บทที่170 ด้านที่เชื่อฟังมาก

บทที่170 ด้านที่เชื่อฟังมาก

สีหน้านายท่านใหญ่บึ้งตึง รีบเข้าไป

คุณท่านหญิงเหล่มองกู้เวยจือ อย่างตำหนิเล็ก

น้อย : “เวยจ๋อ พูดอย่างนี้ไม่ได้

คำนี้ เห็นได้ชัดว่ายั่วยุ

เธอเชื่อใจในตัวอานหยาน แต่ นายท่านใหญ่มีความรู้สึกต่อ อานหยานไม่ดีตลอดมา

ครั้งนี้เป่ยบาดเจ็บ นายท่านใหญ่ร้อนใจมาก คำพูดกู้เวยจื้อนี้ ไม่ใช่ว่ายิ่งทำให้นายท่านใหญ่เกลียดอานหยานเหรอ ?

กู้เวยจอบ่นอุบอิบ หน้าไม่พอใจ

“คุณย่าลำเอียง ทำไมรักกู้อานหยานไม่รักฉัน ? ”

ทำไมฉันไม่รักคุณล่ะ ? “คุณท่านหญิงทำตัวไม่ถูก

“เห็นชัดๆว่าอานหยานทำให้บ้านเป่ยบาดเจ็บ ทำไมย่ายังไม่ให้ฉันพูด ฉันก็สงสารจ่ายเป่ยเท่านั้น ! ”

“อานหยานน้องคุณนะ ทำไมไม่สงสารเธอมากๆล่ะ ?

“แต่ครั้งนี้เป็นความผิดเธอจริงๆ ! “กู้เวยจือตอนนี้อยู่ตรงหน้า คุณท่านหญิง ไม่ได้พูดอย่างอ่อนโยนแล้ว

ยังไงซะ พอยัยแก่คนนี้แน่ใจว่าเธอคือหลานนอกสมรส ก็ ปฏิบัติต่อเธออย่างคล้อยตามไปทุกอย่าง

ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง ยัยแก่ก็ดีต่อเธอสุดๆ

คุณท่านหญิงหมดหนทางจริงๆ อยากจะโน้มน้าวอะไร จู่ๆ ก็เข้าใจขึ้นมา ตัวเองจะโน้มน้าวอย่างไร เหมือนจะไม่มี ประโยชน์

แค่พวกเขาไม่ทะเลาะกันก็พอแล้ว เรื่องอื่น เธอก็ไม่มีกำลัง

พอจะช่วย

“ชุ่ยเอ๋อเข็นฉันไปหาเป่ย”ชุ่ยเอ๋อคือคนรับใช้ที่พ่อบ้านจัดหา

มาให้เธอ

พูดถึงเรื่องนี้ กู้เวยจ๋อก็โกรธ
ซินคนก่อน ก็เกี่ยวข้องกันดีแล้ว คิดไม่ถึง จะถูกยัยแพศยากู้ อานหยานไล่ไปได้

ตอนนี้ชุ่ยเอ๋อ ที่มาใหม่ อยากจะเป็นมิตรด้วยหน่อยก็ไม่ง่าย ขนาดนั้น

ถ้าอย่างหนึ่งไม่ดี อยากจะโชว์แต่ดันแสดงความเขลาออก

มา ก็ลำบากมากขึ้น !

เป็นเพราะกู้อานหยานหมด อยากจะใส่ร้ายเธอจริงๆ !

รอดูเถอะ ตอนนี้กู้อานหยานทำให้คุณชายใหญ่มู่บาดเจ็บ เดี๋ยวนายท่านใหญ่ก็จะจัดการเธอแล้ว !

เธอจะรอดู รอดูว่า กู้อานหยานจะจบลงแบบไหน !

ถึงแม้คุณท่านหญิงมีสถานะในตระกูลมู่สูงมาก แต่ ในตระกูล นี้ เป็นนายท่านใหญ่ที่พูดยังไงก็ว่างั้น !

นายท่านใหญ่มู่เดินไปหน้ารถ หลีเย่เข้าไป : “คุณท่าน คุณชายน้อยกำลังพักผ่อนค่ะ

“จะพักทำไมไม่กลับห้อง ? อยู่ในรถทำอะไร ? ”
นายท่านใหญ่หน้าหม่น พูดอย่างไม่พอใจ : “เปิดประตู ! ”

กลางวันแสกๆทั้งสองคนอยู่ในรถทำอะไร ? ด้านนอกวุ่นวาย ขนาดนี้ ยังไม่ออกมาอีก !

แบบนี้ จะไม่ให้คนคิดเพ้อเจ้อได้ไง

ถ้าพวกเขากล้าในรถจริงๆ …….หญิงที่ทำร้ายผู้ชายแบบนี้ จะ ยังอยู่ที่ตระกูลมู่ของพวกเขาได้ไง ?

ชุ่ยเอ๋อเข็นคุณท่านหญิงมาด้านหลังเขา เธอพูดอย่างไม่ สบายใจ : “เป่ยน่าจะแค่บาดเจ็บ ต้องพักผ่อน…….

“บาดเจ็บ ก็ควรจะกลับห้องไปพัก”กู้เวยจือเดินออกมาจาก ด้านหลังของคุณท่านหญิง ไปข้างๆนายท่านใหญ่

ความคิดเธอกับนายท่านใหญ่เหมือนกัน จะต้องไปดูให้ได้ ก็ เพราะกังวลคุณชายใหญ่มู่อยู่ด้านใน จะติดกับดักยัยแพศยากู้ อานหยาน

แต่ว่า ตอนนี้นายท่านใหญ่อยู่ตรงนี้ เธอกลับหวังว่ากู้อานห ยานกับคุณชายใหญ่มู่กำลังทำอะไรบางอย่าง
ถึงจะเจ็บปวด แต่ถ้าเป็นแบบนี้ จะทำให้นายท่านใหญ่เกลียด กู้อานหยานยิ่งขึ้น

ถ้านายท่านใหญ่ดึงดันให้กู้อานหยานออกไป งั้นก็น่าดีใจ จริงๆ !

เธอจ้องหลีเย่ : “คุณปู่จะดูคุณชายใหญ่มู่ ยังไม่รีบเปิดประตู

รถอีก ? ”

ช้าอีกนิด ไม่แน่คนข้างในอาจจะเอาชุดสวมไปแล้ว ถึงตอน นั้น นายท่านใหญ่จะโกรธจนไร้เหตุผล

ถ้าเขาไม่เปิดอีก เธอก็จะพุ่งเข้าไปเปิด

ใครก็รู้สึก คำว่าคุณปู่ของกู้เวยจ๋อ เรียกอย่างไม่คาดคิดจริงๆ แต่ นายท่านใหญ่ไม่พูด ทุกคนก็รู้สึกแปลกๆ และก็ไม่ สามารถพูดอะไรได้

เห็นหลีเย่ไม่ฟังตัวเอง กู้เวยจือพูดอย่างโมโห : “หลีเย่ ไม่ ได้ยินคุณปู่ให้คุณเปิดประตูเหรอ ? ”
หลีเย่พยักหน้าให้นายท่านใหญ่มู่ จึงเดินไปข้างประตูรถ

ไม่ทันรอหลีเย่ขยับมือ จู่ๆก็มีเสียงดัง ประตูถูกคนด้านในเปิด เอง

ร่างสองร่างนั้น เข้าไปในสายตาทุกคนทันที

กู้อานหยานนั่งด้านหลัง เสื้อผ้าเรียบร้อย แม้แต่ผมก็เป็น ระเบียบเรียบร้อย ไม่มีความคิดเลอะเทอะที่ทุกคนคิดกันเลย สักนิด

ส่วนมู่บ้านเป่ย ตอนนี้ยังคงหลับสนิท นอนที่ขากู้อานหยาน เขากอดเอวหญิงสาว หน้าซุกที่ท้องน้อยเธอ หลับเหมือน เด็ก !

ไม่มีใครเคยเห็นคุณชายใหญ่มู่ที่พอโตแล้วจะมีมุมที่เด็ก ขนาดนี้ แม้แต่คุณท่านหญิงกับนายท่านใหญ่ก็ไม่เคย !

ตอนนี้ มองเห็นท่านอนของคุณชายใหญ่ หัวใจของคนชรา ทั้งสองก็อบอุ่น

ยังไงก็คิดไม่ถึง ทั้งสองคนนี้ แอบไปมาหาสู่กันอย่างลับๆ
คุณท่านหญิงเห็นมองจนจมูกรู้สึกซาบซ่า โล่งอกจนแทบจะ ร้องไห้อย่างทนไม่ไหว

เป่ยกับอานหยาน จะรักกันขนาดนี้ อยู่ข้างๆอานหยาน เปียก็เหมือนเด็ก ลองถาม มีผู้หญิงที่ไหนทำให้ชายหนุ่มหลับเหมือนเด็ก

บ้าง ?

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คุณชายใหญ่มู่ที่เย็นชาแบบนี้ !

นอกจากผู้หญิงที่เขาเอาเข้ามาไว้ในใจแล้ว ใครก็ไม่ได้ !

เขาเอาอานหยานเข้ามาไว้ในใจแล้ว

“คุณท่าน คุณดูเป่ยของพวกเรา…… จริงๆคือไม่อยากรบกวนทั้งสอง “คุณท่านหญิงพูดเบาๆ

นายท่านใหญ่พยักหน้า ถึงจะไม่พูด แต่คุณในสายตาเขา ก็ สามารถเห็นความอบอุ่นที่ไม่เหมือนใครได้อีก

เขาก็ไม่เคยเห็นเย………นที่เชื่อฟังมากขนาดนี้
มือของหญิงสาวไปที่หัวเขา แค่เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ลูบ ผมสั้นเขาเบาๆ

ก็เหมือนกับ ลูบผมให้เด็กที่โกรธตัวเอง

การสูบนี้ ช่างวิเศษมากจริงๆ

คนรับใช้และบอดี้การ์ดต่างมองตรงไป ใครเคยเห็นด้านที่เชื่อ ฟังมากของคุณชายน้อยล่ะ ?

สิ่งนี้ได้ลบล้างภาพลักษณ์ของคุณชายใหญ่มู่ที่เย็นชามานาน หลายปี

ทุกคนที่เห็นก็มีท่าทางประทับใจ ทุกคนมองกู้อานหยานด้วย

สายตาไม่ปลาบปลื้มก็นับถือ ส่วนกู้เวยจือก็กระวนกระวาย หลับลึกอยู่ที่ขากู้อานหยานขนาดนั้น นี่ยังใช่คุณชายใหญ่มู่ อยู่หรือเปล่า ?

คุณชายใหญ่มู่ที่สูงส่ง และเย็นชาล่ะ ?

“กู้อานหยาน คุณถือโอกาสที่คุณชายใหญ่มู่บาดเจ็บ ให้ยามั่วๆเขากินใช่ไหม ทำให้เขาหลับเป็นแบบนี้เนี่ย ?

กู้เวยจือเดินเข้าไป พูดยังไงก็ไม่ยอมรับความจริงนี้ !

“กู้อานหยาน สรุปคุณทำอะไรคุณชายใหญ่มู่ ? รีบพูด ! ”

เสียงกรีดร้อง ทำให้ชายหนุ่มที่นอนบนขากู้อานหยานขมวด คิ้ว ใบหน้ามีความไม่พอใจ

เขาต้องตื่น !

ครั้งนี้ แม้แต่การสัมผัสของอานหยานก็ไม่ได้ผล

ความเป็นจริง ถูกคนมองมากขนาดนี้ คุณชายใหญ่ไม่ได้ตื่น มาในตอนแรก ก็ผ่อนคลายมากแล้ว

ตอนนี้ ยังมีคนพูดพล่ามอยู่ที่นี่ ไม่ตื่นได้เหรอ ? มู่บ้านเป่ยตื่น บรรยากาศรอบๆก็ดูเปลี่ยนไป คาวมอบอุ่นเมื่อกี้ ตอนนี้ กลับเย็นชา

เขาลืมตา ทันใดนั้นสายตาก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ : “ให้เธอออกไป ! ”

“เป่ย…… คำพูดคุณท่านหญิงยังไม่พูดออกมา หลีเย่ก็ไปตรง หน้าเวยจ๋อแล้ว จับคอเสื้อด้านหลังเธอไปด้านนอก

“หลีเย่ ! “ฉินอี้ตามไป อยากจะห้าม

ผู้หญิงคนหนึ่งถูกปฏิบัติอย่างหยาบคาย ช่างน่าสงสารเสีย

จริง

แต่ว่า นั่นคือคำสั่งคุณชายน้อยเขาไม่สามารถหยุดได้

คุณท่านหญิงก็ร้อนใจแล้ว แต่เป่ยพูด หลีเย่ไม่ทำไม่ได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ