บทที่ 13 ผู้ชายคนนี้ใจดำ

มู่จ้านเป่ยทิ้งเสื้อเชิ้ตเปียกฝนลง หลังจากนั้น ยื่นมือปลด เข็มขัดเพชรที่เอว

“นายคิดจะทำอะไรกันแน่ ?” กู้อานหยาน ไม่ทันระวังมอง เห็นกล้ามเนื้อที่หน้าอก สูดหายใจทันที

เขารีบปิดตา ไม่กล้ามองความหล่อที่เวลาเขาถอดเสื้อ ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะกระโจนเข้าไปใส่

“คุณชายใหญ่ ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ นายจะลงโทษยังไง ฉันรับได้หมด แต่ ฉันรู้ว่านายไม่ได้คิดจะหมั้นกับฉันจริง ๆ”

เขาไม่มีความรู้สึกดี ๆ สักครึ่งนึงกับเขา ก็ไม่รู้คืนนี้เป็น อะไรที่ไม่ชอบมาพากล จนต้องการเขาจริง ๆ

แต่ที่ชัดเจนมาก ทั้งหมดนี้ก็แค่เป็นความผิดพลาดที่ไม่

คาดฝัน
เขาพูด “ส่วนคุณนายมู่ ที่นั่น ฉันสามารถไปถึงประตูบ้าน ขอขมาด้วยตัวเองได้ รับประกันว่าจะทำให้คุณนายมู่เข้าใจ เรื่องราวกับนายไม่เกี่ยวข้องกัน”

“เพราะฉะนั้น ?” มู่จ้านเป่ยโยนเข็มขัดทิ้งไปบนเสื้อเชิ้ต หันหลัง สบตาเขา “เธอยังคิดที่จะถอนหมั้น ?”

“เปล่า ฉันไม่ได้อยากที่จะถอนหมั้น ?” กู้อานหยานเข้าใจ สำหรับผู้ชายที่มั่นใจอย่างมู่จ้านเป่ยนี้ ถูกผู้หญิงถอนหมั้น เป็นความอัปยศจริง ๆ

“คุณชายใหญ่ มู่ ฉันแค่ไม่อยากทำให้เธอลำบากใจ เราไม่ เหมาะสมหรอก..”

“ฉันกลับรู้สึกมู่จ้านเป่ยพูดตัดบทเขา เดินไปห้องอาบ น้ำอย่างใจเย็น “เราสองคนเหมาะสมกันมาก ไม่ว่าจะเป็น ขนาดหรือว่าจังหวะ”

ประตูห้องอาบน้ำถูกปิดลง แรก ๆ ได้ยินเสียงของฝักบัวดัง

มา

กู้อานหยานๆ สามวินาที ถึงจะตอบสนองกลับมาคำพูดของมู่จ้านเป่ยเมื่อกี้หมายความว่าอะไร

ขนาดและจังหวะ…ไอบ้าเอ๊ย! คำพูดแบบนี้เป็นคำพูด ของชายใหญ่ตระกูลมู่ ผู้ที่สูงศักดิ์หรอ ? ทำไม คุณชาย ใหญ่ กับความประทับใจของเขาไม่เหมือนกันเลยสักนิด

ใบหน้าเล็ก ๆ กู้อานหยาน แดงขึ้น คำพูดที่ทะลิ่งแบบนี้ หลุดออกมาจากปากคุณชายมู่ ไม่อยากจะจินตนาการเลย จริง ๆ !

เขามีความเสียใจนิดหน่อย ตอนนี้ควรจะอาศัยตอนเขา อาบน้ำ รีบหนีหายไป ใช่มั้ย ?

แต่ ไม่รู้ว่าข้างนอกจะมีหรือไม่มีคนของเขา ถ้าหากหนีไม่ พันถูกจับกลับมาจุดจบน่าจะอนาถมาก

ทำยังไง? ต้องหนีมั้ย ?

ไม่รู้ว่าลังเลนานเท่าไหร่ ประตูห้องอยู่ดี ๆ ถูกเคาะดังขึ้น หลีเยเอาเสื้อผ้าของมู่จ้านเป่ยมาส่งให้
กู้อานหยานทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “หลีเย่ ฉันรู้ว่าคืนนี้ ฉันผิด แต่ คุณชายของบ้านพวกเธอคิดจะทำอะไรกันแน่ ?”

เขาไม่ชอบเดาความในใจของคนอื่นที่สุด โดยเฉพาะ เหมือนผู้ชายที่มองออกยากอย่างมู่จ้านเป่ย

หลีเยประหลาดใจกับเขาที่สนิทคุ้นเคยกับตัวเองนิดหน่อย เห็น ๆ อยู่แค่เจอกันเพียงสองรอบ กลับเหมือนคบกันมานาน

แต่ เขายังคงเอาความแปลกใจทิ้งไป พูดอย่างเคารพ “ว่าที่คุณผู้หญิงในอนาคต พวกเราของบ้านคุณชายแค่กลัว ว่าเธอจะโดดเดี่ยว เลยมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเป็นพิเศษ”

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่างานหมั้นเกิดเหตุไม่คาดคิดถูก ยกเลิก ตอนนี้ ก็ควรจะเป็นคุณหญิงเข้าอยู่ในคฤหาสน์ตระ กูลมู่แล้ว

อีกอย่าง คุณชายกับคุณหญิงคืนนี้เพิ่งจะ …ปรนนิบัติต่อ

กันอย่างตรงไปตรงมา ตอนนี้ ไม่ปกติที่จะรำลึกนิดหน่อย?
ถึงแม้ เขาก็ไม่รู้คุณชายที่หลังจากโมโห มาถึงคฤหาสน์ ตระกูลกู้ตกลงจะทำอะไรกันแน่

ความในใจของนายใหญ่ท่าน ทายง่ายซะที่ไหน ?

เขาพูด “ฝาก ดูแลคุณชายด้วยครับ ผมขอตัวไปก่อน”

“หลีเย.”

“ใช่แล้ว คุณหญิง คุณชายพูดแล้วว่า ถ้าหากคืนนี้ คุณหญิงอยากจะเล่นเกมส์วิ่งหนีอะไรอีก พรุ่งนี้สถานี อินเทอร์เน็ตใหญ่ ๆ ของเมืองเป่ยหลิง จะมาอัดเสียงความ รักใคร่ อันนั้น ….ของคุณหญิงกับคุณชาย !”

“เธอพูดอะไรนะ ?” กู้อานหยาน ตะลึง ปลายนิ้วเย็นขึ้นมา ทันที

“ลืมบอกคุณหญิงเลย บนรถของคุณชายมีคุณสมบัติการ บันทึกการขับขี่รถที่สมบูรณ์ ถึงแม้ไม่สามารถถ่ายวิดิโอได้ แต่คุณภาพการบันทึกเสียงสุดยอดเลย”
สุดยอดกับผีอะไรล่ะ ! กู้อานหยานเกือบอดไม่ได้ที่จะ ระเบิด ! นี่ไม่เป็นการรุกรานหรอ?

เดิมที่เขากะว่าคืนนี้จะหนีออกจากบ้านไปจริง ๆ แต่ผู้ชาย ใจดำคนนั้น ขนาดก้าวนี้นับได้หมด!

“คุณหญิงครับ ผมขอตัวกลับก่อน ท่านกับคุณชายรีบพัก ผ่อนนะครับ”

หลีเย่โบกมือ ๆ ทิ้ง “ป้าย บาย” ที่แทนความเป็นมิตรที่ดี มือปิดประตูให้พวกเขาเลย

กู้อานหยานยังไม่ตื่นจากความโกรธ เสียง “แก๊ก” ข้างหลัง ประตูห้องอาบน้ำถูกเปิดออก…