บทที่ 32 คุณชายใหญู่่เรากำลังพูดคุยกันเรื่องงานอยู่นะ!

“คุณชายใหญ่ปู่คุณกำลังฟังอยู่หรือไม่?” กู้อานหยานขมวดคิ้ว

ผู้ชายคนนี้ ไม่รู้ว่าเขากำลังเผลอคิดอะไรอยู่!

เธอชำเลืองมองลงไป แต่ยังไม่เห็นสิ่งที่เขากำลังมองดู ชายคนนั้นพูด อย่างเบาๆว่า : “สูตรอะไรเหรอ?”

“ใช่ ไม่ผิด! สูตรหรือวิธีการการกลั่น” การพูดถึงเรื่องนี้ ทำให้กู้อานหยาน ก็เริ่มจริงจังอีกครั้ง

“แบรนด์ภายใต้บริษัทชื่อจี้กรุ๊ป Fan.Jilin.”

มู่จ้านเป่ยเบิ่งดวงตาของเขา : “คุณรู้จักFanJilinได้อย่างไร?”

FanJilinเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ดูแลผิวของแบรนด์แบรนด์โซ่หงเย้นภาย ใต้บริษัทชื่อจี้กรุ๊ปของเขา แต่ผลิตภัณฑ์ชุดนี้ยังไม่ได้เข้าสู่ท้องตลาด จนถึงวันนี้

นอกจากพนักงานระดับสูง และทีมงานวิจัย และทีมงานพัฒนาในหงเย้น แล้ว คนนอกไม่มีใครรู้เลย กู้อานหยานรู้ชื่อที่ยังไม่ได้เผยแพร่นี้ได้ อย่างไร?

กู้อานหยานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ถึงนึกขึ้นได้ ในเวลานี้ Fan finยังไม่ได้

ลงสู่ท้องตลาด

เธอรู้ล่วงหน้า มันก็ไม่ค่อยสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่จริงๆ

แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องมาถึงตอนนี้ ก็ทำได้เพียงแกล้งโง่ : “ฉันก็กำลังจะ หมั้นกับคุณในไม่ช้าแล้ว ในฐานะคู่หมั้นของคุณ มันเป็นเรื่องแปลกตรง ไหนที่รู้ความลับเล็กๆบางอย่างของคุณ”

แต่อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าคุณชายใหญ่มู่ไม่ยอมรับคำตอบที่ เลอะเทอะนี้ : “อย่าคิดที่จะหลอกผ่านไปได้ คุณรู้มันได้อย่างไงกันแน่?”

“ฉันไม่อยากจะพูด” มันเป็นไปไม่ได้ที่จะโกหกเขา มู่จ้านเป่ยเป็นคน ฉลาดจนไม่มีข้อแก้ตัวที่ทำให้เขาปล่อยฝานเรื่องนี้ได้

ทำได้เพียงแค่ไม่พูดอะไรเลย

“คุณต้องการตรวจสอบว่าทำไมฉันถึงรู้เรื่องนี้ หรือคุณต้องการที่อยาก จะรู้ว่ามีวิธีไหนที่สามารถทำให้FanJilinเข้าสู่ท้องตลาดล่วงหน้าได้?” ปูจานเป่ยจ้องที่ใบหน้าเล็กๆสีแดงอ่อนๆของเธอ ที่ดูตรงไปตรงมานี้ ก็ดู ไม่เหมือนว่าจะทำอะไรไม่ดี

ในขณะนี้ เอวที่เรียวบางของเธอยังอยู่ในมือของเขา เล็กกะทัดรัด และ บอบบาง ราวกับว่าเขาจะปีบด้วยความแรงเพียงครั้งเดียว ก็จะบีบจน ร่างกายเธอหักลง!

การหายใจหนักอีกครั้ง เขาปรับท่านั่งตัวเอง เพื่อป้องกันไม่ให้เธอรู้สึกถึง การเปลี่ยนแปลงบางอย่างบนร่างกายของเขา

ในช่วงนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเพิ่งเปิดเจหรือเปล่า และมีความคิดมากเกินไป อุ้มเธออยู่ดีๆก็รู้สึกอยากจะหุนหันพลันแล่นขึ้นมาทันที?

ความรู้สึกที่ควบคุมตัวเองไม่ได้เช่นนี้ เขาไม่ชอบอย่างยิ่ง!

แต่ก็ดูเหมือนว่าไม่ค่อยปฏิเสธสักเท่าไหร่

“บอกมาว่าจะต้องทำยังไงให้FanJilinลงสู่ท้องตลาดล่วงหน้าได้” เขา ขยับตำแหน่งของเธอเบาๆอีกครั้ง โดยไม่ปล่อยให้เธอนั่งทับบางตำแหน่ง บนร่างกายตัวเองจนแน่นเกินไป

หากทับอย่างแน่นตลอดเวลา และทำให้ความคิดอันสวยงามบางอย่างที่ เขาพยายามยับยั้งนั้น อาจไม่สามารถหยุดยั้งได้ “ที่Fan/linไม่สามารถเข้าสู่ห้องตลาดได้ เพราะกระบวนการกลั่นของ สาระสำคัญของไวท์เหนนึ่งมีปัญหา และปัจจัยที่พวกคุณต้องการมาก ที่สุด ไม่ได้มีผลที่ดีมากที่สุด

มู่จ้านเป่ยไม่พูดอะไรเลย เพียงแค่จ้องมองดวงตาที่จริงจังของเธอ

เขาพบว่า เมื่อเด็กผู้หญิงคนนี้จริงจัง ดวงตาของเธอก็ดูสวยมาก ราวกับ ว่าเธอมีรัศมีของตัวเอง

“ที่จริงแล้ว พวกคุณต้องการให้ปัจจัยสำคัญของสาระสำคัญมี ประสิทธิภาพมากขึ้น ตราบใดที่การกลั่นน้ำค้างบริสุทธิ์ ใช้วิธีการสลับ ร้อนและเป็นแทน”

สาระสำคัญของไวท์เทนนิ่งของFanJilinน้ำที่ใช้นั้นไม่ใช่น้ำธรรมตา แต่ เป็นน้ำค้างบริสุทธิ์สกัดจากดอกไม้สด

แต่น้ำค้างบริสุทธิ์ของพวกเขา ตอนที่กลั่นบริสุทธิ์นั้น ใช้การรมควันที่ อุณหภูมิคงที่

สิ่งที่พวกเขาไม่ทราบก็คือ ดอกไม้สดที่เลือกสรรมาใหม่ มีความบริสุทธิ์ และละเอียดอ่อนมากขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เย็นและร้อน

นี่เป็นความลับเล็กๆ ที่กู้อานหยานค้นพบโดยบังเอิญในชีวิตชาติก่อน ของเขา แต่ในชีวิตชาติก่อนของเขามู่จ้านเป่ยไม่อยากจะคุยกับเธอเลย เธอมีความคิดในใจ และไม่มีโอกาสบอกเขา ดังนั้นเธอจึงสารภาพกับกู้ เวยอซึ่งคนที่เธอไว้วางใจเสมอ

ไม่ทันคิด กู้เว่ยจื่อไม่รู้ว่าจะใช้วิธีใด และบอกวิธีนี้ให้กับคุณชายใหญ่มู่

ไป

จากนั้นกู้เวยจือก็เป็นผู้สนับสนุนที่สำคัญของการลงท้องตลาดFanJilin

“การรมควันสลับกันระหว่างร้อนและเย็น?” มู่จ้านเป่ยยังคงกอดที่เอว ของเธอโดยฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่ง และมืออีกข้างหนึ่งก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

ติดต่อไปยังเบอร์โทรศัพท์บางหเบอร์

เขากำลังสื่อสารกับผู้คนทางด้านเทคนิค และไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามถาม คำถามอะไรขึ้นมา และดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นด้วยกับวิธีการนี้

มู่จ้านเป่ยจ้องมองที่ กู้อานหยานและในที่สุดเขาก็พูดเบาๆว่า : “ลองมัน ทันที”

หลังจากนั้น เขาวางหูโทรศัพท์ทิ้ง โยนโทรศัพท์ไว้ข้างหนึ่ง และสายตา ที่ซับซ้อนของเขาลดลงมองบนร่างกายของกู้อานหยาน “คุณเข้าใจเรื่อง นี้เหรอ?”

“ฉันแค่เคยลองกลั่นด้วยตัวเองตั้งแต่ยังเป็นเด็ก” กู้อานหยาน โกหกแบบ

สุ่ม “ทำไมฉันไม่เคยได้ยิน?”

เธอดูถูกเหยียดหยามนิดหน่อย : “คุณชายใหญ่มู่ไม่เคยสนใจเรื่องของ ฉันมาโดยตลอดมา คุณจะมีโอกาสได้ยืนมันได้อย่างไร?”

แน่นอนว่า เธอหมายถึงในชีวิตชาติก่อน

แต่สำหรับ มู่จ้านเป่ยตอนนี้แล้ว พวกเขารู้จักกันไม่ถึงหนึ่งเดือนแค่นั้น ความสนใจที่ว่านั้นไม่มีอยู่จริง แต่พวกเขาเพียงแค่ทำตามการหมั้นที่ บรรพบุรุษของพวกเขาวางไว้ให้เท่านั้น

แต่อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่า เขาก็ไม่ได้ไม่สนใจผู้หญิงคนนี้เลย

“หากการทดสอบสำเร็จ คุณอยากจะใช้สิ่งนี้มาคืนแทนเงินในคืนนี้หรือ?”

“ไม่ ฉันแค่รูดการ์ดไปสามแสนในคืนนี้ สำหรับค่าตอบแทนนี้ไม่ต่ำเกิน ไปหน่อยหรือ?”

“คุณต้องการเท่าไหร่?” หากการทดสอบประสบความสำเร็จ และผลที่ดี ที่สุดของซีรีย์าระสำคัญของFanJilinสามารถพัฒนาได้แล้ว จำนวนหลาย แสนนั้นก็ไม่ใช่ปัญหา

“ฉันไม่ขอมากเกินไป หนึ่งล้านเท่านั้น” เธอแค่ให้คำแนะนำไปข้อหนึ่ง และเจ้าหน้าที่ด้านเทคนิคไม่รู้ว่าจะต้องปรับตัวมากน้อยเพียงใดก่อนที่จะ

สามารถพัฒนาออกมาได้

ดังนั้น หนึ่งล้านก็ไม่น้อยแล้ว มันจะกลายเป็นสิงโตอ้าปาก ถ้าขอเยอะ

กว่านี้

ยังไง วิธีการรมควันแบบร้อนและเย็นแบบสลับกันนั้นต้องใช้ช่างเทคนิค เพื่อปรับอุณหภูมิที่ละเล็กทีละน้อย ทดสอบครั้งแล้วครั้งเล่า

เธอไม่โลภมาก และเธอรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับความโลภมากนั้น

“ตกลง หนึ่งล้าน ถึงเวลานั้น คุณรูดบัตรเอาเอง”

มู่จ้านเป่ยไม่สนใจว่าเธอจะรูดบัตรเงินจำนวนนี้เท่าไหร่ แต่ถ้าเธอต้อง กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็จะตามใจเธอไป

“คุณเชื่อว่าวิธีนี้จะประสบความสำเร็จเหรอ?” มันฟังดูเหมือนว่าเธอมีเงิน ถึงหนึ่งล้านแล้ว?

“สายตาของคุณบอกฉันว่า มันจะได้ผล” มือของเขากลับไปที่เอวของเธอ

ด้วยฝ่ามือทั้งสองยังคงถือเธอยึดมั่นอยู่ในฝ่ามือ ในสายตาของเขามองดูมีความสุขแวบหนึ่ง และจากนั้นเขาก็มองไปที่มีอ ทั้งคู่เขาจับอยู่ เรียวบอบบาง และใช้แรงก็จะหักลงได้

หากว่ารอบหน้าเขาทำแรงมากกว่านี้ มันจะหักจริงๆไหมหน้อ?

สายตาของชายผู้นั้นมืดลงทันที และความแข็งแกร่งของฝ่ามีอก็รวมตัว

กันอย่างแรง

“คุณ..” กู้อานหยานรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยที่เอว กัมหัวแล้วมอง และเกือบ

จะตกใจจนตาย

มีอของเธอวางอยู่บนไหล่ของ มู่จ้านเป่ยพยายามพยุงตัวเอง และลงจาก

ตักของเขา

โดยไม่คาดคิด เธอเพิ่งลุกขึ้นมาได้เล็กน้อย แล้วจู่ๆก็ถูกดึงกลับไป

“อืม … ” กล้ามเนื้อขาของเขาแน่นเกินไป และร่างกายชนเขา ซึ่งค่อน

ข้างรู้สึกไม่ค่อยสบายจริงๆ

สิ่งที่อึดอัดที่สุดคือ ท่านี้มันดูไม่สุภาพมากใช่ไหม?

ฝ่ามือของเธอตกอยู่บนฝ่ามือใหญ่ของเขา พยายามผลักเขาออกไป แต่ ก็ยังขยับไม่ไหว กู้อานหยานเริ่มโกรธ ทำไมตัวเองถึงโดนเขารังแกมาทั้งคืน

“คุณชายใหญ่มู่เรากำลังคุยกันเรื่องงานอยู่นะ!”

“ฉันเห็นเพียงว่า มีคนตัวน้อยมีความคิดริเริ่มเล็กน้อย ที่จะนั่งบนตักของ ฉัน และยังคงเคลื่อนไหวอยู่ตลอด”

การหายใจของเขาไม่เป็นจังหวะ และแม้แต่ กู้อานหยานก็สามารถ ฟังออกเสียงของเขา มีกลิ่นลมหายใจที่รุ่นแรง…. ลมหายใจห่าม

ในที่สุดเธอก็จำได้ว่า เธอนั่งอยู่บนตักของเขาที่ด้านข้างในตอนแรก ต่อ มาเพื่อความสะดวกในการพูดคุยกับเขา ดูเหมือนว่าเธอเป็นคน ..ข้าม มันไปเอง

ใบหน้าเล็กๆของเธอ ร้อนแดงไปจนถึงหู

“ขอโทษที ตอนนี้คุยเรื่องเสร็จแล้ว ฉัน … อ้า!”

เขาดังร่างที่เปาะบาง และเข้าอ้อมกอดของเขา

เสียงแหบของ มู่จ้านเป่ยก้มลงไปข้างหูของเธอ พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง พูดว่า : “เรื่องของฉัน..มันยังไม่จบ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ