บทที่161 คุณชายน้อยเชิญคุณไป
บทที่161 คุณชายน้อยเชิญคุณไป
“คุณพูดอะไร ? คุณจะไล่ฉันไป ? ”
ซินได้ยิน ทันใดนั้นก็ตะลึง
แต่แป๊บหนึ่ง เธอก็คลานขึ้นมา จ้องอานหยานอย่างหยิ่ง ผยอง : “คุณมีสิทธิ์อะไร ? ”
คุณท่านหญิงอยากจะพูดอะไรสักหน่อย ยังไงซะ ซินก็อยู่ ข้างๆตัวเองมาหลายปี มีความรู้สึกให้ต่อกัน
แต่ การแสดงของซินเมื่อกี้ แปลกใจอีกแล้วจริงๆ
บวกกับ เธอไม่มีมารยาทต่ออานหยาน ในใจคุณท่านหญิงก็ ไม่พอใจเล็กน้อย
ซินกลับไม่รู้สึก กู้อานหยานคนนี้จะมีอำนาจอะไรในตระกูลมู่
เธอมองคุณท่านหญิง หน้าหม่นลง : “คุณท่านหญิง ฉันกับ คุณหนูเวย อดีกันมาก คุณหนูเลย อชอบฉันมาก ถึงจะไล่ฉันไป ก็ควรจะให้คุณหนูเวยจือมาตัดสินด้วยหรือเปล่า ? ”
พอพูดถึงกู้เวยจ๋อ คุณท่านหญิงก็ไม่กล้าพูดอะไร แค่เวยจือชอบ ต้องการ นอกจากเป่ย เธอก็ยอมให้เธอทั้งนั้น
คุณท่านหญิงกำลังจะขอร้องให้ซิน กู้อานหยานกลับพูด อย่างเยือกเย็น : “กู้เวยจืออยู่ในสถานะในไหนตระกูลมู่เห รอ ? ฉันจะเลิกจ้างคนรับใช้คนหนึ่ง ต้องขอความเห็นขอ งกู้เวยจือด้วย ? ”
“เธอคือคนที่ …..คนที่คุณท่านหญิงชอบที่สุด ! ”
ซินมีกู้เวยจือสนับสนุนอยู่ด้านหลังของตัวเอง กลัวกู้อานห ยานตรงไหน ?
“อานหยาน…..คุณท่านหญิงถุงมือของกู้อานหยาน อยากจะ พูดอะไร
กู้อานหยานกลับสีหน้าจริงจัง พูด : “คุณย่าคะ ฟังฉันนะ เมื่อ การกระทำคนรับใช้คนนี้แปลกประหลาด คุณจะให้เธออยู่ไม่ ได้”
“อานหยา…….
“ย่าคะ ครั้งนี้ คุณต้องฟังฉันค่ะ ! “กู้อานหยานเพิ่มน้ำเสียง คุณท่านหญิงมองเธอ ทันใดนั้น เหมือนกับมองเห็นชิงชิง ตอนชิงชิงไม่มีความสุข ตอนที่เธอจริงจัง ก็มีท่าทีแบบนี้ คุณท่านหญิงไม่พูดอีก แบบนี้ ก็คือยอมให้กู้อานหยาน จัดการเรื่องนี้
ซินรีบพูด : “คุณท่านหญิง ฉันคือคนรับใช้ที่คุณหนูเวยจือช อบที่สุด คุณจะไล่ฉันไปไม่ได้ คุณหนูเวยจือจะไม่พอใจได้
นิ้วมือคุณท่านหญิงขยับ กู้อานหยานกลับใช้แรงกุมมือเธอ แน่นๆ
“พวกคุณ”เธอมองบอดี้การ์ดสองคน พูดเสียงขรึม : “เฝ้าดู เธอเก็บของ แล้วก็จับตาดูเธอไปเอาค่าคอมมิชชั่นของตัวเอง ที่พ่อบ้าน จากนั้น ส่งไปที่ตระกูลมู่ ไม่ให้กลับมาอีก
“ครับ ! “คุณท่านหญิงดูฟังกู้อานหยานแล้ว คำพูดของกู้อาน หยาน แน่นอนว่าพวกบอดี้การ์ดไม่กล้าไม่ฟัง
ยังไงก็เป็นคู่หมั้นของคุณชายน้อย ในตระกูลนี้ ยังมีตำแหน่ง
ซินถูกพวกเขาจับ ส่งกลับไปที่ห้องคนรับใช้ ระหว่างทาง ยัง ร้องเสียงดัง : “คุณท่านหญิง คุณท่านหญิง ! ”
“คุณท่านหญิง คุณทำกับฉันแบบนี้ คุณหนูเวยจือไม่พอใจ แน่ ! คุณเวยจือจะไม่โกรธแน่นอน ! คุณท่านหญิง !”
“คุณท่านหญิง…… “ซินรู้ว่าคุณท่านหญิงไม่สนใจตัวเอง ก็ร้อง เสียงดังสุดๆ : “คุณหนูเวยจ๋อ คุณหนูเวย อช่วยฉัน คุณท่าน หญิงจะไล่ฉันไป คุณหนูเวยจ๋อ……
เสียดาย หลังจากที่กู้เวยจือไปจากที่นี่ ก็กลับไปที่ห้องพักว่าง เจียงเก๋อนานแล้ว จึงไม่ได้ยินทีเธอเรียก
พอพวกเขาออกไปไกล ในลานที่มุมนี้ ก็เหลือแค่คุณท่าน หญิงกับกู้อานหยานสองคน
กู้อานหยานนั่งยองๆที่หน้ารถเข็นของเธอ เงยหน้ามอง
ใบหน้าของแก่ๆของเธอ
สําหรับความทรงที่ไม่มีความสุขครั้งที่แล้ว ทั้งสองไม่ได้พูด ถึงอีก
“ช่วงนี้โอเคไหม ? เป่ยดีกับคุณไหม ? “คุณท่านหญิงจับมือ ของเธอ เศร้าอย่างแปลกๆ
ครั้งที่แล้วเพราะกู้เวยจือได้รับบาดเจ็บ ในใจเธอร้อนรน และ ก็ไม่รู้พูดตำหนิคำพูดของอานหยานหรือไม่
แต่ เธอทั้งอานหยาน มันคือความจริง
ตอนนั้นร้อนใจมากจริงๆ ตอนนี้กลับไปคิดดู ทันใดนั้นก็ปวด ใจอีกครั้ง
ตอนที่อานหยานถูกทิ้ง เสียใจใช่ไหม ?
“ย่ารู้ จะต้องไม่ใช่ค……..
“ผ่านไปหมดแล้ว ย่าคะ ฉันสบายดีมาก ไม่มีปัญหาอะไรทั้ง นั้น
คุณท่านหญิงถอนหายใจเบาๆ จับมือเธอแน่น : “อานหยาน เข็นย่าไปรอบๆเถอะ”
ทั้งสองไปที่ใต้ร่มเงา มองลมรอบๆ แล้วก็มีความรู้สึกของช่วง เวลาที่ดี
ระหว่างทาง ไม่มีใครพูดทั้งนั้น และก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
กู้เวยจือก็เหมือนกับกำแพงที่กั้นทั้งสองไว้ ชัดๆว่ามีอะไร มากมายที่อยากพูด สุดท้าย คำพูดเดียวกับพูดไม่ออก
เดินไปสิบนาทีได้ กู้อานหยานก็พูดทันที : “ย่าคะ ฉันส่งคุณ กลับไปไหมคะ ?
ไล่ซินไปแล้ว พ่อบ้านก็ต้องหาคนรับใช้มาให้คุณท่านหญิง อีกครั้ง
ถึงตอนนั้น คุณท่านหญิงอาจจะต้องใช้เวลาปรับตัวสักพัก
รีบกลับไป ไม่แน่ทางพ่อบ้านอาจส่งคนมาแล้ว
“อานหยาน คุณยังจะมาเยี่ยมย่าอีกไหม ? ”
คุณท่านหญิง ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไร ก็แค่จู่ๆ ในใจก็ไม่ค่อยสบายใจ
ก็เหมือนกับมีลางสังหรณ์เธออาจไม่มาอีก
อ่านหยามหน้าลง สายตาหม่นลงเบาๆ
เธอเคยคิดจริงๆ แค่คุณท่านหญิงดีขึ้น ที่ตระกูลมู่นี้ ต่อไปเธอ อาจจะนาน้อยลงจริงๆ
อยู่ใกล้เธอมาก อาจไม่ใช่เรื่องดี
ชาติก่อนเวยจอกับคนที่อยู่เบื้องหลัง คนที่ต้องรับมือ ทั้งหมด แทบจะเกี่ยวข้องกับเธอ
และพวกเขาต่างไม่จบด้วยดี
แต่ตอนนี้ คุณท่านหญิงมองสายตาเธอ น้ำเสียงที่หายไป แบบนี้ กลับทำให้เธอรู้สึกผิดปกติ
………มาเยี่ยมคุณบ่อยๆค่ะ”สุดท้าย เธอก็รับปากไป คุณท่านหญิงพยักหน้า กวาดอารมณ์ขุ่นมัวเมื่อกี้ไป
เงยหน้ามองเธอพูด : “อานหยาน ช่วงนี้ อยู่กับเป่ยดีหรือ
ไม่ ? ”
“ดีมาก”ตอบไปแบบนี้โดยไม่คิด
คุณท่านหญิงไม่สงสัยเขา พูดขำๆ : “เป่ยคือคนดี ไม่ว่ายังไง พวกคุณต้องไปด้วยดี
“อือ”
กู้อานหยานพาคุณท่านหญิงกลับไปที่ห้องด้านหลัง พ่อบ้าน พาคนรับใช้สาวสองสามคนเขาเข้าเอง ให้คุณท่านหญิงเลือก จริงๆด้วย
ส่วนทําไมกู้อานหยานต้องไล่ซินไป พ่อบ้านไม่รู้ และก็ไม่คิด
จะถาม
คนรับใช้ของตระกูลมู่อย่างน้อยร้อยคนขึ้นไป มากมาคนหนึ่ง ก็ไม่มากไป น้อยไปคนหนึ่งก็ไม่น้อยไป
สำหรับเขาแล้ว ก็แค่เรื่องที่ไม่มีปัญหา
หลังจากกู้อานหยานลาคุณท่านหญิง ก็จะออกไปทันที
ในลานนั้น กลับมองไกลๆเห็นหลีเยี่ยืนอยู่ตรงข้างหน้าไม่ ไกลนัก เหมือนกําลังรอใคร
ไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรทั้งนั้นกับคนของคุณชายใหญ่มู่อีก กู้ อานหยานจึงละทางนั้น แล้วเดินทางอื่นไปที่ประตูใหญ่
หลีเย่คิดไม่ถึงว่าเพื่อจะหลบหนีตัวเอง คุณผู้หญิงจึงเดินไป ทางอื่น
หลังจากตะลึง ก็ตามเข้าไปทันที : “คุณผู้หญิง ! รอก่อน ครับ”
กู้อานหยานเม้มปาก เก็บอารมณ์ตัวเองเรียบร้อย จึงหันไปยิ้ม ให้เขา : “หลีเย่ มีอะไรไหม ? ”
ท่าทางของหลีเย่ดีต่อเธอเสมอมา ทั้งที่เขาเป็นคนของคุณ ชายใหญ่มู่นี้ ที่จริง กู้อานหยานไม่มีเหตุผลที่ต้องเย็นชากับ เขา
ทะเลาะอะไร อดีตก็ผ่านไปแล้ว อย่าให้เพราะตัวเองกับคณ ชายใหญ่ ทะเลาะกัน ก็ไม่โกรธคนอื่น
ท่าทีเธอดีต่อตัวเองขนาดนี้ สําหรับหลีเย่แล้วเกินความคาด
หมาย
เดิมที่คิดว่าเธอทะเลาะกับคุณชายน้อยขนาดนั้น จะต้องชัก สีหน้าให้ตัวเองแน่
“ไม่ ไม่มีอะไรครับ ก็คืออยากบอกคุณผู้หญิง คุณชายน้อย ยังอยู่ที่ห้องพักว่างเจียงเก๋อ คุณผู้หญิงจะไปดื่มชากับคุณชาย น้อยสักหน่อยไหมครับ ? ”
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ชอบดื่มชา”กู้อานหยานพูดปฏิเสธ
“งั้น ดื่มกาแฟสักหน่อย…..
“ฉันก็ไม่มีนิสัยดื่มกาแฟเหมือนกัน”
กู้อานหยานไม่รู้ว่าทำไมเขามาพัวพันตัวเอง แต่ครั้งที่แล้ว ภาพที่คุณชายใหญ่มู่ให้เธอไป เธอยังจำได้ดี
“ฉันยังมีธุระ ไปก่อนนะ ! “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
