ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่337 ทําไมถึงเป็นเธอ



บทที่337 ทําไมถึงเป็นเธอ

บทที่337 ทำไมถึงเป็นเธอ

สายตาที่เยือกเย็นของมู่จ้านเป่ยกวาดผ่านเขา ทันใดนั้น หนานกงอี้รู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในตู้แช่แข็ง

แถมยังเป็นตู้แช่แข็งที่น้ำแข็งไม่มีวันละลาย หนาวและเย็นจน

ฟันยังสั่น

“ฉัน ฉัน………. แค่เล่น…. ตลกเอง……… ฮ่าๆ……”

ให้ตายเถอะ! คืนนี้พี่ใหญ่เป็นอะไรไป?

ตอนที่ได้ยินว่าพี่รองจะพาคนรักมา แม้แต่ก้านของแก้วยังทำ

หัก

ตอนนี้ แค่พูดว่าพี่รองแย่งผู้หญิงของเขาไป สีหน้าก็เปลี่ยน ไปราวกับพร้อมที่จะฆ่าคนได้ตลอดเวลา

หรือว่า …………….ผู้หญิงของเขาไปจริงๆ?

หรือว่า แฟนของพี่รอง จะเป็น……

หนานกงอี้จับจมูกของตัวเองด้วยความประหม่า ไม่กล้าคิด

และไม่กล้าถามออกไป
ทำเพียงขยับตัวไปเอารีโมตแอร์ขึ้นมาจากโต๊ะอย่างเงียบๆ จากนั้นก็ค่อยๆปรับอุณหภูมิในห้องให้สูงขึ้นหลายองศา

รังสีความกดดันและความเยือกเย็นนี้ อยากจะแช่คนให้แข็ง ตายเลยหรือไง?

เวลาสี่ทุ่ม มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอก

ห้องที่พวกเขาเหมานี้ อยู่ทางตะวันออกของชั้นหนึ่ง รอบๆนี้ มีเพียงห้อง ห้องเดียว นอกจากพนักงานและคนของพวกเขา โดยปกติจะไม่มีใครผ่านมาทางนี้

เวลานี้ มีเสียงฝีเท้าที่แตกต่างกัน ดังมาจากด้านนอก แสดง ให้เห็นได้ชัดเจนว่าเจียงนาน และแฟนสาวของเขากำลังมา

หนานกงอี้เริ่มกังวลขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก และไม่รู้ว่าตัว

เองกำลังกังวลเรื่องอะไร

รู้แค่ว่ากังวลมาก

ราวกับ กำลังจะเกิดเรื่องที่น่ากลัวขึ้น!

ด้านนอก พนักงานต้อนรับเจียงนานกับกู้อานหยานด้วยความ เคารพ และกำลังนำทางพามายังห้องที่จองไว้

การรวมตัวของแขกพิเศษสี่ท่านนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่พาผู้หญิงมา พนักงานแปลกใจกับกู้อานหยานมากเช่นกัน

ทว่า เรื่องของแขกพิเศษ ถึงจะแปลกใจแค่ไหน ก็ไม่มีใคร กล้าคิด และยิ่งไม่กล้าถาม

ตอนที่เดินถึงประตู พนักงานโค้งคำนับ แล้วพูดขึ้นอย่างมี มารยาทว่า “คุณชายรองเจียง และคุณผู้หญิงท่านนี้ เชิญค่ะ!”

มือเล็กของกู้อานหยานที่กำลังควงแขนของเจียงนาน สั่นขึ้น มาเล็กน้อย

เจียงนานยื่นมือออกไปตบไหล่ของเธอเบาๆ แล้วก้มลงไป มองสีหน้าที่ไม่ดีของเธอ

ถ้าไม่ไหว พวกเขาก็จะไม่เข้าไป

กู้อานหยานเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขา แล้วส่ายหัว

มาก็มาแล้ว คิดที่จะมาถอยตอนนี้ มันสายไปหน่อยใช่ไหม?

ในเมื่อจะตัดขาด งั้นก็ต้องตัดขาดอย่างชัดเจน

ให้คุณชายใหญ่มู่รู้ว่าเธอและเจียงนานอยู่ด้วยกันแล้ว บางที ต่อไปนี้คุณชายใหญ่มู่อาจจะไม่มาหาเธออีก
ยิ่งจะไม่ทำ เรื่องเลวร้าย……บางอย่างกับเธออีก

“โอเค งั้นก็เข้าไปกัน”เจียงนานพูดขึ้นด้วยเสียงที่นุ่มนวล

กู้อานหยานหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยักหน้า หลังจากที่พนักงาน เปิดประตูห้อง เธอก็กำมือแน่น แล้วเดินเข้าไปข้างในพร้อมกับ เขา

ในห้อง อารมณ์ของหนานกงอี้เป็นไปตามจังหวะที่พวกเขา เดินเข้ามา ยิ่งอยู่ยิ่งกังวล

กลัวจริงๆ กลัวว่าความคิดของตัวเองจะเป็นจริง กลัวว่าผู้หญิง ที่เข้ามากับเจียงนาน จะเป็นคู่หมั้นเก่าของพี่ใหญ่จริงๆ

ทว่า ตอนที่ได้เห็นใบหน้าที่สวยของกู้อานหยานใกล้ๆแล้ว เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกทันที

ยังดี ที่ไม่ใช่ยัยผู้หญิงขี้เหร่อดีตคู่หมั้นของพี่ใหญ่ โชคดี จริงๆ!

แต่ว่า ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ ทำไมรู้สึกว่า……

ลู่ฉินกระแอมเล็กน้อย จากนั้นก็หยิบขวดไวน์มา แล้วกระดก เข้าไปคำใหญ่

ถึงแม้ว่าเจ้าสี่นี้ โดยปกติแล้วก็ชอบดื่มเหล้าและไวน์มากแต่ว่า การที่จับขวดเหล้ามากระดกดื่ม ก็ไม่ได้เห็นบ่อยครั้งนัก

สีหน้าของมู่บ้านเป่ยไร้ซึ่งอารมณ์ ทว่าหนานกงอี้รู้สึกได้อย่าง ชัดเจนเลยว่า หลังจากที่เจียงนานและแฟนสาวของเขาเดิน เข้ามา รังสีความเยือกเย็นในตัวของมู่จ้านเป่ย มันมากขึ้นจน ทำให้ผู้อื่นไม่สามารถต้านทานได้

เรื่องความเยือกเย็นนั้นช่างมันเถอะ แต่ยังมีสีหน้าและรังสี ความน่ากลัวแบบนั้นมันหมายความว่าอะไร?

ทำราวกับว่าแฟนของคนอื่นทําอะไรผิดต่อเขา?

หนานกงอี้ประหม่าเล็กน้อย แต่ก็ทำได้เพียงเชิญแฟนสาว ของเจียงนานเข้ามา “มาครับมา เชิญนั่ง! มาดื่มอะไรนิดหน่อย มา”

คนที่เข้ามาล้วนเป็นแขก ไม่ว่ายังไง นอกจากเพื่อนๆแล้วเธอ เป็นคนแรกที่พามา

ไอ้บ้านี่ก็ทำตัวเยือกเย็นขนาดนี้ ไม่กลัวว่าจะทำให้คนอื่น ตกใจหรือไง

ทว่า ทำไมยิ่งมองหน้าผู้หญิงคนนี้ รู้สึกยิ่งคุ้น?

แต่ ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ น่าจะไม่เคยเห็นหรอก
“ไม่แนะนำหน่อยเหรอ?”หนานกงอี้มองไปยังเจียงนาน แล้วส่ง รอยยิ้มที่คิดว่าสบายที่สุดออกไป

เจียงนานให้กู้อานหยานนั่งลงบนโซฟา แอบจับมือของเธอ เบาๆ แล้วค่อยพูดแนะนำว่า “เธอคือแฟนสาวของฉัน กู้อานห ยาน”

นามสกุลกู้อีกแล้วเหรอ คนที่พี่ใหญ่และพี่รองชอบ ทําไม

นามสกุลเหมือนกัน?

เดี๋ยวก่อน กู้อานหยาน?

หนานกงอี้ไม่ค่อยเสียเวลาคิดเรื่องของผู้หญิงนัก แต่ ชื่อนี้ มัน….. ชื่อนี้มัน!

ทันใดนั้น หนานกงอี้ก็ยืนขึ้นมา แล้วก้มลงไปมองกู้อานหยาน ที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก จากนั้นก็ชี้ไปทางเธอ นิ้วมือของเขาสั่นเล็ก น้อย

“กู้อานหยาน คุณหนูสาม……………….. คำพูดด้านหลัง ไม่ได้พูดออกไป ทว่า ใครจะไม่รู้?

ใช่สิ! ใครจะไม่รู้? ใครจะไม่รู้ว่ากู้อานหยานเป็นอดีตคู่หมั้น ของพี่ใหญ่?
ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงที่พี่ใหญ่ไม่เอา แต่ เธอก็เคยเป็นผู้หญิง ของพี่ใหญ่!

เคย………..เป็นผู้หญิงของพี่ใหญ่แล้ว! พี่รองคิดที่จะทำ อะไร? ทำไมเขาถึงไปเอาผู้หญิงของพี่ใหญ่ มาเป็นแฟนของ ตัวเอง?

นี่มันอะไรกัน?

กู้อานหยานประสานมือทั้งสองข้างของตัวเอง หลังจากที่มี ความตึงเครียดไปสักพัก เธอก็ยังคงพยายามทําให้มันสงบลง

เธอเงยหน้าขึ้นไปสบตากับหนานกงอี้ เมื่อเทียบกับท่าทาง ตกใจของอีกฝ่ายแล้ว สายตาของเธอก็ดูเรียบเฉยไปเลย

“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคุณหนูสามแห่งตระกูลกู้ กู้อานหยาน คุณคือ คุณชายสามแห่งตระกูลหนานกงใช่ไหมคะ? ยินดีที่ได้พบคุณ

“ยิน ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกันครับ……..……ผู้หญิงคนนี้ ทำให้คน อื่นไม่สามารถโกรธได้เลยแม้แต่นิด

ในที่สุดหนานกงอี้ก็นึกออก ว่าทำไมเขาถึงคุ้นๆหน้าผู้หญิงคน นี้ แต่จําไม่ได้ว่าเธอคือใคร

นั่นก็เพราะว่า ในตอนที่เจอเธอ ใบหน้าของเธอนั้นยังไม่เหมือนตอนนี้ เห็นกระบนใบหน้าได้อย่างชัดเจน และดูแล้ว

รู้สึกสกปรก

ทว่าตอนนี้ บนใบหน้าทรงไข่ที่ไร้เครื่องสําอางนั้น สะอาด สมส่วนและสวยมาก

แม้จะดูซีดเล็กน้อย ทว่า ความขาวซีดนี้ไม่เพียงไม่ทําให้เธอ ดูสวยน้อยลง แต่กลับทำให้เธอดูเปราะบางจนผู้ชายอดไม่ ได้ที่จะอยากปกป้อง

เธอสวยขึ้นแล้ว และยังสวยแบบสวยมากด้วย

แต่ถึงจะสวยกว่านี้ เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง พี่รองเป็น……. ต้องใช้ของเหลือจากพี่ใหญ่เหรอ?

หนานกงอี้ไม่เข้าใจจริงๆ นี่ไม่เท่ากับการตบหน้าพี่ใหญ่ชัดๆ

เหรอ?

กู้อานหยานนั่งอยู่ข้างๆเจียงนาน ไม่ใช่ไม่รู้ว่าทุกคนกำลังคิด

อะไร

แต่ว่า เธอเลือกที่จะเดินทางนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวหรือ

ถอยแล้ว

หลังจากนี้คือต้องเผชิญหน้า
สายตาของเจียงนานมองไปยังมู่บ้านเป่ย แววตาลุกวาว “พี่ ใหญ่ ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง?

“สบายดี” มู่บ้านเป่ยวางแก้วลง แล้วยกขวดไวน์ที่อยู่ข้างๆขึ้น

เจียงนานรับมา ยกขึ้น แล้วก็กระดกดื่มไวน์จนหมดขวดในที เดียว

กู้อานหยานเห็นเขาดื่มไวน์เข้าไปทั้งขวดรวดเดียวและหน้าก็ ไม่แดง ดูไม่ออกเลยจริงๆ

แต่ในตอนที่อยู่กับเธอ ผู้ชายคนนี้ไม่ชอบดื่มเหล้า

หลังจากที่เขาวางขวดเปล่าลง แล้วมองไปยังมู่บ้านเป่ย “ขอบใจ!”

ลู่ฉินก็ให้มาอีกขวด เจียงนานก็ยกขึ้นดื่มอีกครั้ง

กู้อานหยานไม่ค่อยวางใจนัก จึงดึงแขนเสื้อของเจียงนาน

เบาๆ

การกระทำเล็กๆน้อยๆทั้งหมดนั้น อยู่ในสายตามู่บ้านเป่ย

ตลอด

สายตาที่เยือกเย็นนั้น ซ่อนความน่ากลัวที่ทำให้ผู้อื่นไม่กล้าสบตาไว้ และเขาก็หัวเราะออกมา “เจ้าสอง ใช้ผู้หญิงต่อจาก ฉัน ใช้แล้วรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ