บทที่102 อย่าขยับ

บทที่102 อย่าขยับ

มู่จ้านเป่ยหันหลังให้เตียง ก่อนจะถอด เสื้อคลุมอาบน้ำออก

เขาเปลี่ยนเสื้อด้วยท่าทีสง่างามต่อหน้าผู้ หญิงบนเตียง

กู้อานหยานเพิ่งจะเคยเห็น ว่ามีคนที่ สามารถเปลี่ยนเสื้อผ้าได้อย่างง่ายดายต่อ หน้าคนอื่นแบบนี้ ด้วยท่าทีสง่างามได้ !

เขาไม่ได้แสดงอะไรเป็นพิเศษ แค่ชุดที่ ธรรมดาที่สุด ติดกระดุม รวมไปถึงท่าทีการ ใส่กางเกงที่ไม่ใช่ใครก็จะดูสง่างามขนาดนี้ ได้ มันดูดีไปหมดทุกท่วงท่าเลย !

เงาเรือนร่างของเขา ไหล่ทรงสามเหลี่ยม ของเขา และเอวที่สวยงาม ดูสมบูรณ์แบบ

ไปหมด !

ดูดีมากจริงๆ ทำให้คนหลงใหลเลยล่ะ

ขณะที่มู่บ้านเป่ยหันหัวกลับมา กู้อานห ยานรีบก้มหน้าลง ไม่ล้าเงยหน้าขึ้นมามอง ต่อ

ถ้ามองต่อ ต้องถูกเขาหัวเราะเยาะแน่

“นอกใจมันรู้สึกอย่างไรบ้าง ? ” ฝ่ายชาย เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็หันหน้ากลับมามอง เธอ

กู้อานหยานรีบเงยหน้าขึ้น ก่อนจะมอง เข้าไปในแววตาเขา

เธอมีแต่เรื่องจะค้านมากมายเต็มไปหมด แต่ว่าเมื่อทั้งสองคนมองตากัน กลับพูดไม่ ออกสักคำเลย

ผ่านไปสักครู่ เธอถึงจะพูดว่า : “ฉันไม่ได้ ทําอะไรที่จะต้องรู้สึกผิด

ในสถานการณ์แบบนี้ วันนี้เขาไม่ไม่ได้ไป หามู่เทียนโย่วมาแล้วเหรอ ?

ยังไงก็มาหากันเจอในที่แบบนี้แล้ว รู้ เทียนโย่วกับหยางอีท่าไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้

พวกเขาสี่คนชอบอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็น เรื่องอะไร การที่เธอกับซูเสี่ยวหมี่มาหา เทียนโย่ว มันมีอะไรแปลกเหรอ ?

เขาไม่ใช่ไม่รู้ เมื่อคืนเทียนโย่วก็ได้รับบาด เจ็บ เพราะช่วยเธอเอาไว้..….……..

เดี๋ยวก่อน เสี่ยวหมี่เหรอ ? กู้อานหยานสีหน้าเปลี่ยนไป ก็รีบเอา ผ้าห่มออกแล้วลุกลงจากเตียง

“ฉันไม่รู้ว่าพวกเขายังมีอีกกี่คนที่อยู่ในที่นี้ คุณแน่ใจเหรอว่าจะออกไปตอนนี้ ? ”

นักเรียนพวกนั้นบ้าบอจริงๆ ในที่นี้มีคน สามสิบคนถูกพาออกไปแล้ว ยังมีในชั้น อื่นๆ อีก แล้วหน้าโรงแรมอีก ไม่รู้ว่าจะมีอีก กี่คน

ถึงแม้ว่าต้นเรื่องมันจะถูกแก้ไขไปแล้ว แต่ ว่าไม่แน่ว่าจะมีคนมาหาเรื่องอีก

“แต่ว่า เมื่อกี้เสี่ยวหมี่

“ผู้หญิงคนนั้น จะมาขวางคุณได้เหรอ ? ” มู่จ้านเป่ยพึมพำ

แต่ว่า ซูเสี่ยวหมี่ที่อ่อนแอขนาดนั้น จะ กล้ามายื้อเวลาอีก ถ้าจะมาขวางเอาไว้ ที่ทางเดินเพียงคนเดียว มันก็เป็นสิ่งที่เขา พอจะเดาได้

ผู้หญิงคนนั้น ก็ยังมีความจริงใจกับกู้อาน

หยาน

ในความเป็นจริง ถ้าเกิดว่ามู่บ้านเป่ยยอม ตกลง ไม่ว่าจะเป็นซูเสี่ยวหมี่หรือว่าหยางอี หรือมู่เทียนโย่ว ก็จริงใจกับกู้อานหยาน

ทั้งสี่คนนั้น ยอมทำทุกอย่างเพื่ออีกฝ่าย

แต่ว่า คุณชายใหญ่มู่ที่ทระนงในตอนนี้ยัง ไม่อยากจะยอมรับเรื่องนี้ !

กู้อานหยานใจเย็นลง ก่อนจะคิดว่าเมื่อสัก ครูไม่ได้มีเรื่องอะไรข้างนอกแล้ว

แล้วเสี่ยวหมี่ไปที่ไหนแล้วล่ะ ? “คนของคุณช่วยเธอเหรอ ? ” เธอมองมู่ จ้านเป่ย

จํานเปยไม่ได้พูดอะไร คนคนนี้ ไม่ อยากจะพูดต่อให้มีคนมาบังคับก็ไม่เกิดผล

เธอจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะเดิน ออกไป

มู่บ้านเป่ยกลับจับข้อมือของเธอเองไว้ กะทันหัน : “ฉันเคยบอกไปแล้ว ว่าไม่ให้ ออกไปตอนนี้”

“ฉันจะไปหาเสี่ยวหมี่” เขาไม่ได้ตกลง เธอได้แต่หาคำตอบเอง

มู่จ้านเป่ยหรี่ตา ผู้หญิงคนนี้ กำลังท้าทาย กับความอดกลั้นของเขา

ถ้าเกิดว่าเป็นคนอื่น ไม่ต้องพูดถึงการมา นั่งเสียแรงเสียเวลาให้กับเธอหรอก แค่ไม่ พอใจก็อาจจะจับคนคนนั้นกินไปแล้ว

ยังไงก็คือผู้หญิง ! แน่นอนว่าไม่อยากจะ สนใจเธอ แต่กลับได้รับข่าวว่ามีคนมาหา เรื่องเธอที่โรงแรม ก็รีบมาเลย !

แต่เธอ กลับไม่รู้จักขอบคุณเลย !

“หลีเย่อยู่ข้างนอก เพื่อนของคุณคนนั้นจะ มีปัญหาอะไรอีก ? ” เขาพึมพำ ก่อนจะเอา มือเธอออก

กู้อานหยานตกใจก่อนจะเงยหน้ามองเขา

ผู้ชายที่ดูเย็นชา เดินมาข้างๆ หน้าโต๊ะ ก่อนจะเปิดเหล้าออก

“คุณอย่ากินเหล้าเลย ยังเช้าอยู่ เพื่อต้อง

ขับรถ……. “เป็นห่วงฉันเหรอ ? ” ขวดเหล้าถูกเขา วางลง แต่กลับไม่ได้ปล่อยมือ เพียงแต่หัน กลับมามองเธอ แต่แววตานั้นยากที่จะเดา ได้

กู้อานหยานพยายามพูดต่อ : “เพียงแค่ ไม่อยากจะมีข่าวออกไปในคืนนี้ ว่าคุณชาย ใหญ่มู่เมาแล้วขับ”

ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเสี่ยวหมี่กับหลีเย่คบกัน เธอ

ก็วางใจ

ถึงแม้ว่าปกติหลีเล่มักจะถูกกลั่นแกล้งจน ดูน่าสนใจ แต่ในความเป็นจริง มีแค่คุณ ชายใหญ่มู่ที่สามารถกลั่นแกล้งเขาได้

เรื่องหลีเย่ กู้อานหยานก็วางใจ

คนข้างกายคุณชายใหญ่มู่ ไม่มีใครเป็นคน ขี้เกียจ แต่ว่า ตอนนี้ ไม่สามารถออกไปได้ ใน ห้องนี้ก็มีเพียงแค่พวกเขาสองคนอยู่ แล้ว..…….

ในขณะนั้น ทําไมถึงรู้สึกมีบรรยากาศ แปลกๆ กันนะ ?

กู้อานหยานนั่งไม่ติด ก่อนจะเดินไปทาง โซฟา

แอร์ถูกเปิดเอาไว้อย่างเย็น ทำไมถึงกลับ รู้สึกว่า อุณหภูมิในห้องมันร้อนมากขึ้น เรื่อยๆ ?

เสี่ยวหมี่กับหลีเย่ กำลังทำอะไรกันนะ ?

ซูเสี่ยวหมี่กลับถูกหลีเย่ลากเข้าไปในห้อง ตอนนี้กำลังทำอะไรนะ ? อันที่จริง พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย เพียง แต่ยืนอยู่หลังประตู และฟังเสียงที่ดังขึ้น ข้างนอก

ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดกำลังขัดขืน หลีเย่ ทำได้เพียงปิดปากเธอเอาไว้

เมื่อมีเสียงออกมาจากทางด้านนอก ซู เสี่ยวหมี่ก็ยิ่งขัดขืนมากกว่าเดิม

หลีเย่นั้นพูดเสียงต่ำอย่างไม่สบอารมณ์ ว่า : “อย่าขยับ มีคุณชายน้อยอยู่ ไม่มีใคร มาทำอะไรคุณหญิงได้หรอก”

คุณชายน้อย……..คุณหญิง ?

ซูเสี่ยวหมี่เบิกตาโต ไม่แน่ว่าคุณชาย ใหญ่มู่จะมาเหรอ ?

เสียงของผู้ชายคนนั้นดูเป็นผู้ใหญ่ เหมือน กับบนเกาะในวันนั้น จากนั้นเธอก็ถูกช่วย ขึ้นมาบนชายหาด หลีเย่งั้นเหรอ ?

เสียงข้างนอกเริ่มดังขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ ซู เสี่ยวหมี่ไม่กล้าพึมพำออกมาอีก ก่อนจะ ตั้งใจฟัง เพราะกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับกู้ อานหยาน

ทั้งสองคนเริ่มเงียบขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วน เสียงที่ดังขึ้นจากข้างนอกก็ค่อยๆ เงียบลง

ซูเสี่ยวหมี่ก็วางใจลง พลางฟังต่อ ราวกับ ว่านักเรียนพวกนั้นถูกพาไปแล้ว

พวกเขาร้องไห้ และอ้อนวอนขอ แต่ว่า ก็ ยังถูกพาไปเหมือนเดิม !

ในใจของซูเสี่ยวหมี่ก็รู้สึกหายโกรธ ว่า ทำไมพวกเขาต้องร้องไห้ ? ถ้าเกิดว่าไม่ใช่คนของคุณชายใหญ่มู่มา ตอนนี้มันตกอยู่ในมือเขา ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะ ต้องเศร้าซึมขนาดไหน !

ยังจะต้องมาร้องไห้อีก ! เป็นพวกน่า รังเกียจ ตอนนี้ คนน่ารังเกียจก็โดนทำคืน บ้างแล้ว !

เธอวางใจมากขึ้น ก่อนจะขัดขืนสักหน่อย กลับรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ บนเรือนร่างของ เธอ

ปากของเธอถูกหลีเย่ผิดเอาไว้ตลอด พูด อะไรไม่ได้เลย ซูเสี่ยวหมี่กลับตกใจจน แทบจะเป็นลมไป

“อื้อ……” เธอพยายามจะดิ้น โดยไม่ระวัง ก็ไปถูกที่ตัวของหลีเย่

หลีเย่ขมวดคิ้ว คนคนนี้ทำไมถึงไม่อยู่นิ่งๆ กันนะ !

เขาพูดเสียงทุ้มตี๋าว่า : “อย่าขยับ คนข้าง นอกยังเดินไปไม่ไกลเลย

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คนอื่นรู้ ให้นักเรียน ถูกพาไปก่อนแล้วค่อยพูด

ในสถานการณ์แบบนี้ ในโรงแรมนี้ยังมี นักเรียนที่อยากจะมาถ่ายรูปอีกมากแค่ไหน ใครจะไปรู้ ?

ครั้งนี้ เสี่ยวหมีไม่เชื่อฟัง อีกอย่าง พยายามจะดิ้นไปมาอีก

หลีเย่หงุดหงิด ที่ผู้หญิงคนหนึ่ง ดิ้นไปน มาในอ้อมอกเขามันหมายความว่าอย่างไร กันแน่ ?

ไม่รู้ว่าสำหรับผู้ชาย มันถือเป็นการยั่วยวน

ไหม 2 “อื้อ….” ซูเสี่ยวหมี่เอาสองมือจับข้อมือ ของหลีเย่เอาไว้ ก่อนจะพยายามผลักมือ ของเขาออกจากเรือนร่างของตัวเอง

หลีเย่ทนไม่ไหวอีกแล้ว : “ถ้าขยับอีก ฉันจะ………..

เมื่อมองที่ที่มือของตัวเองวางอยู่ ก็รู้สึก แปลกๆ ขึ้นมา

เขากำลังจับอะไรอยู่ ?

เขาไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เมื่อครู่ไม่ได้รู้สึกเลย

ด้วยซ้ำ !

แต่ว่า มันช่างนุ่มนิ่ม…….

ส่วนการสัมผัสนั้น มันดีกว่าปกติจริงๆ

เขารู้ตัว ว่าแววตาดำขลับของเขา นิ้วมือ ทั้งห้านั้นจับเอาไว้อย่างไม่หนักไม่เบา….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ