามพี่ใหญ่ของคุณจึงชัดเจนกว่า

แก…อย่าใช้พี่ใหญ่มาขู่คนนะ! แกคิดว่าฉันจะกลัวแกหรือ? เสงี่ยนเอ่อ ขมวดคิ้วอย่างแน่น เย็นชา

“ฉันไม่ต้องการให้คุณกลัวฉัน แต่ว่า คุณทำให้เสื้อผ้าของคุณผู้หญิงใหญ่ สกปรกแล้ว ก็ควรกล่าวขอโทษ

“อานหยาน ช่างเถอะ ก็ไม่ได้เป็นยังไง แห้งแล้วล่ะ” หยานพยายามไกล่ เกลี่ยให้คู่กรณียุติข้อพิพาทซึ่งกันและกัน ก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องทะเลาะกันขึ้น เลย

แห้งแล้วเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ถูกเธอสาดน้ำก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ผู้น้อยคนหนึ่งไม่รู้ จักแม้กระทั่งเคารพผู้ใหญ่เช่นนี้ ให้คนอื่นเห็นแล้วยังคิดว่าตระกูลไม่มีการ อบรมสั่งสอน”

กู้อานหยานเห็นได้ชัดว่าวันนี้จะต้องสู้กับมู่เสงี่ยนเอ๋อ จ้องมองมู่เสงี่ยนเอ๋อ เหมือนเดิม ไม่มีวี่แววที่จะยอมปรองดองแม้แต่นิด

“ฉันก็จะไม่กล่าวขอโทษ แกจะทำยังไงได้อีกล่ะ?”

มู่เสงี่ยนเอ่อนั่งอยู่บนเก้าอี้ ขายาวเรียวไขว่ห้าง จ้องมองเธอ หัวเราะแบบ แกล้งๆ “ถ้าแน่จริง แกตบฉันสิ แกชอบเท่า วอย่างนี้ ก็เป็นดั่งหมา แกมากับฉัน

“… มูฟางเฟยที่อยู่ข้างๆ ใช้มือปิดปากไว้ อดไม่ได้อมยิ้ม

คนในบริเวณนั้นก็ล้วนหัวเราะออกมาแล้ว หยานอึดอัดทั่วไปใบหน้า อยาก จะทำให้บรรยากาศอ่อนลง แต่คิดไม่ถึง จู่ๆกู้อานหยานก็ลุกขึ้นมา เดินไปทา งมู่เสงี่ยนเอ๋อ

มู่เสงี่ยนเอ๋อสีหน้าเปลี่ยน จ้องมองเธอกล่าวว่า “แกอยากจะทำอะไรหรือ? ที่นี่ คือตระกูลฟู แกกล้า!

“คุณไม่ใช่อยากจะให้ฉันตบคุณหรือ? ฉันก็ไม่เคยเห็นคนชั้นต่ำเช่นนี้ ท้าตบ แม้กระทั่งตัวเอง”

อานหยานเดินไปถึงข้างหน้าเธอ ไม่ใช่ตบเธอ แต่คือ…หยิบแก้วคนข้างๆขึ้น มา น้ำทั้งแก้วที่อยู่ต่อหน้าเสงี่ยนเอ๋อ ประเดี๋ยวเดียวล้วนสาดไปบนใบหน้า เธอ!

“อ่า!” มู่เสงี่ยนเอ๋อร้องกรี๊ดหนึ่งเสียง

น้ำชาแม้ว่าไม่ได้ร้อนจนเดือด แต่ความร้อนก็ไม่ต่ำ

สาดขึ้นตามใบหน้าเช่นนี้ ถึงแม้ว่าไม่ร้อนจนบาดเจ็บ ก็ร้อนจนเธอทรมาน

“อ่า! กู้อานหยาน!แกทำอะไรล่ะ!แกอยากฆ่าฉันเหรอ!

”

มู่เสงี่ยนเอ่อมือจับใบหน้าลุกขึ้นมา ตามองไม่ชัดเจน ไม่ทันระวังชนเก้าอี้ของ ตนเอง “อ่า….ก็ไม่ทันระวังอีก ตัวเธอเองทำให้ตนเองหกล้มเลย หกล้มอยู่บนพื้น

โดยตรง

“เสงี่ยนเอ๋อ!” หยานตกกะใจ ว้าวุ่นลุกขึ้นมา

คนรับใช้ก๊ตกกะใจ รีบมาพยุงเธอ “คุณหนูหก…

“ไปให้พ้น! ไปให้พ้นฉันทั้งหมด!

มู่เสงี่ยนเอ๋อโตขนาดนี้ นี่คือครั้งแรก เป็นครั้งแรกแน่นอน! ที่โดนคนสาดน้ำ

ทั่วใบหน้า!

คนชั้นต่ำ ฉันจะฆ่าแก!”

เธอหยิบแก้วเปล่าที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา ยกแก้วก็จะเพียงไปที่หัวของอานห

ยาน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ