บทที่29 ที่จอดรถ สิบนาที

เปฟางฟางตกตะลึง พลางหันกลับไปมอง

ที่นั่งที่พวกเขานั่งอยู่เมื่อครู่ อาหารบนโต๊ะนั้นถูกกินไปครึ่งหนึ่งแล้ว แต่ทว่า ปูหยู่ เซวียนกลับเดินจากไปก่อน

“ฉันไม่ได้….ไม่ได้กินอาหารพวกนี้”

เปฟางฟางตกใจจนทำอะไรไม่ถูก อาหารทั้งโต๊ะนี้ อย่างๆน้อยก็ปาไปตั้งไม่รู้

หมื่นแล้ว

“นั่นมัน….นั่นมันเป็นของหยู่เซวียนทั้งนั้นเลย…”

“แต่ว่า คุณชายนั้นดูเหมือนจะไม่ได้จ่ายอะไรเอาไว้ก่อน ดังนั้นการที่เธอกับเขา นั่งโต๊ะเดียวกัน จะคิดเงินเลยก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรไม่ใช่เหรอ ?”

ซูเสี่ยวหมี่เอามือทาบหน้าอก และมองเธอด้วยสายตาตูถูกเหยียดหยาม : “เธอ เป็นถึงคุณนายสกุลf แค่ข้าวมื้อเดียวคงไม่ถึงกับไม่มีปัญญาจ่ายใช้ไหม ?”

เวรกรรรมตามทันจริงๆ เมื่อกี้เย่ฟางฟางพูดอะไรเอาไว้ ?

ตอนนี้ ซูเสี่ยวหมี่จะเอาคืนเธอแล้ว : “กินไปเยอะขนาดนี้แล้ว อาหารมื้อนี้ก็ไม่ใช่ ถูกๆ เธอมีเงินพอไหม ? ให้ฉันช่วยอะไรไหม ?”

“นี่เธอ….”ไอคนชั่วซูเสี่ยวหมี่ 1 เอาค่าพูดของเธอกลับมาเยอะเป้ยชะได้ !

“เหอะ แต่ถึงยังไง พวกเราก็ไม่ช่วยเธอจ่ายตั้งหรอก ! ก้าไม่มีเงินก็ก็นอาหารที่ โรงทานสิ แต่พวกเราช่วยแจ้งตำรวจให้ได้นะ ใครบอกว่าฉันไม่มีเงิน ?”ถึงยังไงเปฟางฟางก็เป็นคุณนายสกุลที่พักส่วนตัว ราคาแพง เธอเองก็มีอยู่

แต่ทว่า น่าเสียดายเงินที่ต้องจ่ายไป ! เงินตั้งหลายแสน ซื้อของได้ตั้งหลาย อย่าง !

มันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง ? ไอคนเลวมูหยู่เซวียน พาเธอมากินข้าว แต่ตัวเอง กลับหนีไปก่อน ทิ้งเธอให้จ่ายตังเอง !

คุณชายมู่อะไรกัน ไว้สาระชัดๆ ! แค่กินข้าวยังต้องให้ผู้หญิงจ่าย มันจะมากเกิน

ไปแล้ว !

เมื่อบริกรเอาใบเสร็จมาให้ เปฟางฟางก็อยากจะร้องไห้จนน้ำตาแห้งเหือด

ตั้งหลายแสน เสียตายจนจะเป็นจะตาย !

“ถ้ามันจ่ายยากขนาดนั้น อาหารมื้อนี้ เดี๋ยวฉันจ่ายให้เองก็ได้”กู้อานหยานลุกขึ้น มาก่อนจะพูดขึ้น

เปฟางฟางอยากจะพูดมากว่า ใครจะไปอยากให้เธอเลี้ยง ?

แต่ว่า ระหว่างเงินหลายแสนกับภาพลักษณ์ของเธอ…นี่ไม่มีใครรู้จักด้วยซ้ำ ก็ แค่ยอมเสียหน้าที่เท่านั้นเอง

พอเดินออกจากที่นี่ ทุกคนในที่นี้ก็กลายเป็นคนแปลกหน้าแล้ว

“เธอมีคุณอยู่แล้ว รวยมากขนาดนี้ ถ้าเธออยากจะเลี้ยงข้าวฉัน ฉันก็ ไม่ว่าอะไร

เธอทำมือเอาไว้แน่น ก่อนจะรีบพูดกับบริกรว่า : “เธอคนนั้นอยากจะเลี้ยงข้าวฉัน ถึงยังไงเธอก็มีไปรูดบัตรเขาเอาก็แล้วกัน ! ” ยับปื้อกู้อานหยาน ยอมจ่ายค่าอาหารแทน โดยที่ภาพลักษณ์ที่ว่านั้น มีราคาเป็น

แสนเลย !

เมื่อเธอเดินออกไปแล้ว โครจะไปรู้เรื่องนี้กันเล่า ? ถ้ามีคนไม่กี่คนพูดถึงเรื่องนี้ แล้วเธอไม่ยอมรับ ใครจะไปเชื่อล่ะ ?

เปฟางฟางศิตๆดูแล้ว จึงรีบเดินออกไป

ซูเสี่ยวหมี่ดึงแขนเสื้อของกู้อานหยานเอาไว้ พลางพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ ว่า : “ทำไมเธอต้องไปจ่ายเงินแทนด้วยล่ะ ? หลักสนเลยนะ !”

เสียดาย !

“ไม่เป็นไรหรอก หยางอีกำลังถ่ายคลิปอยู่ไม่ใช่เหรอ ? คืนนี้ก็แค่โพสลงตามโซ เชียลก็ได้แล้วหนิ”

กู้อานหยานขำขึ้นเบาๆ ก่อนจะหยิบแบล็กการ์ดขึ้นมาอีกครั้ง

หยาง อีชำพลางพูดขึ้น : “วางใจได้เลย ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงหรอก ทุกคนจะได้รู้ เรื่องนี้ ว่าเปฟางฟางไม่มีแม้แต่เงินจะจ่ายค่าข้าว เลยต้องให้อานหยานเป็นคน ออกเงินให้

“กู้อานหยาน นี่เธอหมายความว่ายังไง ?” เย่ฟางฟางที่กำลังจะเดินไปถึงลิฟต์ นั้นรีบหยุดเดิน ก่อนจะรีบเดินกลับมา !

“พวกเธอกล้าใส่ร้ายฉันเหรอ ! ฉันจะแจ้งความ !”

“พวกเราไปใส่ร้ายเธอตอนไหน ? ตอนนี้ที่ฉันจ่ายค่าอาหารแทนเธอเนี่ย มัน ไม่ใช่ความจริงหรือไง ?”

กู้อานหยานสะดุ้ง ทำหน้าชื่อบริสุทธิ์ : “ฉันไม่ได้บิดเบือนความจริงอะไรสัก หน่อย มันไม่ได้เรียกว่าเป็นการใส่ร้ายนะ พูดให้ถูกก็คือ ฉันถ่ายคลิปเอาไว้เป็น “เธอ. พวกเธอ.จะมากเกินไปแล้วนะ!”

เปฟางฟางโกรธจนมือสั่น ก่อนจะรีบค้นกระเป๋าตัวเอง เพื่อหยิบบัตรออกมา

“ฉันจะจ่ายเอง ! ไม่มีใครอยากให้เธอจ่ายให้หรอก ? คนแบบเธอเนี่ย ถึงจะ

อยากเลี้ยงยังไง ฉันก็ไม่อยากกินหรอก ! โบหน้าที่มีแต่กระของเธอเนี่ย น่า เกลียดจะตายไป !”

ก็แค่หลักแสนเอง 1 ไม่ใช่ว่าจะจ่ายไม่ไหวสักหน่อย !

คนเลวพวกนี้ ใจร้ายเกินไปแล้ว !

เมื่อเห็นเยฟางฟ้างกำลังรูดบัตรด้วยความโมโหขนาดนั้น ทั้งสี่คนก็ขาขึ้น แถม แขกที่อยู่รอบๆก็ยิ้มขึ้นเช่นกัน

จนสุดท้ายเปฟางฟางก็มองกู้อานหยานด้วยความโกรธเคือง ก่อนจะหันหลังเดิน ออกไป โดยที่ใบหน้าเธอออกจะเสียใจเล็กน้อย

เงินหลายแสน ราคาพอๆกับกระเป๋าแบรนด์เนมหลายโบ ข้าวแม้แต่คำเดียวก็ยัง

ไม่ได้กิน !

เธอจะกลั่นแกล้งมากเกินไปแล้ว !

“ไปกันเถอะ เราค้างที่โรงแรมหรูกันเถอะ”กู้อานหยานเก็บบัตรเข้ากระเป๋า โดยที่

อารมณ์ของเธอค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ

บริกรเคารพก่อนจะส่งพวกเขาเข้าไป

ห้องพักแบบสองห้องนอนหนึ่งห้องรับแขก ถึงแม้จะไม่ใช่ห้องพักระดับ ประธานาธิบดี แต่ก็ถือว่าหรูหราพอตัว

“โอ้โห ! โซฟานุ่มมาก แถมห้องก็ใหญ่อีกต่างหาก อ่างอาบน้ำก็อาบพร้อมกันได้ กู้อานหยานถึงกับกลอกตามองบนใส่ ซูเสี่ยวหมี่ก็รีบหยุดพูด แต่กลับยังช่าอยู่ ตามเดิมก่อนจะพูดว่า : “แต่ถึงยังไงก็ใหญ่มากอยู่ดี ! ”

“ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยอยู่โรงแรมที่หรูหราขนาดนี้มาก่อนเลย หยางอีจับตรง นูนที่ตรงนี้ที่ ราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อตาตัวเอง

“อานหยาน นี่เธอกำลังเกาะแข้งเกาะขาคุณชายมอยู่ใช่ไหม ? ขนาดแบล็กการ์ ระดับไดมอนด์เขายังยอมให้เธอมาใช้เลย เขานี่ดีกับเธอมากจริงๆ ! ”

“นั่นสิ ตอนนี้เธอเป็นแฟนของคุณชายมุแล้วเหรอ ? ไม่สิ พวกเธอพักอยู่ที่เดียว ด้วยซ้ำ ! เธอคงยังไม่ได้หมั้นกับเขาใช่ไหม ?”

ข่าวมากมายผุดขึ้นมาในหัวของซูเสี่ยวหมี่อย่างไม่หยุด หันใดนั้น เธอก็เบิกตา โผลง พลางมองกู้อานหยาน

“ไม่สิไม่สิ คุณชายมุเพิ่งจะหมั้นไป ? ไม่สิ รู้สึกว่าคู่หมั้นจะหนึ่งานหมั้น แถมงาน หมั้นในวันนั้นก็ถูกยกเลิกไป…อานหยาน เธอคงจะไม่..

กู้อานหยานมองเธอ พลางคิดว่าเธอเรามาถูกทางแล้ว

คิดไม่ถึงเลยว่า ซูเสี่ยวหมี่จะพูดอะไรแบบนี้ออกมา : “คงไม่ใช่เพราะว่าคุณชา ยโดนทิ้ง จากนั้นเวลาเขาอารมณ์ไม่ดี เธอก็อยากจะปลอบเขา ก็เลย…เธอก็ เลยเป็นผู้หญิงของเขาไปโดยปริยาย ?”

มู่เทียนโย่วยืนอยู่ตรงหน้าต่างบานใหญ่ พลางมองไปที่กู้อานหยานโดยที่ไม่พูด อะไรสักคำ

“จินตนาการเก่งขนาดนี้ ทำไมไม่ลองแต่งนิยายดูล่ะ ? “กู้อานหยบานอยากจะ กรอกตามองบนใส่ซูเสี่ยวหมี่

“ถ้างั้นมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ ! “ซูเสี่ยวหมี่เองก็คิดว่า ดูๆไปแล้วอานหยาน…เหอะ ถึงแม้จะอยากปลอบใจคุณชาย มุ แต่ก็ไม่น่าตกมาถึงเธอได้ แต่ตอนนี้ คุณชาย มุก็พูดกับเธอเองว่า”กลับบ้านแล้วค่อยคุย” เขาสองคนคงเป็น คนบ้านเดียวกันไปแล้ว !

หยางอีเองก็ต้องกู้อานหยานอยู่ โดยที่ไม่คลาดสายตาเลยแม้แต่น้อย : “เธอ…

กับเขาแล้วจริงๆเหรอ?”

ทุกคนอยากรู้จะตายอยู่แล้ว แต่กู้อานหยานกลับทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร

เธอลุกขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง : “ปัยพวกโง่ ! ”

“เห้อ ! กลับมาพูดให้ชัดๆก่อนว่าเธอว่าใครโง่ ? “หยางอีไม่พอใจ พวกเขาก็แค่ไม่ ได้ติดตามชีวิตของคนใหญ่คนโตพวกนั้นก็เท่านั้นเอง

กู้อานหยานไม่ได้สนใจพวกเขาอีก แต่กลับปิดประตูแล้วไปนอน

ไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยไปนานแค่ไหน ข้างนอกมีเสียงหยางอีกับซูเสี่ยวหมี่เล็ตลอด เข้ามาด้วยความตกใจ : “อานหยาน ที่จริงแล้วเธอก็คือ…ก็คือคู่หมั้นที่หนีการ หมั้นนี่เอง !”

ข่าวดังขนาดนี้ แต่กลับเพิ่งรู้ข่าวนี้บนอินเตอร์เน็ต

คุณนายที่สองของตระกูลกู้หลีกเลี่ยงการหมั้น จนทำให้งานหมั้นนั้นต้องยึดเวลา ออกไปถึงสามวัน !

งั้นก็หมายความว่า วันมะรืนนี้ อานหยานจะต้องหมั้นกับคุณชายมุ่ใหม่อีกรอบ !

อีกเพียงไม่นานเธอก็จะกลายเป็นคู่หมั้นของคุณชายมอย่างเป็นทางการแล้ว !

คนในกลุ่มพวกเขา สุดท้ายก็มีคนอุปถัมภ์ค้ำชูแล้ว !

กู้อานหยานยังคงไม่สนใจพวกเขาอยู่ตามเดิม เธอเอาแต่มองบัตรเครดิตในมือ

ใบนั้น ตอนที่หลีเปเตรียมของที่เธอต้องการในชีวิตประจำวัน ได้ให้กับเธอเอาไว้ และนี่ ก็น่าจะเป็นความต้องการของคุณขาย

เกรงว่าคุณชายจะใจกว้างกับเธอมาก ขนาดเงินที่ให้มานั้นยังเยอะจนเธอไม่มีวัน ใช้หมดได้

ชีวิตนี้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะใช้เงินคนอื่นไปฟรีๆ เงินนี้ ยังไงเธอก็ต้องใช้คืนให้

ได้

เธอเก็บบัตรเครดิตใบนี้ ก่อนจะหลับตา และนอนหลับไป

ไม่รู้ว่าเธอหลับไปนานแค่ไหน จู่ๆ ก็มีเสียงข้อความทางโทรศัพท์แจ้งเตือนขึ้น

จน

เธอตื่น

เมื่อหยิบขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นข้อความของมู่จ้านเป่ย : “ที่จอดรถ สิบนาที”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ