บทที่ 342 ต้องเป็นเธอ ใช่ไหม?

บทที่ 342 ต้องเป็นเธอ ใช่ไหม ?

กู้เวยจือในคืนนี้ ดีใจแทบจะระเบิด

“คุณผู้ชาย”คนนั้นมีวิธีทาง อยู่ต่อหน้าคนของตระกูลกู้ ก็ สามารถทำได้ดีโดยไม่มีตำหนิ!

ถึงแม้ตอนนี้ เธอไม่รู้ว่า“คุณผู้ชาย”ที่อยู่เบื้องหลังควบคุมทุก อย่างนี้ เป็นใคร

แค่เขาสามารถช่วยเธอเรื่องตระกูลกู้ได้ ไม่ว่าเขาเป็นใคร ก็ เป็นคนมีพระคุณต่อเขาสูงมาก!

ตอนนี้ เธอคือหลานสาวของตระกูลกู้!

คืนนี้ทั้งคืน กู้เวยจือเอาแต่รออยู่ในห้องโถงใหญ่ของห้องพัก

ว่างเจียงเก๋อ

ข่าวนี้ เธอยังบอกมู่จ้านเป่ยไม่ได้ แต่ อีกแป๊บเดียวเธอก็ต้อง ไปจากเมืองเป่ยหลิง แล้วไปหลิงโจวสักหน่อย

ช่วงก่อนไปนี้ เธอจะต้องติดต่อสัมผัสกับคุณชายใหญ่

ให้มากขึ้น”

ไม่อย่างนั้น ช่วงที่จากไป เธอจะไม่สบายใจ
เพราะว่า ยัยกระจอกกู้อานหยาน ยังจะกล้าปรากฏตัวต่อ หน้าคุณชายใหญ่มู่อีก

ตอนเที่ยงคืน มู่จ้านเป่ยกลับมาพร้อมกับท่าทางเยือกเย็น

ตอนที่รถจอดที่นอกห้องโถง กู้เวยจือที่แต่งตัวสวยงามเกือบ จะหลับไปที่โซฟา

ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ เธอรีบลุกขึ้นทันที รีบออกไปต้อนรับ

มู่จ้านเป่ยที่ลงมาจากรถ สูงส่ง เย็นชาห่างเหิน

เข้าใกล้ยากยิ่งกว่าเมื่อก่อน แต่น่าหลงใหลยิ่งกว่าเมื่อก่อน

กู้เวยจือยืนที่หน้าประตู มองจนตะลึงโดยไม่รู้ตัว

จนมู่จ้านเป่ยมาตรงหน้า เธอก็ตื่นทันที เดินเข้าไป : “จ้านเป่ย คุณกลับมาแล้วเหรอ? ”

“อือ”มู่จ้านเป่ยตอบรับไปเบาๆ สายตามองไปที่ร่างของเธอ

แต่ไม่หยุด

กู้เวยจือท้อแท้เล็กน้อย คืนนี้เพื่อรอเขา เธอเลยสวมเดรสคอ Vล็กเป็นพิเศษ

ในช่วงต้นฤดูหนาวนี้ ยืนที่หน้าประตู เกือบจะแข็งเพราะความหนาวเหน็บ

แต่เพื่อเขา ให้เธอไม่ใส่เธอก็ยอม

แต่สุดท้ายก็ไม่ใส่ใจอะไรเธอเท่าไหร่

เข้าไปกับมู่บ้านเป่ย กู้เวยจือขึ้นไปข้างบนกับเขาตลอดทาง

“จ้านเป่ย พรุ่งนี้ฉันจะไปหลิงโจวสักหน่อย”กู้เวยจือเดินไป ที่ด้านหลังมู่จ้านเป่ย ครั้งนี้ ในที่สุดก็ใช้ความกล้า ตามเขา เข้าไป

มู่จ้านเป่ยขมวดคิ้วพร้อมกับรอยย่นเล็กน้อย ไม่ชอบให้พื้นที่ ส่วนตัวของตัวเอง ถูกคนอื่นรุกล้ำ

“อือ”เขาพยักหน้า เหมือนว่าเรื่องที่เธอจะไปหลิงโจว ไม่สนใจ

เท่าไหร่นัก

กู้เวยจือน้อยใจ แต่ต่อหน้าคุณชายใหญ่มู่ น้อยใจไม่เคยมี ประโยชน์

“ฉันน่าจะไปสักระยะหนึ่ง…….…..

“ให้หลีเย่จองตั๋วให้คุณ”มู่บ้านเป่ยดึงคอเสื้อ

กลับไปที่ห้อง มักจะชินกับการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต
แต่ก็คิดได้ว่า ในห้องยังมีคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นผู้ หญิง การเคลื่อนไหวโดยการปลดกระดุมก็หยุดลงทันที

คำพูดของมู่บ้านเป่ย ทำให้เลือดที่ค้างอยู่ในลำคอขอ

งกู้เวยจือแทบจะพรั่งพรูออกมา

ที่เออยากได้ยิน คือการรั้งไว้ของคุณชายใหญ่

ถ้าคุณชายใหญ่มู่รั้งตัวเองไว้ เธอจะไปพูดกับคนของตระกูล กู้ อีกสองสามวันค่อยไป

ถึงแม้ความหมายของ “คุณผู้ชาย”คือจะให้เธอรีบไปให้ไว ที่สุด ไปยืนหยัดที่ตระกูล

แต่เธอไม่อยากจากมู่จ้านเป่ยเลย แต่คุณชายใหญ่คู่กลับให้ หลีเย่จองตั๋วให้เธอ!

“ยังมีอะไรอีก? “มู่บ้านเป่ยพบว่าผู้หญิงคนนี้ยังไม่ไป เขาหัน

ไปจ้องเธอ ขมวดคิ้ว

“จ้านเป่ย ฉันรู้สึก….ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่”กู้เวยจือบ่นพึม นํา มองเขาอย่างน่าสงสาร

มู่บ้านเป่ยกลับทนไม่ไหว”งั้นก็ไม่ต้องไป”

…” เธอเกือบจะโกรธจนตาดำทั้งคู่แทบจะหมดสติไป จํานเป่ย คุณไม่ถามทำไมฉันต้องไปเมืองเป่ยหลิงเหรอ?

“คุณเป็นผู้ใหญ่แล้ว”ความหมายคือ ไปไม่ไป ทำไมต้องไป ก็ เป็นเรื่องของเธอเอง

มู่จ้านเป่ยไปที่ข้างโต๊ะหนังสือ โทรหาหลีเย: “จองตั๋วให้คุณ หนูกู้ พรุ่งนี้ไปหลิงโจว”

สายตามองไปที่นิ้วมือตัวเอง โดยไม่ตั้งใจ ก็คิดได้ว่านิ้วมือ ของเขาคืนนี้ ไปโดนที่ตัวกู้อานหยานตรงไหนบ้าง

ร่างสูงเกร็งเล็กน้อย สมควรตาย! แค่คิดว่ายัยนั่นนอนอยู่ใต้ ร่างตัวเอง ถูกรังแกจนร้องไห้ เลือดในตัวก็ร้อนรนขึ้นมา!

คิดว่าแค่เล่นไม่กี่ครั้ง แป๊บเดียวก็จะเล่นจนเบื่อ กลับไม่คิดว่า ยิ่งแตะต้อง ก็ยิ่งกระหายมากขึ้น!

เหมือนกับยาพิษ!

เขาใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมาก แค่แวบเดียว กู้เวยจือไปที่ข้าง กายเขาแล้ว

ในเมื่อคืนนี้มาแล้ว เธอก็ไม่ให้ตัวเองต้องถอยต่อไป

หลายวันแล้ว!
เขาหายไปใกล้จะครบเดือนแล้ว หลังจากกลับมาไม่กี่วันนี้ ทุกวันตัวเองก็เอาแต่คิดจะดึงดูดความสนใจจากเขา

แต่ จุดสนใจของคุณชายใหญ่มู่ ไม่เคยอยู่ที่เธอเลย

กู้เวยจือไม่สบายใจอย่างมาก เป็นแบบนี้ต่อไป ถ้ากู้อานห ยานไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะมีผู้หญิงคนอื่นปรากฏข้างกายเขาอีก ไหม

เธอจะต้อง ให้มู่จ้านเป่ยชอบร่างกายตัวเองก่อน

“จ้านเป่ย แค่คุณพูด ให้ฉันอยู่ต่อ ฉันก็จะไม่ไป

เธอเข้าใกล้มู่จ้านเป่ยอย่างไร้เสียง ดึงแขนเสื้อเขา ดึงแขน เขา เข้าใกล้ตัวเองด้วยความกล้าหาญ

“จ้านเป่ย ฉันชอบคุณมาตั้งนาน คุณก็รู้ ใช่ไหม?

ชายหนุ่มไม่พูดอะไร สายตาเหลือบมองไปที่คอเสื้อเธอที่เปิด คิดถึง กลับเป็นร่างกายที่เบาบางขาวใสของผู้หญิงอีกคน

ลมหายใจเขาไม่เป็นจังหวะ!

กู้เวยจือเห็นอย่างแปลกใจ ลมหายใจของเขาไม่เหมือนเดิม เพราะการเข้าใกล้ของเธอ!
นี่คือการแสดงออกทางอารมณ์ของผู้ชายอย่างชัดเจน!

ที่แท้คุณชายใหญ่มู่ไม่ได้เป็นเธอขนาดนั้น ก็แค่เก็บไว้ ไม่ เผยออกมา

ตอนนี้ ในที่สุดเธอก็เห็นชัดเจน คุณชายใหญ่มู่สนใจเธอ

“จ้านเป่ย…….วใจของเธอเต้นรัวเหมือนกลอง ดึงแขนเสื้อขอ งมู่จ้านเป่ย มอง จะเอามือของเขาวางไว้ที่ร่างกายที่น่าภูมิใจ ของตัวเอง

แค่เขาแตะต้องตัวเอง กู้เวยจือก็มั่นใจเต็มร้อย เขาจะต้องรัก ร่างกายเธอ

ปลายนิ้วของชายหนุ่ม อยู่ห่างจากตัวเธอเพียงแค่นิ้วเดียว!

กู้เวยจือกังวลมาก กังวลจนหายใจลำบาก

แต่เธอไม่กล้าทําตามใจมากไปนัก กลัวตัวเองรุกเกินไป จะ ทําให้เขาไม่ชอบ

ดังนั้น เธอระมัดระวัง สะบัดผมยาวของตัวเอง ใช้มุมที่สวย ที่สุดเผชิญหน้ากับเขา

ในที่สุดตอนที่มือของเขาใกล้จะแตะต้องร่างกายเธอนั้น กู้เวยจื่อหลับตา รอเขาทำขั้นตอนต่อไป

คืนนี้ เธอจะกลายเป็นผู้หญิงของคุณชายใหญ่มู่แล้ว!

แค่ผ่านขั้นตอนนี้ไป ต่อไป ในหัวใจของมู่บ้านเป่ย ก็จะไม่มี

อะไรเกี่ยวกับกู้อานหยานแล้ว!

มู่บ้านเป่ยกลับจ้องคอเสื้อของเธอที่เปิด สายตาค่อยๆเย็นชา

กู้เวยจือยังคงดึงแขนเสื้อเขา ดึงมือของเขาไปที่ตัวเอง

ที่จริงมู่บ้านเป่ยกำลังลังเล เขาลองผู้หญิงคนอื่นได้ไม่ใช่เห รอ?

ทำไมต้องลืมร่างกายผู้หญิงคนนั้นไม่ได้? หลายครั้งที่ผ่าน ไปนี้ ทุกครั้งที่คิด ยังคงมีความเร่าร้อนอยู่?

เพราะเขาต้องการแค่เธอ หรือว่า แค่เพราะว่าไม่เคยต้องการ ผู้หญิงอื่น?

ถ้าไปเอาผู้หญิงคนอื่น ความเร่าร้อนที่มีต่อกู้อานหยานจะเจือ จางลงหรือไม่?

มู่บ้านเป่ยเกลียดความรู้สึกที่ถูกคนอื่นชักนำมากที่สุด แต่กู้ อานหยานกลับเอาแต่ควบคุมอารมณ์เขาทั้งหมด
ผู้หญิงคนนั้น ไม่คู่ควร!

เขาเม้มปาก จ้องร่างของกู้เวยจือ สายตาเยือกเย็น

ปลายนิ้ว ค่อยๆไปใกล้เธอ

นิ้วเหล่านี้ คืนนี้ เคยแตะต้องทุกส่วนบนร่างหายกู้อานหยาน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ