บทที่163 เอาเธอมาอยู่ในอ้อมแขนแน่นๆ
บทที่163 เอาเธอมาอยู่ในอ้อมแขนแน่นๆ
ในรถ เงียบมากแม้แต่เสียงของปลายเข็มตกพื้นก็ได้ยิน คำขอโทษของมู่บ้านเป่ย ทำให้อานหยานเงียบไปชั่วขณะ
เหมือนว่าผ่านไปนานกว่าครึ่งศตวรรษ
ลมหายใจ ค่อยๆสะเปะสะปะ ไม่รู้ว่าโกรธหรือว่า เพราะคำขอ โทษนี้ จึงปล่อยออกไป
เธอพบว่าตัวเองง่ายเล็กน้อย
ผู้ชายคนนี้ ดีกับเธอหน่อย เรื่องพวกนั้นที่เขาเคยทำร้ายตัว เอง เธอก็ลืมไปแล้ว
แต่ว่า ทำไมง่ายแบบนี้ตลอดเลยล่ะ ?
แต่เธอในตอนนี้ กลับไม่มีทางโกรธแล้ว
ทันใดนั้น รถก็หยุดลง
กู้อานหยานเงยหน้ามอง พบว่าที่นี่ไม่ใช่ที่จอดรถที่ดี รอบๆ เหมือนจะไม่มีป้ายรถเมล์
“เหมือนจะเกิดอะไรเล็กน้อย”มู่บ้านเป่ยดับรถลง เปิดหน้าต่าง รถ ให้เธอสูดอากาศ
“คุณรออยู่นี่ก่อน เดี๋ยวผมกลับมา
“เกิดอะไรขึ้น ? “เสียงของมู่บ้านเปียซีเรียสเล็กน้อย ทำให้กู้ อานหยานก็ซีเรียสขึ้นมาทันที
“ไม่เป็นไร อยู่บนรถดีๆ อย่าลงมา
มู่ล้านเป่ยเอากุญแจให้เธอ ลงจากรถ
พอเขาลงจากรถ กู้อานหยานจึงเห็นชัดเจนว่าข้างหน้าเกิด อะไรขึ้น
ที่นี่ไม่ใช่แปลงที่ดินที่ตระกูลมู่เคยซื้อไว้เมื่อก่อนเหรอ ? เพื่อ ใช้ลงทุนอสังหาริมทรัพย์
เพราะว่าแปลงที่ดินใหญ่เป็นพิเศษ เรื่องนี้ยังเคยเป็นข่าว เศรษฐกิจร้อนแรงอยู่ช่วงหนึ่ง
แต่ว่า นี่คือธุรกิจของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป กู้อานหยานอยู่ข้างๆ
จ้านเป่ยมานาน ชัดเจนว่าธุรกิจนี้ไม่ใช่คุณชายใหญ่มู่ที่ทำ
แต่ตอนนี้ สถานการณ์ดูไม่ค่อยดี
กลุ่มคนมารวมตัวกันที่สถานที่ก่อสร้าง นี่กำลังก่อกวนหรือ เปล่า ?
“เป็นคุณชายใหญ่มู่ ! คุณชายน้อยของตระกูลมู่ ! ”
ในที่สุด มีคนมองเห็นมู่บ้านเป่ยที่เข้าไป
คนพวกนั้นที่ล้อมรอบผู้จัดการก่อสร้าง ก็ย้ายเป้าหมาย ไปที่ มู่บ้านเป่ย
“พวกคุณขู่บังคับให้เรารื้อถอน พวกคุณมากเกินไปแล้ว ! ”
“ก็ ห้องเช่าของพวกเราไม่ยอมขาย พวกคุณก็ตัดน้ำตัดไฟ บีบให้พวกเราออกไป ! ”
“ไม่ใช่คุยกันดีแล้วเหรอ เรื่องนี้จะค่อยๆคุยกันน่ะ ? ทำไมต้อง ตัดน้ำตัดไฟด้วย ? พวกคุณไม่มีความสุจริต ! ”
คนที่มามุงมากขึ้นเรื่อยๆ ผู้จัดการสิ่งก่อสร้างเห็นเป็นคุณชาย ใหญ่ ก็ตกใจให้คนงานเข้าไป ปกป้องคุณชายน้อย
“เกิดอะไรขึ้น ? “สีหน้ามู่บ้านเป่ยหม่น เสียงเยือกเย็น พร้อม กับความเกรงขาม
ประชาชนที่เมื่อกี้กำลังโวยวาย ก็สงบลงอย่างเหลือเชื่อ
สายตามู่บ้านเป่ยมองไปที่ทุกคน สุดท้ายก็ตกไปที่ตัวของผู้ จัดการก่อสร้าง
“คนยังไม่ย้ายไป ทำไมต้องไปตัดน้ำตัดไฟ ? ”
“เอ่อ…….”ใบหน้าผู้จัดการลำบากใจ เขาก็แค่ทำตามคำสั่ง เท่านั้น
“พวกเขาไม่ยอมย้ายออกไป คุยเรื่องราคาเรียบร้อยแล้ว แต่ พวกคุณกลับมากลับคำ .…..…….
“พูดเหลวไหล ! คนที่กลับคำคือพวกคุณต่างหาก ! ”
“ก็คือ เดิมทีพูดไว้แล้วว่าเขาจะแบ่งค่าย้ายออกให้ทุก ครอบครัว แต่วันนี้มาบอก เงินค่าย้ายก้อนนี้ก็ยกเลิกไป ! ”
“ใช่ ! คนของตระกูลมู่พวกคุยเคยพูดไว้ ค่าย้ายออกของทุก ครอบครัว นับต่อหัว อย่างน้อยทุกคนจะได้หนึ่งแสน
“พวกเราเชื่อตระกูลมู่ของพวกคุณ แต่พวกคุณกลับหลอก
หลอกลวง ! ”
“ไม่มีเซ็นสัญญาหรือไง ? “มู่บ้านเป่ยยืนท่ามกลางฝูงคน
ถึงแม้กลุ่มคนจะโหวกเหวกโวยวาย แต่ เขายืนอยู่ด้านใน เหมือนกลับอยู่ในฝูงนั้น
ทุกคนรักษาระยะห่างกับเขาอย่างตระหนักรู้ ไม่มีใครกล้าเข้า ใกล้มากนัก
“บนสัญญาบอกว่าหนึ่งแสน แต่พวกคุณพูดกับปากว่านับหัว ละแสน ! พวกคุณบอกไม่ต้องแก้ ธุรกิจของตระกูลมู่ยิ่งใหญ่ ไม่มีทางหลอกลวง พวกเราต่างเชื่อใจ ! ”
“ใช่ พวกเราต่างเชื่อใจ เป็นคุณชายของตระกูลมู่พวกคุณที่ พูด ! ”
“ตระกูลมู่หลอกลวง ! คุณชายของตระกูลมู่หลอกลวง ! ”
ฝูงคนค่อยๆดุดันขึ้น พอคิดว่าบ้านตัวเองไม่มีแล้ว เงินยังน้อย อีกตั้งเยอะ ทุกคนก็ยิ่งร้อนใจขึ้นมา
คนพวกนั้น ค่อยๆล้อมรอบไปที่มู่บ้านเป่ย
“คุณชายน้อย เรื่องนี้ ผมจะจัดการดีๆ คุณกลับไปก่อนเถอะ” ผู้ จัดการตกใจ
ถ้าคุณชายน้อยเกิดเรื่องที่นี่ งานพวกนี้ก็อย่าคิดจะเอาเลย
เขาร้องเสียงดัง : “ทุกคนไม่ต้องร้อนใจ เรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าพวก เรายังอยู่ในขั้นเจรจาเหรอ ? จะต้องให้คำตอบที่น่าพอใจแก่ พวกคุณแน่นอน
“เจรจาอะไร ? พวกคุณเริ่มก่อสร้างกันแล้ว ยังจะมาคุยกับ พวกเรา ? ”
“ตระกูลมู่ คืนเงินพวกเรา คืนเงินมา ! ”
“แม่ผมโกรธจนเข้าโรงพยาบาล ก็เพราะคนของตระกูลมู่ทำ คืนเงินมา ! ”
“คนตระกูลมู่ไม่น่าเชื่อถือ คุณชายของตระกูลมู่คือคนเลว ! ”
“ใช่ ! พวกคุณคือคนเลว ! ”
ไม่รู้ว่าใครยกก้อนหินเล็กๆขึ้นมา ปาไปที่ตัวของมู่จ้านเป่ย
“ระวัง ! ”กู้อานหยานที่นั่งในรถ ตกใจจนช็อก รีบเปิดประตูรถ รีบวิ่งไป
“ระวัง อย่าตีกัน ! ”
“คุณลงมาทําไม ? “สีหน้ามู่บ้านเป่ยหม่นลง ฝ่าฝูงคนรีบเดิน
ไปที่เธอ
ตอนที่ออกมาจากฝูงคนก็คาดไม่ถึง ไม่ทันระวังชนคนแก่ล้ม
ลง
ทันใดนั้นทุกคนก็ตื่นเต้น ร้องเสียงดังคุณชายใหญ่มู่ทำร้าย
คน
ในฝูงคน ไม่รู้ว่าใคร จู่ๆก็หยิบก้อนหิน เขวี้ยงไปที่มู่บ้านเป่ย
มู่บ้านเป่ยหลบออก ก้อนหินก้อนนั้นตกไปที่ข้างเท้าของกู้ อานหยานไม่ไกล ตกใจจนเธอตัวอ่อนไปหมด
พระเจ้า คนพวกนี้ใช้ความรุนแรง !
“คุณชายใหญ่มู่ ระวัง!
และก็มีก้อนหินอีกก้อนเขวี้ยงไปที่เขา ! กู้อานหยานไม่คิด อะไร ใช้ความเร็วที่สุดวิ่งไปที่เขา
“นั่นคือผู้หญิงของคุณชายใหญ่มู่ ! รถของคุณชายใหญ่มู่ ! ”
“พวกเขาหาเงินสกปรกมากมายพวกนั้น แล้วก็เอาไปใช้ที่ผู้ หญิงกับรถหมด คนไม่สุจริตพวกนี้ ! ”
“ขูดเลือดขูดเนื้อจากคนไร้ยาก หน้าไม่อาย ! ”
“หน้าไม่อาย!
ไปตายซะ ! ”
เสียงร้องออกมา ครั้งนี้ ไม่ใช่เขวี้ยงไปที่มู่บ้านเป่ยแล้ว แต่เป็น เขวี้ยงไปที่กู้อานหยาน
กู้อานหยานยังวิ่งอยู่ เมื่ออิฐเขวี้ยงเข้ามา เธอก็ควบคุมเท้า
ไม่อยู่
อยากจะหลบ ก็ไม่ทันแล้ว
“คุณชายใหญ่มู่ ! ”
สองมือของเธอกอดหัวตัวเองไว้ ขายังหยุดไม่ลง
เสียงพุ่งเข้ามา ชนไปที่อ้อมแขนของชายหนุ่ม
ร่างเล็กๆสั่น เกือบจะชนจนออกไป
ฝ่ามือใหญ่ๆคู่นั้นกลับไปที่สองแขนของเธอ ดึงเธอกลับมา เข้าไปในอ้อมแขน
อิฐเมื่อกี้ไม่ได้ชนที่ร่างเธอ ความเจ็บปวดที่คาดไว้ไม่มี
กู้อานหยานถอนหายใจ เงยหน้า ทันใดนั้นก็เห็นสีแดงสด !
“คุณชายใหญ่มู่ ! “ทันใดนั้น กู้อานหยานก็ตกใจจนขวัญ กระเจิง !
เขาบาดเจ็บแล้ว ! อิฐเมื่อกี้หรือเปล่า ? ที่ชนเข้าไปที่หัว
เขา!
“อย่าก่อกวนกัน ! ทุกคนอย่ามาก่อกวน ! พวกคุณกำลัง ทำความผิด ! อย่ามาก่อกวน ! ”
ผู้จัดการพาคนมา รีบขวางคนพวกนั้นไว้
ไม่ไกลจากนั้น รถสองสามคันหยุดลง สิบกว่าคนสวมสูทเชิ้ต ดำ แค่มองก็รู้ว่าชายหนุ่มที่ได้รับการฝึกมาอย่างดี ลงมาจาก รถ ล้อมมู่บ้านเป่ยกับกู้อานหยานไว้
“คุณชายใหญ่มู่ คุณเป็นไงบ้าง ? อย่าทำฉันตกใจสิ ! ”
กู้อานหยานยกมือขึ้น อยากสัมผัสแผลเขา ก็ไม่กล้า
เธอตกใจร้องเสียงดัง : “มานี่หน่อย รีบๆมานี่ ! คุณชายน้อย บาดเจ็บ ! รีบมาช่วยเร็ว ! ”
มู่ล้านเป่ยยังคงเอาเธอมากอดไว้ในอ้อมแขนแน่น ใช้ร่างของเขาห่อตัวเธอไว้ เผื่อคนพวกนั้นยังจะเขวี้ยงอิฐมาที่ร่าง ของเธอ
แต่ร่างสูงใหญ่ของเขาสั่นเล็กน้อย อิฐก้อนเมื่อกี้เข้ามา ชัดเจนว่าเขาเจ็บไม่เบา!
ตอนนี้ เขายืนแทบไม่ไหวแล้ว แต่ยังคงมีสติ กอดเธอไว้ แน่นๆ !
กู้อานหยานใจสั่น มองเห็นร่างหนึ่งลงมาจากรถคันหนึ่ง ก็ รีบพูด : “หลีเย่ คุณชายใหญ่มู่บาดเจ็บ รีบไปส่งเขาที่โรง พยาบาล ! “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
