บทที่117 ความอ่อนแอปางตาย

บทที่117 ความอ่อนแอปางตาย

ร่างของทั้งสองคนชนกันแรงๆ มู่บ้าน เป่ยทำเสียงไม่พอใจ ทันใดนั้นหน้าก็ เปลี่ยนไป

กู้อานหยานตกใจจนมือไม้อยู่ไม่สุข แต่ ถูกเขาพลิกตัว กดทับใต้ร่างกาย

“อย่าแตะมั่ว ! ”

หน้าของคุณชายใหญ่เริ่มมีเหงื่อ ไม่รู้ ว่าเพราะเจ็บ หรือว่าอดทน

“ชนไปแรงแบบนี้ จงใจเหรอ ? “เขาหรี่ ตามอง จ้องผู้ชายที่ติดอยู่กับตัวเอง ดูน่า สงสาร “ต่อไป ยังอยากมีความสุขอีกไหม ? หือ ? ”

มีความสุข ?

กู้อานหยานกะพริบตา แป๊บหนึ่ง ก็ เข้าใจว่าความสุขหมายถึงอะไร

เธอหน้าแดง อยากจะพูดอะไร กลับไม่รู้ ว่าควรจะพูดยังไง

ตอนนี้เอง ถ้ากลัวพูดว่าความสุขของ เธอไม่เกี่ยวกับเขา เขาจะระเบิดขึ้นมา ไหม ทําเธอเจียนตาย ?

แต่เมื่อครู่นั้น ชนจนเหมือนว่าค่อนข้าง รุนแรงจริงๆ….คุณ……..คุณยังดีไหม ? ”

เธอไม่แน่ใจจริงๆว่าชนเขาไหม ยังไง ซะ ได้ยินว่าเป็นจุดที่อ่อนแอปางตาย ที่สุดของผู้ชาย ……

“ทำไม ? ชนผมแล้ว ต่อไปไม่มีคน ทำให้คุณพอใจ ?”

“ไม่ใช่….……..

“หือ ? ยังอยากหาผู้ชายคนอื่น มาทำให้ ตัวเองพอใจเหรอ ? “ทันใดนั้น สายตาชายหนุ่มก็เยือกเย็น เต็มไปด้วย อันตราย

ตระหนักว่าต้องปกป้องตัวเอง กู้อานห ยานรีบส่ายหน้า : “ไม่อยาก

ความเย็นชาในสายตามู่บ้านเป่ยหายไป ความปีติยินดีในสายตาเขายากที่จะ สังเกตเห็น “เด็กดี”

กู้อานหยานไม่ค่อยเข้าใจ ก็เชื่อฟัง เลย ?

เธอแค่ไม่เคยคิดว่าต้องหาผู้ชายคน อื่น แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอต้องการ เขา

ยังไงซะ เธอก็ไม่ต้องการผู้ชายคนอื่น และเธอก็ไม่ต้องการคุณชายใหญ่มู่ ต้องการไม่ได้

อยู่ข้างๆคุณชายใหญ่มู่ อันตรายก็มา ทันที ภายในหนึ่งเดือน เกือบจะตายไป ถึงสามครั้ง !

จู่ๆกู้อานหยานก็พบบางอย่าง รักษาชีวิต อยู่ให้ไกลจากคุณชายใหญ่มู่ อยู่ข้างๆเขา มีคนมากมายที่ต้องการ ชีวิตเธอ

ไม่รู้ว่าความคิดของตัวเองนี้ถ้าให้คุณ ชายใหญ่มู่รู้ เขาจะบีบตัวเองตายไหม ?

ทำไมมักจะรู้สึกว่าอยู่ข้างๆเขา เหมือน ถูกเขาบีบจนตายตลอด ?

กู้อานหยานรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ความ คิดของมู่จ้านเป่ย กลับดูเหมือนไม่อยู่ใน ความคิดเธอ

เขาก็แค่จ้องหน้าเธอ จากบนลงล่าง มองอย่างละเอียด

“คุณชายใหญ่..

“ทำไมต้องใส่ร้ายตัวเองด้วย ? “ที่เกาะ เขาจำเธอไม่ได้จริงๆ ถ้าไม่ใช่ว่ายิ่งคิดยิ่งผิดปกติ ยิ่งคิดยิ่ง รู้สึกว่าหน้าขาวเนียนนั้น กับหน้าที่ไม่ได้ เต็มไปด้วยกระ เส้นพวกนั้นเหมือนกัน มาก บางทีเขาอาจจะพลาดไป

ถ้าพลาดจริงๆ จะเป็นยังไง ?

เธอ จะกลายเป็นเนื้อในปากของมู่เจ๋อ หนาน !

พอคิดว่ายัยโง่นี่เกือบจะตกอยู่ในมือขอ งมู่เจ๋อหนาน ความโกรธก็พลุ่งพล่านที่ อก อดไม่ได้ที่จะฉีกบู่เจ๋อหนานเป็นชิ้น !

มือของกู้อานหยานวางที่หน้าตัวเอง ตอนนี้เธอมีลายพราง ถึงไม่มีกระจก ก็รู้ ว่าหน้าตัวเองสวยแค่ไหน

แน่นอนว่าเธอก็เข้าใจ คุณชายใหญ่มู่ กำลังสงสัย ไม่ใช่ตื่นตกใจ

คนแบบคุณชายใหญ่มู่ อยู่สังคมระดับ สูงเสมอมา สาวสวยที่เจอก็ไม่ใช่แบบ ทั่วไปทั้งนั้น

ว่ากันว่าเขาไม่เข้าใกล้ผู้หญิง ซึ่งจะเห็น ว่าเขาเย็นชากับผู้หญิงแค่ไหน

แค่ความงาม ไม่เพียงพอที่จะดึงดูดคุณ ชายใหญ่มู่

ตอนนี้เขา แค่สงสัยเกี่ยวกับภาพหลอก ลวงของเธอ

ได้ยิน เหมือนจะไม่พอใจเท่าไหร่

กู้อานหยานรอบคอบกับคําพูดของตัว เอง ก่อนที่เธอจะพูดมู่บ้านเป่ยกลับ สีหน้าหม่น : “ยังอยากหลอกผมอีกเห รอ ? ”

“ไม่ใช่ ! “กู้อานหยานรีบส่ายหน้า ตอน นี้อยู่ต่อหน้ามู่บ้านเป่ย ยังจะมีความคิด กล้าหลอกอีกที่ไหน ?

ตัวเองยังอยู่ใต้เขา กดทับไว้แน่น ถ้าไม่ ระวัง จะถูกเขาใส่เข้าท้องทันที

สิ่งอันตรายขนาดนี้ ไม่ต่างอะไรกับหา ทางตายให้ตัวเอง

“เมื่อก่อนเพราะตัวเองยังคิดไม่เป็น เอาแต่ชอบแต่งหน้าจัด ต่อมาพบว่าที่แท้ ตัวเองก็สวยมาก ก็กังวลอีกว่าสวยมาก ไปจะนำความซวยมาให้

ถึงแม้คำนี้ฟังดูจะเป็นการหลงตัวเอง มาก แต่ ก็เป็นจริงสุดๆ เธอก็แค่ไม่ได้ดึงกู้เวยจือเข้ามา ยังไง ซะ นี่คือเรื่องระหว่างผู้หญิง

คนแบบคุณชายใหญ่มู่นี้ เกลียดการ ต่อสู้ของผู้หญิงที่สุด

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องพูดเรื่อง แย่ๆของผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเขาล่ะ ?

เขาก็อาจจะไม่เชื่อ

มู่จ้านเป่ยสำรวจหน้าเธออีกครั้ง สวย ประณีต เป็นประกายสดใส สวยมากจริงๆ

ดังนั้นคำนี้ ความน่าเชื่อถือสูงแค่ไหน ?

ที่จริงเขารู้ว่าเธอปิดบังความคิดอะไร เขา แต่ความคิดเล็กๆของผู้หญิงนี้ เขาไม่ สนใจจะไปใส่ใจจริงๆ แค่รู้ว่า หายัยโง่นี่เจอ เป็นผู้หญิงของ เขาจริงๆ ก็พอแล้ว

สายตาจากหน้าเธอลงไป กระดูก ไหปลาร้าที่สวยงาม ผิวขาวๆปรากฏภาย ใต้เขา

ตาสีเงินของคุณชายใหญ่มู่ ทันใดนั้นก็ หม่นลงทำให้กลัว

เป็นเหตุผลอะไร ทำให้เขาไร้เรี่ยวแรง ต่อต้านร่างเล็กๆนี้ ?

ชิมทั้งคืนแล้ว ตอนนี้ ยังอยากชิม รสชาติต่อ ?

เขาดูเหมือน เสพติดเล็กน้อย เสพติด ร่างกายเธอ…….

“คุณชายใหญ่ม่ ! คุณชายใหญ่มู่ เดี๋ยว ก่อน ! ฟ้า ฟ้าสว่างหมดแล้ว ! ”

สองมือของกู้อานหยานอยู่ที่ไหล่เขา หนังหัวชาเพราะความตื่นตระหนก

ผู้ชายคนนี้ ! ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้ว จริงๆ ! ทั้งคืนแล้วไม่ใช่เหรอ ! เขาไม่ เหนื่อย แต่เธอใกล้จะเหนื่อยตายแล้ว !

“คุณชายใหญ่มู่ ไม่..……….……..

บนหัวเตียง จู่ๆก็มีเสียงร้อง

กู้อานหยานดันไหล่ของเขามากขึ้น อย่างบ้าคลั่ง : “คุณชายใหญ่ สาย…….. สายของคุณ…..

มู่จ้านเป่ยไม่อยากจะสนใจ แต่ ยัยโง่นี่ น่ารําคาญเล็กน้อย “ครั้งหน้าไม่ฟังอีก ผมจะป้อนยาคุณเชื่อ ไหม ? ”

ชายหนุ่มจ้องเธอ ในที่สุดพลิกตัวจาก ตัวเธอลงไป หยิบโทรศัพท์บนหัว เตียง : “ฮัลโหล !

กู้อานหยานรีบห่อผ้าห่มลงมาจากเตียง เดินไปที่หน้าตู้เสื้อผ้า เปิดตู้เสื้อผ้าออก

ในตู้มีเสื้อผ้าของเธอ !

เดรสที่สีธรรมดา เสื้อเชิ้ตกางเกงขอ ผู้ชายสีอ่อน ดูนุ่มนวลเป็นพิเศษ

ตู้เสื้อผ้าในห้องมู่บ้านเป่ย เหลือที่ให้ เธอโดยเฉพาะ วางเสื้อผ้าของเธอ

ฉากนี้ ทำให้หัวใจของกู้อานหยานมี ความหวานขึ้นมา ก็เหมือนกับเทน้ำผึ้ง ขวดหนึ่ง

แต่….ครั้งหน้าไม่ฟังอีก ผมจะป้อนยา คุณเชื่อไหม ?

เสียงของคุณชายใหญ่มู่อยู่ข้างหู ตกใจจนหญิงสาวที่เพิ่งรู้สึกหอมหวานไป ทันใดนั้นก็ตื่นตระหนก

ป้อนยาให้เธอ ?

เกินไปแล้ว ! เกินไปแล้วจริงๆ !

ที่นี่อันตรายไปแล้ว รีบออกไป !

เธอหาชุดมาชุดหนึ่ง รีบเข้าห้องน้ำไป

ตอนออกมา มู่จ้านเปียก็คุยโทรศัพท์ เสร็จแล้ว ลงจากเตียง ยืนหาชุดหน้าตู้ เสื้อผ้า

ร่างกายของเขา…..ไม่มีชุดสักตัว แม้แต่ที่แนบตัวสุดก็ไม่มี !

“คุณ…… ”สองมือกู้อานหยานรีบบังตรง หน้าตัวเอง ผ่านช่องว่างระหว่างนิ้ว มอง ตรงไป

ตาบ้า…..ตาบ้านทำไมไม่สวมชุด เดิน ไปเดินมาส่ายไปมาตรงหน้าหญิงสาว ?

เขายังหยิบชุด หมุนตัว……..ระชันหน้า เธอ !

จมูกร้อนมาก ! เหมือนมีอะไรผิดปกติ เหมือนมีอะไรไหล ……….

“โอ๊ย ! “กู้อานหยานยกมือขึ้นเช็ด คิด ไม่ถึงว่าจะเช็ดเลือดที่ออกมาจากจมูก ! “เกิดอะไรขึ้น ? “มู่บ้านเป่ยขมวดคิ้ว รีบ เดินเข้ามา

พระเจ้า ! สวมเสื้อผ้า ! รีบสวม เสื้อผ้า !

โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย ! เขาไม่สวม เสื้อผ้าเลย เดินเข้ามาที่เธอแบบนี้ !

“อย่า อย่าเข้ามา”เลือดที่ไหลมาจาก จมูก เหมือนจะมากขึ้นเรื่อยๆ มือมือ !

“อย่าเข้ามา ขอร้องล่ะ ! ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ