ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่ 374 กู้อานหยาน เธอเป็นคนบังคับฉันเอง



บทที่ 374 กู้อานหยาน เธอเป็นคนบังคับฉันเอง

บทที่ 374 กู้อานหยาน เธอเป็นคนบังคับฉันเอง

กู้อานหยานเจ็บไปทั้งใจ

เหมือนกับเด็ก ที่นอนอยู่บนเตียง

ไม่ว่าเขาจะตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ คำพูดนี้ ก็แทงไปยังหัวใจ ของเธอ

เธอสูดหายใจลึก พยายามกดทับความเจ็บปวดลงไป

บนใบหน้า สีหน้าก็กลับมาปกติเหมือนเดิม

พูดแล้ว ไม่ต้องไปสนใจ ฉะนั้น มีอะไรให้น่าเจ็บปวด?

เจ็บ ก็เพราะว่าสนใจไม่ใช่หรอ?

เฮอะ

โง่จริงๆ!

มู่จ้านเป่ยไม่ได้อยู่ที่นี่ตลอดเวลา

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง หลีเย่รับโทรศัพท์สายหนึ่งแล้วเชิญให้คุณชายใหญ่มู่ไปแล้ว

กู้อานหยานกลับนั่งอยู่ในที่ร่มใต้ต้นไม้ มองดูข้างหน้าอยู่ ตลอดเวลา มองดูทุกคนที่กำลังยุ่งอยู่

จนกระทั่ง จากข้างหลัง มีคนดึงเธอไปด้วยความแรง!

“กู้อานหยาน เธอหมายความว่ายังไง? เธออยากทำอะไรกัน แน่?”

คนที่เกือบจะเป็นบ้าไปแล้วนั้น คือซูหยาน

อยู่นอกเหนือความคิดของกู้อานหยานเล็กน้อย

“เธอไปสถานที่หนึ่งกับฉันหน่อย!” ซูหยานจับข้อมือของเธอ

ไว้ แล้วดึงเธอมา

กู้อานหยานไม่ได้พูดอะไร ถูกดึงอยู่แบบนี้ ตลอดทางจนถึง หลังบ้าน ภายในห้องของคุณนายก่อนจะเสียชีวิต

มาถึงตรงนี้ ในใจของกู้อานหยานก็รู้สึกหนักขึ้นมาทันที

แต่ว่า ซูหยานมีความหมายที่จะทำอะไรกันแน่?

“ให้จ้านเป่ยหยุดที่จะดำเนินงานการขุด!”
ซูหยานจ้องเธอ มีความกระวนกระวายเล็กน้อย

“ทำไมต้องหยุด?” กู้อานหยานกำลังสำรวจอารมณ์บนใบหน้า

ของเธออยู่

แต่ว่า คุณผู้หญิงใหญ่ที่อ่อนโยนมาโดยตลอดคนนี้ ได้ กระวนกระวายตั้งแต่แรกแล้ว

ความสงบมั่นคงตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา กลับไม่เห็นแม้แต่

เงา

เธอหรี่ตา “คุณผู้หญิงใหญ่ ฉันมีความไม่ค่อยเข้าใจการกระ ท่าของคุณในตอนนี้

“เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจอะไร ขอแค่พูดกับจ้านเป่ย ให้เขา

หยุดการขุด!”

แต่ว่ากู้อานหยาน จะเชื่อฟังเธอง่ายๆได้ไงล่ะ?

“อย่างน้อยคุณผู้หญิงใหญ่ก็ควรจะให้เหตุผลกับฉันไม่ใช่ หรอ? แล้วเหตุผลนี้ ก็จำเป็นต้องจูงใจฉันได้?”

“กู้อานหยาน!”

“ก่อนที่คุณนายจะเกิดเรื่อง ท่านเคยเจอแต่เธอเท่านั้น เธอไป ทำอะไรที่ล้อของคุณนายใช่ไหม?”
พฤติกรรมในตอนนี้ของซูหยาน ทำให้ผู้คนยากที่จะเข้าใจ

จริงๆ!

ก้าหากไม่ใช่ทําผิด แล้วทําไมต้องให้เธอบอกให้คุณชาย ใหญ่มู่หยุดดำเนินการขุดล่ะ?

แต่ถ้าหากว่าทําความผิดจริงๆ แล้วทําไมถึงกล้าพูดเป้าหมาย ตรงๆ ออกมาต่อหน้าเธอเลยล่ะ?

ซูหยาน เธอ าลังคิดอะไรอยู่กันแน่?

“ฉันไม่ได้เป็นคนทําร้ายคุณนาย”

เมื่อกี้ซูหยานตื่นเต้นมากจริงๆ

มู่จ้านเป่ยจะขุดทะเลสาบ เรื่องนี้ เขาตัดสินใจเมื่อคืนถึงขั้น เช้านี้เอง

ก่อนหน้านี้ ไม่มีใครได้รับข่าวมาก่อน

แม้กระทั่งคนงานที่ขุดดิน เธอก็ไปสืบมาแล้ว พึ่งได้รับคําสั่ง เมื่อเช้านี้เอง

ซูหยานไม่รู้ว่าทำไมคุณชายใหญ่มู่ถึงทำแบบนี้กะทันหัน แต่ ว่า ตอนนี้คนที่จะสามารถหยุดคุณชายใหญ่ได้ เธอแน่ใจว่า มี เพียงกู้อานหยานคนเดียว
ไม่ว่ายังไงแล้ว เรื่องก่อนหน้านี้ที่นายท่านใหญ่มู่ทะเลาะกับ คุณชายใหญ่มู่ ทั้งตระกูลมู่ต่างก็รู้หมดแล้ว

“กู้อานหยาน ฉันไม่สามารถอธิบายกับเธอได้ ขอแค่เธอยอม ไปพูดกับจ้านเป่ยตอนนี้ เธอจะเอาอะไร ฉันสามารถให้เธอได้ หมด”

แต่ว่าฉันไม่อยากเอาอะไรทั้งนั้น”

กู้อานหยานจ้องเธอ

การกระทำนี้ของซูหยาน ยิ่งทำให้แน่ใจว่า เรื่องของคุณนาย ต้องไม่ใช่อุบัติเหตุแน่นอน

“ใครกันแน่ที่ทำร้ายคุณนายจนเสียชีวิต?”

เธอเดินไป จู่ๆก็จับเสือของซูหยานขึ้นมา

“เธอรู้ใช่ไหม? บอกฉัน เป็นใครกันแน่? ทำไมเขาถึงทำแบบ

“ไม่มีใคร นั่นก็แค่อุบัติเหตุ!

ซูหยานใช้แรงผลักเธอออก

ความเย็นชาในเมื่อกี้หายไปแล้ว ตอนนี้ เหลือเพียงแต่ความทําอะไรไม่ได้

“กู้อานหยาน ถือว่าฉันขอร้องเธอละกัน ไม่ต้องสืบเรื่องนี้ต่อ ไปแล้ว! ฉันขอร้องเถอะนะได้ไหม?”

กู้อานหยานก็ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม “นอกจากเธอจะบอก ฉันว่า คนที่ทำร้ายคุณนายจนเสียชีวิตคือใคร!”

ฉันไม่รู้ว่าคือใคร? ไม่มีใครคนนั้นอยู่แล้ว!” “

ซูหยานจะเป็นบ้าแล้ว ใช้แรงจับไหล่ทั้งสองข้างของกู้อานห ยาน แล้วใช้แรงเขย่า

“ถ้าหากยังเป็นแบบนี้ ตอนนี้ เธอจะทำให้คนที่บริสุทธิ์ตาย ได้! เธอจะทำให้เขาตายได้!”

“เป็นใครกันแน่?” กู้อานหยานขมวดคิ้ว ทำไมเธอถึงตื่นเต้น ขนาดนี้? เธอกำลังปกป้องใครอยู่?

“มู่เจ๋อหนานใช่ไหม? เขาใช่ไหม?”

นิ้วของเธอมีความเย็น แต่ว่า เป็นไปได้ยังไง?

คุณชายรองมู่ไม่ได้มีเหตุผลอะไร ทำไมถึงไปลงมือกับคุณนายล่ะ?
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน!

เขากับคุณนายมีความแค้นอะไรกันแน่?

“เขาฆ่าคุณนายไป?”

“เธอกำลังพูดมั่วอะไร? เจ๋อหนานจะไปลงมือกับคุณนายได้ ยังไง? เธอบ้าไปแล้วหรอ?”

“งั้นเธอกังวลอะไรอยู่?” กู้อานหยานใช้แรงผลักมือของเธอ ออก

“เรื่องของคุณนายไม่ใช่อุบัติเหตุ เรื่องนี้ จะจำเป็นต้องสืบให้

ชัดเจน”

“งั้นเธอบอกฉัน ทำไมเธอถึงคิดว่าการเสียชีวิตของท่านมา

จากการกระทําของคน?”

แววตาของซูหยาน ทำให้กู้อานหยานยิ่งสงสัย

เธอไม่เข้าใจจริงๆ เธอกำลังคิดอะไรอยู่

ถ้าหากว่าเป็นฆาตกร ตอนนี้สิ่งที่คิดอยู่คือ ไม่ใช่ว่าพยายาม หาวิธี เพื่อที่จะปกปิดหลักฐานที่ตัวเองไม่ทันระวังหลงเหลือไว้ หรอ?
แต่ว่าเธอไม่ไปทำเรื่องที่มีประโยชน์กับตัวเอง กลับมาขอร้อง หล่อนอยู่ที่นี่

นี่ไม่เหมือนการกระทําของฆาตกรทั่วไปเลย ฉะนั้นถึงแม้คำ พูดที่ซูหยานพูดกับตัวเองจะมีความแปลกแค่ไหน กู้อานหยาน ก็ยังรู้สึกว่า คนๆนี้ ไม่ใช่คนนี้ทำร้ายคุณนายจนเสียชีวิต

แต่ว่าเธอกำลังกระวนกระวายอะไรอยู่กันแน่?

ตกลงเป็นเพราะเธอรู้ว่าฆาตกรคือใคร หรือว่า ในทะเลสาบนี้ มีอะไรที่เป็นความลับอยู่?

หัวใจของกู้อานหยานกระตุกไปครั้งหนึ่ง ไม่รู้ว่าตัวเองกำลัง คิดอะไรอยู่ ไม่ว่ายังไงแล้ว ก็มีความรู้สึกตกใจอยู่

เธอเดินออกไปทางข้างนอกกะทันหัน เดินไปเร็วมาก

แต่ว่าในตอนที่เธอกำลังเดินไปถึงหน้าประตู ซูหยานที่อยู่ข้าง หลังก็ทับลงไปกะทันหัน ดึงเธอกลับมา

แรงของซูหยานหนักมาก ราวกับว่าใช้แรงทั้งหมดที่ตัวเองมี

ไปแล้ว

กู้อานหยานไม่ทันตั้งตัว ไม่มีสติ ก็ถูกเธอดึงไปล้มยังที่พื้น

เสียง ตง ดังขึ้น ข้างหลังของศีรษะไปชนกับอะไรบางอย่างทำให้มึนหัวเบลอไปหมด

เจ็บมาก!

เธอจับศีรษะ รู้สึกได้ว่ามีของอะไรร้อนๆข้นๆ ไหลลงมาจาก

นิ้วของตัวเอง

หยานคิดไม่ถึงว่า ตัวเองแค่ดึงเธอไปหนึ่งที จะทำให้เธอ บาดเจ็บถึงขั้นนี้!

หลังศีรษะของกู้อานหยานมีเลือดไหลแล้ว!

เลือดสีแดง ทันใดนั้นก็เปื้อนไปทั่วทั้งวง

ซูหยานตกใจ กระวนกระวายมาก ไม่รู้จะทำยังไง ถึงสุดท้าย แล้ว ในที่สุดก็สงบสติลง

“บอกฉัน เธอเห็นอะไรที่ข้างทะเลสาบ? ทําไมเธอถึงแน่ใจว่า เรื่องของคุณนาย ไม่ใช่อุบัติเหตุ?”

กู้อานหยานเจ็บปวดจนไม่มีแรงแม้แต่จะพูด

แต่ว่าเธอส่ายหัวอยู่ตลอดเวลา ความเวียนหัวยิ่งอยู่ก็ยิ่งมาก ขึ้น เธอเปิดปากโดยที่ไม่รู้ตัว “พวกเธอ…ใช้พืชน้ำติดกับล้อ ของคุณนาย.……..
เธอยิ้มอย่างเย็นชา อุณหภูมิร่างกายเหมือนลดลงอยู่ตลอด

เวลา

เจ็บหัวมาก! สติค่อยๆเลือนหายไป

แต่ว่า เธอยังคงยิ้มอย่างเย็นชาอยู่

“ซูหยาน ไม่ว่าเธอป็นฆาตกรหรือเปล่า เธอ…จะต้องมีความ เกี่ยวข้อกับฆาตกร ครั้งนี้ เธอ….หนีไม้พ้นแล้ว”

“เฮอะ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง…..

ซูหยานกลับไม่กระวนกระวาย และไม่มีความกลัว

เธอนั่งอยู่บนพื้น มองดูเลือดที่ยังคงไหลอยู่ของกู้อานหยาน ทันใดนั้นก็ยิ้มขึ้นมา

“ทำไมถึงต้องบังคับฉัน? ทุกคนมีชีวิตอยู่ที่ดี ไม่ดีดีหรอ? ทําไมถึงต้องทําแบบนี้?”

เหมือนว่าเธอจะมีความบ้าเล็กน้อย แล้วเหมือนว่าจะหมดหวัง

สุดท้าย เธอยืนขึ้น เดินไปยังข้างเตียง แล้วดึงผ้าห่มที่ คุณนายใช้ก่อนจะเสียชีวิตลงมา ห่มตัวของกู้อานหยาน”กู้อ่านหยวน เธอเป็นคนบังคับฉันเอง!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ