บทที่ 415 ถ้าหากว่า คุณปู่อยากชดเชยจริงๆ

บทที่ 415 ถ้าหากว่า คุณปู่อยากชดเชยจริงๆ

ที่จริงแล้วความรู้สึกสังวรของคุณท่านไม่ได้แย่ เขารับรู้ได้ถึง กลิ่นที่ไม่ปกติอ่อนๆ แล้ว

เพียงแต่เพราะว่า คนหนึ่งคือลูกสาวของเขา อีกคนหนึ่งคือ หลานสาวเด็กดีของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สบายใจขนาดไหน ก็ไม่มีทางสงสัยว่าพวกเธอจะร่วมมือกันต่อต้านตัวเอง

กู้เวยจือยิ้มได้อ่อนโยนมาก คำพูด กลับเย็นชาเยือกเย็น

“คุณปู่ คุณปู่เคยพูดว่าบริษัทตระกูลกู้เป็นของหนูตั้งแต่แรก

ไม่ใช่หรอคะ?”

คุณท่านอึ้งไปเลย ไม่รู้ว่าเธอพูดแบบนี้ขึ้นมากันทันหัน หมายความว่าอะไร?

“คุณปู่ พรุ่งนี้ก็เป็นวันที่จัดงานเลี้ยงแล้ว แต่ว่าหนู ตอนนี้ยัง ได้เป็นอะไรเลย”

“หนูคือหลานสาวของคุณปู่ไง!” สถานะคุณหนูหลานของ ตระกูลกู้ จะพูดว่าไม่ได้เป็นอะไรได้ยังไง?

“แต่ว่าคนอื่นอาจจะคิดว่า หนูแค่เด็กเร่ร่อนที่ถูกรับเลี้ยงกลับมา”
“ใครกล้าคิดแบบนี้?” สีหน้าของคุณท่านแย่ลงทันที พูดด้วย ความไม่พอใจว่า “ใครที่พูดไปมั่ว?”

กู้เวยจือนั่งลงยังข้างๆเตียง จ้องเขาด้วยความตั้งใจ

แววตาแบบนี้ ทำให้หัวใจของคุณท่านรู้สึกแย่จริงๆ “เวยจือ หนูอยากพูดอะไรกันแน่? พูดกับคุณปู่ตรงๆ จะดีกว่านะ”

“คุณปู่เคยตอบตกลงว่า จะให้หุ้นส่วนกับหนู” ในเมื่อเขา อยากให้พูดตรงๆ งั้น เธอก็พูดให้ชัดเจนเลย

คุณปู่รีบพูดต่อว่า “ฉันเคยตอบตกลง นี่ก็วางแผนไว้ว่าหาก ถึงวันจันทร์แล้ว จะนัดทนายความมา แล้วโอนย้ายหุ้นส่วนให้ หนูไม่ใช่หรอ?”

“พรุ่งนี้คุณปู่ต้องแถลง ว่าหนูคือหลานสาวคุณปู่ ให้ทุกคนรู้ หนูคือคุณหนูหลานของตระกูลกู้”

กู้เวยจือไม่พอใจกับการกำหนดนี้ของเขาอย่างเห็นได้ชัดเจน

เธอพึมพำยิ้มไปหนึ่งที สีหน้ามีความเศร้า

นี่เทียบกับหลานสาวนอบน้อมอ่อนโยนที่อยู่ต่อหน้าเขาก่อน หน้านี้ ไม่เหมือนกันเลย
“คุณปู่ ถ้าหากพรุ่งนี้มีคนถามหนูว่า ในมือหนูมีหุ้นส่วนของ บริษัทตระกูลกู้เท่าไหร่ หนูควรจะตอบอย่างไร?”

คุณท่านไม่ได้พูดอะไร เงียบ

ความหมายของกู้เวยจือ เขาฟังเข้าใจแล้ว

ที่จริงแล้ว ถึงแม้ว่าจะโอนย้ายให้เธอตั้งแต่ตอนนี้ก็ไม่เป็นไร

สําหรับเขาแล้ว บริษัทตระกูลกู้ ไม่ช้าก็เร็วสุดท้ายก็เป็นของ

เธอ

แต่ว่า ใช้วิธีแบบนี้ เกลี้ยกล่อมเขาให้ออกทะเล แล้วพาเขามา ที่นี่โดยไร้สาเหตุ ก็เพราะว่าหุ้นส่วน

พูดไปพูดมาแล้ว ในใจเขาคุณท่านรู้สึกแย่มาก มีความรู้สึก

เหมือนตัวเองถูกวางกับดักไว้

และความรักในครอบครัวที่ควรมี กลับค่อยๆ อ่อนลง เพียง เพราะการหลอกลวงและการวางแผนในแต่ละครั้ง

แต่ว่า เธอเป็นลูกของจิ่งซี่ จะทำอะไรได้?

“เวยจือ งั้นหนู หวังว่าคุณปู่จะทำอย่างไร?”
คุณท่านถอนหายใจไปหนึ่งที ไม่สามารถทำอะไรได้ และ…….ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงมาก

กู้เวยจือได้นำใบเซนต์สัญญาที่เตรียมไว้ก่อนออกมาจริงๆ ด้วย แล้วส่งไปยังข้างหน้าเขา

“คุณปู่ หนูติดต่อกับทนายความเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณปู่มีหุ้น ส่วนของบริษัทตระกูลกู้30ส่วน ขอแค่คุณปู่เซนต์ชื่อตรงใบ เซนต์สัญญานี้ จากนี้ไป หนูก็คือคุณหนูหลานตระกูลกู้อย่าง ถูกต้องแล้วค่ะ”

แววตาของคุณท่านยิ่งมืดครึ้มไปใหญ่

แม้กระทั่งใบเซนต์สัญญาก็เตรียมไว้แล้ว!

ถึงแม้จะคิดไว้แล้วว่าจะให้เธอ แต่ว่า ตอนนี้มีความรู้สึก เหมือนกำลังถูกบังคับให้โอนย้ายอำนาจหุ้นส่วน ไม่ว่าเป็นใคร ใครก็ต้องรู้สึกแย่

คุณท่านกู้มองกู้เวยจือ ไม่ใช่สงสัย แต่แค่ เสียใจ

กู้เวยจือกลับขมวดคิ้ว ไม่พอใจแล้ว

“เป็นอะไรคะคุณปู่ หรือว่า คำพูดก่อนหน้านี้ที่คุณปู่พูด แค่ กล่อมหนู? คุณปู่ไม่ได้เห็นว่าหนูเป็นหลานสาวของคุณปู่!”
“เป็นไปได้ยังไง?” แต่ว่าคำพูดนี้ ไม่ได้ดูเป็นมิตรขนาดนั้น แล้ว

“ในเมื่อไม่ใช่ แล้วทำไมยังไม่เซนต์ชื่อล่ะคะ?” กู้เวยจือในวัน นี้ จะต้องให้เขาเซนต์ชื่อให้ได้!

คุณท่านถอนหายใจอีกครั้ง หยิบใบเซนต์สัญญามา แล้ว หยิบปากกา น

แต่หลังจากที่อ่านอย่างละเอียดแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปเลย

“หนูจะเอาหุ้นส่วนของฉันทั้งหมด? 30ส่วน?”

หรือว่า ก่อนหน้านี้ที่พูดกับเธอ ไม่ใช่สิบส่วนหรอ?

สิ่งที่เขียนไว้บนใบเซนต์สัญญาณ กลับเป็น30ส่วน!

เธอ….เธอกำลังคิดอะไรอยู่?

“เป็นอะไร? สามสิบส่วน มีปัญหาหรอคะ?”

กู้เวยจือกลับดูเหมือนไร้เดียงสามาก เอียงศีรษะจ้องเขา “คุณ ปู่ คุณปู่ไม่อยากให้?”

คุณท่านไม่รู้ว่าควรพูดอะไร 30ส่วน นี่คือจะเอาหุ้นส่วน ทั้งหมดในบริษัทตระกูลกู้ที่อยู่มือของเขา เอาไปทั้งหมด!
เธอ……โลภมากไปหรือเปล่า?

เห็นว่าเขาไม่ยอมเซนต์ชื่อสักที กู้เวยจือไม่พอใจแล้ว สีหน้า

ยิ่งอยู่ก็ยิ่งแย่

“คุณปู่ คุณปู่เคยพูดว่า ตอนแรกคุณพ่อของหนูจะสืบทอด บริษัทตระกูลกู้ของคุณปู่ต่อ แต่ว่าตอนนั้น เป็นเพราะความผิด ของคุณปู่ ถึงได้ทำให้คุณพ่อตาย!”

คุณท่านตกใจหนักมาก หันไปจ้องเธอทันที

ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึง เธอจะพูดคำพูดแบบนี้ออกมา!

“หรือว่าไม่ใช่หรอคะ? คุณปู่ ตอนนั้น คุณปู่ไม่ยอมให้คุณพ่อ กับคุณแม่หนูอยู่ด้วยกัน พวกเขาถึงได้แอบหนีไปด้วยกัน”

หนึ่งเดือนที่กู้เวยจืออาศัยอยู่ในบ้านกู้ ไม่ได้อยู่เปล่าๆ จริงๆ

เพื่อวินาทีนี้ เรื่องในตอนนั้น ก็ได้สืบมาพอคร่าวๆ บ้างแล้ว

“หลังจากที่รู้ว่าคุณพ่อแอบหนีไปแล้ว รู้ไหมคะว่ามีชีวิตอยู่ยัง ไง? คุณปู่ คุณปู่ไม่รู้สึกเสียใจเลยหรอคะ”

“เวยจือ ไม่ต้องพูดแล้ว” เขาเสียใจ เขาจะไม่เสียใจได้ อย่างไร?
มือของคุณท่านหยุดอยู่บนหัวใจ มีความรู้สึกอึดอัดที่หน้าอก

เล็กน้อย

“ทําไมถึงพูดไม่ได้? คุณปู่ คุณปู่ทำให้พ่อแม่ของหนูตาย ตอนนี้ ยังไม่ยอมให้หนูพูดอีก”

กู้เวยจ่อยิ้มอย่างเย็นชา ไม่ได้รู้สึกสงสารสีหน้าที่ซีดขาวลง ไปของเขาแม้แต่น้อยเลย

“ในเมื่อคุณปู่ทําแล้ว ก็ไม่ควรไม่ยอมรับ คุณปู่ ยอมรับว่าตัว เองติดค้างหนู ยากขนาดนี้เลยหรอ?”

“ฉันติดค้างกับหนู เวยจือ เรื่องพวกนี้ผ่านไปแล้ว ต่อจากนี้ คุณปู่จะรักและเอ็นดูหนูมากๆ”

เขาไม่อยากพูดถึงอีก คิดถึงอีก!

หัวใจเหมือนแตกสลายออก เจ็บปวดจนมึนไปหมด

เขาได้ติดค้างทั้งบ้านของพวกเขา นี่คือสิ่งที่เขาเสียใจมาก ที่สุดในชีวิตนี้ เป็นความเจ็บปวดที่ใหญ่ที่สุด

“คุณปู่รักหนู ก็แค่พูดอยู่ตรงปากหรอ?”

กู้เวยจือรู้สึกรังเกียจแบบพูดไม่ออก กับความรู้สึกผิดที่เขามี
“เวยจ๊อ…….

เขาไม่เข้าใจ ทําไมหลานสาวสุดที่รักของเขาถึงกลายเป็น แบบนี้กะทันหัน

หรือว่า ในใจของเธอเกลียดเขาขนาดนี้จริงๆ หรอ? เธอไม่ ยอมที่จะให้อภัยเขาจริงๆ หรือ?

“คุณปู่คะ ในเมื่อคุณปู่รู้สึกผิดต่อหนู ใบเซนต์สัญญาฉบับนี้ ทําไมถึงไม่ยอมเซนต์ล่ะคะ?”

กู้เวยจือลุกขึ้น มองเขาด้วยความดูถูก ภายในตา เต็มไปด้วย ความไม่พอใจและความเย็นชา

“คุณปู่ทำให้ทั้งบ้านของหนูเสียชีวิตกันหมด ถ้าหากว่าตอน นี้ แม้กระทั่งค่าชดเชยแค่นี้ก็ไม่ยอมออก งั้นความรักทั้งหมดที่ คุณปู่มีต่อพ่อของหนูกู้จิ่งซี่ ก็ไม่ได้มากมายอะไร

“ถ้างั้นต่อจากนี้ ก็ไม่ต้องพูดอีกแล้ว ปู่คิดถึงคุณพ่อหนู แล้ว หนูเป็นหลานของคุณปู่!”

“เพราะว่าอยู่ในใจคุณปู่ ทุกคน ต่างก็ไม่สำคัญเท่าตัวคุณปู่

เอง!”

คุณปู่ชะงักไปหนึ่งที หายใจหนักมากขึ้น
เขาค่อยๆ หายใจไปไม่กี่ที มองดูกี้เวยจือ รู้สึกสงสารเสียใจ หรือว่ารู้สึกเจ็บใจ ตัวเองก็ไม่รู้

มองดูใบเซนต์สัญญาในมืออีกครั้ง หัวใจ ก็สั่นขึ้นมาทันที รู้สึกแย่ด้วย

“คุณปู ถ้าหากคุณปู่อยากชดเชยจริงๆ งั้นก็เซนต์เถอะ”

เสียงของกู้เวยจือ ยังคงดังอยู่ที่ข้างหูของเขา ถึงขั้นวนเวียน อยู่ในใจเขา

เหมือนกับเสียงของปีศาจ ที่วนเวียนอยู่ในใจไม่หยุดยั้ง อยู่ แต่ในสมอง ไม่ยอมหายไป

“คุณปู่คะ ไม่ต้องลังเลแล้ว คุณปู่เคยพูดว่าจะรักหนู เคยพูด ว่าอยากจะชดเชยให้หนู ไม่ใช่หรอ?”

ปากกากแท่งหนึ่งยัดเข้าไปในมือของคุณปู่ ใบเซนต์สัญญา ฉบับนั้น ก็ถูกดันเข้าไปยังข้างหน้าของเขาอีกครั้ง

กู้เวยจือดึงมือของเขาขึ้นมา วางอยู่บนใบเซนต์สัญญา

หัวปากกา จดจ่ออยู่ตรงที่ให้เซนต์ชื่อ

เธอยิ้มที่มุมปาก จ้องดูดวงตาที่ไม่ค่อยเปล่งประกายของคุณ ท่าน
“คุณปู่ เซนต์เถอะค่ะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ