บทที่ 68 ผู้ชายของเธอ เก่งที่สุดในเมืองเปียหลัง ?

กู้อานหยานรีบเดินไปยังตรงประตูทางออกของห้างไป

ความอดทนของคุณชายใหญ่ไม่เยอะ

ถ้าเธอยังไม่ไป ไม่งั้นก็โดนถูกทิ้งไป ไม่งั้น หลีเก็ขึ้นมาเอาเธอลงไปแน่

แต่ว่า ให้กู้อานหยานแปลกใจคือ ฟังออกจากประตู มองไปก็เห็นรถที่ หรูหราของมู่บ้านเปียแล้ว

“พี่ชายใหญ่ พวกเขารังแกคนมากเลย!” พี่ชายใหญ่ คือคนรุ่นเล็กทั้งหมด ของตระกูลมู่เรียกต่อยู่บ้านเปีย

มู่เซียนเขียนถึงแม้จะเป็นญาติที่ไกลกัน แต่ว่า ยังน้อยก็นามสกุลอยู่

มู่ล้านเปียนั่งอยู่ข้างประตูรถ กำลังสูญบุหรี่อยู่ ใบหน้าเย็นชา ไม่รู้ว่าได้ ฟังคำพูดของมู่เซียนเซียนเข้าไปไหม

หลีเปเฝ้าอยู่ข้างๆ ผิงไว้ที่ประตูรถ อย่าพูด มองไกลไกล ยัยเด็กคนนี้ก็ สวยดีอยู่

แต่ว่าตอนนี้เขามองไป เริ่มรู้สึกรำคาญขึ้นมา

มู่เซียนเขียนยังบ่นอยู่ตรงนั้น “พี่ชายใหญ่ พวกเราเป็นคนของตระกูลมู่ กลับถูกคนไล่ออกมาจากร้าน พี่ดูน่าโกรธไหม! ” มู่บ้านเปียไม่พูดอะไรอีก ระหว่างคิ้วเย็นชาไปหมด บรรยากาศไม่น่าเข้า ใกล้เลย

ฟางเฟยมองมู่เซียนเซียนแวบเดียว ให้เธอหุบปาก

เธอมองมู่บ้านเป่ย น้ำเสียงอ่อนโยน : “พี่ชายใหญ่ เดี๋ยวก็จะกลับไปตระกู

สบู่หรอ? *

คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของตระกูล รุ่นหลานของตระกูล ขอแค่คนที่อยู่ใน

เมืองเป่ยหลิง

ต้องกลับไปหมดเลย

ตระกูลมู่เป็นตระกูลใหญ่ แค่งานเลี้ยงที่บ้านเอง ก็อย่างน้อยร้อยกว่าขึ้นไป

“อืม” มู่บ้านเบี้ยตอบเบาๆ

ฟางเฟย ว่าหลานคนโตของตระกูลมู่เป็นคนเย็นชา ทุกคนชินกับกิริยา ของเขาหมดแล้ว

ดังนั้น ถึงแม้ตรงหน้าบ้านเปียอารมณ์เย็นชา เธอก็ไม่รู้สึกไม่แปลกใจเลย

“พี่ชายใหญ่ พวกเราก็จะกลับตระกูล เวลาใกล้แล้ว ควรไปแล้ว

มู่ฟางเฟยกระซิบไปแบบนี้ชัดเจนแล้ว ถ้าหาก…เธอบอกว่าถ้าหาก ไป ด้วยกันละก็ พี่ชายใหญ่สามารถรับเธอไปด้วยกัน?

สามารถกลับไปพร้อมกับพี่ชายใหญ่ เป็นเกียรติอย่างสูงเลย ให้คุณหนูตระกูลมู่พวกนั้นแล้ว ต่อไปเธออยู่ในตระกูลมู่ก็ต้องสูงขึ้นอีก

แต่ว่า พี่ชายใหญ่ทำไมไม่พูดอะไรเลย? ทางเดียวกัน ก็รับเธอไปด้วยกัน ไม่ได้หรอ?

“คนขับรถของฉันมีธุระไปก่อนแล้ว ถ้าเกิดกลับไปอีกแล้ว ไม่รู้ว่าคุณปู่กับ คุณย่าจะโกรธไหม ”

นึกว่ามู่บ้านเป่ยฟังไม่เข้าใจ ฟางเฟยเพิ่มการกระซิบไปอีก

อยู่ต่อหน้าคุณชายใหญ่ห้ามสงวนเกินไป สงวนเกินไปก็ โอกาสก็ต้อง พลาดไป

โอกาสดีแบบนี้ถ้าพลาดไปแล้ว ต่อไปจะมีอีกได้ยังไง ?

แต่ว่า ใกล้ถึงเวลาแล้ว พี่ชายใหญ่ทำไมยังอยู่ตรงนี้ รู้สึกเหมือนรอใคร

อยู่?

ตรงนี้คือศูนย์การค้า เขารอใครอยู่ ?

พี่ชายใหญ่เป็นคนไม่ชอบมาเดินห้างนะ

พูดถึงเวลา มู่เซียนเซียนรีบหาโอกาส ปนอีกครั้ง เพราะยัยขี้เหร่นั้น แท้ๆ!

เธอหาโอกาสยากมากที่จะได้คุยสองสามคำกับคุณชายใหญ่มู่

ตอนนี้ พวกเธอคนในตระกูลถูกรังแก คุณชายใหญ่มู่ทำไมไม่สนใจเลย? อย่างน้อยเธอก็นามสกุลนะ ตบหน้าเธอ ก็เท่ากับไม่ให้เกียรติคุณชายใหญ่

มู่ล?

กู้อานหยานวันนี้ให้ความอับอายแก่เธอ ไม่เอาคืนกลับมา เธอไม่พอใจ

“พี่ชายใหญ่เธอไม่รู้ ฉันกับพี่ฟางเฟยลองรองเท้าอยู่ดีๆ ยัยขี้เหร่เดินเข้า มา ก็ให้คนไล่พวกเราออกไป

“เซียนเขียน…….. ฟางเฟยมองเธอแวบเดียว

ที่จริงเธอก็รู้สึกเสียใจ เธอก็อยากให้พี่ชายใหญ่ช่วยออกหน้าจัดการให้เธอ ถึงแม้จะเป็นไปไม่ค่อยได้

แต่ว่า ผู้หญิงนี้ ถ้าให้ผู้ชายที่เก่งมาหนุนหลังเธอเอง แค่ฝันก็ยิ้มตื่นขึ้นมา

แล้ว

ก็ต้องวาดฝันไว้หน่อย

เขียนเขียนเม้นปากไว้ หน้าเต็มไปด้วยความเสียใจ : “พี่ฟางเฟยเธอก็ ใจดีแบบนี้เสมอ ไม่ชอบไปแย่งกับคนอื่นเขา แบบนี้ เสียเปรียบมากเลย

ไหม ”

เธอมองมู่บ้านเปียอีกครั้ง ทำหน้าสงสารแล้วโกรธแบบนั้น

ยัยขี้เหร่คนนั้นไม่รู้ว่าโดนคนแก่ที่ไหนรับเลี้ยง มีเงินหน่อยก็มารังแกคน แบบนี้ “

“คนของตระกูลมู่พวกเราทำไมโดนรังแกแบบนี้ ? นี่ไม่ใช่กำลังตบหน้าพี่

ชายใหญ่อยู่ละ? ” “พี่ชายใหญ่ ต้องจัดการคนพวกนั้นหน่อยนะ ไม่งั้นละ……. มู่บ้านเปียยกมือขึ้นมาดูเวลา ภายใต้ดวงตามืดสนิท

จะถึงเจ็ดโมงเย็น ยัยเด็กนั้นยังไม่ออกมาอีก

ทันใดนั้นเขาปิดโน๊ตบุ๊ค ดับบุหรี่ ขายาวก้าวลงมาจากรถ

มู่เซียนเซียนตาถึงกับสว่าง รีบตามไป : “พี่ชายใหญ่ ก็คือร้านข้างใน ชื่อHARMADSเธอ….พี่ชายใหญ่ เป็นคนนั้น ! ”

คิดไม่ถึงจริงๆ ถนนแคบกันเลยจริงๆ

อานหยานยัยขี้เหร่นั้น ถึงกับเข้ามาหาเอง!

ถึงแม้มู่ฟางเฟยไม่ได้พูดอะไร แต่ก็เดินตามมู่บ้านเป่ยอยู่ข้างหลัง

เธอก็อยากรู้เหมือนกัน ถึงแม้อยู่คนแก่ที่รวยแล้ว สามารถอยู่ต่อหน้าคุณ ชายใหญ่มู่ทำเรื่องไรต่อ?

ทั้งเมืองเป่ยหลิง มีผู้ชายคนไหนได้กับคุณชายใหญ่?

กู้อานหยานไม่ว่าอยู่กับใครแล้ว พบเห็นคุณชายใหญ่แล้ว ก็ต้องโดน

บดขยี้แน่!

พี่ชายใหญ่ เธอนั้นแหละ เขียนเขียนในใจตื่นเต้นมาก เห็นมู่บ้านเป่ยจ้องมองอานหยานอยู่ “พี่ชายใหญ่ ยัยขี้เหร่คิดว่าตัวเองมีคนรวยคนแก่อยู่ ก็เลยอยู่ข้างนอก รังแกคนที่อ่อนแอกว่า เธอยังพูดว่า คนตระกูลมู่ของพวกเราอยู่ในสายตา เธอไม่นับอะไรเลย

อานหยานคิ้วกระตุก เดินไปต่อหน้าของบ้านเปียเอง เป็นปากไว้

มู่เซียนเขียนโกหกแบบนี้ อ้างปากก็มาเลย ร่างเขียนไว้ก็ไม่ต้อง

“พี่ชายใหญ่ เธอพูดแล้ว ผู้ชายเธอเก่งสุดในเมืองเชียหลัง ใครก็เทียบไม่

ได้!”

หม! พี่ชายใหญ่เธอคือใคร? คือคุณชายใหญ่! ใครกล้าพูดไปเรื่อยตรง หน้าเขา นี่ฆ่าตัวเองตายชัดๆ

อานหยานยัยขี้เหร่ รอพี่ชายใหญ่จัดการฆ่าตายได้เลย !

ดีที่สุดเอาคนที่อยู่เบื้องหลังเธอออกมา ทำให้เธอล้มละลาย ยัยขี้เหร่นี้ ยังสามารถใช้เงินใครได้!

มู่บ้านเปียกลับขมวดคิ้ว จ้องมองอานหยาน ในตาเริ่มมีประกายที่ทำให้ คนมองไม่ออก

“เธอพูดว่า ผู้ชายขอเธอเก่งที่สุดในเมืองเปียหลัง ? ”

เขาถาม คําเย็นชาแบบนี้ ถึงกับฟังไม่ออกว่าดีใจหรือยังไง

“ไม่เคยพูด กู้อานหยานไม่เหมือนมู่เซียนเซียน ที่ชอบโกหก เธอพูดขึ้นอีก : “แต่ว่า คงจะใช้

“พี่ชายใหญ่คุณฟัง! คุณฟังยัยขี้เหร่นี้พูดอะไร! เธอกล่าไม่ให้เกียรติ ”

มีใครกล้าอยู่ต่อหน้าคุณชายใหญ่ บอกผู้ชายตัวเองเก่งกว่าเขา? นี้ไม่ให้ เกียรติชัดๆ!

อานหยาน เธอรอตายได้เลย !

ฟางเฟยเริ่มรู้สึกผิดปกติ พี่ชายใหญ่เคยว่างเมื่อไหร่ มาสนใจเรื่องเล็ก น้อยของผู้หญิง?

เขาไม่ใช่ไม่ชอบเข้าใกล้ผู้หญิง?

แต่ว่า ตอนนี้อ่านหยานยืนอยู่ต่อหน้าเขา ข้ามเส้นอันตรายของเขาไปแล้ว

ระยะใกล้ขนาดนี้ ถึงแม้พวกเขาผู้หญิงตระกูลมู่ยังไม่กล้าลองเลย!

พี่ชายใหญ่ เกลียดผู้หญิงที่เข้าใกล้ตัวเอง! แต่ตอนนี้พวกเขา…….. ระยะ ตอนนี้ใกล้มากจริงๆ เกือบสองก้าวเอง

ทันใดนั้นเธอรู้สึกไม่ดี อยากห้ามขู่เขียนเขียน แต่ว่า ในใจมู่เซียนเซียน ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในตัวเธอเลย

“พี่ชายใหญ่ ยัยขี้เหร่รังแกฉันก็ช่างเถอะ แต่ว่าเธอกล้ารังแกพี่ฟางเฟย ด้วย! ”

เธอ เท้าของมู่ฟางเฟย พูดอย่างโกรธ : “เธอไม่แค่ไล่พวกเราออกไป ยัง ทำให้ขาของพี่ฟางเฟยได้แผลด้วย ตอนนี้ พี่ฟางเฟยเท้ายังมีรอยแดงอยู่

เลยนะ!!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ