ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่ 414 วันนี้ บรรยากาศแปลกมาก



บทที่ 414 วันนี้ บรรยากาศแปลกมาก

บทที่ 414 วันนี้ บรรยากาศแปลกมาก

“ชิงเหลียน เรื่องนี้ ลูกควรจะคุยกับหมิงหยางดีๆ”

คุณท่านไม่อยากอธิบายมากมาย เรื่องบางอย่าง เขาพูดแล้ว นับไม่ได้

“ฉันพูดได้แค่ว่า ฉันเห็นความสำคัญของหลานชายทั้งสอง เท่ากัน ฉันไม่มีทางล่าเอียงหรือปราบปรามใคร”

“ถ้าหากพ่อยุติธรรมขนาดนี้ งั้นก็ให้หมิงหยางเป็นประธาน ของบริษัทตระกูลกู้!”

กู้ชิงเหลียนจ้องเขา สีหน้าเศร้ามาก

ลมพัดอยู่บนตัวเธอ กลับให้ความรู้สึกหนาวเย็นกับคน

“จิ้งหย่วนเป็นรองประธานมาสามปี ประธานสองปี งั้นพ่อก็ให้ หมิงหยางเป็นรองประธานสามปี ประธานสองปี ดูว่าเขาไม่มี ความสามารถเลยสักนิดหรือเปล่า ไม่สามารถหากำไรให้หุ้น ส่วนของบริษัทตระกูลกู้จริงๆ หรือเปล่า”

นี่ ถึงจะเรียกว่ายุติธรรม!

เลือดในหัวใจของคุณท่านกู้สูบฉีดด้วยความเร็วขึ้นมาทันที
“ชิงเหลียน นี่เธอกำลังพูดไร้สาระอยู่ไม่ใช่หรอ?”

“เธอคิดว่าบริษัทตระกูลกู้คือบริษัทเอกชนเล็กๆ ประธานและ รองประธานสามารถเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาตามใจตัวเองได้??”

“คุณพ่อ ถึงแม้ว่าบริษัทจะเป็นบริษัทที่จดทะเบียน แต่ว่า หุ้น ส่วนมาก ก็อยู่ในมือคุณพ่อ”

กู้ชิงเหลียนรู้ว่าตัวเองมีความไร้เหตุผลไม่มีสติ แต่ว่าเพื่อ ลูกชาย เธอไม่สามารถทนได้

“พ่อต้องมีอำนาจที่จะเปลี่ยนประธานบริษัทแน่นอน ถึงแม้ว่า จะให้ผู้ถือหุ้นมาร่วมประชุม ขอแค่พ่อเป็นคนนำ จะมีผู้ถือหุ้น คนไหนไม่ฟังพ่อ?”

ผู้ถือหุ้นพวกนั้นในบริษัท ที่จริงแล้ว ก็แค่ผู้ถือหุ้นเล็กๆ เท่านั้น

เอง

คุณท่านมีอำนาจอยู่ในมือ อำนาจที่เหลือก็อยู่ในมือของคนใน บ้านกู้พวกเขา

ไม่ได้เหมือนกับบริษัทจดทะเบียนทั่วไป บริษัทตระกูลกู้ของ พวกเขา พื้นฐานแล้วก็คือธุรกิจของวงศ์ตระกูล

ใครเป็นประธาน ก็คำพูดเดียวของคุณท่านไม่ใช่หรอ?
ตอนนี้ทำเหมือนลำบากใจขนาดนี้ ก็เพราะว่าไม่อยากให้หมิง หยางขึ้นตำแหน่งนั้น ยังอยากจะเก็บไว้ให้กู้จิ้งหย่วนของเขา ไม่ใช่หรอ?

คุณท่านกระวนกระวายขึ้นมาทันที ทันใดนั้นก็ไอขึ้นมา

ไอเล็กน้อย การหายใจค่อยๆหนักขึ้น เริ่มหายใจไม่ค่อย

ออก

ตอนแรกกู้ชิงเหลียนคิดว่าเขากำลังเสแสร้งอยู่ แค่อยากจะ หลบหนีการพูดคุยเรื่องนี้กับเธอ

แต่ว่า พอมองต่อไป ใบหน้าของพ่อเธอแดงกระหน่ำ ค่อยๆ มี สีม่วงแดงปะปนขึ้นมา

กู้ชิงเหลียนกระวนกระวายแล้ว รีบเข้าไป ตบหลังให้เขา

หายใจสะดวก

“พ่อ พ่อ…..อย่าเป็นแบบนี้สิ! หนูก็แค่มีอะไรก็พูดตรงๆ พ่อ….นี่พ่อจะขู่ใครเนี่ย?

แต่ว่าคุณท่านหายใจไม่ออกจริงๆ ไม่สามารถพูดกับเธอต่อ

ได้

ไอ เสียงที่ไอออกมาแหบมาก
“คุณพ่อ หนูไม่พูดแล้วได้ไหม? พ่อไม่ต้องไอแล้ว ที่นี่อยู่บน ทะเล จะกลับไปไม่ง่าย จะต้องใช้เวลา”

เธอเพิ่มแรงที่ตบหลังให้เขาแล้วพูดว่า “คุณพ่อ ไม่ต้องไอแล้ว หนูไม่พูดแล้วยังไม่ได้หรอ?”

ข้างนอก ไม่รู้ว่าลมแรงกินไปหรือเปล่า

“คุณพ่อ พวกเราไปข้างในกัน” กู้ชิงเหลียนพยุงคุณท่าน รีบ กลับเข้าไปในเรือ

เป็นอย่างที่คิดไว้เลย หลังจากเข้าไปแล้ว ไม่มีการพัดของ ลมทะเล การไอของคุณท่านก็ค่อยๆ สงบลง

ใบหน้าที่แดงม่วงกระหน้า ก็ค่อยๆ กลับมาเป็นสีปกติ

กู้ชิงเหลียนเติมน้ำอุ่นมาแก้วหนึ่ง มองดูเขาดื่มลงไป และเห็น ว่าเขาไม่ได้ไอไม่ได้รู้สึกไม่สบายขนาดนั้นแล้ว ถึงจะโล่งอก

แต่ว่าเธอก็ยังรู้สึกแย่ รู้สึกไม่สบายใจ

ตาแก่เป็นแบบนี้ ก็เพราะว่าอยากจะหลบหัวข้อการสนทนาไม่ อยากจะพูดคุยกับเธอต่อแท้ๆ

เขาจะรู้สึกสบายใจได้หรอ?
คุณท่านกู้ดื่มน้ำไปอีกไม่กี่คำ ค่อยๆ หายใจเข้าออก จากนั้น จึงจะมองเธอ

ลูกสาวคนนี้นั่งอยู่ข้างๆ รู้สึกลำบากใจมาก แน่นอนว่าสีหน้า

เองก็แย่

เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายแล้ว ก็ไม่ได้พูด อะไรออกมา

“เรื่องบางอย่าง ลูกคุยกับหมิงหยางดีๆเถอะ หลังจากที่พวก ลูกคุยกันแล้ว ค่อยมาคุยกับฉันก็ไม่สายไป

กู้ชิงเหลียนก็ยังคงไม่สนใจ หยิบนิตยสารออกมาเล่มหนึ่ง นั่ง เปิดอยู่บนโซฟา

ตาแก่ดูโทรศัพท์ ก็ยังคงไม่มีสัญญาณ อารมณ์ ก็รู้สึกเศร้า

แปลกๆ

เขามองกู้ชิงเหลียน ให้พวกเขาขับเรือกลับไปเถอะ ฉันไม่ ออกไปเล่นแล้ว”

“เกรงว่า หนูพูดแล้วนับไม่ได้ คนที่อยู่บนเรือ เป็นคนที่กู้ เวยจ่อจัดมา” กู้ชิงเหลียนยังคงดูนิตยสารต่อ แม้กระทั่งศีรษะ ก็ไม่ยอมยกคุญท่านรู้สึกสงสัยแล้ว ถึงแม้ว่ากู้เวยจือจะเป็นคน จัดมา พวกเขาอยากกลับไป เขาก็ไม่ยอมฟังหรอ?

เขายืนขึ้น อยากจะไปพูดคุยกับคนที่อยู่ในห้องควบคุมด้วยใครจะไปคิดถึง ชิงเหลียนกลับพูดว่า “พ่อ ไม่ต้องยุ่งเปล่าๆ แล้ว เดี๋ยวก็ถึง มากสุดครึ่งชั่วโมง

“แต่ว่าฉัน…” ไม่อยากออกไปเล่นเลยสักนิด เขาอยากกลับ

บ้าน

“พ่อพูดอยู่ตลอดว่าติดค้างจิ่งซี่ อยากจะชดเชยอยู่บนตัวขอ งกู้เวยจือไม่ใช่หรอ? แม้แต่การร้องขอของหลานสาวพ่อก็ไม่ ยอม ยังอยากจะชดเชยอะไร?”

คุณท่านรู้สึกได้อย่างชัดเจนเลย ท่าทีของลูกสาวคนที่สองที่ มีต่อตัวเองในวันนี้แย่มาก

แต่ว่าเชื่อมโยงกับคำพูดที่เธอพูดเมื่อกี้แล้ว ท่าทีในตอนนี้แย่

ก็สามารถที่จะเข้าใจได้

สุดท้ายแล้วก็ยังมีความเข้าใจผิด

คุณท่านรู้สึกว่าไม่สามารถทำอะไรได้ เรื่องแบบนี้ ไม่ใช่แค่ สองสามประโยคก็จะจัดการได้

ครึ่งชั่วโมง งั้นก็รออีกครึ่งชั่วโมงละกัน

เขานั่งอยู่บนโซฟา ดื่มน้ำอุ่นไปครึ่งแก้ว
ไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาเบลอๆ มึนๆ แล้วหลับไปอีกครั้ง

“คุณปู่ คุณปู่ ตื่นตื่น” มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง ดังขึ้นยังข้าง

คุณปู่?

คุณท่านกู้ค่อยๆ ลืมตา

แสงในห้องแรงเกินไป ไม่สามารถมองภาพข้างหน้าได้อย่าง ชัดเจนเลย

ได้แต่ใช้ความรู้สึก มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้างกายเขา เรียกเขา

ว่าคุณปู่

คุณท่านั้น พูดออกมาโดยไม่คิดเลยว่า “อานหยาน……

สีหน้าของกู้เวยจือแย่ลงทันที

รู้ว่าตาแก่ชอบกู้อานหยาน แต่กลับคิดไม่ถึงว่า จะชอบขนาด
แต่ว่าตอนนี้ น่าจะยังไม่รู้ว่ากู้อานหยานต่างหากที่เป็นหลาน สาวของเขา

วันนี้ทั้งวัน การเดินทางของเขาอยู่ในมือของตัวเองมาโดย ตลอด เขาไม่มีโอกาสที่จะรู้เรื่องนี้

“คุณปู่คะ หนูเองค่ะ”

น้ำเสียงของเด็กผู้หญิงเย็นชาลง ไม่ใช่สิ่งที่เขาหวังไว้ในใจ แต่ กลับคุ้นเคย

“เวยจือ?” ในที่สุดคุณท่านกู้ก็มองทุกอย่างได้อย่างชัดเจน

เขาหยุดชะลอไปสักพัก จึงจะลุกขึ้นนั่ง

“หนูเองค่ะ” เวยจือพยักหน้า พยุงเขาขึ้นมานั่ง

‘คุณท่านรู้สึกหนักหัว มองไปรอบๆข้าง กลับเป็นห้องห้องหนึ่ง

แต่ว่า พื้นมีความเคลื่อนไหวเล็กน้อย ถึงแม้จะไม่ได้เห็น ชัดเจน แต่กลับทำให้เขารู้สึกได้ว่า ตัวเองยังอยู่บนเรือ

แต่ว่า เรือลำนี้เทียบกับลำก่อนหน้านี้น้อย นิ่งลงไม่น้อยเลย น่าจะเป็นเรือลำใหญ่
“เวยจือ ที่นี่คือที่ไหน? ชิงเหลียนล่ะ?”

ลูกสาวคนนั้น กำลังน้อยใจกับเขาอยู่ไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงไม่ เห็นเงาคนแล้ว? โกรธแล้วจริงๆ?

หลับไปงีบหนึ่ง กู้ชิงเหลียนไม่อยู่ จู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นกู้เวยจือ ก็ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หัวใจของคุณท่าน จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีรางสังหร ไม่ดี

“คุณป้าพักผ่อนอยู่ที่ห้องข้างๆ ค่ะ” กู้เวยจ่อยิ้ม ก็ยังคงเป็น รอบยิ้มที่เบิกบาน ทำให้คนเห็นแล้ว ค่อยๆไม่มีความรู้สึกที่ ต้องระวัง

แต่ว่าคุณท่านก็ยังคงมีความไม่สบายใจ

“เวยจือ เรียกคุณปู่มาที่นี่ทำไม?”

สิ่งที่ไม่สบายใจที่สุดคือ ถึงแม้เขาจะแก่แล้ว แต่ว่าร่างกายยัง

ไม่ได้แย่ถึงขั้นนี้

คิดไม่ถึงว่าหลับไปจีบหนึ่ง แม้กระทั่งตัวเองเปลี่ยนเรือแล้วก็ ยังไม่รู้ จะมีการหลับที่ลึกขนาดนั้นได้อย่างไร?

ปกติแล้ว การหลับของเขาไม่สนิทเลย ในห้องมีการ เคลื่อนไหว สามารถทำให้เขาตื่นได้ง่ายๆ เลย
วันนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เขามองกู้เวยจือ มีความสงสัยในใจมากมาย แต่ว่า กลับไม่ อยากให้บรรยากาศกลายเป็นความไม่สบายใจกะทันหัน

“เวยจือ ทำไมรู้สึกว่า…..วันนี้พวกเธอแปลกมาก? ตกลง กำลังปิดบังคุณปู่ทำอะไรอยู่?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ