ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่157 เพราะว่าผู้หญิงของฉันไม่ ขอบคุณ



บทที่157 เพราะว่าผู้หญิงของฉันไม่ ขอบคุณ

บทที่157 เพราะว่าผู้หญิงของฉันไม่ ขอบคุณ

กู้อานหยานก็รีบไสหัวออกไป

หลังจากที่หาชุดมาเปลี่ยนจากห้องชั้น สองได้แล้ว ก่อนจะรีบลงจากตึก แล้วรีบ ออกจากห้องรับแขกไป

เมื่อเดินออกมาจากห้องพักว่างเจียงเก๋อ ก็ไม่ได้หันหลังไปมองอีก

ตรงระเบียงชั้นสอง มีผู้ชายคนหนึ่ง กำลังยืนตากลมอยู่

เมื่อมองเงาที่เดินไกลออกไปเรื่อยๆ

ด้วยแววตาของความสงสัยและเย็นชา “คุณชายใหญ่ตู่” กู้เวยจือมองเขาจาก มุมหนึ่งมานานแล้ว

หลังจากที่ได้ยินมาว่าคุณชายใหญ่มู่ โกรธจนไล่คุณผู้หญิงออกไป เธอก็รีบ กลับมาหาเขา

เมื่อเห็นเขายืนอยู่ตรงระเบียง ก็อยากจะ เข้าไปปลอบ แต่กลับหาโอกาสไม่ได้เลย

เขาเย็นชามาก เย็นชามากจนดูเย็นยะ เยือกไปหมด จนทำให้ความกล้าที่จะ เข้าหานั้นมันหายไป

ครั้งนี้ หลังจากที่เธอหายใจแรงอยู่ หลายครั้ง ก่อนจะเดินเข้าไปหาอย่าง ระวัง

“คุณชายใหญ่มู่ ฉันได้ยินมาว่าคุณ……… กับอานหยานทะเลาะกัน” ชายที่อยู่ตรงระเบียงไม่ได้มีปฏิกิริยา อะไร กู้เวยจือจึงก้มหน้า มีท่าทีเหมือนจะ หดกลัว ดูน่ากลัวจนพูดไม่ออก

“ขอโทษค่ะ คุณชายใหญ่ดู่ อานหยาน เข้าใจฉันผิดแล้วเหรอ ? ฉันไม่รู้……ว่า เธอจะโกรธมากขนาดนี้”

ผู้หญิงที่ใจแคบ กล้ามาทะเลาะกับคุณ ชายใหญ่มู่ หึ โง่เหลือเกิน

ผู้ชายที่โดดเด่นขนาดนี้ ต้องเอาใจเสีย หน่อย ทะเลาะงั้นเหรอ ? มันเท่ารนหาที่ ตายเลยไม่ใช่เหรอ ?

“คุณชายใหญ่มู่ ขอโทษจริงๆ อานห ยานไม่ชอบฉันตั้งแต่เด็กๆ ครั้งนี้ คุณทำดี กับฉันขนาดนี้ เธอจะต้องไม่พอใจ แน่นอน” เธอแสดงท่าทีอ่อนแอออกมา ก่อนจะ เดินไปทางด้านหลังเขา

เขานั้นสูงมากจริงๆ ถ้าอยากจะมอง ใบหน้าด้านข้างของเขา ก็จำเป็นต้องเงย หน้า

ท่าทางที่มองเขาด้วยความยกย่องนั้น ทำให้กู้เวยจือแทบคลั่งรัก

เธอชอบแบบนี้ เธอชอบแบบนี้มากจริงๆ เมื่อมองเขา ได้รักเขา ได้หลงเขา !

เมื่อเขาหันมามองเธอ เมื่อเขากอดเธอ เมื่อเขาใช้แรงรักทั้งหมดที่มี กดเธอลง กับเตียง……

กู้เวยจือหายใจแรงขึ้น แค่ได้จินตนาการ ว่าตัวเองกับคุณชายใหญ่คู่กำลังรักกัน อย่างบ้าคลั่งแต่ละฉากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะ ต้องหัวใจเต้นรัวและแรง หน้าแดงอีก ด้วย

ราวกับว่า อยากจะยกเรือนร่างนี้ให้เขา เลย

แต่ว่า ชายที่ยืนอยู่ตรงระเบียง ยังไม่ได้ ตอบอะไรกลับมาเลยแม้แต่น้อย

กู้เวยจืออดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไป เพื่อ จะแตะหลังของเขา แต่ก็ไม่กล้า

เธอหายใจเข้าลึกๆ พลางพูดด้วยเสียง อ่อนหวานว่า : “คุณชายใหญ่มู่ ถ้าเกิด ว่า……ถ้าเกิดว่าคุณอยาก ฉัน……..ฉันจะไป อธิบายให้เธอได้นะ”

เธอยังคงมองเขา มองจนหัวใจจะระเบิด

อยู่แล้ว “ไม่ว่าคุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันก็พร้อม จะทำ ขอเพียงแค่คุณพูดมา ฉันก็จะเชื่อ ฟัง ได้ไหม ? ”

ผู้ชาย มีใครไม่ชอบผู้หญิงที่เชื่อฟังแบบ นี้บ้างล่ะ ?

ถ้าเทียบกับยัยโง่กู้อานหยาน เขาคิดว่า เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักที่สุดในโลกใช่ ไหม ?

กู้เวยจื่อรอ รอได้รับความเห็นใจจากมู่ จ้านเป่ย

แต่ว่าเขายังคงอยู่ที่เดิม ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย

เขาไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอพูดใช่ไหม ? แต่ว่า ระยะใกล้ขนาดนี้ จะไม่ได้ยินได้ อย่างไร ? “คุณชายใหญ่มู่ ?”

กู้เวยจือพยายามจะเข้าใกล้มากขึ้น ตอนนี้ระยะห่างของเธอกับเขา เหลือแค่ ห้าก้าวเท่านั้นเอง

“คุณชายใหญ่มู่ ฉันจะฟังคุณ…..ทุก อย่างจริงๆ นะ คุณอยากให้ฉันทำอะไร ฉันก็จะทำ ..…………….

เธออดไม่ได้ที่จะก้าวเข้าไปใกล้ขึ้น

ผู้ชายที่ไม่ตอบอะไรกลับมาเลย จู่ๆ ก็ พูดออกมาด้วยความเย็นชาว่า : “ไสหัว ไป”

” .………. อะไรนะ ? ไสหัวไป ? เธอฟังผิด หรือเปล่า ?

เธอเชื่อฟังขนาดนี้ อ่อนโยนเท่านี้ เขา จะไล่ให้เธอไสหัวไปได้อย่างไร ?

“คุณชายใหญ่..

“ต่อจากนี้ ไม่ให้ขึ้นมาที่ชั้นสองอีก” คำ พูดของเขา ไม่เคยอนุญาตให้ใครสงสัย ได้

กู้เวยจือมองตาโต พลางมองเขาที่เดิน ออกจากระเบียง และเดินไปทางชั้นสอง

เธออยากจะเดินตามไป แต่กลับไม่กล้า เข้าใกล้มากเกินไป

เมื่อครู่ ระยะห่างระหว่างตัวเองกับเขา มันน้อยกว่าห้าก้าวหรือเปล่านะ ?

ได้ยินมาว่า จำนวนห้าก้าวนั้นเป็นระยะ ของคุณชายใหญ่คู่กับผู้หญิง แต่เธอเห็น ชัดๆ ว่าตอนที่ก้อานหยานอยู่กับเขา ไม่ เคยมีกฎนี้มาก่อนเลย !

กู้เวยจือรู้สึกน้อยใจอย่างมาก : “คุณ ชายใหญ่มู่ ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า ? ”

มู่ล้านเป่ยหยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะ โทรหาหลีเย่ : “เชิญคุณลงไป

“ฉันลงไปเองได้ ! ” แววตาทั้งสองข้าง ของกู้เวยจ๋อ เต็มไปด้วยนํ้าตา

“แต่ว่า ทำไมกันนะ ? ฉันทำอะไรผิดกัน แน่ ? คุณชายใหญ่ ช่วยให้เหตุผลฉัน หน่อยเถอะ”

“เพราะว่า” ในที่สุดเขาก็หันมา ก่อนจะ จ้องหน้าเธอ สายตาคู่นั้น มันไม่มีการ เคลื่อนไหว : “ผู้หญิงของฉันไม่ชอบ คุณ” “แต่คุณสัญญากับยายไปแล้ว ว่าคุณจะ ดูแลฉันไปทั้งชีวิต”

“ฉันแค่เคยสัญญาเอาไว้ ว่าจะดูแล ความปลอดภัยให้

ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะยาย เธอคิดว่า เธอ จะมีโอกาสมาอยู่ในสายตาของเขาแบบ ตอนนี้เหรอ ?

“อย่าพยายามมาขวางความสัมพันธ์ ของฉันกับอานหยาน ฉันไม่เอาชีวิตคุณ ก็ได้ แต่ฉันอยากให้คุณรู้เอาไว้ ว่าอะไร เรียกว่าตายทั้งเป็น ! ”

“คุณชายใหญ่มู่ ! ” กู้เวยจือเกือบจะ แผดเสียงออกมา !

“ฉันไม่ได้จะทำลายความสัมพันธ์ของ พวกคุณ เป็นเพราะกู้อานหยานมาหา เรืองฉัน เธอไม่ชอบฉัน ฉัน……..

“งั้นคุณก็ไม่ต้องไปเจอหน้าเธอตอนนี้ แล้วยั่วโมโหเธอ”

มู่บ้านเป่ยเดินออกจากห้องรับแขก ก่อน จะเดินไปทางห้องของตัวเอง

หลีเย่เดินขึ้นไปข้างบนแล้ว ขณะที่กู้ เวยจือกำลังจะตามขึ้นไปนั้น เขาจึงขวาง เธอเอาไว้

“คุณกู้ ชั้นบนไม่ใช่ที่ของคุณ เชิญลง ครับ”

“คุณชายใหญ่มู่ คุณอย่ามาทำอะไรที่ มันไม่ยุติธรรมขนาดนี้กับฉันนะ”

กู้เวยจือร้องไห้เป็นสายน้ำ “คุณเคย สัญญาว่าจะดูแลฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด เป็นเพราะกู้อานหยานกลั่นแกล้งคนอื่น เอง”

“ฉินอี้เห็นหมดทุกอย่าง กู้อานหยานจับ ฉันผลักลงกับพื้น เธอยังจะเตะฉัน อีก….……..

มู่จ้านเป่ยเปิดประตูออก ก่อนจะปิดประตู กระแทกเสียงดัง

สิ่งที่เธอพูด เกรงว่าจะไม่ได้เข้าหูเขา เลยแม้แต่นิดเดียว

“ทำไมคุณกู้ถึงถูกกลั่นแกล้งทั้งวันเลย วันต่อมาก็ถูกคนผลักล้มนับไม่ถ้วนอย่าง นั้นล่ะ ? ”

หลีเย่อยากจะขำ “หรือว่า คุณกู้กระดูก ไม่แข็งแรงเหรอ ? ” ?” “คุณหมายความว่าอะไร ? ” มู่บ้านเป่ย เดินไป ใบหน้าของกู้เวยจือเต็มไปด้วย ความน้อยเนื้อต่ำใจ

เธอจ้องหลีเย่ ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ำ ลง : “ถ้าจะให้ดีคุณอธิบายให้ฉันฟัง เดี๋ยวนี้”

“หรือว่าฉันยังพูดไม่ชัดเจนอีกเหรอ ? หรือว่า คุณกู้ฟังภาษาคนไม่เข้าใจ ?”

“คุณ……”

“คุณกู้ มีเรื่องมากมาย คุณชายน้อย ไม่ใช่ว่าไม่รู้ เพียงแต่ว่าไม่อยากจะ สนใจ”

“คุณ……”

“วันนี้ที่คุณชายน้อยทำโทษคุณหนูหก ไม่ใช่เพื่อคุณกู้คุณ แต่เพื่อคุณหนูหก เอง”

หลีเย่ยิ้มมุมปาก ก่อนจะจ้องเธอ สีหน้า ของเขา ดูเย็นชาน่ากลัว

“คุณหนูหกเป็นน้องสาวของคุณชาย น้อย ฉันขอเตือนคุณกู้ ว่าอย่าสำคัญตัว มากเกินไป”

“คุณ……” กู้เวยจือโกรธจนหน้าแดง “คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ? คุณกล้ามาพูด แบบนี้กับฉันเหรอ ! ”

“ฉันไม่สนว่าคุณอยู่ในฐานะอะไร แต่ ตอนนี้ คุณชายน้อยให้คุณลงจากตึกไป ถ้าเกิดว่าคุณไม่ฟัง ฉันไม่รังเกียจที่จะ โยนคุณออกไปให้นะ”

“นี่ ! ” เขาเดินเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นจริงๆ ด้วย !

กู้เวยจือกลัวมาก ผู้ชายคนนี้ ปกติตอนที่ อยู่ข้างกายคุณชายใหญ่มู่ ดูมีท่าทีเข้าหา ง่ายเสียด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้ เมื่อเขามีสีหน้าเคร่งเครียด มันดูน่ากลัวเหลือเกิน !

คนของคุณชายใหญ่มู่ ไม่มีใครที่ควรไป มีเรื่องด้วยเลย

ไม่รู้ว่าฉินอี้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว ตอนนี้ เธอ จะไปกล้ามีเรื่องกับหลีเย่ได้อย่างไร ?

“ฉันจะจำคุณเอาไว้ ! ”

เธอโกรธเป็นอย่างมากจนเดินกระทืบ เท้าไปทางลิฟต์อย่างรวดเร็ว เมื่ออยู่ในฐานะหลานของคุณท่านหญิง เธอไม่จําเป็นต้องคิดเรื่องราวที่ผ่านมาให้ ตัวเองน้อยใจไป

ต่อจากนี้ เธอเป็นคนมีหน้ามีตาของคุณ ชายใหญ่มู่แล้ว ใครที่กล้ามาแกล้งเธอ จะไม่ปล่อยไปเลยแม้แต่คนเดียว !
201973324_2970947359807409_921931581217155290_n


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ