บทที่139 สิบนิ้วจับกันแน่น
บทที่139 สิบนิ้วจับกันแน่น
“หึ!”
ชายหนุ่มพลิกตัว ยังคงใช้แผ่นหลังที่ เย็นชาที่สุดหันหลังให้เธอ
กู้อานหยานทําอะไรไม่ถูก ทําอะไรไม่ ถูกจริงๆ
ไม่ใช่ว่าด่าเขา”ไอ้เลว”เหรอ ? ยังโกรธ จนตอนนี้ !
ตั้งแต่สี่ทุ่มยันห้าทุ่มตอนนี้ ก็หนึ่งชั่ว โมงเต็มๆ
พูดกับเขาเขาไม่สนใจ ไม่พูดกับเขาเขา ก็ชักสีหน้า และยัง”ฮึดฮัด”ใส่เธอ ! กู้อานหยานสงสัยจริงๆ คุณชายใหญ่มู่ ที่เจอวันนี้มีคนปลอมตัวมาหรือเปล่า ทำไมจู่ๆถึงกลายเป็น …..เอ่อ เด็กขนาด นี้?
เธอทำเป็นเขาไม่มีตัวตน แต่……..
“หึ ! ”คุณชายใหญ่มู่เสียงฮึดฮัดย่าง เยือกเย็น จนหญิงสาวที่อยู่เตียงเดียวกัน สั่นกลัว
เขาใช้ท่าทางของเขาบอกเธอ เขา กำลังโกรธ โกรธมากๆ โกรธจนงานไม่ ทำ อยากนอนก็ไม่ดี
กู้อานหยานสงสัย คืนนี้ถ้าเขาไม่หยุด หายใจแบบนี้ ทุกคนแค่กลัวว่าจะไม่ต้อง นอนแล้ว “คุณชายใหญ่…..
“หึ ! “ยังคงหลังชนอย่างอึดฮัด ทำให้ คนยอมแพ้อย่างหมดหวัง
ถ้าสามารถเงียบๆได้แบบนี้ ต่างคนต่าง นอน ก็คงเป็นเรื่องดี แต่อีกสิบนาทีถัด
กู้อานหยานที่เกือบจะหลับไปแล้ว สะดุ้งขึ้นจากกึ่งหลับกึ่งตื่น
คุณชายใหญ่มู่ เดิมทีเย็นชาจนทำให้ คนกลัวอยู่แล้วน้น บวกกับเสียง อัด เย็นชานั่น ใครนอนข้างเขาแล้วสามารถ หลับได้ ต้องเป็นเทพแน่นอน “คุณชายใหญ่มู่ คุยได้ไหมคะ ? ”
“คุณชายใหญ่มู่ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ได้ หมายความอย่างนั้นจริงๆค่ะ
กู้อานหยานขยี้ตา เพื่อคืนนี้ และต่อไป จะได้หลับสบาย ได้แต่เสนอหน้า ไปง้อ ตาบ้านี่ก่อนแล้วค่อยว่ากัน
ครั้งแรกที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ และ ก็เป็นครั้งแรกที่เจอ…..คุณชายใหญ่ที่ เด็กขนาดนี้ ประสบการณ์ยังไม่พอ เหนื่อยมากจริงๆ
“คุณชายใหญ่มู่ ที่จริง คุณเพิ่งจะยี่สิบ เจ็ด กำลังอยู่ในช่วงคึกคะนองของชาย หนุ่มพอดี จะเป็นไอ้….. “หึ ! ”
“ความหมายของฉันคือ คุณชายใหญ่ คุณยังไม่แก่ เป็นฉันที่มีตาหามีแววไม่ มองไม่เห็นแสงสว่าง
เอ่อเอ่อเอ่อ ! ความประจบนี้ ไม่เลวเลย
กู้อานหยานขยี้คิ้วอีกครั้ง ง่วงจนหาวไป หลายที
“คุณชายใหญ่มู่ ที่จริงแล้วฉัน………..วง แล้ว……..”
“ฉันผิดไปแล้ว !
ความง่วงหายไปในพริบตา กู้อานหยาน คุกเข่าที่เตียง มองแผ่นหลังเขา แทบจะ หมดหวัง
“คุณชายใหญ่มู่ ฉันยอมรับผิดกับคุณได้ ไหม ? ตอนนั้นฉันแค่โกรธที่คุณตัดสิน งานของฉันว่าไร้ค่า ก็เลยหยาบคายกับ คุณ”
“คุณชายใหญ่มู่ สภาพแวดล้อมของคุณ ทุกอย่าง กับประสบการณ์ของคุณ ทำให้ คุณคิดว่า ที่ฉันเขียนไม่สมเหตุสมผลมาก เด็กเกินไป”
“แต่ว่า เด็กสิบแปดสิบเก้าก็เป็นแบบนี้ บางทีก็ไร้เดียงสามากไป”
“ดังนั้น มีแค่ผมที่ไม่บริสุทธิ์ ? ”ในที่สุด ชายหนุ่มก็หันไปมองเธอ แต่ สายตายัง น่ากลัวทำให้คนกลัว กู้อานหยานอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ควรจะ ตื่นตระหนก แต่ ทำไมอยากขำอย่างนี้ ล่ะ ?
คุณชายใหญ่ดู่ คุณ……บอกว่าตัวเอง บริสุทธิ์ จริงๆเหรอเนี่ย ?
“เหอะเหอะ”กู้อานหยานขำแห้งไปสอง ที รีบอธิบาย : “ฉันบอกว่า บางครั้งพวก เขาก็เด็กเกินไป
“คุณชายใหญ่มู่ คุณไม่สามารถใช้ สายตาของคุณเอง มาปฏิบัติต่อวัยรุ่น หนุ่มสาวนี่ คุณเป็นผู้ใหญ่มีเสน่ห์ขนาดนี้ มองใครก็รู้สึกไม่ดี”
“ความเขายังอายุน้อย……
“ผมอายุมาก ? ” “ไม่ไม่ไม่ ไม่ได้หมายความอย่างนี้ ! ฉันแค่จะบอกว่า พวกขายังเด็กจริงๆ ไม่มี เสน่ห์ใดๆ และยังคิดไม่เป็น”
ในที่สุดก็ยากที่คุณชายใหญ่มู่จะคุยกับ เธอ ถึงแม้คุยกันจะยากลำบากเสมอ แต่ ก็ดีกว่าไม่สนเธอ แล้วเอาแต่หึหึหึ !
กู้อานหยานยิ้มรอยยิ้มอย่างประจบ ไป : “ผู้ชายที่มีเสน่ห์เย้ายวนใจมากที่สุด แน่นอนว่าเป็นคุณชายใหญ่มู่ คุณว่า ไหม ? ”
เขาไม่พูด ตัวเองบอกว่าตัวเองมีเสน่ห์ ช่างดูไม่น่าไว้วางใจ เขาเองยังทำไม่ ได้
แต่ว่าเด็กพวกนั้นยังคิดไม่เป็นจริงๆ เสน่ห์ก็ไม่มี ก็เหมือนกับเพื่อนของเธอที่ ชื่อเทียนโย่วอะไรนั่น
“ส่วนอายุที่ฉันตั้งของพระเอก ก็ยี่สิบปี นั่นคือช่วงอายุที่มีความเด็กไร้เดียงสา มาก”
“คุณรู้ว่าเด็กและไร้เดียงสามาก แต่ยัง ไม่รีบเอาอายุของชายหนุ่มเป็นยี่สิบเจ็ด อีก ? ”
อยากให้มู่เทียนโย่วเด็กอายุเท่านั้นเป็น พระเอก เธอหมายความว่าไง ?
“นี่……..อานหยานไม่พูดอะไร อยากจะ กลอกตาใส่เขา แต่กลับไม่กล้า
ได้แต่อดทน ลองอธิบายให้เขา ฟัง : “การ์ตูนเรื่องนี้เกิดขึ้นในรั้ว มหาวิทยาลัย นักเรียนต้องไม่อายุยี่สิบ เจ็ดสิถูกไหม ?” “ก็ปอเอกไง”
“แค่ก ! ปอเอก…..เอ่อระดับการศึกษา ฉันจำกัด เขียนความคิดของปอเอกไม่ ไหวค่ะ ฉันเขียนได้แค่เด็กไร้เดียงสา
“รู้ก็ดี”
“อยากจะตบไปที่หัวเขาจริงๆ
แต่ว่า ตอนนี้เธออยากหลับดีๆ ไม่อยาก มีปัญหาเข้ามา พรุ่งนี้ยังต้องเข้าเรียน
ยังคงพยายามยิ้มอย่างประจบ กู้อานห ยานพูดเสียงเบา : “ค่ะ ฉันเขียนได้แค่นี้ ยังไงซะเด็กที่อ่านก็สิบขวบ
“ดังนั้น ฉันไม่ได้หมายความอย่างอื่น จริงๆ คุณชายใหญ่ดู่ เอ่อ……พวกเราจะ นอนได้ยังคะ ? ”
นอน พวกเรา
นี่แน่นอนว่าดีสิ
เขาทนไม่ไหวอยากจะเอื้อมมือไป ขับ เธอเข้ามา นอนกอดในอ้อมแขน
ยังไงซะ สามสิบกว่าชั่วโมงไม่ได้พัก เขาก็เหนื่อยจริงๆ
แต่ว่า ถ้ากอดเธอเข้ามา ไม่รู้ยัยนี่จะพูด อีกไหม ว่าเขาเป็นไอ้แก่เลว
“ผมบอกเหรอว่าไม่ให้คุณนาน ? “เขา โหดขนาดนั้นเชียว ?
……ไม่แน่นอนว่าคุณชายใหญ่มู่ไม่ได้ พูดคำที่ไร้ความรู้สึกแบบนี้ เขาแค่ ฮึดฮัดใส่ จนเธอสะดุ้งตีนจากความฝัน
ดังนั้น คำพูดที่ไร้ความรู้สึกนี้ ยังต้องให้ เขาพูดเองอีกไหม ?
“งั้น…..นอนได้แล้วใช่ไหมคะ ? ”
เขาไม่พูดอะไร กู้อานหยานนอนลงไป อย่างไม่ง่าย
คุณชายใหญ่มู่ไม่พูดอะไร ความง่วง นอนของกู้อานหยานก็พุ่งเข้ามา
ยืนหยัดอยู่สิบกว่านาที หนังตาก็เริ่ม ทะเลาะกัน ค่อยๆปิดลง จนกระทั่ง ลืมไม่ ขึ้นอย่างเต็มที่
เธอไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ถ้าคุณชาย ใหญ่มู่ฮึดฮัดใส่อีกครั้ง แต่ เธอง่วงมาก จริงๆ…… จู่ๆ มีมือใหญ่เข้ามา กุมมือเธอเบาๆ
กู้อานหยานอยากจะลืมตา แต่พอเขากุม มือเล็กๆเธอไว้ ก็ไม่ยอมปล่อยอีก
เธอพยายามอย่างหนัก จึงลืมตาขึ้นมา ได้ : “คุณชายใหญ่.……….….
“นอน”
“แต่……”ทำไมเขาต้องจับมือเธอ ?
แต่เขาหลับตาแล้ว ไม่สนเธอ
แค่ฝ่ามือใหญ่ๆนั้นกุมมือเล็กๆเธอไว้ พูดยังไงก็ไม่ยอมปล่อย
เธอขัดขืน เขาก็ยิ่งกุมแน่นขึ้น ตอนที่ เธอไม่ขัดขืน เขาก็ผ่อนคลายเล็กน้อย ทำให้เธอไม่ลำบาก คุณชายใหญ่มู่คิดอะไรอยู่กันแน่ ? เธอ ง่วงมากจริงๆ…….
ไม่รู้ว่านานแค่ไหน หัวของหญิงสาวที่ ง่วงสุดๆ ครั้งนี้ ในที่สุดก็หลับลึกไป
จนกระทั่งลมหายใจของเธอคงที่ มู่ จ้านเป่ยจึงลืมตา หันไปมองเธอ
ทั้งสองคนไม่ได้อยู่ใกล้กัน ลมหายใจที่ คลุมเครือไม่มีสักนิด แต่มือของพวกเขา ยังกุมกันไว้
เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสคริปต์ช่วงนั้น ของเธอ : สิบนิ้วพวกเขาจับกันแน่น พูด เรื่องที่น่าเบื่อ ดาวบนท้องฟ้า ก็ยิ่งเหมือน คลอเคลียไว้ด้วยกัน แม้แต่ลมทะเลที่พัด มา แฝงไปด้วยลมหายใจที่หอมหวาน……..
สิบนิ้วจับกันแน่น……. มู่ล้านเป่ยเปิดนิ้วของหญิงสาวที่หลับไป ให้นิ้วยาวๆของเธอกับนิ้วของตัวเอง เกี่ยวจับไว้ด้วยกัน
นี่คือกลิ่นรักที่สาวๆชอบที่สุดไหม ?
จริงๆ ดูเหมือนว่าจะมีรสชาติของความ หอมหวานอยู่จริงๆ …….
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
