บทที่255 ผมต้องการกู้อานหยาน

บทที่255 ผมต้องการกู้อานหยาน

มู่เพ้ยถางลูบคิ้ว ทำอะไรไม่ถูก

“พี่รอง คนแบบผม แค่เรียนเก่ง แต่ไม่มีประสบการณ์จริง สักนิค”

“ก็ตาแก่นั่นไม่ให้โอกาสคุณไง ! “มู่เจ๋อหนาน กระอักกระอ่วนเขาเอาโอกาสทุกอย่าง ให้แต่มู่บ้าน เป่ย ! ”

มู่เพ้ยถางรู้สึกว่า ตัวเองดื่มไวน์ดีกว่า จะได้พูดไม่ผิดมาก

“ผมไม่เชื่อ หัวใจแห่งการสู้เพื่ออำนาจคุณไม่มีสักนิด ! ”

มู่เจ๋อหนานเดินเข้าไป เสียงดังขึ้นมา เอาขวดไวน์วางไว้ ตรงหน้ามู่เพ้ยถาง

“อย่าว่าพี่รองไม่ได้เตือนคุณ คุณไม่สู้เพื่อตัวเอง ไม่ว่าช้าหรือเร็วแม้แต่หุ้นส่วนของบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปคุณก็ไม่ได้

“พี่รอง ประสบการณ์จริงของผมไม่พอจริงๆ พี่ก็รู้ คุณปู่ก็

มู่เพ้ยถางถอนหายใจ ยกมือทั้งสองผายออก : “ครั้ง ที่แล้วคุณปู่ให้โอกาสผมแล้ว ให้ผมรับซื้อที่ดินพัฒนา อสังหาริมทรัพย์ส่วนนั้น

“พี่ก็รู้ ตอนนี้อสังหาริมทรัพย์ คือธุรกิจที่ทำเงินมากที่สุด ไม่ใช่คุณปู่ไม่ให้โอกาสผม สุดท้าย ผมทำแย่แค่ไหน ? ”

มู่เพ้ยถางหงุดหงิดเล็กน้อย พูดเสียงทุ้ม : “ถ้าไม่ใช่ว่า สุดท้ายพี่ใหญ่ลงมือ เรื่องนั้นไม่รู้ว่าจะวุ่นวายถึงไหน

“ดังนั้นพี่รอง เรียนคือเรียน ประสบการณ์จริงไม่เหมือนกัน อัจฉริยะแบบผมนี้ นอกจากเรียนแล้ว ก็ไม่ได้อะไร

เขาดื่มไวน์อึกสุดท้ายในแก้วหมด ก็รีบเอาแก้ววางลง ยืน
“พี่รอง ผมยังมีธุระ ไปก่อน ไว้ค่อยไปหาพี่ดื่มไวน์ด้วย อีก”

ไม่รอ เจ๋อหนานโต้ตอบ เขาโบกมือ รีบออกไป

เหมือนว่าอยู่นานกว่านี้ จะทำให้ตัวเองเกิดปัญหาได้

ใช่ ไอ้ระยำนี่ กลัวตัวเองจะมีปัญหา !

คนพวกนี้เป็นอะไรกันหมด ? แต่ละคนกลัวมู่บ้านเป่ย ขนาดนั้น !

“เจ๋อหนาน…..ซูหยานลงมาจากบันได มองร่างของมู่เพ้ย ถางที่รีบออกไป ถอนหายใจเงียบๆ

“เจ๋อหนาน ไม่ต้องสู้กับพี่ใหญ่แล้ว ที่จริงน้องห้าของลูก พูดไม่ผิด สู้กับคุณชายใหญ่มู่ ไม่มีจุดจบที่ดีแน่”

นายท่านใหญ่ชัดเจนมาก ให้ความสำคัญที่สุดคือคุณชาย ใหญ่มุ่

ครั้งนี้ คุณท่านหญิงเกิดเรื่อง เขากลับใช้เงื่อนไขนี้บังคับให้คุณชายใหญ่คู่กลับไปบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป

สําหรับนายท่านใหญ่แล้ว ถือว่ามีความโชคดีในความโชค ร้าย

คุณชายใหญ่มู่ในตอนนี้ ที่อยู่ใต้คนๆเดียว แต่อยู่เหนือคน นับหมื่นคนในบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป ใครยังจะสู้กับเขาได้อีก ?

“ผมไม่เชื่อ ว่ามู่บ้านเป่ยเขาจะไม่มีข้อผิดพลาด ไม่ทำให้ ตาแก่นั่นผิดหวัง ! ”

มู่เจ๋อหนานโกรธมาก ตั้งแต่ได้ยินข่าวเศรษฐกิจนั่น ยัน ตอนนี้ ก็ยังเดือดดาลไม่หาย

เขาเทไวน์แดงให้ตัวเอง ดื่มรวดเดียวหมด

ซูหยานนั่งตรงหน้าเขา มองลูกชายตัวเองหน้าแดงโกรธ จัด ทำอะไรไม่ได้

“ที่จริงแล้ว น้องห้าฉลาดต่างหาก”
“เด็กนั่น ก็แค่เรียนดีเท่านั้นแหละ ! “ฉลาด ? สมองมีแต่ ใช้เรียนใช้สอบ !

เขาพูดเองด้วยซ้ำ ถ้าต้องไปจัดการจริงๆ เขาทำไม่ได้เลย

คุณปู่อยากจะฝึกเขา ไม่อย่างนั้น ยังหนุ่มๆอายุแค่ยี่สิบ สอง คงไม่ให้โครงการใหญ่นั่นแก่เขาหรอก

แต่เขาทำสำเร็จไหม ? โดยพื้นฐานแล้ว ไม่มีสักเรื่องที่ ทําได้ดี !

ซูหยานอยากจะพูดอะไร สุดท้าย ก็ได้แต่ถอนหายใจ ตอนนี้ลูกชายกำลังโกรธ พูดกับเขาไปก็ไม่มีประโยชน์

บางที ก็เป็นการดีที่จะไม่ประมาท อย่างน้อย ก็จะไม่ถูก จ้องตลอดเวลา

ตระกูลนี้ บางคนก็น่ากลัวมาก สายตาบางอย่าง ก็ทำให้

ขนลุก
สุดท้าย สรุปใครเป็นคนดี ใครเป็นคนเลว ใครเป็นผู้ บริสุทธิ์ แล้วใครจัดการทั้งหมด อย่างรอบคอบ

บางที รอเมื่อตอนที่ความจริงเผยออกมา ที่จริงแล้ว อาจ จะทำให้คนรับไม่ได้ .……..

“พรุ่งนี้บริษัทมู่ อกรุ๊ปจะเรียกประชุมคณะกรรมการชุด ใหม่ ลูกอย่าดื่มเยอะขนาดนั้น เตรียมตัวให้ดี บางทีตอนนั้น อาจจะให้ลูกไปพูด

มีคุณชายใหญ่ อยู่ ต้องให้ผมพูดด้วยเหรอ ? “มู่เจ๋อ หนานหาเสียงเยือกเย็นในสําคอ

“ลูกชายคนเก่งของแม่ อย่าโมโหสิ ลูกทําเพื่อบริษัท ชื่อ กรุ๊ป ทุกคนมองเห็นทั้งนั้น

ซูหยานเดินไปนั่งข้างเขา ตบไหล่เขาเบาๆ : โอเค เพราะ ว่าคุณชายใหญ่มู่อยู่กับกู้เวยจือที่ลูกชอบหรือเปล่า ลูกถึง โกรธแบบนี้ ? ”

“ใครจะชอบผู้หญิงโลภมาก เอาแต่ริษยาอย่างนั้น ได้ ? “เขาไม่ชอบกู้เวยฉือนานแล้ว
“งั้นก็แปลกแล้ว ลูกชายแม่ไม่เคยโกรธจนเป็นแบบนี้ เพราะเรื่องทางธุรกิจแบบนี้มาก่อนเลย

ไม่มีใครเข้าใจลูกชายมากไปกว่าแม่แล้ว ซูหยานตบเขา ไปอีกรอบเบาๆ ยังคงคิดว่าเรื่องนี้มีกู้เวยจือเกี่ยวข้องอยู่

“ที่จริงแม่ว่าเด็กนั่น ก็ไม่อะไรจริงๆ ? ค่อนข้าง…..เอ่อ เส

แสร้งหน่อยๆ”

สวยก็สวยแหละ แต่ นิสัยไม่ดีเท่าไหร่

“ลูกอยากได้สาวสวยล่ะก็ แม่หาให้ลูกดีๆสักคนเอา ไหม ? ส่วนกู้เวยจือนั่น ใครก็มองออกทั้งนั้น เธอเอาแต่ ใกล้ชิดข้างเป่ยตลอด

เมื่อก่อนอยู่กับลูกชายเขา ก็แค่หลอกใช้ลูกชายเขา เท่านั้นแหละ

ผู้หญิงน่ะ เธอเลยแทบจะเดาความคิดของกู้เวยจื่อออก

“ผู้หญิงแบบนี้ ไม่อยากได้ก็ทิ้งไป ลูกชาย ต่อไปก็ใช้ใจดู ดีๆ อย่าได้หาลูกหญิงที่มีจิตใจแย่ๆแบบนั้นอีก”
มู่เจ๋อหนานไม่พูดอะไร ได้แต่ ค่อยๆสงบความโกรธลง

ที่จริง โกรธขนาดนั้น จริงๆแล้วมีเหตุผลครึ่งหนึ่ง ที่เกี่ยว กับผู้หญิง

แต่ ไม่มีทางใช่ผู้หญิงแพศยาอย่างกู้เวยจือนั่น

นานมากแล้ว ที่เขามองเปลือกในที่แท้จริงของกู้เวยจืออ อก

เขาแค่ไม่พอใจ ไม่พอใจว่าทำไมตัวเองตอนนี้ถึงเพิ่งรู้ ว่าที่แท้ กู้อานหยานก็คือนางฟ้าของเขา !

วันนั้นที่คุณท่านหญิงเกิดเรื่อง เขาไม่อยู่เมืองเป่ยหลิง

พอดี ไม่ได้กลับมาคนแรก

ต่อมา กู้อานหยานถูกเฉียงนานพาออกไป เพราะว่าเรื่อง งานศพของคุณท่านหญิง ทุกคนเอาแต่ยุ่ง เขาก็ไม่ได้คิด เรื่องกู้อานหยานมากนัก

จนวันนี้ ข่าวที่คุณชายใหญ่มู่จะรับช่วงเป็นประธานบริษัท มู่ อกรุ๊ป มีคนถากถางอดีตคู่หมั้นของเธอว่าไม่มีโชค ตำแหน่งภรรยาท่านประธานในอนาคตเป็นไปได้ที่จะถูกพี่สาวของเธอแย่งไป

คนพวกนั้นเอารูปของกู้อานหยานกับกู้เวยจือทั้งสองคน มาเทียบกัน เขามองเห็นรูปของกู้อานหยานอย่างไม่ได้ ตั้งใจ ถึงได้รู้ว่า ที่แท้นางฟ้าที่ตัวเองตามหามาตั้งนาน ไม่

ได้อยู่ไกลกันเลย ที่แท้ก็อยู่ใกล้แค่ตรงหน้า

ไม่น่าล่ะคืนนั้นที่ประมูล พอมู่บ้านเป่ยอุ้มนางฟ้าไป วันถัด มาก็มีข่าวว่าหากู้อานหยานเจอแล้ว

ที่แท้ทุกคนต่างก็รู้ มีแค่เขาที่โง่ และยังถูกปิดบังไว้ ! คนพวกนี้ หลอกเขาอย่างน่าอนาถ!

เดิมทีซูหยานอยากโน้มน้าวเขา แต่พอคิดๆดู ลูกชายเป็น คนแบบนี้อยู่แล้ว ทุกคนต่างรู้

ความเป็นจริง บางทีโดดเด่นมากไปก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไร ตอนนี้เป็นแบบนี้ ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเท่าไหร่

“โอเค แม่ค่อยเลือกเด็กสาวสวยๆมาให้ลูก ดูว่าลูกชอบ คนไหน พวกเราก็ให้เธอมาที่บ้าน โอเคไหม ? ”
มู่เจ๋อหนานยังเอาแต่ดื่มเหล้า

“ลูกชาย แม้แต่แม่ก็ไม่สนแล้วเหรอ ?”

“ผมต้องการผู้หญิงคนหนึ่ง

ในที่สุดเขาก็ยอมพูดกับเธอ แต่ตอนที่พูด กลับทำให้ซูห ยานตะลึง ไม่ได้สติอยู่นาน

เขาพูดอย่างจริงจัง : “ผมต้องการคุณหนูสามของตระกูล

กู้ กู้อานหยาน”