บทที่ 423 ทุกอย่าง ไม่สำคัญแล้ว

บทที่ 423 ทุกอย่าง ไม่สำคัญแล้ว

กู้เวยจือถือใบโอนหุ้นไว้ วันนี้จะต้องทำอะไรแน่

มู่บ้านเป่ยยังไม่ส่งพวกเขากลับไป ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ให้พวกเขา ไปขัดขวางกูเวยจ๋อเหรอ?

บวกกับ เมื่อก่อนมู่บ้านเป่ยกับกู้เวยจือ ความสัมพันธ์ไม่ ธรรมดากัน!

“พ่อ หรือว่าคนที่อยู่เบื้องหลังกู้เวยจือ คือมู่จ้านเป่ย? ”

ถ้าไม่ใช่ว่ามีตัวละครที่ร้ายกาจคอยหนุนอยู่เบื้องหลัง กู้ เวยจือคนเดียวที่ไม่มีอำนาจอะไร และก็ไม่มีพื้นเพพิเศษอะไร นัก ทำเรื่องพวกนี้ไม่ได้แน่นอน

เบื้องหลัง จะต้องมีคนอื่นแน่

ก็แค่ ตอนนี้พวกเขาไม่รู้ว่าคนนั้นคือใครกันแน่

“มู่บ้านเป่ยคนนี้…….…….

คุณท่านมองไปที่พื้นทะเล ในใจสับสนอย่างบอกไม่ถูก

สักพักหนึ่ง เขาจึงพูด : “พ่อว่า ไม่เหมือนคนที่ชอบใช้วิธีการแบบนี้ไปแสวงหาผลประโยชน์”

“คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ พ่อ อย่ามองคนที่ภายนอก

ถึงแม้กู้ชิงเหลียนไม่อยากยอมรับ ผู้ชายที่เพอร์เฟคขนาดนี้ จะร่วมมือกับผู้ร้ายที่ไร้ยางอายแบบกู้เวยจือได้

แต่ ถ้าไม่ใช่พวกเดียวกัน ทําไมเขาต้องส่งพวกเขามาที่นี่? ถึงแม้ จะช่วยพวกเขาจากทะเลเปิดจริงๆก็เถอะ แต่ทําไมไม่ส่งพวกเขากลับไป ทำดีให้ถึงที่สุดล่ะ? อารมณ์ของคุณท่านยังคงสับสน หลายๆอย่างอัดอั้นไว้ที่ใจ เรื่องพวกนั้น กลับไม่มีทางพูดออกมา คำนี้ ไม่อยากพูดถึงอีก

“วางใจเถอะ ถึงในมือกู้เวยจือจะมีหนังสือโอนหุ้นของพ่อ แค่ จิ้งหย่วนอยู่ บริษัทก็คงไม่ต้องให้เธอจัดการ! ”

สำหรับจุดนี้ กู้ชิงเหลียนไม่อยากยอมรับ แต่ก็ต้องยอมรับ

กู้จิ้งหย่วน เขามีความสามารถ ที่ทำให้คนสบายใจได้จริงๆ
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ลูกชายของเธอสามารถเทียบได้เลย ก็แค่ ความริษยาในใจ เกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นในหลายปีมานี้ ในจึงรู้สึกน้อยใจ ไม่พอใจ แต่พอรอถึงตอนที่เกิดเรื่องจริงๆ อยากจะพึ่งพา คนนั้นที่มี ความสามารถ บนเกาะ ยังมีคนอยู่อีกจำนวนหนึ่ง หมอกับพยาบาล และก็ พวกบอดี้การ์ดสองสามคน

พ่อเอาบริษัทให้กู้จิ้งหย่วน ความจริงแล้ว เป็นการกระทำที่ ฉลาด ก็แค่ ไม่พอใจเท่าไหร่

“พ่อ ข้างนอกลมแรง พ่อกลับห้องไปพักก่อนเถอะ”

ก่อนหน้านี้คุณท่านล้มลงไปในห้องเดินเรือของเรือยอรช์ ทำ เธอตกใจจริงๆ

ถ้าไม่ใช่มู่จ้านเป่ยพาหมอมา ตอนนี้ไม่รู้ว่าพ่อจะเป็นไง

ดูท่าทางแล้ว ไม่เหมือนกับสอดส่องพวกเขา อีกอย่างมู่จ้านเป่ ยก็บอกไปแล้ว ถ้าพวกเขาขับเรือเอง คนของพวกเขาจะช่วย พวกเขากลับไป
ความหมายคือ คุณขับเรือไปเองได้ คนของพวกเขาคุ้มกัน ก็

แค่กลัวว่าระหว่างทางพวกเขาจะเกิดอุบัติเหตุอะไร

ถึงตอนนั้น อย่างน้อย คนของมู่บ้านเป่ยก็ช่วยได้ทัน

แต่ถ้าคุณหลงในทะเล ไม่รู้ว่าสปีดโบ้ทขับอย่างไร ตรงนี้ ของพวกเขาจะไม่สน คน

สรุปคือ มู่จ้านเป่ย ไม่จำกัดอิสระพวกเขา ถ้าไปได้ ตัวเองก็ไป

ได้

แต่ถ้าไปไม่ได้ งั้นก็เป็นปัญหาของพวกเขาเอง

“เดี๋ยวฉันลองไปดูก่อน สปีดโบ้ทขับยังไงกันแน่”กู้ชิงเหลียน

พูด

คุณท่านกู้กลับส่ายหน้า : “ช่างเถอะ ลูกไม่ต้องกระเสือก กระสนแล้ว เชื่อจิ้งหย่วนเถอะ!

จิ้งหย่วนจะต้องหาพวกเขา และจะต้องหาเจอ

ตอนนี้วันจันทร์แล้ว เวลานี้ เรื่องที่ควรจะเกิดขึ้น ก็เกิดไปนาน

แล้ว

คุณท่านมีความรอบคอบ สำหรับเรื่องที่กลับไปนั้น ไม่ได้ กระตือรือร้นเท่าไหร่
“ผมแค่ต้องการให้พวกเด็กๆอยู่กันอย่างปลอดภัย ผมก็ สบายใจแล้ว ถึงทั้งบั้นปลายชีวิตนี้ผมต้องอยู่ที่เกาะนี้ ผมก็ ยอม”

แค่ต้องการให้ มู่จ้านเป่ยไม่ทำร้ายพวกเขา

งั้น เขาอยู่ที่นี่ ก็ถือเป็นการชดใช้

“เจ็บ”กู้อานหยานร้องเสียงทุ้มต่ำ นั่งขึ้นจากเตียง

ที่หน้าผากเจ็บมาก ยกมือไปแตะ ก็เป็นกระเป๋าใบใหญ่ๆหนึ่ง

ใบ

แต่ที่โชคดีคือ ไม่ได้ชนหัวจนเจ็บ

ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?

เงยหน้ามองไป ตัวเองอยู่ในห้องไม่คุ้น หรือว่า พอเธอชนรถ ไป คนของกู้เวยจือก็จับกลับไป?

แต่ ไม่ได้มัดเธอไว้ ไม่ได้มีการกำจัดการกระทำของเธอ

แม้แต่ในห้องนี้ ถึงจะไม่ใหญ่มาก แต่ตกแต่งสวยงาม สบาย มากสุดๆ
ถ้าตกไปในมือกู้เวยจือ จะได้รับการปฏิบัติที่ดีอย่างนี้ได้ไง?

กู้เวยจือแทบอยากฆ่าเธอตาย เวลาไหนก็เหมือนกัน!

ที่นี่ ที่ไหนกันแน่? ใครพาเธอกลับมาที่นี่?

และก็ เธอหลับอยู่นี่ไปนานแค่ไหน?

ที่หัว มีกระเป๋าใบใหญ่เข้ามา ชัดๆว่ามีคนจัดการทำให้เธอ และทายา

ตอนนี้ยังมึนๆหัวเล็กน้อย แต่ ไม่ใช่เรื่องใหญ่

เธอลงจากเตียง มองเห็นเครื่องทำน้ำ

ลังเลเล็กน้อย ก็เดินเข้าไป เทน้ำหนึ่งแก้ว ดื่มอีกหนึ่งจนหมด

สุดท้าย เธอก็วางแก้วลง เดินไปที่หน้าประตู ฟังเงียบๆสักพัก

ด้านนอก มีแต่เสียงลม เสียงลมแรงๆ

และก็มีกลิ่นจางๆที่ได้กลิ่นในห้อง มีเสียงน้ำทะเล เธออยู่ ที่ไหนกันแน่?
ดึงอย่างระมัดระวัง คิดไม่ถึงว่า ห้องไม่ได้ล็อก แค่ดึง ก็เปิด

ประตูห้องไปแล้ว

ชายหาด!

อยู่ที่ชายหาดจริงๆด้วย

ชายหาดที่เงียบสงบ ทรายที่ละเอียด มองไม่เห็นขยะ ไม่ เหมือนโซนที่เป็นแหล่งท่องเที่ยว และก็ไม่เหมือนที่ที่คน จำนวนมากเคยมา

เธออยู่ที่ไหนกันแน่?

กู้อานหยานออกไปจากห้อง ด้านนอกต่างกับที่ตัวเองคิดไว้

รอบๆมีห้องหลายหลัง น่าจะมีคน แต่ ไม่มีคนเฝ้าเธอ?

อิสระมากไปใช่ไหม?

ด้านนอก ร่างสองร่างค่อยๆเข้ามาในม่านตา

กู้อานหยานที่ตา หลังจากสายตารับแสงแดดจากด้านนอกได้ แล้ว จึงมองสองคนที่เดินอยู่บนชายทะเลอย่างชัดเจน

จู่ๆ ลมหายใจเธอก็ไม่เป็นจังหวะ ตาเป็นประกาย วิ่งเข้าไป
“คุณปู่กู้! “ไม่สิ! ไม่ใช่คุณปู่กู้! เขาคือปู่ของเธอ!

ถึงจะยังไม่ได้รับการพิสูจน์อย่างเป็นทางการก็ตาม ถือ ทุกๆ เรื่อง จะเป็นการคาดเดา เธอก็แน่ใจแล้ว เขาคือปู่ของเธอ!

จมูกกู้อานหยานร้อนผ่าว น้ำตาเกือบจะไหล

ปู่ที่พวกเขาคิดถึงโหยหา ปู่ที่หามาตั้งนานแต่ไม่ได้ข่าวคราว ตอนนี้เขา อยู่ตรงหน้าเธอ

“ปู่ ปู่! ”

ฝีเท้าของกู้อานหยานล่องลอยเล็กน้อย บวกกับคลื่นบน ชายทะเล ทรายที่ละเอียด จึงวิ่งไม่สะดวกมาก

แค่วิ่งไปสิบก้าว ไม่ระวัง ก็ล้มลงไปที่ทราย

แต่เธอรีบลุกขึ้นมา ทรายที่ตัวยังไม่ปัด ก็วิ่งไปที่สองคนนั้น ตรงชายทะเลต่อ

คุณปู่กับอายังมีชีวิต พวกเขายังปลอดภัย!

ยังมีเรื่องอะไรอีกที่น่าดีใจกว่าเรื่องนี้?
บางที กู้เวยจีออาจจะหลอกเอาของหลายอย่างไปจากตัวปู่

มากมายแล้ว

บางที มู่บ้านเป่ยกับกู้เวยจือ อาจจะมีความลับที่บอกใครไม่

ได้จริงๆ!

บางที ตัวอย่างเส้นผมของเธอกับคุณปู่ ถูกคนของคุณชาย ใหญ่มู่เอาไปแล้ว ทิ้งไปกับกระเป๋าแล้วจริงๆ!

แต่ทุกๆอย่างนี้ ตอนนี้ ได้กลายเป็นว่าไม่สำคัญมากขนาดนั้น แล้ว!

ที่สำคัญคือ คุณปู่ยังมีชีวิต คุณปู่ ยังสบายดี!

กู้อานหยานพุ่งเข้าไป กอดคุณท่านอย่างแน่น

“คุณปู่ คุณไม่เป็นไรก็ดี ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว!

เสียงของเธอสำลักอย่างบอกไม่ถูก!

“ทุกคนต่างเป็นห่วงคุณปู่ คุณปู่ไม่เป็นไร ดีมากเลย!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ