บทที่ 304 ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด
บทที่ 304 ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด
กู้อานหยานเองก็ไม่รู้ว่า กระเพาะของตัวเองนั้นอ่อนแอแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่
เธอแค่มองอาหารที่ไม่น่ากินก็เท่านั้น แต่กลับอ้วกเป็นเวลา
นาน
และที่สําคัญคือ เนื่องจากในกระเพาะไม่มีอาหารเลย เธอจึง อาเจียนแบบไม่มีอะไรออกมา
ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะอาเจียนเสร็จ เธอจึงได้ไปเปลี่ยน เสื้อผ้า แล้วสุดท้ายก็เลือกสั่งกับข้าวมากินเอง
เมื่อดึกมากแล้ว คุณชายรองเจียงก็กลับไปอาบน้ำที่ห้องของ ตัวเอง เธอจึงนำนามบัตรที่อยู่ในกระเป๋าออกมา และโทรไปที่ เบอร์ของหยางอี
“นายช่วยฉันสืบหาต่งฉวนซิงของสำนักงานนักสืบฉวนซิงให้
นี้คือทางออกทางแรกที่เธอคิดออกตอนอยู่ริมทะเล หลังจาก ที่เธอตื่นขึ้นมาแล้ว
เธอหานามบัตรนี้เจอในชั้นลอยหนังสือของคุณท่านหญิงนั้นก็หมายความว่า คุณท่านหญิงเคยไปหาสำนักงานนักสืบ เอกชนแห่งนี้
ในตอนแรกๆ คุณท่านหญิงไม่รู้จักกู้อานหยานเลย
ก็กล่าวได้อีกนัยหนึ่งว่า ตามผลที่สำนักงานนักสืบนี้หาให้กับ คุณท่านหญิง คนที่คุณท่านหญิงต้องการจะตามหาก็คือเธอ
แล้วก็ สืบหาคนนี้ให้ฉันด้วย”
สองวันหลังจากวันสุดสัปดาห์ กู้อานหยานก็วางแผนเรื่องของ เจียงซื่อกรุ๊ปเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอจึงได้ออกไปข้างนอกกับ หยางอี
“ก่อนหน้านี้สามเดือนต่งฉวนซิงคนนั้นได้รับเงินก้อนใหญ่ ก้อนหนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็ออกไปเที่ยวที่ต่างประเทศ แล้ว สำนักงานนักสืบแห่งนี้ก็ถูกปิดลง และสำนักงานของพวกเขาก็ ถูกขายไปแล้ว”
“เงินก้อนใหญ่?”มือของกู้อานหยานที่เลื่อนโทรศัพท์อยู่หยุด ชะงักทันที แล้วหันไปมองใบหน้าด้านข้างของเขา
“ใช่ แต่แกวางใจได้นะ เพราะว่าฉันช่วยแกสืบหาแล้ว เงิน ก้อนนั้นเป็นเงินที่โอนภายใต้ชื่อของคุณท่านหญิงจริงๆ”
กู้อานหยานขมวดคิ้วแน่น แล้วจ้องมองไปที่ใบหน้าของเขา: “ถ้าเป็นแบบนี้ก็หมายความว่า การที่เขาออกไปนอกประเทศ นั้นเป็นความต้องการของคุณท่านหญิง”
ต้องเป็นเพราะว่าคุณท่านหญิงไม่ต้องการให้คนในตระกูลมู่ รู้เรื่องนี้แน่นอนเลย โดยเฉพาะคุณท่านมู่ ดังนั้นจึงนำเงินก้อน ใหญ่ให้และให้ต่งฉวนซิงออกนอกประเทศไป
พูดว่าไปเที่ยว แต่ในความเป็นจริงก็คือจะไม่กลับมาเป่ยหลิง ภายในระยะเวลาสั้นๆ
คุณท่านหญิงไม่อยากให้คุณท่านรู้ถึงการมีอยู่ของหลานสาว ตัวเองตั้งแต่แรก
เพราะเธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน กู้อานหยานเลยเข้าใจความ รู้สึกของคุณท่านหญิง เธอกลัวว่าคุณท่านจะไม่ชอบหลานสาว ของตัวเอง
แต่คุณท่านหญิงก็ไม่สามารถทำเป็นไม่สนใจหลานสาวของ ตัวเองได้เหมือนกัน ก็เลยคิดหาวิธี ทำให้คุณชายใหญ่มู่และ เธอหมั้นหมายกัน
คุณท่านหญิงอยากให้หลานสาวของตัวเองกลับมาอยู่ข้างๆ เธอ และการรับกลับมาอยู่ที่ตระกูลมู่ก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว
และนี่ก็สามารถอธิบายได้ว่า ทําไมตั้งแต่ชาติที่แล้วจนถึง ชาตินี้ คุณท่านหญิงถึงต้องบังคับให้คุณชายใหญ่มู่หมั่นกับเธอ
คุณท่านหญิงได้ทำทุกอย่างเต็มที่ เพื่อหลานสาวของตัวเอง
จริงๆ
“หยานหยาน คนที่เขาสืบได้ต้องเป็นแกแน่นอน ไม่อย่างนั้น ตอนหลังๆคุณท่านหญิงก็คงไม่แสดงออกมาแบบนั้นหรอก”
หยางอีจับพวงมาลัยไว้ แล้วพูดด้วยความแน่วแน่: “หยานห ยานแกไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะช่วยแกตามหาต่งฉวนซิงให้ เจอเอง!”
กู้อานหยานพยักหน้า ด้วยอารมณ์ที่เริ่มสงบลงแล้ว
ศัตรูที่พวกเขาจะต้องเผชิญมันแข็งแกร่งเกินไป แม้แต่ข้อมูล ในระบบก็สามารถเปลี่ยนได้ แล้วยังจะมีอะไรที่พวกเขาไม่ สามารถทำได้อีก?
ถ้าเป็นคนอื่นตอนนี้ก็คงยอมแพ้ไปแล้ว
แต่เธอจะไม่ยอมแพ้ ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!
“หยางอี นายต้องระวังตัวด้วยนะ เพราะฉันไม่รู้ว่าพวกมัน กำลังจ้องทำร้ายนายอยู่หรือเปล่า”
“กลางวันแสกๆแบบนี้พวกมันจะกล้าทำอะไร? แกไม่ต้องเป็นห่วง มันไม่มีอะไรหรอก”
รถของพวกเขามาจอดอยู่ข้างๆของถนนสายหนึ่ง หยางอีเป็น คนลงไปก่อนแล้วกู้อานหยานก็ค่อยตามลงไป
“เธออาศัยอยู่ที่นี่เหรอ?”สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนจะอยู่ห่างไกล เล็กน้อย บริเวณรอบๆมีร้านอาหารเล็กๆ นอกจากนี้ยังมีร้าน เสื้อผ้าแบรนด์ราคาถูกต่างๆ
“เธอทำงานอยู่แถวๆนี้ เดี๋ยวฉันขอไปดูก่อน….……” อยู่ๆคำพูด ของหยางอีก็หยุดลงทันที เพราะว่าเขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ ข้างหน้าของเขา
ตอนผู้หญิงคนนั้นมองเห็นหยางอีเธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ แต่หลังจากที่เห็นกู้อานหยานที่ยืนอยู่ด้วยกันกับหยางอี สีหน้า ของเธอก็เปลี่ยนไปทันที และรีบหมุนตัวเดินไปทันที
“เธอคนนั้นแหละ! หยางอีรีบไปตามเธอกลับมา! ” กู้อานหยาน
รีบพุ่งไปข้างหน้าทันที
ความเร็วของหยางอีนั้นเร็วกว่าเธอเยอะ แค่แป๊บเดียวเขาก็ วิ่งผ่านเธอไป แล้วขวางผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าให้เข้าไปอยู่ในมุม ของถนนทันที
“คุณจะทำอะไร? ถ้าคุณ…….คุณกล้าเข้ามา ฉันจะร้องให้คน ช่วยจริงๆด้วย!” ผู้หญิงคนนั้นพูดเสียงหนักแน่น
“ผมไม่ได้ต้องการจะทำอะไร แต่เธอมีเรื่องอยากจะคุยกับ คุณ”
หยาง มองกู้อานหยาน เดินเข้ามา โดยไม่ได้แสดงสีหน้า
ใดๆ
เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นกู้อานหยาน เธอก็หันสายตาหนีทันที: “พวกคุณจําผิดคนแล้วล่ะ ฉันยังต้องกลับไปทำงานหลบไป!”
“คุณจะหลบไปถึงเมื่อไหร่กัน?” กู้อานหยานเพิ่มความเร็วของ การก้าวเท่าแล้วรีบเดินเข้ามาหาเธอ
เธอไม่รู้ว่าสองสามวันมานี้เธอเป็นอะไร เธอรู้สึกเหมือน ร่างกายจะไม่ค่อยสบาย แค่เธอเดินเร็วขึ้นมาเล็กน้อย ก็เริ่ม รู้สึกหายใจไม่ทันแล้ว
เมื่อก่อนไม่ได้อ่อนแอขนาดนี้นี่เ
กู้อานหยานไม่ได้สนใจความอ่อนแอที่เกิดขึ้น เธอจ้องไปที่ ซินด้วยสีหน้าที่นิ่ง
ทำไมเธอถึงไม่กล้ามองหน้าฉัน? นี่เธอกลัวความผิดอยู่ใช่ “ ไหม? ซินเธอทำได้ทำผิดต่อฉันจริงๆด้วย!”
“ฉันไม่ได้ทำ!” ผู้หญิงคนนี้ คือซินคนใช้ที่ถูกเธอไล่ออกจาก ตระกูลมู่จริงๆด้วย
ซินมองมาที่เธอ และพูดขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ: “ฉันมีอะไร ที่ต้องรู้สึกผิดต่อคุณอย่างนั้นเหรอ? เป็นคุณเองที่เป็นคนไล่ ฉันออกจากตระกูลมู่ มันต้องเป็นคุณที่รู้สึกผิดต่อฉันไม่ใช่เห รอ?”
เธอเป็นคนที่ช่วยกู้เวยจือจัดการกับคุณท่านหญิง เธอคือ หนอนบ่อนไส้ที่กู้เวยจือส่งให้อยู่ข้างๆของคุณท่านหญิง!”
สีหน้าที่เปลี่ยนไปของซิน ไม่นานก็กลับมาเป็นสีหน้าที่ดูไม่ สนใจอะไรเหมือนเดิม: “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่ กู้อาน หยานตอนนี้คุณไม่ใช่คุณผู้หญิงของตระกูลมู่แล้ว และฉัน ก็ไม่ใช่คนใช้ของตระกูลมู่แล้วเหมือนกัน คุณมีสิทธิ์อะไรมา ถามฉัน?”
“ก็สิทธิ์ที่ฉันมีหลักฐานเรื่องที่เธอสมรู้ความคิดกับกู้เวยจือไง”
สีหน้าของซินเปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยบน ใบหน้าของเขา ก็ไม่สามารถรอดพ้นจากสายตาของกู้อานห ยานไปได้
ซินเป็นหนอนบ่อนไส้ที่กู้เวยจือส่งให้อยู่ข้างๆคุณท่านหญิง จริงๆ ตอนนั้นเธอก็รู้สึกแล้วว่าซินคนนี้ดูแปลกๆ
คนใช้ธรรมดาๆคนหนึ่ง ไม่สามารถมีความกล้าถึงขนาดทำ อะไรไม่เกรงใจเจ้าของบ้านแบบนี้ได้
ที่แท้ เพราะว่ามีคนค่อยหนุนหลังที่เอง
“กู้อานหยาน คุณอย่ามาใส่ร้ายป้ายสีกันแบบนี้นะ ตอนนี้ฉัน ออกมาจากตระกูลมู่แล้ว คุณอย่าคิดที่จะทำอะไรฉันอีกนะ”
แต่กู้อานหยานกลับไม่ได้สนใจคำพูดของเธอ และถามออก ไปอย่างไม่แยแส: “กู้เวยจือให้เงินเธอเท่าไหร่?”
“ฉัน…….ฉันไม่เคยรับเงินอะไรจากเขา!” ซินพูดเสียงดังขึ้นมา
“ถ้าเธอไม่กลัวความผิด แล้วเธอจะพูดเสียงดังท่าไม?” หยาง อีหัวเราะในลำคอ และพูดอย่างไม่แยแส: “รับหรือไม่ได้รับเงิน แค่ฉันไปตรวจสอบก็รู้แล้ว”
“คุณจะไปตรวจสอบอะไรได้?”
“เขาสามารถตรวจสอบได้ทุกอย่าง รวมถึงญาติของเธอที่อยู่ ที่หลิงโจว และก็รวมถึงลูกสาวคนเดียวของเธอด้วย
“คุณพูดว่าอะไรนะ?” คำพูดของกู้อานหยาน แทบจะทําให้ซิ นกระโดดขึ้นมาทันที
เธอรู้ได้ยังไง? ทำไมเธอถึงรู้
“เธอเป็นคนที่ระมัดระวังมาก ถึงขนาดอดทนไม่ไปหาเขาได้ คนทั่วไปก็คงไม่รู้ ว่าตอนเธออายุสิบเจ็ดเธอก็มี……
“คุณหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ! คุณหยุดพูดเดี๋ยวนี้! ฉันไม่ได้ทำ ฉัน ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง! ”
บินตกใจมาก เธอแทบจะกระโจนไปปิดปากของกู้อานหยาน ทันที
หยางอีผลักเธอกลับไปที่เดิม: “ไม่ต้องกังวล ตอนนี้ยังไม่มี ใครรู้เรื่องนี้”
“พวกคุณต้องการจะทำอะไรกันแน่?” ซินทั้งโกรธทั้งกังวล จน น้ำตาแทบจะร่วงลงมาแล้ว
จะมีใครรู้เรื่องที่เธอมีลูกสาวไม่ได้!
ตอนนี้เธอมีแฟน แล้วถ้าหากแฟนของเธอรู้เรื่องนี้ เขาต้องเลิก กับเธอแน่นอน!
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะทำให้เธอลำบากใจหรอกนะ ขอแค่เธอ ซื่อสัตย์ ฉันก็จะไม่บอกเรื่องนี้กับแฟนของเธอ
ความเห็นอกเห็นใจของกู้อานหยาน แทบจะหมดไปตั้งแต่เมื่อ ชาติก่อนแล้ว
คนพวกนี้เคยหลอกลวงคุณท่านหญิงมาก่อน การที่เธอไม่ เปิดโปงทุกอย่างมันก็ถือว่าเธอเมตตามากแล้ว
“บอกฉันมา ว่าวันที่กู้เวยจือใส่เสื้อผ้าของซางชิงแล้วมา ปรากฏต่อหน้าของคุณท่านหญิงวันนั้น ก่อนที่ฉันจะมามันเกิด อะไรขึ้นกันแน่? พวกเธอได้ทำอะไรกับคุณท่านหญิง?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
