บทที่30 ยังจะกล้าพูดว่าไม่ได้ตั้งใจอีกเหรอ ?

เขาเป็นคนชอบออกคำสั่งแบบนี้อยู่เรื่อย สิบนาที ขึ้นถ้าเธอยังไม่ลงไป เขาต้อง ให้หลีเปมาลากเธอไปแน่

กู้อานหยานเข้าใจอารมณ์ของผู้ชายคนนี้เป็นอย่างดี

สิบนาที เธอยังไม่ทันจะกินน้ำเลยด้วยซ้ำเลยต้องรีบหยิบกระเป๋าแล้วเดินออก

จากห้องไป

ซูเสี่ยวหมีกับหยางอียังคงดูโทรทัศน์จอใหญ่อยู่ ส่วนมู่เทียนโย่วเองก็นั่งอยู่บน เก้าอี้ข้างหน้าต่าง พลางถือโทรศัพท์เพื่ออ่านข่าวอะไรสักอย่างอยู่

“จะไปไหน ? “เขาถาม

“ฉันมุระนิดหน่อย ขอออกไปข้างนักแปบนึง”กู้อานหยานไม่อยากจะอธิบายให้ ยืดยาวไปมากกว่านี้

“เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน” วันนี้ยั่วโมโหเปฟางฟางไปเยอะ ไม่รู้ว่าเธอจะมาล้างแค้นรี เปล่า

“ไม่เป็นไร มีคนรอฉันอยู่ข้างล่างอยู่ตรงลานจอดรถนี่เอง ไปแปบเดียวเดี๋ยว กลับมานะ”

“กลัวว่าไปแล้วจะกลับมาไม่ได้นะสี”ซูเสี่ยวหมี่หันไปมองเธอ : “คุณชายมุ่มารอ รับเธอกลับบ้านแล้วใช่ไหม ?”

อีกไม่นานเธอก็จะกลายเป็นคู่หมั้นอย่างเป็นทางการแล้วนี่ กลับบ้าน ก็คงไม่ใช่ เรื่องแปลกอะไรใช่ไหล ? “แล้วไม่แต่งหน้าเหรอ ? นั้นมีอุปกรณ์แต่งหน้าอยู่นะ

“แต่งไปแล้ว”ใบหน้าที่เต็มไปด้วยกระ นี่ก็แต่งขึ้นมาไม่ใช่หรือไง ?

“อานหยาน.”

“กลับมาแล้วค่อยคุยกันนะ”

พอประตูปิดลง แล้วดูเวลาในโทรศัพท์ บวกกับเวลาที่คุยเมื่อสักครู่ ตอนนี้เวลา

ผ่านไปประมาณห้านาทีแล้ว

พอเดินออกมา กู้อานหยานก็รีบเดินไปที่ลิฟต์ โชคดีที่ลิฟต์ไม่มีคนใช้อยู่

ไม่ถึงสิบนาที เธอก็ไปอยู่ตรงหน้าประตูรถของคุณชายมแล้ว

หลีเย่เปิดประตูรถให้เธอ เมื่อเธอเข้าไปในรถ หลีเปก็ปิดประตูแล้วจึงเดินจากไป

บรรยากาศออกจะไม่ค่อยดีนัก หลีแย่เดินจากไปนี่หมายความว่าอย่างไรกันนะ? พวกเขาจะคุยอะไรกันเยอะแยะเหรอ ?

รถหรูที่ถูกตัดแปลงมานั้น ที่นั่งข้างหลังนั้นมีการตกแต่งอย่างหรูหรา

ซายที่เอนตัวลงบนเก้าอี้หนังแท้ที่ถูกปรับเบาะลง กำลังหลับตาพักผ่อนอยู่ ดูแล้ว ราวกับจะมีความเหนื่อยอยู่บ้างเล็กน้อย

เมื่อกี้กู้อานหยานหลับอยู่ในห้องนอนอยู่ชั่วครู่ จนตอนนี้ เวลาก็ปาเข้าไปถึงสิบ เอ็ดโมงแล้ว

“คุณชาย..”เธอลองเรียกดู แต่อีกฝ่ายกลับไม่ตอบสนองอะไรเลย กู้อานหยานรู้สึกไม่ค่อยพอใจ เรียกเธอลงมา แต่กลับมานอนหลับแบบนี้ นี่มัน หมายความว่าไงเนี่ย ?

หัวไหล่ของมู่จ้านเป่ยมีอะไรก็ไม่รู้ติดอยู่ ในตอนแรกกู้อานหยานก็ไม่ได้สนใจ อะไรมาก แต่เธอก็มองอยู่ครู่หนึ่ง

คุณชายเป็นคนรักความสะอาด ถ้ามีอะไรติดอยู่ตรงเสื้อผ้าเขาน่าจะรู้สึกไม่ สบายตัวแน่นอน เธอลังเลอยู่เพียงชั่วครู่ สุดท้ายก็เอื้อมมือไปเพื่อเอาสิ่งแปลก ปลอมนั้นออก

ขณะที่เธอยังไม่ทันถึงมีอกลับ ผู้ชายที่ดูเหมือนกำลังหลับอยู่นั้น อยู่ดีๆก็ลืมตา ขึ้นมา และจับข้อมือเธออย่างแรง

เพียงแค่เขาดึงเพียงเบาๆ กู้อานหยานกลับสูญเสียแรงที่มี และล้มลงสู่อ้อมอก

เขา

“คุณชายมู่

“อยากจะยั่วฉันอีกเหรอ ? “เสียงของผู้ชายคนนั้นมีความทุ่มต่ำเล็กน้อย กลิ่น เหล้าจากตัวเขานั้น คงบอกได้ทันทีว่าคืนนี้เขาดื่มมาไม่น้อยเลย

“ไม่ใช่ ฉันเพียงแค่….”

“เธอเตาสิว่าฉันจะเชื่อไหม ?”

กู้อานหยานกัดริมฝีปากเบาๆ พลางจ้องไปที่เขา ฉันยังไม่ทันจะอธิบายเสร็จ เขา กลับสรุปให้เสร็จเลย ?

“ใช ฉันพยายามจะทำอย่างนั้นแหละ เธอรู้ทันแล้วหนิ ทีนี้จะปล่อยมือได้ยัง ? ”

เธอขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงอีกต่อไป สิ่งที่เขาคิดเอาไว้นั้นยากที่จะมีนมา

เปลี่ยนความคิดเขาได้ “คุณชาย มุ ปล่อยฉันก่อนสิ”ถ้ายังจับแขนเธอเอาไว้แบบนี้ มีหวังเธอจะต้องนอน ซบอยู่ห่านี้ต่อไปแน่เลย ยังไงก็ลุกขึ้นมาไม่ได้

“มายั่วโมโหแล้วก็จะจากไปง่ายๆแบบนี้เหรอ ? “มู่จ้านเป่ยหรี่ตาพลางมองเธอ ดวงตาราวกับดวงดาวคู่นั้น มีความรู้สึกไม่สบายใจของเขาซ่อนอยู่

กู้อานหยานได้กลิ่นของความอันตราย จึงรีบค้ำขาเขาเพื่อต้นตัวขึ้นมา

แต่เธอคิดไม่ถึงเลย ว่าที่ที่มือของเธอไปค้ำอยู่นั้น มัน….มันจะ…..แข็งขึ้นมา !

“เธอ ! “ถ้าเมื่อครู่บอกว่าจะหยิบสิ่งที่ติดอยู่ออกจริงๆ แล้วตอนนี้ จะมาบอกว่าไม่ ได้ตั้งใจอีกเหรอ ?

คนที่ดูสุขุมและเยือกเป็นราวกับน้ำแข็งอย่างคุณชาย แต่ในขณะที่มีอของเธอ วางลงนั้น สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปในทันตา

“ป่าวนะ ! ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ ! “กู้อานหยานตกใจจนเกือบจะเป็นลมล้มพับไป !

นี่ฉันอยู่ในสถานการณ์อะไร ! เธอไม่อยากจะไว้หน้าคุณชายมแล้ว ! อยากจะ

กรดออกมา !

แต่เธอลุกลี้ลุกลนอยากจะลุกออกจากตัวเขาเหลือเกิน แต่กลับจับนูนจับนี่เยอะ

กว่าเดิม

เรือนร่างของผู้ชายนั้น กำลังถูกเธอจับไปเรื่อย จนแข็งตัวขึ้น !

ทันใดนั้นมีอใหญ่ของเขาก็โอบเอวเธอ ก่อนจะลดลง : “อย่าขยับ ! ”

คงจะเป็นเพราะคืนนี้เขาดื่มมาเยอะ ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่รีบมาหาเธอเพียง เพราะได้ยินว่าเธอนอนโรงแรมอยู่กับคนอื่นๆหรอก

และก็คงไม่สูญเสียการควบคุมแบบนี้ เพียงเพราะถูกเธอแต่เนื้อต้องตัวหรอก ! กู้อานหยานยังคงอยู่ตรงขาของเขา แต่ไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย : “ฉันไม่ ได้….ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ

เธอทับขาของเขาด้วยท่าทางที่ไม่น่ามองอยู่ เธอรู้สึกได้ถึงทุกๆการเปลี่ยนแปลง ของร่างกายเขา

ใครบอกว่าเขาเป็นชายงามที่ควบคุมตัวเองได้กันเล่า ! ไม่รู้ว่าใครเป็นคนปล่อย ข่าวปลอมๆพวกนี้ออกมา อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงไปเลย !

มือของชายหนุ่มยังคงวางอยู่ที่เอวของเธอ ปลายนิ้วอุ่นๆ ได้แผ่ซานความอบอุ่น นั้นทะลุเสื้อผ้าลงไปถึงผิวหนังของเธอ

ขณะนั้น ทั้งเรือนร่างของกู้อานหยานเองก็รู้สึกเกร็งขึ้นมาเหมือนกัน

ครั้งแรกของพวกเขา เกือบจะเกิดขึ้นบนรถ

“เธอกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย ? “เสียงแหบทุ้มต่ำของชายคนนี้ดูๆแล้วมีเสน่ห์ล้อ

เหลือ

“อยู่ๆก็แค่คิดขึ้นมาได้ สิ่งที่เธอพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

เธอขยับเล็กน้อย โดยที่ไม่คิดเลยว่ามือของมู่จ้านเบียที่โอบเอวเธออยู่นั้น เมื่อ เธอเริ่มขยับตัว ถึงจะรู้ว่ามือนั้นมีพละกำลังมากขนาดไหน !

เธอโดยกดเอาไว้จนไม่สามารถขยับได้เลย นี่มันอะไรกันเนี่ย !

“คุณชาย”

“ฉันเคยพูดแล้วใช่ไหม ว่าห้ามขยับ ? “ลมหายใจของเขาออกจะไม่ปกติสัก

หน่อย

ขาที่ถูกเธอทับอยู่นั้น เห็นได้ชัดได้ว่าไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่ แต่หว่า แต่ก็ไม่ ลุกขึ้นมาทั้งๆแบบนี้

เขามีกลิ่นอายของการลงโทษเล็กน้อย เพราะฝ่ามือของเขานั้นเริ่มลูบไล้ไล่ลง ไปเรื่อยๆ

“คุณชายมุ ! “กู้อานหยานเบิกตาโผลงก่อนที่น้ำตาคลอเบ้า พลางพูดอย่างตกใจ ว่า : “ฉันไม่ขยับแล้วก็ได้ หยุดได้แล้ว !”

มู่จ้านเป่ยหยุดมือของเขา ส่วนนิ้วยาวๆของเขาที่กำลังวางอยู่นั้น ทำให้เธอรู้สึก

เหนียม อาย

กู้อานหยานกัดริมฝีปาก ก่อนจะพูดเสียงเบาๆออกมาว่า : “เธอให้ฉันลุกขึ้นมา ก่อนเถอะ แล้วมีอะไร….ก็ค่อยพูดกัน”

“พวกเขาเคยเป็นคู่นอนของเธอมาก่อนใช่ไหม ? “ข่าวลือเกี่ยวกับการเปลี่ยนคู่ นอนอยู่บ่อยๆนั้น ก็มีอยู่ไม่น้อยเลย

เขาไม่เคยสนใจคู่หมั้นคนนี้เลย อันที่จริงข่าวคราวของเธอนั้น เขาไม่ได้สนใจ เลยแม้แต่น้อย

“พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทของฉันเอง ! คู่นอนอะไรกัน ! “สำหรับเพื่อนของตัวเอง นั้น กู้อานหยานต้องปกป้องเพื่อนของเธออยู่แล้ว

“เพื่อนสนิท”เขาคิดอยู่นาน ก่อนจะค่อยๆพูดออกมาว่า : รวมไปถึงไอคนที่ชอบ แต่งตัวเวอร์ๆสองคนนั้นด้วยเหรอ ?”

“แต่งตัวเว่อร์วังอะไรกัน ? ” คนคนนี้เขาพูดอะไรดีๆไม่เป็นเลยเหรอ ?

“ถึงแม้ว่าหยางอีจะชอบแต่งหน้าแต่งตัว แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นคนที่ไม่มีพิษมีภัย อะไร แถมเขายังเป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์อีก”

“เทียนโย่วยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย แถมเทียนโย่วยังทั้งหล่อทั้งเป็นสุภาพบุรุษอีก เพื่อนของเธอไม่ได้มีความหมายอะไรเลยกับตัวเขาเลยแม้แต่น้อย เมื่อก่อน เขา ไม่ชอบให้เธอและเสี่ยวหมีอยู่ด้วยกัน

เมื่อก่อนเธอเป็นเพียงคนโง่คนหนึ่ง เธอถึงกับหลับหูหลับตาบูชาสรรเสริญเขา ถึงขั้นที่ว่าเขาขึ้นกเป็นนกขี้ไม้เป็นไม้เลยทีเดียว

เพื่อผู้ชายคนนี้ เขายอมที่จะทิ้งเพื่อนเลยตัวยซ้ำ !

ครั้งนี้ เธอจะไม่มีทางมาทำผิดอะไรแบบนี้อีกรอบเด็ดขาด !

“เธออย่ามาห้ามไม่ให้ฉันไปพักกับเขานะ ยังไงฉันก็ไม่ฟังเธอหรอก !

พละกำลังของเขานั้นดูจะผิดแผกออกไป ฝ่ามือใหญ่ของเขานั้นค่อยๆจับเธอ แรงขึ้น โดยที่น้ำเสียงของเขาดูทุ่มต่ำจนน่ากลัว : งั้นเหรอ ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ