บทที่ 70 คุณชายสาม ให้เขามองแล้วสองตาค้าง

เรื่องอันนี้ ไม่งั้น…. างเถอะ ” ขึ้นรถแล้ว อานหยานมองมู่บ้านเปีย

พูดเบาๆไป

คุณชายใหญ่ เอาโน๊ตบุ๊คเปิดออกมาอีกครั้ง เริ่มยุ่งขึ้นมาอีกครั้ง

ไม่สนใจเธอนะ ผู้ชายคนนี้

กู้อานหยานรู้สึกท้อแท้ การตัดสินใจของตะนี้ ไม่ใช่คนธรรมดาจะเปลี่ยน ได้

“คุณหญิง พวกเธอไม่เคารพคุณ ลงโทษสมควรแล้ว” กำลังขับรถอยู่หลั เปมองกระจกหลังยิ้มกับเธอ

อ่านหยานเม้มปาก : “พวกเธออย่างน้อยก็เป็นคนตระกูล

เธอไม่ใช่คนใจอ่อน และไม่ใช่พวกนางใจดีพวกนั้น

เธอแค่ไม่อยากตัวเองพึ่งเข้าบ้านตระกูล เดียวมีพายุมาอีกแล้ว

กู้อานหยานเป็นคนไม่ชอบอวดอยู่แล้ว ถ้าคนอื่นไม่ข้ามเส้นของเธอ ในเวลา ธรรมดา น

สามารถไม่สนใจเธอได้ก็จะไม่สนใจ “คุณชายใหญ่ ฉันแค่กลัวเรื่องนี้ไปถึงคุณยาย คุณก็ร่างกายท่านไม่

“ไม่มีใครกล้ารบกวนท่าน ใครกล้าไปพูดเยอะ เขามีวิธีสามารถให้เขา หุบปากได้

ฉันแค่รู้สึก เรื่องแค่นี้ ไม่จำเป็นต้องให้ผู้หญิงคนหนึ่งไปติดคุกก็ได้

เพราะว่า เป็นการทําลายอนาคตเลย

ที่สําคัญที่สุดคือ เธอไม่คิดว่ามู่เซียนเซียนน่ารังเกียจขนาดนั้น

“หมาที่ร้องเป็นไม่กัดคน” เธอมองมู่บ้านเป่ย พูดเบาว่า “จากนิสัยของ เขียนเขียนแบบนั้น ทำเรื่องอะไรออกมาไม่เป็นหรอก

ฟางเฟย ไม่พูดสักคำ กดขึ้นมาบ้าคลั่งกว่าอีก

“คุณผู้หญิง คุณชายใหญ่เพียงแค่

เธอมาตัดสินใจ” มู่บ้านเปุ๋ยมือยาววางไว้บนโน๊ตบุ๊ค เห็นได้ชัดว่า เรื่องนี้ สําหรับเขาหยุดได้

ไม่ว่าพวกเธอจะตัดสินใจยังไง ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

หลีเย่ก็ไม่ได้ใส่ใจ แค่ผู้หญิงไม่กี่คนทะเลาะกันเอง คุณชายใหญ่ไม่เอา เรื่อง งั้นก็ช่างเถอะ

“คุณผู้หญิง ขั้นตอนนี้ผมให้พวกเขาหยุดลงมา ?” ไป ให้เธอไปที่สถานีตำรวจแปบ เดียวค่อย ฉันค่อยไปเลิกแจ้งความ

มีบางครั้งคนไม่สั่งสอนหน่อย ไม่รู้หรอว่าตัวเองผิดตรงไหน

เหมือนคนแบบมู่เซียนเซียน ไม่สั่งสอนหน่อย คงจะไม่รู้หรอว่าผิดตรงไหน

หลีเยอดที่จะมองผ่านกระจกหลังมาดูเขา

ไม่รู้ว่าหัวเราะอะไร คุณผู้หญิงถึงแม้จะขี้เหร่ไปหน่อย แต่ดูไปดูมา รู้สึก เหมือนดูซินแล้ว

ตอนดูซินแล้ว แม้กระทั่งรู้สึกว่า ใบหน้าคุณผู้หญิงก็สวยดี

โดยเฉพาะตอนเธอแสดงความฉลาดออกมา มีเสน่ห์ ถึงขั้นไม่แก้คุณชาย ใหญ่เราเลย

“หลีเย่ รถ!” ทันใดนั้นกู้อานหยานตะโกนเตือน

หลีเปรีบหันกลับมาดูถนน เสียงขาว รีบควบคุมพวงมาลัย หลบพันรถสิบ ล้อข้างหน้าได้

เฮ้อ! ตะก็คิดอะไรอยู่? ถึงกับมองหน้าคุณผู้หญิงผ่านกระจกหลัง มองจะ สติหลุดไป

ถ้าเรื่องนี้ให้คุณชายใหญ่รู้ละก็…..

คิดก็ไม่กล้าคิด รีบตั้งใจขับรถ ยี่สิบนาทีผ่านไป รถขับเข้าไปประตูตระกูล ผ่านถนนยาวที่มีแต่ต้นไม้ ค่อยถึงสวนข้างหน้าหน้าบ้านของตระกูล

ตอนลงจากรถลงไป อานหยานยังตื่นเต้นเล็กน้อย

เดี๋ยวก็จะได้เจอเฟิงจีนแล้ว ไม่รู้ว่าเขาตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ?

ชาติที่แล้วกับชาตินี้มีอะไรไม่เหมือนกันเลย ?

ชาติที่แล้วเธอทำลายงานหมั้นตัวเองจนเป็นข่าวดัง จากนั้นเวลานานมาก ตัวเองอยู่แต่ในบ้านตระกูลคิดทบทวน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ถึงค่อยเพราะคุณท่านหญิงเอ็งดู ให้คุณชาย ใหญ่มู่รับเขาอีกครั้ง

แต่ว่าเธอจำได้ว่าปูเฟิงจิ่นสิ้นปีถึงจะกลับมา ตอนนี้กลับมาก่อนแล้ว สอง ชาติไม่เหมือนกันเลย เรื่องราวกับความทรงจำไปด้วยกันไม่ได้แล้ว

งั้นก็แปลว่า เธอเดาไม่ออกว่าต่อไปจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น แน่นอน ก็ไม่ สามารถรู้ว่าก้าวต่อไปเขาจะทำอะไรต่อ

ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นปล่อยไปตามสบายดีกว่า ควรเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้น

เธอแค่อยากรู้ว่า เพิ่งจิ๋นตอนนี้ดีไม่ดี ?

พ่อบ้านตระกูลมู่ออกมารับด้วยตัวเอง พามู่บ้านเปียกับกู้อานหยานเข้าไป

ห้องโถงเอง ถึงแม้เวลาของงานเลี้ยงจะถึงแล้ว แต่ว่า ห้องโถงก็ยังสงบเงียบอยู่ ทุกคนรอบนงานเลี้ยงอยู่ คุณท่านหญิงกับคุณท่านกลับยังนั่งอยู่ตรงนั้น

กับคุณท่านหญิงนั่งด้วยกัน ยังมีผู้ชายหนุ่มอีกคน

เขาร่างกายขาว หนึ่งร้อยแปดแปดเซนติเมตรส่วนสูง ใบหน้าสดสวย มอง

แล้วรู้สึกเศร้า

แบบหล่อมากๆ ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป

นั่งอยู่บนโซฟา เหมือนคนในภาพวาด ให้เธอเห็นแล้วอยาก

อ่านหยานพึ่งเข้ามา มองไปก็เจอรูปร่างนั้น

มองไปแปบเดียว ทั้งตัวเหมือนถูกสาปไว้ จ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขา สายตาขยับไปที่ไหนอีกไม่ได้เลย ในที่สุดเขาก็ได้เจอเพิ่งจิ๋นแล้ว

คนเป็นๆของมู่เฟิงจั่น มีชีวิตชีวาอย่างเพิ่งจีน!

ชาติที่แล้วเขานอนอยู่ตรงโอบกอดตัวเองที่เลือดไหลเต็มไปหมดภาพเหล่า นั้นยังอยู่ในสมอง ในเวลานี้ จมูกเธอเปรี้ยวขึ้นมา น้ำตาเกือบไหลลงมา

“คุณผู้หญิง……..เปมองไปที่ยืนอยู่ประตูไม่ขยับไปไหนของกู้อานหยาน

มองไปทางสายตาที่มองไป มองคุณชายสามหรอ?

คุณผู้หญิงมองคุณชายสาม มองจนสองตาค้าง กระทั่ง ขอบตาแดงๆ แบบนี้…..แบบนี้ได้ด้วยหรอ?

คุณชายใหญ่ยังอยู่ตรงนี้นะ !

มู่บ้านเป่ยเพียงมองไปยังผู้หญิงที่ยืนข้างๆแวบเดียว แล้วเดินไปทางโซฟา

นั้น

หลีเปเห็นได้ชัดเลยว่า คุณชายใหญ่….. สีหน้าไม่ค่อยดี

คุณผู้หญิง !” เขาต้องเพิ่มน้ำหนักเสียงเข้าไปอีก เปิดปากเตือน ”

ถึงแม้คุณชายสามจะหล่อมากจริงๆ สงบเงียบอยู่ตรงนั้น เหมือนองค์ชาย

แบบนั้น

แต่ว่า คุณชายใหญ่ก็หล่อเหมือนกันนี้

คุณผู้หญิงก็ทำเกินไปจริงๆ

ตัวเองมีหล่อขนาดนี้ ผู้หญิงทั่วเมืองเป่ยหลิงที่ฝันอยากมีคู่หมั้น กลับไป มองบ้าผู้ชายคนอื่น

ส่วนนี้ หลีเปกแค้นแทนคุณชายใหญ่ของเขา!

กู้อานหยานถึงรู้ว่าเธอเสียมารยาท รีบกลับสายตา เดินตามข้างหลังของปู

จ้านเปีย

“คุณปู่ คุณย่า” มู่บ้านเป่ยเดินไปข้างหน้าสองคน น้ำเสียงเย็นชาจน เคยชิน แต่ว่า มองสายตาของคุณย่าแล้วก็อ่อนโยนอยู่ “คุณท่าน คุณย่า” อานหยานก็เรียกตาม

ถึงแม้คนหนึ่งจะเรียกคุณย่า คนหนึ่งเรียกคุณท่าน มันจะไม่เหมาะสม

แต่ว่า ตอนนี้เธอยังไม่ได้แต่งเข้ามา ตอนนี้เรียกคุณปู่ คงจะไม่เหมาะสม คุณท่านปูไม่ใช่คนจะใกล้ชิดได้ง่ายๆ ใกล้ชิดเดินไป กลับทำให้เขาลำคาน

“หยานหยานมาแล้ว คุณท่านหญิงกลับไม่เหมือนกัน คุณท่านหญิงชอบ อานหยานมาก

ดึงมือของผู้อ่านหยานไว้ ให้เธอนั่งลงข้างๆตัวเอง คุณท่านหญิงมองเชิง จีน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เธอก็คืออนาคตพี่สะใภ้นาย คู่หมั้นของเปีย อานหยาบ หยานหยาน คน นี้คือเจ้าสาม เฟิงจิ๋น”

เพิ่งจีน….. อานหยานปากสั่นไปหมด

เห็นเขากับตา ได้เรียกชื่อเขาเอง เหมือนรู้สึกของเสียไปได้กลับมาแล้ว

ทำให้เขาหมดทุกไปเลย

เธอตื่นเต้นจนไม่รู้ว่าตัวเองยังพูดอะไรได้ ได้เพียงมองหน้าเขา แค่อยาก

ฟังเขาพูด

ขอแค่เพียงแค่พูดคุยกันก็พอ

มู่เพิ่งจีนกลับรู้สึกสายตาเธอจ้องมองตัวเองอย่างร้อนแรง ในตัวเขากลับเย็น นมา เป็นชาพูดว่า “สวัสดี

กู้อานหยานยังตอบสนองไม่ทัน แค่ได้ยินเสียงเขา ก็รู้สึกชีวิตนี้ก็เพียง

พอแล้ว

เพิ่งจีนยังมีชีวิตอยู่ ก็เพียงพอแล้ว

มู่บ้านเป่ยเสียงต่ำดังขึ้น กลับเหมือนครอบครองตรงหัวเขาไว้ “รู้จัก ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ