บทที่244 สรุป ใครจริงใครปลอม ?
บทที่244 สรุป ใครจริงใครปลอม ?
นี่คือครั้งแรกของกู้อานหยาน ที่ไม่ได้แต่งหน้าปลอมของตัวเอง มาปรากฏตรงหน้าคุณท่านหญิง
ยังไงคุณท่านหญิงคิดไม่ถึง เงยหน้ามาจะเห็นลูกสาวของตัวเอง มีชีวิตปรากฏตรงสายตาของเธอ
ใบหน้าที่สวยงามละเอียดลออน ผิวขาวบางนี้ ตาโตสีดำเป็น ประกายนี้ !
นี่คือชิงชิงของเธอ โดยสิ้นเชิง !
คุณท่านหญิงตื่นเต้น จะลงมาจากรถเข็น
การกระทำนี้ ตกใจจนคนรับใช้ที่อยู่เฝ้าข้างๆเธอตลอดอกสั่น ขวัญผวา รีบเข้ามาประคองเธอ
กู้อานหยานก็ตกใจ ใช้ความว่องไวที่สุด เข้าไปที่คุณท่านหญิง
ภายใต้ความร่วมมือกันของทั้งสอง ทำให้คุณท่านหญิงนั่งกลับ
ไปที่รถเข็นอย่างน่าประหลาดใจ
แต่คิดไม่ถึงว่าคุณท่านหญิง จะจับมือของอานหยาน ตื่นเต้นจน
น้ำตาไหล
“ชิงชิง ชิงชิงใช่ลูกไหม ? แม่รู้ว่าลูกยังมีชีวิตอยู่ แม่รู้ วันหนึ่งลูก จะกลับมาหาแม่
“คุณย่า….”กู้อานหยานขมวดคิ้ว มองสาวรับใช้
คนรับใช้ส่ายหน้า ว่าเธอก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ได้แต่มองกู้อานหยาน สักพัก ตาจึงเป็นประกาย จ้องหน้ากู้อาน หยาน เสียงพูดติดอ่าง
“คุณ…………….คุณคือคุณผู้หญิง ! ”
ถ้าไม่ใช่คุณผู้หญิงเรียกว่าคุณย่า เสียงที่ทำให้เธอคุ้นเคย เธอจะ
จำได้ไง ?
เดิมทีคุณผู้หญิงสวยขนาดนี้…ระเจ้า สวยซะยิ่งกว่ากู้เวยจือ
มากสุดๆ !
กู้อานหยานคิด ในที่สุดก็คิดออก วันนี้หน้าตัวเองไม่ได้แต่ง
เธอยิ้มให้คุณท่านหญิง พูดด้วยเสียงอ่อนโยน : “ย่าคะ ฉันคืออานหยาน แค่วันนี้………ได้แต่งให้ขี้เหร่ค่ะ”
“อานหยาน ? “จะเป็นอานหยานได้ไง ? นี่ชิงชิงชัดๆเลย !
แต่ ถ้าชิงชิงยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้คงจะใกล้สี่สิบแล้ว
ส่วนผู้หญิงตรงหน้า…..ที่จริง แค่สิบแปดสิบเก้า
“อานหยาน ? “เธอไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ อานหยาน ทำไม……… ก็เหมือนชิงชิงอย่างกับคนเดียวกัน ?
“ค่ะ ฉันคืออานหยานอานหยานประคองให้เธอนั่งดีๆ ตัวเอง นั่งข้างเธอ
เธอพูดชาๆ : แค่เมื่อก่อน…..เอ่อ คือ ฉันคิดว่าตัวเองสวยเกิน ไป ก็กลัวคนชั่วจะมามอง ดังนั้น เลยจงใจวาดกระฝ้าลงบนหน้า ทำให้ตัวเองขี้เหร่ค่ะ”
เธอคิดว่าตัวเองพูดล้อเล่นเรื่องไม่น่าอายแบบนี้ จะต้องทำให้คุณ
ท่านหญิงตลกแน่
แต่ไม่คิดว่า คุณท่านหญิงจะไม่ยิ้มเลย เอาแต่จ้องหน้าของเธอ อย่างเดิม จ้องแบบไม่ละสายตา
“คุณย่า จ๋าอานหยานไม่ได้จริงๆเหรอคะ ? “กู้อานหยานคิดว่า เธอยังสงสัย
เธอกัดปาก อย่างทำตัวไม่ถูก : “งั้น….….…….อานหยานไปหยิบ ดินสอเขียนคิ้ว มาวาดกระให้คุณย่าดูดีไหมคะ ? ”
คุณท่านหญิงส่ายหัว ยังคงไม่พูด
เธอรับความจริงแล้วว่าผู้หญิงตรงหน้านี้ก็คือกู้อานหยาน ที่เธอ ยอมรับไม่ได้ก็คือ เธอ……เธอถูกคนบางคนหลอก
หัวใจของคุณท่านหญิง ทันใดนั้นก็เยือกเย็นขึ้นมา
ถ้าหาก คนพวกนั้นหลอกเธอจริง งั้น พวกเขาก็รู้ใช่ไหม ว่าอาน หยานเป็นตัวจริง ?
ถ้าเป็นแบบนี้จริง งั้นตอนนี้เธอพูดอะไรผลีผลามไป สำหรับอาน หยานแล้ว บางที อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของหายนะ
มากไปกว่านั้น ตอนนี้สรุปคือคนไหนกันแน่ เธอยังไม่กล้าฟันธง ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์
ถึงแม้ในใจมีความคิดที่ลำเอียงไปแล้ว แต่หลังจากผ่านครั้งนี้ไป ตอนนี้คุณท่านหญิง ได้ระมัดระวังตัวแล้ว
เธอดันสาวรับใช้ไปข้างๆ จ้องกู้อานหยานแล้วถาม : “อานหยาน แม่คุณชื่ออะไร ? ”
แม่ฉัน ? “กู้อานหยานไม่รู้ทำไมเธอถามแบบนี้ แต่เธอตอบไป ตรงๆ : “เธอชื่อซางชิงค่ะ”
“ต้นกำเนิดมาจากไหน ? ”
รู้ค่ะ”กู้อานหยานส่ายหน้า ดูสงสัยนิดๆ
ที่จริง รู้นิดหน่อย แค่ไม่อยากพูด
ทุกคนต่างพูดว่าตอนนั้นแม่ของเธอคือคนขายเหล้า เป็นกิ๊กพ่อ
ประโยคนี้ เธอไม่อยากพูดสักนิด เพราะว่า นั่นคือแม่เธอ
คนอื่นมองอย่างไรไม่แคร์ แต่เธอ รักแม่มากๆ ถึงแม้ เธอจะไม่มี ความทรงจําใดๆต่อแม่เลย
คุณท่านหญิงไม่รู้กำลังคิดอะไร สักพัก จึงมองเธอแล้ว
ถาม : “เย่สุ่ยซิงปฏิบัติต่อคุณอย่างไรบ้าง ? ”
“เธอ ? “กู้อานหยานยิ้มบางๆ รอยยิ้มนี้ มีความดูถูกอยู่
“ยังไงซะ แม่ของคนอื่น ก็เป็นแบบนั้นแหละ
เรื่องก็ผ่านไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดข้อเสียของคนอื่นต่อหน้า คุณย่า
มากไปกว่านั้น ถ้าคุณย่ารักเธอมาก แล้วเธอพูดไป คุณย่าจะ เสียใจได้
คุณท่านหญิงจ้องมองความเยือกเย็นในดวงตาของเธอ ในใจ อึดอัดเล็กน้อย
แต่เธอยังคงถาม : “กู้เวยจือล่ะ ? เธอปฏิบัติต่อคุณอย่างไร ? ”
“คุณย่า ทำไมเอาแต่ถามถึงคนอื่นล่ะคะ ? เรื่องพวกนั้น ไม่ต้อง
พูดถึงหรอกค่ะ เราคุยเรื่องดีๆกันดีกว่า”
เธอไม่อยากอยู่ต่อหน้าคุณท่านหญิง แล้วพูดเรื่องไม่ดีจริงๆ
พูดไป ก็ไม่ใช่ว่าเอาพลังงานด้านลบมาให้คนอื่นหรอกเหรอ ?
“คุณย่า ชมรมวาดภาพเมษาที่ฉันก่อตั้ง ร่วมมือกับเจียงซื่อกรุ๊ป จะเป็นแผนกแอนิเมชันค่ะ ! คุณย่าว่าฉันเก่งไหมคะ ? ”
“อือ”คุณท่านหญิงพยักหน้า สายตายังคงมองไปที่หน้าของ อานหยาน
เธอแค่แก่ แต่ไม่ใช่ว่าหัวใจจะไม่รู้สึกอะไร
กู้อานหยานไม่อยากพูดเรื่องแย่ของกู้เวยจือสักนิด แต่กลับกันกู้ เวยจ๋อ ไม่ว่าพูดถึงกู้อานหยานครั้งไหน ไม่เคยพูดถึงดีๆเลย
ไม่ว่าจะพูดอ้อมๆ หรือว่าตรงๆ สรุปคือ เหมือนว่าไม่เหยียบย่ำ ภาพลักษณ์ของกู้อานหยาน เธอเองก็ไม่ยอม
พอเอาทั้งสองมาเปรียบกันแล้ว เด่นชัดมาก
ที่สำคัญคือ ใบหน้าที่แท้จริงของอานหยาน หน้าตาเหมือนกับ ชิงชิงมาก.
กู้อานหยานยังพูดไม่หยุด พูดกับเธอเรื่องงานแถลงข่าวอย่าง ชาญฉลาด ตอนที่จัดงานเลี้ยง
ส่วนเรื่องของมู่จ้านเปียกับกู้เวยจ๋อ เธอไม่พูดถึงสักนิด
ผู้หญิงคนนี้ มีสติปัญญา แต่เรียบง่าย มีความเรียบง่ายและไร้ เดียงสาของสติปัญญา
ไม่ใช่ว่าเธอจะเล่นอุบายไม่เป็น ก็แค่ ไม่อยากล้อเล่นต่อหน้าคน ที่ตัวเองแคร์
คุณท่านหญิงรู้สึกถึงความจริงใจของเธอต่อตัวเอง ดังนั้นตอนที่ แน่ใจว่ากู้เวยจือคือหลานนอกสมรสของตัวเอง ก็ยังคงจดจำอาน หยานไว้ในใจ
เพราะว่า เธอชอบเด็กผู้หญิงคนนี้จริงๆ….
“อานหยาน จู่ๆ คุณท่านหญิงก็ตัดบทกู้อานหยาน เรียกเบาๆ
“หือ ? “กู้อานหยานก็รู้ ที่จริงคุณท่านหญิงมีเรื่องในใจเยอะมาก
แต่เธอไม่พูด เธอก็ไม่ถาม
แต่แค่เธอพูด เธอก็จะตั้งใจฟัง
คุณท่านหญิงถอนหายใจ แล้วจู่ๆก็จับข้อมือของเธอ พูด เบาๆ : “อานหยาน เมื่อก่อนที่ย่าพูดกับคุณ จำได้ไหม ? ”
“อะไรคะ ? “เมื่อก่อนคุณย่า พูดกับเธอไม่น้อย กู้อ่านหยานไม่รู้ ว่าเธอพูดถึงอะไร
“ย่าเคยบอกว่า มีแค่เป่ย…….
“ย่าคะ คุณยังไม่นอนจริงๆเหรอ ? ดึกขนาดนี้แล้วทำไมไม่ นอน ? ”
ด้านนอก ก็มีเสียงหวานๆนุ่มนวลเข้ามา
ได้ยินคนมา เวยจือเดินด้วยก้าวที่ไม่เบา ก้าวเท้าเข้ามาจากด้าน
นอก
เห็นกู้อานหยาน เธอไม่แปลกใจสักนิด ได้แต่ขมวดคิ้ว ใบหน้าไม่ พอใจ
จู่ๆยัยแพศยาก็มา แล้วยังมาหาคุณท่านหญิงอีก อยากให้คุณ ท่านหญิงช่วยเธอ ให้เธอกลับมาอยู่ข้างๆคุณชายใหญ่มู่อีกเห รอ ?
ดีที่เธอจัดสายสืบมาอยู่ที่นี่ไว้นานแล้ว ไม่อย่างนั้น ยัยแพศยานี่ ก็คงประสบความสำเร็จ !
กู้เวยจื่อเดินเข้าไป ด้านหลังยังมีคนใช้สองคน
เธอไปตรงหน้าคุณท่านหญิง เบียดกู้อานหยานไป พูดด้วย ใบหน้าหม่น : “คุณย่า ดึกแล้ว เดี๋ยวฉันไปส่งคุณพักผ่อนเอง”
“ส่วน คนที่เข้ามามั่วๆนั้น……
หันกลับไปมองกู้อานหยาน เวยจือพูดหม่นๆ : “พวกคุณยังไม่ ไล่เธอไปอีก อยากให้เธอรบกวนเวลาพักฟื้นของคุณย่าเหรอ ถ้ามี ผลต่อร่างกายคุณย่าจะทำไง ? “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
