บทที่ 65 ไม่ให้เขาดู ก็จะดู

ชุดกระโปรงบนตัวของอานหยาน เธอเองไม่รู้ แต่ว่า พนักงานหญิงกลับ

เห็นได้ชัดเจน

นี้ก็คือCHEMIIของใหม่ล่าสุดของอีกชัดๆ พึ่งเข้าตลาดได้ไม่นาน

ถ้าหากเปลี่ยนคนอื่นมาใส่ เธอน่าจะไม่สงสัยว่าเป็นของปลอม เพราะว่า ทําได้ออกมาได้เหมือนจริงมาก

แต่ว่า คนที่เอากระเป๋าที่ไม่รู้จัก ผู้หญิงหน้ายังเต็มไปด้วยฝ้า ใส่บนตัวเธอ จะเป็นของจริงได้ยังไง ?

เธอแปลกใจจริงๆ ศูนย์การค้าของเมืองเป่ยหลิงเข้มงวดกับของปลอมมา

ตลอด โดยเฉพาะของ

แบรนด์ดังหรูขนาดนี้

ทำไมยังมีคนกล้าใส่ของปลอมออกมาอีก? ไม่กลัวโดนสำนักงานการค้า ตรวจเจอหรอ?

ถ้าตรวจเจอ โดนปรับก็ต้องปรับตายพวกเขาแน่ !

คนจนแบบนี้ ก็ต้องไม่ให้พวกเขาเข้าร้านอยู่แล้ว ต้องรู้ว่า ร้านของพวก

เขากระเป๋าใบไหนก็ต้องเอาแสนกว่าแล้ว

ถ้าเกิดไม่ทันระวังถูกคนพวกนี้จับเสีย อีกฝ่ายก็ไม่สามารถจ่ายได้

พนักงาน ขายอย่างพวกเขาก็ต้องเดือดร้อนแน่

อานหยานดูข้างในแวบเดียว แล้วดูสายตาของพนักงานหญิงขายที่มองมา ที่ตัวเอง เธอเป็นปาก : “ไม่ใช่ยังมีแขกหลายคนกำลังดูกระเป๋าอยู่ ?

ตอนนี้ยังไม่ถึงเจ็ดโมงเลย ก็จะปิดร้านแล้ว ?

ก็เพราะว่าเห็นกระเป๋าเธอโทรมไปหน่อย ประตูเลยไม่ให้เข้าไป

“พวกเขาเดียวก็จะออกไปแล้ว พนักงานหญิงที่ไม่ยอมถอยออกไป

อานหยานกลับเดินไป : “งั้นดี เวลาทุกคนออกไปหมด ฉันก็ออกไปด้วย

พนักงานหญิงถอยหลังไปก้าว แต่ก็ยังขวางหน้าเธออยู่ : “คุณผู้หญิง พวก เราจะเปิดร้านแล้วจริงๆ เชิญคุณ…..

กู้อานหยานกลับก้าวข้ามเข้าไป พนักงานหญิงขวางไว้ไม่ทัน

ด้านข้างผู้จัดการที่กำลังรับแขกหันหน้ากับมา เห็นอานหยานถือกระเป๋า อยู่ในมือ ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

พนักงานหญิงคนนั้นทำไรไม่ได้ เดินไป เป๊ปากลง กระซิบเบาๆ “ทำไม ไล่ก็ไล่ไม่ไป “

“ป้องกันไว้หน่อย อย่าให้เธอขโมยของได้

ผู้จัดการส่งเสียงไว้เบาๆ รีบเดินไปหาแขกอีกท่านที่ลองใส่รองเท้าอยู่รีบยิ้ม พูดว่า : “ขอโทษ คุณหนู ร้านมีปัญหาเล็กน้อย ไม่ใช่ปัญหาไม่ใช่ปัญหา มู่ฟางเฟยพยักหน้ารับ เธอกำลังรีบ ไม่ได้ใส่ใจอะไร ผู้หญิงข้างๆกลับตกใจพูดว่า “พี่ ใช่ คนนั้นคืออ่านหยาน อานหยาน? ก็คือวันนี้ที่มีชื่อเสียงมาก อานหยานคนนั้นหรอ? วันนี้เว็บไซต์ของเมืองเบี้ยหลิง สนุกตื่นเต้นมากเลย

อะไรเสี่ยวหมี่กู้อานหยานเยฟางฟาง ชื่อพวกนี้ อยู่ใน วงการweiboเปล่งปลั่งมาก

เห็นอ่านหยานแล้ว เขียนเซียนดีใจมาก รีบเดินไป : “อ้าว นี้ไม่ใช่ดาว มหาวิทยาลัยหนิงปอหรอ? อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ ?”

ดาวมหาวิทยาลัย?

พนักงานหญิงพวกนั้นมองหน้าที่ขี้เหร่ของอานหยาน อดใจไม่ได้ที่จะ หัวเราะออกมา

ก็มีเพียงแค่ผู้หญิงที่ขี้เหร่แบบนี้ ถึงจะเหมาะกับเป็น “ดาวมหาวิทยาลัย สองคำนี้ ! ประชดแบบนี้ช่างเหมาะสมจริงๆ

เพื่อเอาใจสองคนคุณหนูของตระกูล ผู้จัดการรีบยิ้มพูดว่า : “ที่แท้เป็นดาว มหาวิทยาลัยหนึ่งปอ ฉันพลาดแล้วจริงๆ ขอโทษขอโทษ”

พนักงานหญิงขายพวกนั้นหัวเราะไม่แคร์เลย ไม่ปกปิดเลยที่ตัวเองรังเกียจ ต่อกู้อานหยาน

อานหยานไม่สนใจ เดินไปดูกระเป๋าข้างๆ เหมือนฟังไม่เข้าใจเสียง หัวเราะเยาะพวกนั้น

เธอไม่ใช่จงใจจะเดินเข้ามา ตอนนี้เธอเร่งเวลาอยู่ ที่สำคัญคือ ร้านค้าที่ดู มา ร้านค้า สไตล์เข้าตาเธอที่สุด

แต่ว่า ราคา …..

สามแสนแปด สี่แสนแปด หกแสนแปด แล้วก็ยังมีของกลาง……. เธอเดินไป อยากจะเอาราคาเพชรของกระเป๋าลงมา

พนักงานหญิงชายคนหนึ่งรีบเดินไป ตกตะลึงพูดไปว่า “อย่าจับเขา!”

นี้คือสมบัติชั้นดีของร้านพวกเขาเลย! ถ้าเกิดโดนจับเสียละ ทุกคนไม่ต้อง อยู่ต่อแล้ว

มู่เขียนเซียนเหล่ตาไปมอง สีหน้าตกลงทันที

“อานหยาน ถึงแม้เธอจะเป็นดาวมหาวิทยาลัย แต่ว่า ที่นี่ไม่ใช่ที่เธอ สามารถมาได้

เธอถึงกับมองกระเป๋าใบนั้น! อันนี้ตะกี้พี่สาวเห็นแล้ว ก็ยังไม่กล้าที่จะซื้อ เลย ทั้งร้านมีแค่ใบเดี่ยว

กู้อานหยานไม่สนใจเธอ พูดกับผู้จัดการว่า : “กระเป๋าใบนี้ ช่วยเอาลงมาให้ ฉันดูหน่อย

ขอโทษ ใบนี้ไม่สามารถเอาดูได้” ผู้จัดการพูดเสียงเข้ม

ทําไมไม่สามารถดูได้? หรือว่า กระเป๋าของพวกเธอโชว์ออกมา ไม่ใช่ เพื่อให้แขกดูหรอ ? ”

อานหยานชอบรุ่นนี้จริงๆ กระเป๋าหนังจระเข้เป็นชอบมาอยู่แล้ว เธอแค่ อยากดูข้างในมีชั้นเล็กๆ แบรนด์ดังไม่ชอบมีชั้นเล็ก แต่เธอก็อยากหาที่มีชั้น เล็ก วางการ์ดพวกนั้น แบบนี้ก็ไม่ต้องหากระเป๋าเล็กอีก

เพราะว่าเธอซื้อไม่ไหวไง !” เขียนเขียนสองมือกอดอก ยิ้มเป็นซาว่า : “ถ้าเกิดทำสกปรก พนักงานหญิงพวกนี้จะอยู่ได้ยังไง?

“มือฉันสะอาดมาก ล้างแล้ว” อานหยานแบกมือสองข้างของตัวเอง

แต่ว่า ในตัวเธอมีกลิ่นคนจนอยู่ จับตรงไหนก็สกปรกตรงไหน” เซียน เซียนส่งเสียงดังออกจมูก

ในความเป็นจริง อานหยานเป็นคุณหนูบ้านใคร ไม่มีใครสนใจ

แต่ว่า เธอคือคนมหาวิทยาลัยหนึ่งปอ เพราะว่าขี้เหร่มาก อยู่มหาวิทยาลัย หนิงปอมีชื่อเสียงอยู่นิดหน่อย ตรงนี้ มู่เซียนเขียนก็ยังรู้อยู่

มหาวิทยาลัยหนิงปอกับมหาวิทยาลัยเจียงต้าเป็นเพื่อนบ้าน สอง มหาวิทยาลัยอยู่ใกล้กัน แต่ว่า นักศึกษาของสองมหาวิทยาลัยกลับไม่ เหมือนกัน มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่เป็นคนจน มหาวิทยาลัยกลับเป็นคนมีเงิน

เธอเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยยังซื้อกระเป๋าไม่ไหวเลย มหาวิทยาลัยคน ขี้เหร่กลับอยาก อ ? น่าข่าสิ้นดี!

กู้อานหยานจากเดิมเห็นถึงสีหน้าของพนักงานหญิงพวกนั้น ที่จริงไม่อยาก จะซื้อ

แต่ว่า เธอไม่อยากซื้อ แต่ไม่ใช่ซื้อไม่ไหว สีหน้าคนพวกนี้ทำให้คนอยาก อ้วกมาก

แขกอยากดู พวกเธออ้างโน้นอ้างนี่ นี่คือร้านของพวกเธอที่มีต่อแขก หรอ?”

พวกเขาไม่อยากให้เธอดู เธอก็จะดูให้ได้!

“เจ้านายของพวกเธอละ? ให้เจ้านายพวกเธอออกมา ฉันจะถามว่าอบรม พนักงานขายยังไง

“เจ้านายก็ไม่ต้องไม่อยู่ร้านอยู่แล้ว นี่คือความรู้ปกติ หรือว่าไม่มีหรอ?”

สีหน้าผู้จัดการไม่ดี ยัยขี้เหร่กลับอยากให้เจ้านายของพวกเขาออกมา ให้

สั่งสอนพวกเขาหรอ?

ถ้าเจ้านายเห็นเธอแบบนั้นแล้ว คงจะเอาไม้กวาดไล่ออกไปจากร้านแล้วละ

ยังอยากจะเจอเจ้านาย !

ขี้เหร่แล้วทำตัวไม่ดีอีกจริงๆ ! กระเป๋าใบนี้ ฉันต้องดูให้ได้ ถ้าไม่ให้ฉัน ฉันรีบโทรหาฝ่ายคุ้มครองผู้ บริโภค

อานหยานสีหน้าไม่แดงไม่โกรธ อยู่ต่อหน้าคนหัวเราะเยาะพวกนั้น กลับ ยังสามารถสงบนิ่งได้ขนาดนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆ

ผู้จัดการโกรธจนหน้าแดง ไม่เคยเห็นแขกที่หน้าไม่อายแบบนี้

แต่ว่า ถ้ายัยบ้านโทรไปคอนแพลนจริงๆ ก็จะก่อปัญหามาแน่เลย

เพราะว่า เปิดร้านธุรกิจ ไม่มีเหตุผลที่ไม่ให้แขกดูจริงๆ

“ให้เธอถุงมือคู่หนึ่ง ” ผู้จัดการพูดไปโกรธๆ

เจอแขกหน้าไม่อายแบบนี้ ซวยจริงๆเลย

พนักงานหญิงเอาถุงมือมาคู่หนึ่ง : “อ่า ถุงมือสองหมื่นแปด รอกวนชำระ

ก่อน*

“ไม่ ฉันยืมใช้ถุงมือเธอก็ได้แล้ว ”

ดูกระเป๋าแปบเดียวต้องสองหมื่นกว่า หลอกลวงคนชัดๆ !

“ช่างเถอะ ให้เธอดูเถอะ ยังสามารถดูกระเป๋าเธอเสียไง?”

ไม่ได้พูดมาตลอดมู่ฟางเฟยพูดไปเย็นขาว่า : “ถ้าเกิดเสียแล้ว ก็ต้องโดน ปรับนะ ทุกคนจะตื่นเต้นทำไม? คุณหนู พูดให้ดูแล้ว ผู้จัดการกล้าพูดอะไรที่ไหน?

เธอเป็นลูกสาวของตระกูลมู่คุณรอง ถึงแม้ไม่ใช่สายตรง แต่ว่า ก็ยังเป็น หลานสาวของคุณทาน สถานะสูงส่ง

ส่วนมู่เขียนเซียน เป็นแค่หลานสาวลูกพี่ลูกน้องของคุณท่าน คือลูกของน้อง ชาย ชายฝั่งนั้นของคุณท่าน กับเชื้อสายตระกูลปูยิ่งห่างไปอีก

เธอเป็นลูกน้องของ ฟางเฟยตลอด รีบถามไปว่า “งั้นก็ให้เธอมองแวบ เดียว ต้องถ่ายคลิปไว้ด้วยนะ ถ้าเกิดเห็นสกปรก เธอจ่ายให้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ