ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่101 ผู้ชายบนเตียงคนนั้น



บทที่101 ผู้ชายบนเตียงคนนั้น

บทที่101 ผู้ชายบนเตียงคนนั้น

“กู้อานหยานล่ะ ? เพิ่งจะเห็นว่าเธอขึ้น ข้างบนเอง ! ”

“หรือว่าอยู่ในห้องของแขกเหล่านี้ เปล่า ? เธอยังต้องอยู่แน่นอน !

“จะปล่อยให้เธอหนีไปไม่ได้นะ ! ไปดูประ วัติการเช็กอินสิ ห้องที่ว่างอยู่ เช็กให้ หมด !

“แต่ว่า ไม่กลัวว่ามันจะ…….ผิดกฎหมายเห

รอ ? ”

“นังแพศยานั่นนอกใจ ทำผิดต่อคุณชาย ใหญ่มู่ ใครจับเธอไปหาคุณชายใหญ่มู่ได้ ก็ จะถือว่าสำเร็จ ! ” “ใช่ ! รีบไป ! ”

บางคนรีบเข้าไปเช็กคอมพิวเตอร์ของทาง โรงแรม เพื่อดูประวัติการเช็กอิน

บางคนกลับพลิกแผ่นดินหา : “ประตูบาน นี้ไม่ได้ล็อก ! ”

ภายในไม่นาน ก็มีคนสิบกว่าคนไปกอง รวมกัน แถมยังมีอีกสิบกว่าคนตามหลังมา ด้วย

เสียงประตูถูกเปิดออกอย่างเต็มแรง ทุก คนก็กรูกันเข้าไป !

“กู้อานหยาน ออกมาเดี๋ยวนี้ !

ถึงแม้ว่าจะเป็นการบุกรุกแบบผิดกฎหมาย แต่ว่า ขอแค่ทุกคนกรูกันเข้าไปพร้อมๆ กัน พวกเขาไม่กลัวได้รับโทษเลยแม้แต่น้อย ถ้าเกิดว่ากู้อานหยานซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริงๆ คงจะสนุกน่าดู !

ครั้งนี้ ถ้าจะต้องตายกันหมดอย่างน้อยก็ อยากจะได้ครอบครองนังตัวดีของคุณชาย ใหญ่มู่ !

บนเตียงใหญ่ในห้อง มีร่างของทั้งสองคน กำลังพัวพันกันอยู่

หลังจากที่ทุกคนเข้าไป กิจกรรมของทั้ง สองคนก็หยุดลง ชายที่อยู่บนเตียงลุกขึ้น นั่ง ก่อนจะมองคนที่ปรี่เข้ามา

หล่อมาก!

หล่อจนแทบจะหยุดหายใจ !

หล่อจนทำให้พวกเธอหายใจติดขัดกัน

เลยทีเดียว คนที่อยู่ข้างหน้าสุดเอามือทาบหน้าแก ก่อนจะเบิกตาโผลงมองชายที่อยู่บนเตียง ก็ต้องตกใจจนอ้งค้างไปเลย

แต่ว่า บนเตียงของชายคนนั้น ทําไมถึงมีผู้ หญิงอยู่ด้วยนะ ?

นังแพศยาคนไหน ถึงได้กล้ามาขึ้นเตียง กับชายที่หล่อขนาดนี้ ? ไม่อยากจะมีชีวิต อยู่ต่อแล้วหรือไง !

ในที่สุดผู้หญิงที่อยู่บนเตียงก็ลุกขึ้นมา จากนั้นจึงยื่นมือออกมา เพื่อจัดชุดคลุมอาบ น้ำที่เปิดออกให้ดูเรียบร้อยเหมือนเดิม

ใบหน้าของเธอ ที่กำลังจัดแจงชุดอาบน้ำ ให้นั้น ดูไม่ได้ตกอกตกใจเลยแม้แต่น้อย

กู้อานหยาน ! เป็นคนที่พวกเขากำลังหา อยู่ แต่กลับหาไม่เจอนี่ ! “นังแพศยา ! มายั่วยวนผู้ชายอยู่ที่โรง แรมจริงๆ ด้วย !

ไม่ใช่ เทียนโย่วก็ไม่เป็นไร ขอแค่เป็น ผู้ชายก็พอสินะ !

หญิงที่อยู่ข้างหน้าสุด รีบหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมา ก่อนจะถ่ายรูปเอาไว้

หลักฐานมัดตัว ครั้งนี้ นังแพศยากู้อานห ยานจะทำอะไรได้อีก ?

มาอยู่กับผู้ชายสองต่อสอง ข่าวนี้ต้องแพร่ กระจายไปทั่วแน่นอน !

“แต่เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน” คนที่มากับเธอดึงมือ เธอเอาไว้ ก่อนจะพูดเบาๆ ว่า : “เขา ไม่ใช่…..ไม่ใช่คุณชายใหญ่มู่เหรอ ? ”

ในเมืองเป่ยหลิง คนที่รู้จักมู่บ้านเป่ยนั้นมี มาก เขาเป็นคนใหญ่คนโตที่รู้จักกันทั่วไป แทบจะไม่เคยมีใครไม่เคยได้ยินชื่อคุณชาย

ใหญ่มู่เลย

แต่ว่า เพราะว่าคุณชายใหญ่มู่ไม่ชอบลง ภาพตามนิตยสารใดๆ คนที่เคยเจอเขา จริงๆ เลยไม่เยอะมาก

แต่ก็มักจะมีคนที่รู้จักเขาอยู่เสมอ

“เขาคือ…..คุณชายใหญ่มู่จริงๆ ด้วย !

คุณชายใหญ่มู่นี้ ทำให้ผู้หญิงที่ยืนอยู่ทาง ด้านหน้ามือสั่น ก่อนจะปัดโทรศัพท์ตกลง ไปกับพื้น

“เป็นไป……ได้อย่างไร ? ทำไมถึงเป็น…….….. คุณชายใหญ่มู่ได้ล่ะ ? เป็นไปได้ อย่างไร ? ”

กู้อานหยานเปิดห้องในโรงแรม เพื่อคุณ ชายใหญ่มู่งั้นเหรอ ?

มู่บ้านเป่ยมาอยู่ที่โรงแรมระดับกลางแบบ นี้งั้นเหรอ ? เป็นไปได้อย่างไร ?

“หรือว่า…..หรือว่า…คุณชายใหญ่ม่มีหน้า ตาเหมือนกับ……..

เป็นไปไม่ได้ คุณชายใหญ่มู่จะมาพักที่ โรงแรม คงจะไม่เลือกพักที่นี่ นี่มันเหมือน กับการลดค่าของเรือนร่างของตัวเอง !

“คุณชายน้อย ! ” บอดี้การ์ดสิบกว่าคนป เข้ามากะทันหัน

แต่ละคนใส่ชุดสูทสีดำ มองเพียงแวบ เดียวก็รู้ว่าเป็นคนที่ฝึกฝนมาอย่างพร้อม เพรียง

พวกเขาคือคุณชายน้อย ! เขาเป็นคุณ ชายใหญ่ จริงๆ ด้วย !

พระเจ้า ! ทำไมกลายเป็นแบบนี้ ? มันเกิด อะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ?

คนจำนวนสามสิบกว่าคน งงเป็นไก่ตา

แตก !

แววตาของมู่บ้านเป่ยดูเย็นชาจนทำให้ อากาศโดยรอบเย็นยะเยือกไปด้วย พลาง มองไปที่คนสิบกว่าคนที่ยืนอยู่

ปากบางของเขา พูดขึ้นเบาๆ แต่กลับเย็น ยะเยือกจนทำให้คนอื่นสั่นเกรง

“ฉันกับคู่หมั้นมาพักที่โรงแรม นี่มันอะไร ของพวกคุณกันแน่เนี่ย ? ”

คำพูดนี้ ทำให้ทุกคนขาอ่อนยวบกันไป จน มีถึงสองคนที่ล้มพับไป “คุณชายใหญ่มู่ พวกเขาบอกว่า…..อาน หยาน…..เปิดห้องกับผู้ชาย…

แต่ว่าตอนนี้ ชายที่เปิดห้องกับกู้อานห ยาน คือคุณชายใหญ่ตัวจริง

พวกเขาหมั่นกันแล้ว มาเปิดโรงแรมด้วย กัน มันจะเป็นอะไรไป ?

มู่บ้านเป่ยทนไม่ไหว จนกวาดตามองคน พวกนั้นด้วยสายตาเย็นชา

ฉินอี้ที่พาทั้งยี่สิบกว่าคนนี้มา พูดขึ้นว่า : “ตำรวจกำลังมา พวกเราไกล่เกลี่ยพวกเขา ได้ และจะพาคนพวกนี้กลับไปทั้งหมด”

พา พากลับไปงั้นเหรอ ? พากลับไปมัน หมายความว่าอย่างไร ? หรือว่า จะพาไปที่ สถานีตำรวจ ? แต่ว่า……แต่ว่าพวกเขาแค่มาสุมหัวกัน หรือว่าแค่มาดูก็ถือว่ามีความผิดงั้นเหรอ ?

“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับพวกเรา……

ส่วนคนที่ยังมาไม่ถึง ก็รีบถอยออกไป

แต่ว่า……เสียงดังขึ้น สองคนที่กำลังจะ ถอยออกไป ก็โดยฉินอี้ดึงกลับเข้าไป

ทั้งสองคนล้มลงกับพื้น ก่อนจะร้องโอด ครวญ : “พวกเราเป็นนักเรียน พวกคุณมา ทำร้ายคนอื่นแบบนี้ได้อย่างไร ? ฉันจะฟ้อง พวกคุณ ! ”

“ได้ ฉันให้โอกาสในการฟ้อง”

ผู้ชายที่อยู่บนเตียงเดินลงมา จากนั้นก็ มองไปที่ทุกคนด้วยสายตาน่ากลัว

“แต่ว่า ต้องรอพวกคุณไปถึงสถานีตำรวจ แล้วค่อยพูดก็แล้วกัน”

“พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย พวกเรา……..

“บุกรุกเข้ามา แค่นี้ ก็สามารถทำให้พวก คุณได้มีเวลาคิดทบทวนตัวเองแล้ว”

มู่จ้านเป่ยมองพวกเขา ใบหน้าไร้อารมณ์ : “คดีของพวกคุณ วางใจเถอะ ยังไงก็มี คนจดให้กับพวกคุณอย่างละเอียด ไม่ว่าจะ เป็นแบบวันเดียวหรือว่าสิบห้าวัน ก็ต้องมี คดีออกมาอย่างแน่นอน ! ”

“ไม่เอา ! ” มีผู้หญิงร้องได้ฟูมฟายออก

มา

ถ้าเกิดว่าคดีนี้ถูกจดบันทึกเอาไว้ จากนี้ ทุกคนจะทํางานอย่างไรกัน ?

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการตั้งกิจการ แค่งาน เล็กๆ ก็ไม่มีใครอยากจะรับคนที่มีคดีติดตัว ฉินอี้เดินเข้าประชิด ก่อนจะพูดว่า : “เรื่อง ที่พวกคุณทำ ทำไมไม่คิดให้ดีก่อน ว่าอีก ฝ่ายต้องการไหม ? ”

มันเป็นเรื่องปกติที่ทำอะไรก็ต้องได้รับ อย่างนั้น !

เมื่อครู่ที่ทุกคนอยากจะออกมาออกันเพื่อ ไล่จับคุณหญิง ไม่สนุกแล้วเหรอ ?

ถ้าเกิดว่าพวกเขามาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว คุณหญิงคงจะโดนพวกเขาข่มขู่จนแทบจะ กระโดดตึกหนีไปแล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้ หรือ อาจจะโดนพวกเขาจับแก้ผ้าแล้วถ่ายรูปเก็บ เอาไว้ ?

พวกเขาเองเคยคิดมาก่อนหรือไม่ ว่าการ กระทำแบบนี้จะทำลายชีวิตคนทั้งคนได้

น่ะ ? ทุกคนล้วนมีอายุประมาณสิบเก้ายี่สิบได้ ทุกคนนับเป็นผู้บรรลุนิติภาวะแล้ว

ผู้บรรลุนิติภาวะ ไร้สมองขนาดนี้เลยเห

รอ ?

ถ้าเกิดว่าวันนี้ไม่ได้รับโทษหนัก หลังจาก นั้นอาจจะทำเรื่องที่เลวร้ายกว่านี้ได้

ไม่ใช่ว่าเป็นนักเรียนก็สามารถทำอะไร ก็ได้ !

วันนี้ พวกเขาต้องทำให้นักเรียนไร้เดียง สาพวกนี้ได้รู้ซึ้ง ว่านักเรียนไม่สามารถได้ รับการยกเว้นตามกฎหมายได้ !

“คุณฉิน พวกเราแจ้งความแล้ว..…….. คน พวกนั้นกำลังเข้ามาใกล้

ฉินอี้พูดว่า : “ใช่ นักเรียนพวกนี้ มา

กรก… “ไม่ พวกเราเป็นแค่คนเดินผ่านมา ! ”

“ฉันแค่มาดูความครึกครื้น

“ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ปล่อยฉันไป

เถอะ ! ”

“พวกเธอ พวกเธอเป็นคนชี้ทางมา..…….…..

คนกลุ่มนั้นถูกพาไปทั้งๆ ที่ร้องห่มร้องไห้ จนประตูถูกปิดลง ความเงียบสงบถึงจะกลับ มา กู้อานหยานจึงหลับตา และผ่อนคลาย ขึ้น

เมื่อครู่ เกือบจะหมดหวังแล้ว

แต่ว่า คุณชายใหญ่……….ไมเขาถึงมา อยู่ที่นี่ได้ ?
199463351_197569765457558_2313157579169237695_n


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ