ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่141 เขาเต็มใจจะเอาคุณ ไหม ?



บทที่141 เขาเต็มใจจะเอาคุณ ไหม ?

บทที่141 เขาเต็มใจจะเอาคุณไหม ?

กู้อานหยานไม่รู้ว่า เธอยืนอยู่หน้าโต๊ะ หนังสือ แต่กำลังหันหลังให้มู่บ้านเป่ย

บนเตียงมีผู้ชายกำลังมองเงาเอวบาง ร่างน้อยของเธอ ไม่ทันระวัง ก็เริ่มคิดไป ไหนต่อไหน

เรือนร่างของเธอตรงที่ควรจะมีเนื้อ ก็มี อยู่ไม่น้อย ส่วนเอวที่ควรจะบาง ก็ สามารถใช้สองมือกุมเอาไว้ได้

ท่าในตอนนี้ โดยเฉพาะตอนที่โค้งตัว ไปหยิบสิ่งของ สะโพกช่างสวยงามเหลือ เกิน ถ้ายืนอยู่ข้างหลังเธอ คงอยากจะกด เธอลงกับโต๊ะหนังสือ

มู่บ้านเป่ยกระแอมเบาๆ ได้ยินมาว่าสาว น้อยมักจะชอบความบริสุทธิ์ผุดผ่องเช่น การจูงมือ

ในความคิดของเขา ราวกับเป็น “ชาย แก่” ไปแล้ว

กับสาวอายุสิบแปด ทำได้แค่จูงมือหรือ ไง ?

บางที คิดจะทำอย่างอื่นบ้างไม่ได้หรือ ไง ?

“คุณชายใหญ่มู่ ฉันไปก่อนนะ” ตอนที่กู้ อานหยานหันกลับมามองเขา พอไม่ระวัง แววตาก็มองเข้าไปในสายตาคมเข้มลึก ของเขา มันมีสีดำเข้มยิ่งกว่าหมึกพู่กันจีน ราวกับ ว่าในนั้นมีดวงไฟกำลังสั่นไหวอยู่เล็ก น้อย !

กู้อานหยานอดไม่ได้ที่จะสั่นไหว ก่อน จะรีบกอดกระเป๋าของตัวเองเอาไว้ พลาง รีบออกจากห้องของคุณชายใหญ่มุ่

แววตาของเขา เหมือนกับสัตว์ที่กำลัง จะล่าเหยื่อ มันดูน่ากลัวเสียจริง

ราวกับว่า จะสามารถกินเธอเข้าไปได้ ทุกเมื่อเลย !

ถ้าอยู่ต่อเธอคงไม่เหลือความสบายใจ อะไรแล้ว มันอันตรายสุดๆ

ฉัน ขับรถมารออยู่ข้างนอกห้องรับรอง แล้ว หลังจากที่กู้อานหยานขึ้นรถ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น กู้เวยจ๋อเหรอ ? นอกจากจะเจอที่โรง พยาบาลประสาทครั้งก่อนผู้หญิงคนนี้ก็ ไม่ได้ติดต่อเธอมาอีก ตอนนี้มาหาเธอ ทำไม ?

“อานหยาน ว่างไหม ? พี่มีเรื่องอยากจะ คุยกับคุณ” เมื่อรับสาย เสียงอ่อนโยนขอ งกู้เวยจ่อดังขึ้น

ด้วยความใจดีแบบนี้ของเธอ กู้อานห ยานกลับเย็นชาเป็นอย่างมาก “ขอโทษ ด้วย ฉันจะต้องไปเรียน ไม่มีเวลาหรอก”

“คุณเลิกเรียนกี่โมง ? ฉันจะไปหาคุณ”

“หลังจากที่ฉันเลิกเรียน ฉันยังมีเรื่อง ต้องทำอีกมาก ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก มีเรื่อง อะไร คุณพูดผ่านโทรศัพท์ได้เลย”

ก้เวยจือมาหาเธอจะไปมีเรื่องอะไรได้ อีก ? ถ้าไม่ใช่เพื่อทำร้ายเธอ ก็เพื่อหา ประโยชน์จากเธอ

สําหรับผู้หญิงคนนี้ กู้อานหยานมอง ออกแล้ว จึงไม่จําเป็นจะต้องญาติดีอะไร กับเธออีก

“พี่ ถ้าเกิดว่าคุณไม่มีอะไรจะพูด งั้นฉัน วางสายแล้วนะ ฉันจะต้องอ่านหนังสือ”

“อานหยาน คุณไม่สนใจเรื่องของคุณ แม่เลยเหรอ ? ” กู้เวยจ่อยิ้มพลางพูด

กู้อานหยานที่กำลังจะวางสายตกใจ ก่อนจะกำโทรศัพท์เอาไว้แน่น “คุณจะพูด อะไร ? ”

“มีเรื่องเกี่ยวกับแม่คุณ ที่อยากจะบอก วางสายแล้วนะ ฉันจะต้องอ่านหนังสือ”

“อานหยาน คุณไม่สนใจเรื่องของคุณ แม่เลยเหรอ ? ” กู้เวยจ่อยิ้มพลางพูด

กู้อานหยานที่กำลังจะวางสายตกใจ ก่อนจะกำโทรศัพท์เอาไว้แน่น “คุณจะพูด อะไร ? ”

“มีเรื่องเกี่ยวกับแม่คุณ ที่อยากจะบอก แต่ว่า คุณน่าจะมีเรื่องยุ่งมากจริงๆ”

“ตอนเที่ยงครึ่ง ที่ร้านกาแฟร้างเต่า”

กู้อานหยานจะวางสาย แต่กลับค่อยๆ มองจอโทรศัพท์ที่ค่อยๆ ดับไป พลาง ครุ่นคิด เธอไม่ได้รู้จักแม่ของตัวเองมาก

แม่ไม่ได้อยู่ที่บ้านตั้งนานแล้ว กู้หมิง ห้าวพูดว่าเธอจากไปแล้ว แต่ว่า ไม่มีใคร รู้ว่าเธอฝังเอาไว้ที่ไหน

หลายปีที่ผ่านมา กู้อานหยานไม่เคยไป ไหว้แม่ของตัวเองเลย

ถ้าเธอถ้ายังไม่จากไปจริงๆ สิบปีที่ผ่าน มา ไม่รู้ว่าทำไมไม่กลับมาหาลูกสาวแบบ เธอบ้างเลย ?

กู้เวยจือรู้อะไรกันแน่นะ ?

ยังไม่ถึงเที่ยงครึ่ง เรือนร่างสง่างามขอ งกู้เวยจือก็ปรากฏตัวที่นั่งติดหน้าต่างใน ร้านกาแฟร้างเต่า เธอถือโทรศัพท์ พลางมองถนนที่อยู่ ข้างนอก

ฝั่งตรงข้ามถนนคือมหาวิทยาลัยหนิงโป ประตูทางออกของมหาลัย ถ้าเกิดว่ากู้ อานหยานเดินออกมา เธอจะต้องเห็น แน่นอน

เพียงไม่นาน เอวบางร่างน้อยของกู้อาน หยานก็เดินออกมาจากทางออกของมหา ลัย

เธอกำลังเดินข้ามถนนมา

“คุณผู้ชาย ฉันนัดเธอออกมาแล้ว แต่ว่า เธอจะต้องถามเรื่องของแม่เธอจากฉัน ตอนนี้ฉันกลับไม่ได้มีข้อมูลมากเพียง พอ”

“เมื่อวานฉันให้คนไปสืบมาแล้ว ฉันจะ ส่งข้อมูลให้คุณ คุณเอาตัวอย่างเลือด เธอมาให้ได้ก็พอแล้ว”

“ได้ ฉันเข้าใจแล้ว”

กู้เวยจือจะวางสาย ไม่นานก็ได้รับ ข้อความจากคุณผู้ชาย

“ทำไมเป็นแบบนี้ ? ”

กู้เวยจือตกใจ เพราะมีเพียงข้อมูลเพียง เล็กน้อยเท่านั้น

ราวกับว่าเป็นผู้หญิงที่ไม่มีใครรู้จัก หัวนอนปลายเท้า ก่อนหน้า หาบางชิง งานในบาร์ จากนั้นก็มารักกับกู้หมิงห้าว

ไม่กี่ปีต่อมา ก็พาลูกกลับไปหากู้หมิง ห้าว แน่นอนว่ากู้หมิงห้าวเคยทำ-เคยตรวจ ดีเอ็นเอกับลูกสาวแล้ว ตามนิสัยของกู้ห มิงห้าว ไม่มีทางให้คนอื่นเลี้ยงลูกสาว เปล่าๆ หรอก

แต่ว่าซางชิงอยู่ที่ตระกูลกู้ปีกว่า ก่อนจะ ถูกเย่สุ่ยซิงไล่ออกไป

เมื่อได้ยินมาว่าตายอยู่ข้างนอกไปแล้ว กู้หมิงห้าวก็ไม่ได้หาเธออีก

ถึงอย่างไรก็เป็นผู้หญิงคนเดียว ไปก็ ถือว่าไปแล้ว

จากนั้น กู้อานหยานถูกให้อยู่ที่ตระกูลกู้ ซางชิงก็ไม่ได้มาหาเธออีกเลย

ไม่มีใครรู้ว่าซางชิงมาจากไหน ขนาด คนของคุณผู้ชายยังสืบไม่ได้เลย ขนาดก่อนหน้านี้คุณท่านหญิงให้นักสืบ ส่วนตัวของที่บ้านไปตามสืบ หลังจากที่ นักสืบคนนั้นออกไปนอกประเทศ ก็ขาด การติดต่อไป

คุณท่านหญิงให้เขาไปสืบหาอะไรกัน แน่ ก็ไม่มีใครรู้

ตอนนี้คนที่สามารถสืบเรื่องนี้ได้มีเพียง คนเดียว ก็คือนักสืบที่คุณท่านหญิงให้ไป หามาหลายรอบ

ถึงแม้ว่าจะไม่มีคำตอบที่ชัดเจน แต่ว่า ด้วยการกระทำของคุณท่านหญิง เกรงว่า คำตอบนั้นมันจะลึกล้ำเหลือเกิน

เมื่อเห็นกู้อานหยานเดินเข้ามาในร้าน กาแฟส้างเต่า กู้เวยจือก็พลิกแหวนของ ตัวเองไปมา พลางโบกมือให้เธอ กู้อานหยานมาหาเธอโดยไร้อารมณ์ ขณะที่เธอนั่งลงก็พูดว่า “อยากจะทำ อะไรกันแน่ ? ”

“รีบอะไรกัน ? ยังไม่ได้กินข้าวใช่ ไหม ? ”

กู้เวยจือโบกมือ เพื่อเรียกบริกรมา “ขอ ฟิลลี่สเต็กสองที่ มีเดียมเวลดันค่ะ ขอบคุณค่ะ”

หลังจากที่บริกรเดินจากไป กู้อานหยาน ก็จ้องกู้เวยจือพลางยิ้มให้อีกครั้ง “จะพูด อะไรกันแน่ ? ”

“คุณกับคุณชายใหญ่มู่ยังดีกันอยู่ ไหม ? เขาดีกับคุณไหม ? ไม่ได้ทำอะไร คุณใช่ไหม ? ” กู้อานหยานมีสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะ ลุกขึ้น

กู้เวยจือจึงยิ้มพลางพูด “คุณแม่เธอ ซางชิงก่อนหน้านี้ขายเหล้า ไม่ใช่แบบที่ คุณคิดนะ เป็นคุณหนูของครอบครั้ง ร่ำรวยแบบนั้น”

กู้อานหยานกำมือเอาไว้แน่น เมื่อใจเย็น ก็กลับมานั่งลงบนเก้าอี้

แม่ของเธอไปขายเหล้าจริงๆ หรือเปล่า เรื่องพวกนี้ หลังจากที่เธอจากไปแล้ว มัน ก็ไม่สำคัญอีก

“ถ้าคุณอยากจะพูดเรื่องแบบนี้ เพื่อให้ ฉันอับอายล่ะก็ ฉันไม่มีเวลาหรอกนะ”

“คุณเชื่อว่า เธอตายอยู่ข้างถนนจริง

ไหม ? ” กู้อานหยานกำมือเอาไว้แน่น “กู้เวยจือ คุณอยากจะพูด ก็พูดมาตรงๆ เถอะ ถ้าไม่ อยากพูด ก็อย่ามาทำแบบนี้ !

เธอไปรู้อะไรมาหรือเปล่า ? หรือว่า แม่ เธอยังมีชีวิตอยู่จริงๆ เหรอ ?

“ฉันมีเรื่องอยากจะพูดอีกมาก แต่ว่า ฉัน เองก็อยากจะฟังคุณพูดเหมือนกัน แต่ ทำไมคุณไม่เต็มใจพูดล่ะ ? ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของกู้เวยจือ ถ้าคนอื่น มอง คงจะสง่างามมาก

แต่ว่าสำหรับกู้อานหยาน มีแต่ความ รังเกียจและความหลอกลวง

“อยากจะให้ฉันพูดอะไรกันแน่ ? ” เธอก็ รู้ ว่าถ้าอยากจะได้อะไรจากกู้เวยจือก็ ต้องจ่ายออกก่อน ผู้หญิงคนนี้ ไม่มีทางทําอะไรที่ไม่ได้ ประโยชน์ ถ้าให้คุณไปหนึ่ง ต้องได้กลับ มาสิบ !

กู้เวยจ่อยิ้มพลางพูด “เมื่อกี้ฉันถามไป แล้วไม่ใช่เหรอ ? ทําไมคุณไม่ตอบฉัน ? คุณกับคุณชายใหญ่มู่เคยทํามาก่อน ไหม ? ”

“เขาเต็มใจจะแตะต้องตัวคุณไหม ? คุณ ไปยั่วยวนเขาก่อนใช่ไหม ? เขาเคยเอา คุณกี่ครั้งแล้ว ? เขามีสมรรถภาพเป็น อย่างไรบ้าง ? ”
198324653_554468129267055_4697931239239280601_n


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ