บทที่ 389 รักมาก ก็ยิ่งรู้สึกผิดมาก
บทที่ 389 รักมาก ก็ยิ่งรู้สึกผิดมาก
คำพูดของเยี่สุ่ย ง จริงๆแล้วก็เหมือนจะไม่ผิดปกติอะไร
ตัวตนของกู้เวยจือ มันสำคัญกว่าคุณหนูสองท่านนี้เยอะ
สิ่งสำคัญที่สุดคือ เธอคือเลือดเนื้อเชื้อไขเพียงหนึ่งเดียวที่ เหลืออยู่ของคุณชายสามผู้ซึ่งคุณท่านรักที่สุด
แต่ก่อนคุณท่านมีลูกชายคนเล็กที่รักเขามากๆ แต่ตอนนี้ก็มี หลานสาวคนนี้ที่รักมากๆ
ดังนั้น อยู่ที่นี่จะไม่มีใครกล้ารังแกเธออย่างแน่นอน
คำพูด ไม่ผิด แต่พูดออกมาเช่นนี้มันทำให้คนอื่นยากที่จะ ยอมรับได้
คำพูดนี้ หักหน้าคุณหนูสองคนนี้เป็นอย่างมาก!
กู้ชิงเหอ กับกู้ชิงเหลียนเต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธ
นังเด็กคนนี้ ตั้งแต่ที่กลับมา ไม่เพียงแต่ไร้สัมมาคารวะกับ พวกน้าทั้งสองแล้ว ยังไม่มีความเคารพต่อกันอะไรทั้งสิ้น!
ตอนนี้ยังกล้าที่จะยุ่งเกี่ยวกับบริษัทกู้ซื่อกรุ๊ปอีก!
“พ่อ ในครอบครัวของพวกเราไม่มีใครทำร้ายเธออย่าง
แน่นอน แต่เธอก็ทำร้ายคนอื่นไม่ได้เช่นกัน”
กู้ชิงเหอไม่อยากจะถือสานังเด็กคนนี้จริงๆ แต่คนเหล่านี้นับ วันก็ยิ่งได้ใจเข้าไปทุกที
กู้ชิงเหลียนก็มีสีหน้าที่บึ้งตึง เธอพูด “เธอไม่เข้าใจเรื่องต่างๆ ในบริษัทกู้ชื่อกรุ๊ปเลยสักนิด แต่กลับเข้ามาชี้นิ้วสั่งคนของฉัน
ในตอนทำงาน”
“พอเกิดปัญหาขึ้นก็ผลักความรับผิดชอบทุกอย่างให้กับพวก เรา ฉันทนไม่ไหวเลยต้องพูดตักเตือนเธอบ้าง!”
“เวยจีอยังเป็นแค่เด็ก คุณจะไปถือสาอะไรกับเด็ก?”
ความลำเอียงของคุณท่าน อีกทั้งคําพูดที่เขาพูดออกมาก็เผย ให้เห็นถึงตัวตนแท้จริงทั้งหมด
เขาจ้องมองลูกสาวทั้งสองด้วยความรู้สึกโกรธ
“เวยจีอคือลูกสาวแท้ๆของน้องชายพวกคุณ แต่ก่อนน้องชาย ของพวกคุณมีอะไร จากนี้ฉันจะให้เธอเป็นเท่าตัว ”
“บริษัทกู้ซื่อกรุ๊ป อนาคตก็จะเป็นของเวยจือ ถ้าเธออยาก จะเข้ามาทำงานในบริษัทกู้ซื่อกรุ๊ป พวกคุณก็ต้องช่วยเหลือ ไม่ใช่เข้าไปขัดขวางทุกวิถีทาง”
“พ่อ คุณพูดอะไรน่ะ? คุณจะมอบบริษัทกู้ชื่อกรุ๊ปให้กับ คนนอกที่ตามกลับมาอย่างไม่รู้อีโหน่อิเหน่งั้นหรอ?
กู้ชิงเหลียน ค่อนข้างจะเก็บอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ คำพูดของ คุณท่านทำให้สีหน้าของเธอหมองหม่นบึ้งตึงถึงขีดสุด
“พ่อ คุณ….
“ฉันจะยกบริษัทกู้ชื่อกรุ๊ปให้กับเวยจ๋อ มีปัญหาอะไรมั้ย? เดิมทีบริษัทกู้ชื่อกรุ๊ปฉันตั้งใจจะยกให้กับจิ่ง แต่ตอนนี้จะ มอบให้กับลูกสาวของเขา มันก็สมเหตุสมผลไม่ใช่หรอ?
“แต่ พ่อ บริษัทกู้ชื่อกรุ๊ป บริษัทชื่อกรุ๊ปก็คือหยาดเหงื่อ ของพวกเราหลายปีมานี้”
เพราะคําพูดของเขา กู้ชิงเหลียนเกือบจะร้องไห้ออกมา
ในใจของพ่อมีแต่ลูกชายคนเล็กของเขาฉิ่ง เพียงคนเดียว มาตลอด พวกเธอซึ่งเป็นลูกสาวสองคนอยู่เคียงข้างเขาคอย ช่วยเหลือมาหลายปี ถ้าจะไม่ให้เครดิตการทำงานก็ควรจะให้ รางวัลที่ทํางานหนักสิ
อย่าบอกนะว่าสิ่งเหล่านี้ พ่อไม่เคยจำไว้เลย
ถึงแม้ว่ากู้ชิงเหอจะอดกลั้นความโกรธไว้อยู่ แต่เธอก็กำหมัด ในมือไว้แน่น
เล็บอันแหลมคมแทบจะทิ่มแทงเข้าไปในเนื้อของตัวเอง
คุณท่าน จะมอบบริษัทกู้ชื่อกรุ๊ปให้กับลูกของจิ่งจริงๆด้วย
ถ้างั้น ลูกของพวกเธอล่ะ?
ตอนนี้ดาวรุ่งรุ่นจูเนียร์ในบริษัทกู้ชื่อกรุ๊ปอย่างลูกชายคนโต ของเธอกู้จิ้งหย่วน พึ่งจะดำรงตำแหน่งท่านประธานของบริษัท กู้ชื่อกรุ๊ป ความสามารถของเขาในหลายปีมานี้ ทุกคนก็ได้มอง เห็นแล้ว
แต่เป็นเพราะกู้เวยจือกลับมา แม้แต่ลูกชายของเธอก็จะถูก กดขี่อย่างนั้นหรือ?
“สรุปแล้ว อนาคตบริษัทกู้ซื่อกรุ๊ปเป็นของเวยจือ ฉันไม่อยาก พูดอะไรกับพวกคุณไปมากกว่านี้แล้ว ถ้าใครไม่ยอม คืนนี้ก็มา หาฉันด้วยตัวเอง!”
สีหน้าของคุณท่านบึ้งตึง จากนั้นพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “อา ติง ให้พวกเขาออกไป
“โอเค”
พ่อบ้านลุงติงจ้องมองทุกคน จากนั้นส่ายหัวไปมาแล้วพูด “เชิญออกไปก่อนเถอะ ให้คุณหนูเวยจือพักผ่อนก่อน มีเรื่อง อะไรค่อยมาคุยกันวันหลัง
กู้ชิงเหลียนเหมือนกับว่ายังต้องการจะพูดอะไร พ่อบ้านลุงติง รีบส่งสายตาให้กับเธอทันที
คุณท่านโมโหแล้ว ตอนนี้จะมีอารมณ์อะไรที่จะใช้เหตุผลพูด คุยกับพวกเขา?
“คุณตา งั้นพวกเรากลับก่อนนะ คุณก็อยู่เป็นเพื่อนเวยจือดีดี”
แววตาของกู้จิ้งหย่วนนั้นนิ่งสงบ เขาโอบแม่ของตัวเอง “แม่ ออกไปก่อนเถอะ”
กู้ชิงเหอพยักหน้า ลูกชายช่างดีเช่นนี้ตลอดมา มีจิตใจมั่นคง ขนาดนี้
เธอที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่คนนี้ รู้สึกภาคภูมิใจมากแค่ไหน
เสียดายที่เขาไม่ได้แซ่กู้ ต่อให้เขาใช้แซ่ของตัวเธอเอง คุณ ท่านก็คงจะไม่เห็นว่าเขาเป็นคุณชายตระกูลกู้อย่างแท้จริง แน่ๆ
กู้ชิงเหลียนเห็นพี่สาวเดินออกไปแล้ว ตอนนี้เธอก็คงทำได้ เพียงเดินออกไปจากห้องก่อนเพื่อไม่ให้ตัวเองทำให้คุณท่าน โกรธเพียงคนเดียว
ไม่งั้นหลังจากนี้ ภาระทั้งหมดจะต้องถูกผลักมาให้ตัวเธออีก
พ่อบ้านลุงติงพาทุกคนออกไปจากห้องของเวยอ
เมื่อเดินมาถึงห้องโถงใหญ่ กู้ชิงเหลียนรู้สึกทนไม่ไหวจึง ระเบิดอารมณ์ออกมา
“อาติง คุณก็เห็นแล้วว่าหลานสาวที่พวกคุณตามกลับมาเป็น คนยังไง?”
“วันวันเอาแต่ปลุกปั่นสร้างความร้าวฉาน เอะอะก็บอกว่าพวก เราเป็นคนทำร้ายคุณ แต่ถ้าคุณมีตาคุณก็เห็นแล้วนี่!”
“เธอกลับมานานขนาดนี้ ใครเคยไปรังแกเธอ แล้วใครกล้าจะ ไปรังแกเธอ?”
พ่อบ้านลุงติงขยับริมฝีปาก แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ
กู้ชิงเหลียนยังคงรู้สึกไม่สบอารมณ์!
“ตอนนี้ พ่อเหมือนตกอยู่ในหลุมพรางของเธอไม่มีผิด!”
“คุณหนูสอง คำพูดนี้จะพูดไปเรื่อยไม่ได้นะ ถ้าคุณท่าน ได้ยินเข้า เขาจะโกรธอีกรอบ”
“หรือจะบอกว่าไม่ใช่? กู้เวยจือคนนั้นไม่รู้ว่าเอายาอะไรให้ เขากิน ทำไมพอกู้เวยจือกลับมา เขาก็เปลี่ยนไปมากขนาด
“คุณป้า คําพูดนี้ อย่าพูดเลย”
กู้จิ้งหย่วนจ้องมองเธอ จากนั้นยิ้มอ่อนๆแล้วพูด “คุณควรจะรู้ ว่าคุณตายังคงเสียใจและรู้สึกผิดจนถึงทุกวันนี้เรื่องที่ตอนนั้น ไปขัดขวางน้าชาย กับน้าสะใภ้ไม่ให้อยู่ด้วยกัน”
ถึงแม้จะบอกว่าในตอนนั้นที่กู้จิ่งที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ จะไม่ใช่สิ่งที่คุณตาทำให้เกิดขึ้น
แต่ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขาไปขัดขวางเขากับซางชิงไม่ให้อยู่ ด้วยกัน น้าชายก็คงไม่ต้องออกจากบ้านไปอย่างนั้น
ถ้าไม่ออกไปจากบ้าน บางที ก็อาจจะไม่เกิดอุบัติเหตุทาง รถยนต์ในครั้งนั้นก็ได้
“คุณตาในตอนนี้ แค่รู้สึกผิดกับน้าชาย เลยต้องการชดเชย สิ่งต่างๆทั้งหมดให้กับเวยจือ”
ดังนั้นจริงๆแล้ว คุณท่านรักกี้เวยจือมาก จะมากจะน้อยก็ แฝงไปด้วยความรู้สึกผิดต่อกู้วิ่งซึ่
เขาในตอนนี้ แน่นอนว่าไม่อาจจะทนเห็นกู้เวยจือทนทุกข์ได้ เขาต้องการจะชดเชยให้กับลูกสาวของกู้วิ่งซี่ ความรู้สึกนี้จริงๆแล้วทุกคนควรที่จะเข้าใจ
กู้ชิงเหลียนจ้องมองเขา จากนั้นถอนหายใจออกมาด้วยความ รู้สึกเอือมระอา
“ลูกชายของฉันไม่เอาไหน รู้แต่เล่นไปวันๆ ฉันเองก็ไม่คาด หวังอะไรกับเขาแล้ว แต่คุณมันไม่เหมือนกัน!
เธอจ้องมองไปที่กู้ชิงเหอ เธอยังคงรู้สึกเคียดแค้นและไม่เป็น ธรรม
“พี่สาว คุณลองมองดูจิ้งหย่วนของพวกเราสิ เขาไม่ดีตรง ไหน? ดูไม่เหมือนผู้สืบทอดที่แท้จริงตรงไหน?”
“คุณป้า คำพูดนี้ วันหลังคุณอย่าพูดอีกเลยนะ!”
กู้จิ้งหย่วนที่โดนชม ไม่ได้รู้สึกดีใจเลยสักนิด ตรงกันข้าม สีหน้าของเขาบึ้งตึงขึ้นมาทันที
“เมื่อตะกี้คุณตาก็พูดชัดเจนมากแล้วว่าอนาคตบริษัทกู้ชื่อ กรุ๊ปต้องเป็นของเวยจือ”
เขาไม่ได้รู้สึกไม่สบอารมณ์หรือเป็นอะไร เขาแค่ต้องการจะ บอกทุกคนว่าคำพูดนี้ไม่ควรยกมาพูดอีกแล้ว
ไม่ว่าใครจะเป็นคนพูด สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นว่ามาจากความทะเยอทะยานของเขา
พ่อบ้านลุงติงก็พูด “คุณหนูสอง ถ้าคุณทำเพื่อให้คุณชายจิ้ง หย่วนได้ดี จากนี้คำพูดนี้ไม่ควรจะพูดออกมานะ”
กู้ชิงเหลียนถอนหายใจออกมายาวๆ ไม่ง่ายเลยที่จะกดไฟ แห่งความโกรธลงไป
ในที่สุด เธอเม้มปากแล้วพูดอย่างระอาใจ “ไม่พูดก็ไม่พูด ฉัน ก็แค่มองดูแล้วมันขัดหูขัดตา ฉันเลยรู้สึกโกรธ!”
“พี่สาว ฉันกลับก่อนนะ!”
เธอหันหลังแล้วเดินออกไปด้วยความรู้สึกโกรธ
“แม่ คุณก็กลับไปพักผ่อนเถอะ”
กู้จิ้งหย่วนจ้องมองแม่ของตัวเอง จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน
โยน
กู้ชิงเหอจ้องมองใบหน้าที่ดูดีของเขา จ้องอยู่นานจึงพยักหน้า ตอบ “ฉันกลับไปก่อนนะ คุณเฝ้าดูไปเถอะ”
“รู้แล้ว”
หลังจากที่กู้จิ้งหย่วนส่งพวกเขาออกไปแล้ว ตัวเขาเองจึงกลับไปที่ห้องเพื่อจัดการงานต่อ
ข้างนอกมีคนรับใช้เดินเข้ามา จากนั้นพูด “คุณชายใหญ่ ข้าง นอกมีแขกกลุ่มหนึ่ง บอกว่ามาหาคุณ”
ดึกขนาดนี้แล้วมาหาเขา?
กู้จิ้งหย่วน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ใคร?”
คนรับใช้พูด “เหมือนว่าจะเป็น…คุณชายใหญ่ตระกูลมู่”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
